Tasodifiy hikoya: Hikoya
Аёл жуда қийналганди. Марҳум эридан қолган озгина мерос аллақачон тугаган, болалари эса катта бўлмоқ...davomi
Аёл жуда қийналганди. Марҳум эридан қолган озгина мерос аллақачон тугаган, болалари эса катта бўлмоқ...davomi
KIller 2 (kamolov) copy
| Добавил: | !!!!!kamolov!!! (07.04.2018 / 06:44) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 26676 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
Hammasi risoladagidek rejalashtirilgandi-yu, Sho'rtumshuq yana qarorini o'zgartirdi.
— Supermarket bizga to'g'ri kelmaydi, — dedi u Vadimga qo'ng'iroq qilib. — Ja keldi-ketdi ko'p ekan. Shuning uchun mashinasiga o'tirib ketayotganda otasan. Seni maxsus mashina olib boradi.
— Mabodo boshqa mashinaga o'tirib jo'navorsa-chi? — so'radi Vadim atayin.
— Uyog'idan xavotir olma. Biz hammasini o'ylab qo'yganmiz…
Soat kechki oltilarda Vadimni mashinaga o'tqazib shahar chetiga olib ketishdi. Haydovchining yonida o'tirgan beso'naqay yigit nuqul u tomonga o'girilib nimalarnidir tekshirgan bo'lardi o'zicha. Vadimning jahli chiqdi.
— Nima, menga ishonmayapsanmi, og'ayni? — deya savol tashladi oxiri.
— Senga hisob berishim kerakmi? Indamay ketaversang-chi!..
— Vey, katta ketma, yigit! — kutilmaganda uning yelkasiga qo'lini qo'ydi Vadim. — Bunaqa ishlarni ko'raverib ko'zim pishib ketgan.
— Unda nega hayron bo'lyapsan? Menga seni qattiq kuzatish topshirilgan…
Ular boshqa tortishishmadi. Mashina supermarketga yaqinlashganda haydovchi tezlikni pasaytirdi.
— Qayoqqa yuray? — so'radi u yonida o'tirgan qo'riqchidan.
— To'g'riga o'tib hov anavi shiyponning yonida to'xtaysan!.. Hozir qolganlar ham kep qolishadi…
U aytganday, besh daqiqacha vaqt o'tib yana ikkita mashina ular o'tirgan mashinaning ro'parasiga kelib to'xtadi. Oldindagi mashinadan Sho'rtumshuq tushib keldi-da, Vadimni imlab chaqirdi.
— Xo'sh, menga patronlarni ko'rsat-chi!..
Vadim salondan katta sumkasini chiqarib oldi-da, ichidagi snayper vintovkasini Sho'rtumshuqqa tutqazdi. U vintovkaning ichini ochib uzoq tekshirdi. Patronlarni qo'liga olib aylantirib, silkitib-silkitib ko'rdi. Ko'ngli joyiga tushdi shekilli, hammasini qaytadan joylab, Vadimga topshirdi.
— Yaxshi, hammasi joyida. Biroq bilib qo'y, men ham ortingdan kuzatib boraman. Samad o'tirgan mashinaning orqasidan tushasan-da, mening qo'ng'irog'imni kutasan!.. Buyruq olishing bilan vaqtni o'tkazmay, mashinaga yaqin borib otasan. Bir marta emas. Vintovkangda to'rtta patron bormi, hammasini otasan. Uyog'ini bizga qo'yib ber!..
— Keyin-chi?.. Keyin nima qilay?
— Seni dachaga olib borishadi. O'sha yerda hisob-kitob qilamiz…
Bu yo'l ketilaversa, to'g'ri dalaga olib borardi. Qiziq… Buyog'i serqatnov yo'l. Qator-qator uylar. Odam ko'p. Ikki chaqirim nari borsang, dalaga chiqasan-qo'yasan…
Vadim atrofni mashinadan turib uzoq vaqt kuzatdi. Barg tashlab quruq o'tinga o'xshab qolgan daraxtlarga, yonginasida sharqirab oqayotgan anhorga tikilib, zavqlandi…
Xayol olib ketgan ekan. Telefon qo'ng'irog'idan seskanib boshini ko'tardi.
