Tasodifiy hikoya: Дустимни котини билан 2
Ва мен яна рюмкаларга конякдан куидим сизни тугилган кунийз билан деп яна ишдик кейин менга вошкача ...davomi

bola, nega ranging oqarib ketibdi? — hovliga kirib kelishlari hamono kulib Vadimni bag'riga bosdi Samad aka. — Qo'rqib ketdingmi?
— Bittasi o'q tegib o'lib qoldi. — dedi Vadim hamon titrab. — Qonga bo'yalib ketdi hammayog'i.
— To'ppa-to'g'ri. Bundan qo'rqish kerak emas… Mana, o'zing musichani urib tushirganingdayam qonga bo'yalib o'lib qolganmidi?
Vadim sekin boshini qimirlatib qo'ydi.
— Xo'sh, o'shanda nega qo'rqib yig'lamading?
— U qush-ku!..
— Nima qipti qush bo'lsa? Baribir joni bor edi… Sen bir narsani uqib olgin, bolakay!.. O'sha musichayam g'irt tekinxo'r. Undaylardan sen bilan bizga hech bir naf yo'q. Shunday bo'lgandan keyin ularni yo'q qilish lozim… Haligi sen ko'rgan kimsayam o'sha musichaga o'xshab tekinxo'r edi… Uqdingmi?
— Ha.
— Barakalla!.. Endi yaxshilab quloq sol. Kelgusida sen ham xuddi boyagi o'zing ko'rgan amakiday killer bo'lishing kerak… Buning uchun hozirdanoq otishni o'rgan. Yaxshilab o'rgan. Qiziqasan-a otishga?
— Qiziqaman. — shivirladi Vadim.
— Keyin… Manavinaqangi shalviragan bo'lmagin. Shalviraganlar uzoq yashashmaydi… Tolib!..
— Ha, aka!.. — ostonada paydo bo'lgan Tolib qo'lini ko'ksiga qo'ydi.
— Bu bolani ertadan boshlab to'pponchadan otishga o'rgat!.. Ilgarigiday ahyon-ahyonda emas, kuniga mashq qilsin! Agar to'pponchadan nishonni aniq ursa, vintovkani ko'zini yumib ota oladigan bo'ladi…
— Bo'pti, aka, hozirdanoq boshlaymiz!..
Tolib chiqishga ruxsat olgach, Vadimni yetaklab oshxonaga yugurdi…

