Tasodifiy hikoya: >-Xotiralar-< tanlov uchun
Asalomu aleykum saytdowlar men bu saytda yangiman bu mening birinchi hikoyaman bu hayotda bölgan voq...davomi

Killer 3 (kamolov) copy

Добавил:	!!!!!kamolov!!! (08.04.2018 / 03:00)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	31853
Комментарии:	Комментарии закрыты

Vadim Samad akaning huzuriga ertasi kuni ertalab yetib keldi. Darvozada turgan qo'riqchilar ham unga qandaydir sovuq nigoh bilan tikilib qarashardi. U tushundi. Shuncha ishlardan so'ng harqalay quchoq ochib kutib olishmaydi. Aksincha, bir baloga giriftor qilib yubormasalar ham katta gap.
— To'xta, — dedi «Malla» laqabli qo'riqchi. Uni sochlari, qosh, kipriklari sap-sariq bo'lgani uchun shunday deb chaqirishardi. — biz cho'ntaklaringni tekshirib ko'rishimiz kerak!..
Vadim ikki qo'lini ko'tardi.
— Mana buni nega olib yuribsan? — o'dag'ayladi Malla Vadimning cho'ntagidan to'pponcha chiqarib olarkan. — Nima, xo'jayinni o'ldirishni xayol qildingmi?
— Vey, sal uyoq-buyog'ingga qarab gapir, yigit! — dedi Vadim jahli chiqayotganini yashirolmay. — Kim bo'psan menga o'dag'aylaydigan?.. Hozir…
— Vey, vey, hovliqma, hovliqma!.. Bu yer senga onangning uyimas!..
— Onadan og'iz ochma, hayvon!..
Vadim kutilmagan harakat bilan Mallaning bo'ynidan bo'g'ib oldi. Lekin ikkinchi qo'riqchi orqa tomondan kelib uni beli aralash mushtlab yubordi.
— Hay, hay, nima to'polon? — shu tobda ichkaridan chiqib kelgan Tolib qo'riqchilarni to'xtatdi. — Ie, mehmonniyam shunday kutib oladimi? He, ahmoqlar!.. Olib kir uni ichkariga! Xo'jayin kutib o'tiribdi…
Qo'riqchilar indamay Vadimni ikki tomonidan qo'ltiqlagancha darvoza hatlab hovliga o'tishdi…