— Allo, eshitaman!..
— Tayyorlan!.. Ayt, haydovchi mashinani o't oldirsin!..
Bu Sho'rtumshuqning ovozi edi. Qiziq… Nega u o'zinikilarga buyurish o'rniga bu gaplarni aynan Vadimga aytyapti?..
— Mashinani o't oldirar ekansan! — dedi haydovchiga yuzlanib…
Xayol bilan bo'lib sezmabdi ham. Allaqachon qorong'i tushibdi…
Mashinalar saf tortgancha, yo'lga tushdi. Vadim darrov tanidi. Ulardan bir-bir yarim chaqirimcha narida Samad akaga qarashli mashinalar ketib borardi…
Vadim o'tirgan mashina oldinga o'tib oldi…
Yaqin borganlari sari Vadimning yuragi bezovta urardi. Hech qachon bunday bo'lmagandi. Qachon odam o'ldirishga buyurtma olsa, umuman hayajonlanmasdi. Qo'rqmasdi. Xuddi oddiy ketmon chopishga ketayotgandek bamaylaxotir o'tirardi. Hozir esa…
Yo'q, nega bu ishga rozi bo'ldi o'zi?.. Rozi bo'lmasa, Samad aka kallasini uzib tashlamasdi-ku!..
Nimalar deyapti?.. Aytildi-ku, shu bahonada Sho'rtumshuq yo'q qilinadi. Ajabmas, hammasi yaxshi tugasa…
Shu payt yana telefon jiringladi.
— Tayyorlan! — deya buyruq berdi Sho'rtumshuq. — Xudo yor bo'lsin, killer!..
Mashina yashin tezligida Samad aka o'tirgan “Mersedes”ga yaqinlashib bordi. Bu orada Vadim vintovkasini o'qlab mashina oynasidan chiqarib ulgurgandi…
Tepkini ketma-ketiga to'rt marta bosdi. Samad aka qonga belanib o'ng yoniga yiqildi. Orqada kelayotgan mashinadagi qo'riqchilar ham to'pponchalarini chiqarib ularga qarata o'q uza boshlashdi. Lekin… Sho'rtumshuqning qo'li baland keldi. U o'tirgan mashinada yana uch nafar qurollangan yigitlar bor edi. Baravariga avtomatlardan o't ochishdi. Ko'z ochib yumguncha Samad akaga tegishli mashinalar ag'darilib yo'l chetiga chiqib ketdi…
Mashina yeldek uchib Sho'rtumshuqning dala hovlisiga borardi…
Vadim hamon o'ziga kela olmasdi. Xayolida “Ishqilib o'lmagan bo'lsin-da!..” degan so'zlar betinim aylanar, qo'lidagi vintovkani shu tobda ko'rishga ko'zi yo'q edi. Biroq…
Ko'zlarini ochib tashqariga qaradi. Allaqachon yetib kelishibdi manzilga. Bo'shashgancha sumkasini yelkaga ilib tashqariga chiqdi.
— Qani, yigit, — Sho'rtumshuq quchog'ini ochgancha u tomon yurib kelardi. — Operatsiya zo'r bo'ldi. Qoyil qoldim senga. Otgan bironta o'qing ham xato ketmadi. Barakalla!.. Yur endi ichkariga, senminan alohida gaplashamiz!..
Vadim qovog'ini uyib Sho'rtumshuqning ortidan ergashdi…
* * *
Yana o'sha uyga kirishdi. Ammo…
Bu gal boshqacha bo'ldi…
Vadim ostona hatlab ichkari kirdi-yu…
Ne ko'z bilan ko'rsinki, shohona bezatilgan dasturxon atrofida husni jamoli ko'zni qamashtirgudek bir nozanin dasturxon ustidagi noz-ne'matlarni to'g'rilash bilan ovora edi.
Vadim ilgari ham Samad akaning uyida go'zal qizlarni ko'p ko'rgan. Qolaversa… Tolibning taklifi bilan ba'zan suyuqoyoqlarga ham yurib turishardi…
Ular ham juda go'zal edi…
Lekin… Bunaqasi…
Vadim bu nozaninga qanday tikilib qolganini o'zi bilmay qoldi.