* * *

— Aka, ko'ngilsizlik!.. — erta tongda Tolib hovliga hovliqib kirib keldi.
— Nima bo'ldi yana? — derazadan boshini chiqarib qichqirdi Samad aka. — Buyoqqa kir tez!..
Tolib ichkariga kirdi-yu, eshikni ichidan tambaladi.
— Xo'sh, nima gap topib kelding?
— Siz nazorat qiladigan yerlarning yarmi qandaydir Sho'rtumshuq degan kimsaga o'tib ketibdi.
— Nima?.. Kim ekan u o'zi?.. Nimaga mening «tochka»larimga tegadi? Aniqlamadingmi?
— Aniqladim, aka!.. Ja kuchli odamlari bor ekan. Bitta ishongani yuqorida ishlarkan… E, bizning yigitlarni dabdala qilib urib tashlashdi yaramaslar… Aytishlaricha, endi u yaramas sizni yo'q qilish niyatida emish…
— Shunaqa degin?..
Samad aka boshini changallagancha deraza qarshisiga borib tashqariga qaradi. Hovlida o'n yettiga to'lib, mo'ylovlari sabza ura boshlagan, sport bilan betinim shug'ullangani sabab mushaklari turtib chiqqan Vadim astoydil tosh ko'tarib mashq qilardi.
— Zo'rdan zo'r chiqarmoqchi bo'lishibdi-da!.. Hm… Meni yo'q qilmoqchi emish, degin?.. — dedi Samad aka hamon Vadimni kuzatishda davom etarkan. — Yo'-o'q… Men ularga ko'rsatib qo'yaman!.. Toshkentda meni o'ldiradigani hali tug'ilganicha yo'q…
— Aka, men nima qilay?.. — ikki qo'lini ko'ksiga qo'yib Samad akaga yaqin keldi Tolib.
— Senmi?.. Xo'-o'sh… Vadimni oldimga chaqir!..
Tolib derazadan boshini chiqarib Vadimni chaqirdi…
— Qani, o'g'lim, beri kel!.. — buyurdi Samad aka ostonada qo'l qovushtirib turgan Vadimga yuzlanib. — Miltiq otishlar qalay bo'layapti?
— Yaxshi. — dedi Vadim jilmayib.
— Shunday bo'lsin… Bilasanmi, sen bugundan boshlab boshqa ish qilasan!..
— Xo'p, siz nima desangiz shu-da!.. — Vadim itoatkorona bosh egdi.
— Juda yaxshi… Ha, seni tarbiyalab noto'g'ri qilmabman… Menga o'z o'g'limdanam sodiq xizmat qilayapsan… Mana, menga dushman bo'lganlarning nechtasini o'zing juda chiroyli qilib tinchitding… Sendan xursandman… Tolib!..
Samad aka kutilmaganda deraza qarshisida ularning suhbatini kuzatib turgan Tolibga yuzlandi.
— Labbay, aka!
— Shu… Vadimjonni o'sha yaramaslarga ayg'oqchi qilib qo'ysak qanday bo'larkin?..
— Tushunmadim…
— Nimani tushunmaysan?.. O'zing aytding-ku, meni o'ldirishmoqchi deb, to'g'rimi?
— H-ha… To'g'ri, aka!..
— Demak, killer yollashlari aniq, shundaymi?
— Bo'lishi mumkin.
— Biz Vadimni o'shalarning orasiga qo'shib qo'ysak-chi?
— Nimaga, aka? — Tolib hayron bo'lib Samad akaga qattiqroq tikildi.
— Ularning sirlarini bizga yetkazib turardi. Bu birinchidan. Ikkinchidan, Vadim juda yaxshi killer bo'ldi.Aniq bilamanki, agar o'sha Tolib uning zo'rligini bilib qolsa, albatta meni otish uchun jo'natadi…
Bu gapni eshitgan Vadimning rangi oqarib ketdi.
— M-men… Sizni?.. Yo'q… Men bunday ishni qilolmayman…
— Qo'rqma, o'g'lim, — kuldi Samad aka Vadimning yelkasiga qoqib. — hammasini rejaga qarab qilamiz… Avval sen o'sha dushmanlarimizning orasiga silliqqina kirib olishing kerak. Uyog'ini menga qo'yib ber!..
— Ota! — bu so'z og'zidan qanday chiqib ketganini Vadimning o'zi ham sezmay qoldi. Samad aka ham kutmagandi. To'lqinlanib ketdi…
— Yana bir marta qaytargin! — Samad akaning ovozi titrab chiqdi. — Qaytar qolgin!..
— Ota!..
— Rahmat, bolam!.. Men… Shon-shuhrat, pul deb umrimni o'tkazib yubordim. Mana, yoshim ham qirqdan o'tib ketibdi… Bola-chaqa qilish xayolimgayam kelmabdi. Qayoqdagi qanjiqlar bilan o'ralashib yuraveribman… Yaxshiki, seni asrab oldim. Tarbiyaladim. Shunisigayam shukr!.. Endi meni doim ota deb chaqirgin, xo'pmi, bolam?!.
— Xo'p bo'ladi, ota, men hech qachon yuzingizni yerga qaratmayman!..
— Rahmat!.. Endi quloq sol, biz seni o'sha Tolibning xizmatiga yuboramiz. Qiladigan ishing bitta. Ularning ichki sirlarini bizga yetkazib turish. Vaqtincha turur joyingni ham o'zgartirishingga to'g'ri keladi… Shunday qilginki, ichiga kirib olgin. Sendan umuman shubha qilmasin!.. Bilib qo'y, ular borishing bilan senga ishonib qo'yaverishmaydi. Shuning uchun to ishonchlarini qozonguncha qaltis harakat qilib qo'yma! Bu biroz vaqt talab qiladi…
— Sizdan uzoqlashib ketarkanman-da!.. — dedi Vadim qovog'ini uyib.
— Uzoqlashmaysan. Mening odamlarim seni doim kuzatib yurishadi. Yo'q, yo'q… To'xta, avval sen killer bo'lib yollanasan. Meni o'ldirish uchun.
— Ana shu narsa mening qo'limdan kelmaydi, ota! — Samad akaning so'zini bo'ldi Vadim.
— Oxirigacha eshitsang-chi!.. Killer bo'lib yollanganingdan keyin mana bunday ish tutasan… Xo'-o'sh… Biz senga maxsus patronlar tayyorlatib beramiz. Bo'sh patronlar… Odamni o'ldirmaydi. Qolaversa, ichiga qon rangidagi suyuqlik ham quyib qo'yamiz. Ko'ribsanki, meni otishing bilan yolg'ondan yiqilaman. Hammayog'im «qon»ga bo'yaladimi?.. Bo'yaladi… Qani, o'lmaganimni isbot qilishsin-chi!.. Sen shu zahoti quyon bo'lasan… Ha, endi, uyog'ini biznikilarga qo'yib beraver!.. Adabini berishadi… Sen bo'lsang, o'sha ablahning ishonchini qozonasan… Darrov ish taklif etadi…
— Qachongacha ishlayman ularga? — so'radi Vadim hamon nimalar bo'layotganiga aqli yetmay.
— Men urug'i bilan yo'q qilmagunimcha ishlaysan. Yo'q qilishim uchun sening menga yuborib turadigan axborotlaring ish berishi kerak, uqdingmi?
— Uqdim.
— Unda tayyorgarligingni ko'r!.. Tushdan keyin seni maxsus kishilar ularga killer sifatida tanishtirishadi…
Vadim yelka qisgancha xonani tark etdi. Samad aka u chiqib ketishi bilan Tolibni o'tirishga taklif etdi va eshikni ichkaridan tambaladi.

* * *

Ertasi kuni Vadim kelishilgan yerga yetib bordi. Bu yer shahar chetrog'ida bo'lib, Samad aka jo'natgan qop-qora ko'ylak kiygan, ko'zlariga ham qora ko'zoynaklar taqib olgan ikki yigit kimsasiz