Tasodifiy hikoya: Vaxshiy Muhabbat
Vaxshiy Muxabbat 1 Uni sevamanmi... yoki yõq....Bu nafratmi... yo sevgi haligacha anglab yetganim...davomi

fayzini olaman. Nima qilay? Tirikchilik-da! Endi asosiysini eshit… Qishgacha ancha ovozing ochilib, nafas mashqlarini o'zlashtirvolasan.
— Nega? — hayron bo'lib so'radi Manzura. — Sportchilikkayam o'rgatishadimi bu yerda?
— Qanaqa sportchi? — kulib yubordi Murod. — Ashulada birinchi bo'lib nafasni to'g'ri olib, chiqarishni o'zlashtirishing kerak. Shunday havaskorlar qatorida ashula aytganingda buni sezmaysan. Lekin professional hofizlar ishni ana shu nafas mashqidan boshlaydi. Hali o'zing ko'rarsan, domlalar maxsus dars o'tadi. «Ustoz ko'rgan hofiz» deb xuddi o'shandaylarni aytishadi. Ustoz ko'rgan hofiz mumtoz ashula bo'ladimi, zamonaviy estradami, baribir nafas olib, chiqarishni chuqur o'zlashtirgan bo'lishi kerak. Aks holda aytgan ashulasi chiroyli chiqmaydi.
— Ha-a, shunaqami? — deya aybdorona yer chizdi Manzura. — Aytishingizga qaraganda, ashula aytisham qiyin ishga o'xshab qoldi, aka.
— Kim senga oson dedi? Albatta qiyin. Ammo sen uddalay olasan. Olti oy shu yerda o'qigin, darrov seziladi o'zgarish. Qisqasi, singilginam, qishda xudo xohlasa, birga-birga to'yga chiqamiz. Lokigin bu gal ashulachi bo'lib borasan…
Murod va Ro'zixonlar shu kuni kechqurun qishloqqa jo'nashdi.
Manzura esa kvartirada qoldi.
U gaplashib qo'yilgan bo'lsa-da, imtihonlarga yaxshilab tayyorgarlik ko'rishi shart edi.
Akasi tayinlab ketgandi.
Davomi bor