Birpas karaxt bo'lib qoldi…
— Ha, yigit, nima balo, birov gipnoz qip qo'ydimi? — xoxolab kulgancha uni o'ziga keltirdi Sho'rtumshuq. — O't to'rga! Bugun uyimning to'ri seniki!..
Vadim shosha-pisha sumkasini bir chetga qo'ydi-da, ko'rsatilgan joyga o'tirdi.
Baribir yana qizga ko'z tashlab olishdan o'zini tiyolmadi…
Ajabo!.. Qiz ham unga qarab-qarab qo'yyapti…
Jilmayishlari shu qadar o'ziga yarasharkanki…
— Xo'-o'sh, endi gap munday, — o'rtadagi jimlikni buzdi Sho'rtumshuq. — Bugun ishni qoyillatding. Mening ishonchimni qozonding hisob… Ha endi, kelishib qolsak, uncha-muncha biz bilmagan tomonlaringniyam o'rganib olarmiz… Bo'pti, gapni kalta qilaylik!.. Tanish, bu mening qizim Ruxsora!..
— J-juda xursandman! — zo'rg'a shivirladi Vadim.
— Bu yigit ajoyib mergan. — deya qiziga o'girildi Sho'rtumshuq. — Ismi Vadim… Qani, Vadimjon, niyatingni ayt!..
— Niyat?.. — negadir biroz kalovlanib qoldi-yu, Vadim darhol o'zini yig'ishtirib oldi. — O'sha… Kelishilgan pullarni bersangiz bo'ldi-da!..
— Albatta. Pullarni beraman. Lokigin bir shartim bor.
— Qanday shart ekan?
— Bundan buyon faqat menga ishlaysan.
— Nima?.. Q-qanaqasiga?..
— Nima qipti? Yaxshigina haq to'layman. Qirollarday hayot kechirasan. Faqat o'zingni uyoq-buyoqqa tashlamasang bas… Nima deysan?..
Vadim o'ylanib qoldi. Samad aka bu haqda indamagandi…
To'g'ri, Sho'rtumshuqning ichiga kirib olib barcha sirlarini yetkazib turishini biladi. Biroq… Darrov rozilik bersa, xitlanib qolmasmikan? O' hammasidan xabar topgan-u, shunchaki sinamoqchimi?..
— Aka, o'ylab ko'radigan ish ekan. — dedi
— Supermarket bizga to'g'ri kelmaydi, — dedi u Vadimga qo'ng'iroq qilib. — Ja keldi-ketdi ko'p ekan. Shuning uchun mashinasiga o'tirib ketayotganda otasan. Seni maxsus mashina olib boradi.
— Mabodo boshqa mashinaga o'tirib jo'navorsa-chi? — so'radi Vadim atayin.
— Uyog'idan xavotir olma. Biz hammasini o'ylab qo'yganmiz…
Soat kechki oltilarda Vadimni mashinaga o'tqazib shahar chetiga olib ketishdi. Haydovchining yonida o'tirgan beso'naqay yigit nuqul u tomonga o'girilib nimalarnidir tekshirgan bo'lardi o'zicha. Vadimning jahli chiqdi.
— Nima, menga ishonmayapsanmi, og'ayni? — deya savol tashladi oxiri.
— Senga hisob berishim kerakmi? Indamay ketaversang-chi!..
— Vey, katta ketma, yigit! — kutilmaganda uning yelkasiga qo'lini qo'ydi Vadim. — Bunaqa ishlarni ko'raverib ko'zim pishib ketgan.
— Unda nega hayron bo'lyapsan? Menga seni qattiq kuzatish topshirilgan…
Ular boshqa tortishishmadi. Mashina supermarketga yaqinlashganda haydovchi tezlikni pasaytirdi.
— Qayoqqa yuray? — so'radi u yonida o'tirgan qo'riqchidan.
— To'g'riga o'tib hov anavi shiyponning yonida to'xtaysan!.. Hozir qolganlar ham kep qolishadi…
U aytganday, besh daqiqacha vaqt o'tib yana ikkita mashina ular o'tirgan mashinaning ro'parasiga kelib to'xtadi. Oldindagi mashinadan Sho'rtumshuq tushib keldi-da, Vadimni imlab chaqirdi.