* * *

— O', kimni ko'rayapman!?. — Ostonada Vadimga ko'zi tushgan Samad aka dast o'rnidan turib quchog'ini ochdi. — Kel, seni bir bag'rimga bosay!..
Jinoyat olami vakillari hech qachon tasodifiy hodisalarga, kutilmagan mulozamatlarga ishonishmaydi. Vadim ham qo'llarini ko'tarishga ko'tarib Samad akaga yaqin keldi-yu, biroq ehtiyotkorligini yo'qotmadi. Ikki ko'zi butun xonani, Samad akaning qo'l harakatlarini kuzatib chiqishga ulgurdi…
Xayriyatki, u kutgan ko'ngilsizlik sodir etilmadi. Tutingan ota uni to'rga o'tqazdi. Xizmatkor ayol birpasda dasturxon ustini noz-ne'matlar bilan to'ldirib, ikkovlariga navbatma-navbat choy quyib uzatdi va shu zahoti xonani tark etdi.
— Xo'sh, ota o'g'il, gapiring! — Samad aka negadir Vadimga sizlab murojaat qila boshladi. Killerni bu mulozamat ham hushyor torttirdi.
— «Nega meni birdan sizlab qoldi? — ko'nglidan o'tkazdi u. — Xusumati borligini bilmasam ekan. O'larmikan ochiq aytib qo'ya qolsa?..»
— Nimaniyam gapirardim? — dedi Vadim bosh eggan ko'yi. — Oldingizga kechirim so'rab keldim.
— Kechirim so'raydigan biror ayb ish qilganmiding?
— O'zingizga ayon-ku!.. Ahmoqlik qilib qo'ydim… Kechiring!..
— Men-ku, kechirarman, biroq Xudo kechirarmikan?.. Esingdami, bir paytlar kichkinagina ekaningda bozor biqinida o'tirib tilanchilik qilarding?
Vadim sekin boshini qimirlatib qo'ydi.
— O'shanda senga juda rahmim kelib ketgandi. Qara, hozir ham xuddi o'sha kundagidek rahmim kelayapti. Nega shunday ekan-a?..
«Ana, endi maqsadga o'tayapti. — o'yladi Vadim yer ostidan bildirmay Samad akaga qarab qo'yarkan. — Hozir qanday jazo bermoqchi ekanini aytadi…»
— Nega indamaysan? — so'radi Samad aka. — Nima uchun hozir senga rahmim kelayapti?
Vadim g'iq etmay turaverdi.
— To'g'risini ayt, Sho'rtumshuq qanday niyatda seni bu yerga yubordi?
— Meni u yuborgani yo'q.
— Yana aldayapsan… Sen shuncha ahmoqliklardan so'ng o'zingning kallang bilan huzurimga kelmasding… Gapiraver, bu yerda ikkalamizdan bo'lak hech kim yo'q. Xo'sh, Sho'rtumshuqqa yana nima kerak bo'p qopti?..
— Aytdim-ku, meni Sho'rtumshuq jo'natmadi bu yerga!
— Unda nimaga kelding? Men seni chaqirmagandim shekilli?
— To'g'ri… M-men… Aybimni yuvish uchun keldim.
— Qanday?
— Sho'rtumshuqning hisob raqamidagi pullarni sizning nomingizga o'tkazib yubormoqchiman.
— Nima? Sen-a?.. Yo'g'-e!..
— Ha, biz Ruxsora bilan shu haqda maslahatlashdik…
Samad aka to'satdan kulib yubordi.
— Vey, bo'ldi, kulgimni qistatma!.. O'sha suyuqoyoqning qo'lidan bunaqangi qaltis ishlar kelishiga o'lay agar ishonmayman.
— Yo'-o'q, u usta ekan! — o'zini oqlay boshladi Vadim. — Kompyuterchini qo'lga olaman deyapti…
— Bekorlarni aytibdi. Kimningdir hisob raqamidagi pullarni kimgadir o'tkazish uchun birgina kompyuterchi kifoya qilmaydi. Yana Sho'rtumshuqday ayyor bir kimsaning pullarini-ya!.. E, yo'-o'q, sen qo'lingdan keladigan ishni qilsang-chi, xumpar!..
Vadim qizarib-bo'zarib bir muddat jim qoldi. Nima deyishni, bu odamga qanday tushuntirishni bilmay turganda, Samad akaning o'zidan sado chiqdi.
— Agar, haqiqatan aybingni yuvmoqchi, yegan noningni oqlamoqchi bo'lsang, — dedi u hamon Vadimga sirli termulib turib. — Sho'rtumshuqni o'ldirasan.
— Bo'pti, — Vadim keskin boshini ko'tarib Samad akaning ko'zlariga boqdi. — bu ish menga cho't emas. Faqat… Meni kechirsangiz bas!..
— Cho't emasligini bilaman. Chunki sen ahmoq mening tarbiyamni olgansan… Hayronman, qayoqdagi suyuqoyoqni deb kimlarga ilakishib yuribsan…
Ruxsoraning nomiga aytilgan bir og'iz gap garchi Vadimning ich-ichini muzlatib o'tgan bo'lsa-da, sezdirmadi. Chidab turdi.
— Sen uni uxlab yotgan yerida tinchitishing kerak. — davom etdi Samad aka. — Qo'lingdan keladimi ishqilib?
— Albatta keladi! — dedi Vadim shosha-pisha. — Ja bo'lmasa, Ruxsora…
— Og'zingga olma o'sha qanjiqni! — jerkib berdi Samad aka. — Bu ishga umuman hech kimni aralashtirmaysan… Bir o'zing bajarasan. Bilib qo'y, mabodo yana qovun tushiradigan bo'lsang, uxlaysan-u, qaytib uyg'onmaysan, yetar!..
— Xo'p bo'ladi!..
— Endi bor o'sha Sho'rtumshuqnikiga!.. Natijasini ertaga ertalab kutaman.
— Xo'p, siz aytganday bo'ladi!..
— Tolib! — qichqirdi Samad aka Vadimning darvozadan chiqqanini ko'rgach.
— Labbay, aka, chaqirdingizmi?
— Sen tezda anavining orqasidan kuzatishni boshla!..
— Xo'p!

* * *

Sho'rtumshuqning saroylardek dala hovlisiga yetib kelgan Vadim yana bir ko'ngilsizlikka ro'baro' bo'ldi. Darvozada xuddi Samad aknikidagi kabi qo'riqchilar to'xtatishdi. U avvaliga hayron bo'ldi. Nega birdan to'xtatib qolishdi?.. Yo… Ha, Sho'rtumshuq nimanidir sezgan. Yo'qsa, bu taxlit tekshiruvlar o'tkazmasdi.
— Qo'lingni ko'tarib devorga o'giril! — buyurdi qo'riqchilardan biri Vadimga. Ikkinchisi shosha-pisha qo'liga to'pponcha olib uning boshiga tiradi. — Tez bo'l!..
Vadim indamay devor tomonga o'girildi va qo'lini ko'tardi. Qo'riqchi titkilay-titkilay, hech narsa topolmagach, teskari o'girildi.
— Endi kiraver!..
Vadim yelka qisgancha hovliga qadam qo'ydi. Ichkarida har doimgi kabi jimjitlik hukmron. Faqat xizmatkorlargina uyoqdan-buyoqqa chopish bilan ovora…
Asta-asta yurib mehmonxona eshigi ro'parasiga bordi. Birpas ikkilanib qoldi. Kirsinmi-kirmay qo'ya qolsinmi?.. Hammasidan xabardor bo'lgan bo'lsa-chi? Unda tamom. Bunisiyam boshida yong'oq chaqa boshlaydi. Ey Xudo, nimalar bo'layapti o'zi?.. Ikki o'tning orasida qoldi. Buyog'i nima bo'ladi?.. Bu olov kuydirib kul qiladi hali… Biridan eson-omon qutulganiga shukr qila boshlasa, ikkinchisi ro'para bo'laversa…
Xayol bilan qanday eshikni ochib yuborganini bilmay qolibdi. Sho'rtumshuq kim bilandir telefon orqali gaplashayotgan ekan. Vadimni ko'rdi-yu, gapni qisqa qilib telefonini stol ustiga qo'ydi.