— Xo'sh, menga patronlarni ko'rsat-chi!..
Vadim salondan katta sumkasini chiqarib oldi-da, ichidagi snayper vintovkasini Sho'rtumshuqqa tutqazdi. U vintovkaning ichini ochib uzoq tekshirdi. Patronlarni qo'liga olib aylantirib, silkitib-silkitib ko'rdi. Ko'ngli joyiga tushdi shekilli, hammasini qaytadan joylab, Vadimga topshirdi.
— Yaxshi, hammasi joyida. Biroq bilib qo'y, men ham ortingdan kuzatib boraman. Samad o'tirgan mashinaning orqasidan tushasan-da, mening qo'ng'irog'imni kutasan!.. Buyruq olishing bilan vaqtni o'tkazmay, mashinaga yaqin borib otasan. Bir marta emas. Vintovkangda to'rtta patron bormi, hammasini otasan. Uyog'ini bizga qo'yib ber!..
— Keyin-chi?.. Keyin nima qilay?
— Seni dachaga olib borishadi. O'sha yerda hisob-kitob qilamiz…
Bu yo'l ketilaversa, to'g'ri dalaga olib borardi. Qiziq… Buyog'i serqatnov yo'l. Qator-qator uylar. Odam ko'p. Ikki chaqirim nari borsang, dalaga chiqasan-qo'yasan…
Vadim atrofni mashinadan turib uzoq vaqt kuzatdi. Barg tashlab quruq o'tinga o'xshab qolgan daraxtlarga, yonginasida sharqirab oqayotgan anhorga tikilib, zavqlandi…
Xayol olib ketgan ekan. Telefon qo'ng'irog'idan seskanib boshini ko'tardi.
— Allo, eshitaman!..
— Tayyorlan!.. Ayt, haydovchi mashinani o't oldirsin!..
Bu Sho'rtumshuqning ovozi edi. Qiziq… Nega u o'zinikilarga buyurish o'rniga bu gaplarni aynan Vadimga aytyapti?..
— Mashinani o't oldirar ekansan! — dedi haydovchiga yuzlanib…
Xayol bilan bo'lib sezmabdi ham. Allaqachon qorong'i tushibdi…
Mashinalar saf tortgancha, yo'lga tushdi. Vadim darrov tanidi. Ulardan bir-bir yarim chaqirimcha narida Samad akaga qarashli mashinalar ketib borardi…
Vadim o'tirgan mashina oldinga o'tib oldi…
Yaqin borganlari sari Vadimning yuragi bezovta urardi. Hech qachon bunday bo'lmagandi. Qachon odam o'ldirishga buyurtma olsa, umuman hayajonlanmasdi. Qo'rqmasdi. Xuddi oddiy ketmon chopishga ketayotgandek bamaylaxotir o'tirardi. Hozir esa…
Yo'q, nega bu ishga rozi bo'ldi o'zi?.. Rozi bo'lmasa, Samad aka kallasini uzib tashlamasdi-ku!..
Nimalar deyapti?.. Aytildi-ku, shu bahonada Sho'rtumshuq yo'q qilinadi. Ajabmas, hammasi yaxshi tugasa…
Shu payt yana telefon jiringladi.
— Tayyorlan! — deya buyruq berdi Sho'rtumshuq. — Xudo yor bo'lsin, killer!..
Mashina yashin tezligida Samad aka o'tirgan “Mersedes”ga yaqinlashib bordi. Bu orada Vadim vintovkasini o'qlab mashina oynasidan chiqarib ulgurgandi…
Tepkini ketma-ketiga to'rt marta bosdi. Samad aka qonga belanib o'ng yoniga yiqildi. Orqada kelayotgan mashinadagi qo'riqchilar ham to'pponchalarini chiqarib ularga qarata o'q uza boshlashdi. Lekin… Sho'rtumshuqning qo'li baland keldi. U o'tirgan mashinada yana uch nafar qurollangan yigitlar bor edi. Baravariga avtomatlardan o't ochishdi. Ko'z ochib yumguncha Samad akaga tegishli mashinalar ag'darilib yo'l chetiga chiqib ketdi…
Mashina yeldek uchib Sho'rtumshuqning dala hovlisiga borardi…
Vadim hamon o'ziga kela olmasdi. Xayolida “Ishqilib o'lmagan bo'lsin-da!..” degan so'zlar betinim aylanar, qo'lidagi vintovkani shu tobda ko'rishga ko'zi yo'q edi. Biroq…
Ko'zlarini ochib tashqariga qaradi. Allaqachon yetib kelishibdi manzilga. Bo'shashgancha sumkasini yelkaga ilib tashqariga chiqdi.
— Qani, yigit, — Sho'rtumshuq quchog'ini ochgancha u tomon yurib kelardi. — Operatsiya zo'r bo'ldi. Qoyil qoldim senga. Otgan bironta o'qing ham xato ketmadi. Barakalla!.. Yur endi ichkariga, senminan alohida gaplashamiz!..
Vadim qovog'ini uyib Sho'rtumshuqning ortidan ergashdi…
* * *
Yana o'sha uyga kirishdi. Ammo…
Bu gal boshqacha bo'ldi…
Vadim ostona hatlab ichkari kirdi-yu…
Ne ko'z bilan ko'rsinki, shohona bezatilgan dasturxon atrofida husni jamoli ko'zni qamashtirgudek bir nozanin dasturxon ustidagi noz-ne'matlarni to'g'rilash bilan ovora edi.
Vadim ilgari ham Samad akaning uyida go'zal qizlarni ko'p ko'rgan. Qolaversa… Tolibning taklifi bilan ba'zan suyuqoyoqlarga ham yurib turishardi…
Ular ham juda go'zal edi…
Lekin… Bunaqasi…
Vadim bu nozaninga qanday tikilib qolganini o'zi bilmay qoldi.
Birpas karaxt bo'lib qoldi…
— Ha, yigit, nima balo, birov gipnoz qip qo'ydimi? — xoxolab kulgancha uni o'ziga keltirdi Sho'rtumshuq. — O't to'rga! Bugun uyimning to'ri seniki!..
Vadim shosha-pisha sumkasini bir chetga qo'ydi-da, ko'rsatilgan joyga o'tirdi.
Baribir yana qizga ko'z tashlab olishdan o'zini tiyolmadi…
Ajabo!.. Qiz ham unga qarab-qarab qo'yyapti…
Jilmayishlari shu qadar o'ziga yarasharkanki…
— Xo'-o'sh, endi gap munday, — o'rtadagi jimlikni buzdi Sho'rtumshuq. — Bugun ishni qoyillatding. Mening ishonchimni qozonding hisob… Ha endi, kelishib qolsak, uncha-muncha biz bilmagan tomonlaringniyam o'rganib olarmiz… Bo'pti, gapni kalta qilaylik!.. Tanish, bu mening qizim Ruxsora!..
— J-juda xursandman! — zo'rg'a shivirladi Vadim.
— Bu yigit ajoyib mergan. — deya qiziga o'girildi Sho'rtumshuq. — Ismi Vadim… Qani, Vadimjon, niyatingni ayt!..
— Niyat?.. — negadir biroz kalovlanib qoldi-yu, Vadim darhol o'zini yig'ishtirib oldi. — O'sha… Kelishilgan pullarni bersangiz bo'ldi-da!..
— Albatta. Pullarni beraman. Lokigin bir shartim bor.
— Qanday shart ekan?
— Bundan buyon faqat menga ishlaysan.
— Nima?.. Q-qanaqasiga?..
— Nima qipti? Yaxshigina haq to'layman. Qirollarday hayot kechirasan. Faqat o'zingni uyoq-buyoqqa tashlamasang bas… Nima deysan?..
Vadim o'ylanib qoldi. Samad aka bu haqda indamagandi…
To'g'ri, Sho'rtumshuqning ichiga kirib olib barcha sirlarini yetkazib turishini biladi. Biroq… Darrov rozilik bersa, xitlanib qolmasmikan? O' hammasidan xabar topgan-u, shunchaki sinamoqchimi?..
— Aka, o'ylab ko'radigan ish ekan. — dedi
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!