Tasodifiy hikoya: Madina.(4 qisim) Siryozni yigitdan
Tuxumlarini og'zimga tutib yala derdi, noiloj tilimni tekkizib qo'yardim. Og'zimga olishni xohlamaganimdan battar jahli chiqib, yana og'zimga sikardi, har tiqqanda tomog'imgacha kelardi qoto'g'i. To'rigacha surib, boshimni mahkam ushlab turardi, nafas yetishmay qolib, tipirchilaganimdan keyin ham biroz ushlab turib qo'yib yuborardi. "O'zing zo'rsanda, jonim" degancha egilib, labimni so'rib qo'yardi. Biroz o'zimga kelgach, yana boyagiday tiqib ushlab turardi. - Klipdagidek so'rsang, boshqa qiyn...davomi

Killer 3 (kamolov) copy

Добавил:	!!!!!kamolov!!! (08.04.2018 / 03:00)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	32075
Комментарии:	Комментарии закрыты

Vadim Samad akaning huzuriga ertasi kuni ertalab yetib keldi. Darvozada turgan qo'riqchilar ham unga qandaydir sovuq nigoh bilan tikilib qarashardi. U tushundi. Shuncha ishlardan so'ng harqalay quchoq ochib kutib olishmaydi. Aksincha, bir baloga giriftor qilib yubormasalar ham katta gap.
— To'xta, — dedi «Malla» laqabli qo'riqchi. Uni sochlari, qosh, kipriklari sap-sariq bo'lgani uchun shunday deb chaqirishardi. — biz cho'ntaklaringni tekshirib ko'rishimiz kerak!..
Vadim ikki qo'lini ko'tardi.
— Mana buni nega olib yuribsan? — o'dag'ayladi Malla Vadimning cho'ntagidan to'pponcha chiqarib olarkan. — Nima, xo'jayinni o'ldirishni xayol qildingmi?
— Vey, sal uyoq-buyog'ingga qarab gapir, yigit! — dedi Vadim jahli chiqayotganini yashirolmay. — Kim bo'psan menga o'dag'aylaydigan?.. Hozir…
— Vey, vey, hovliqma, hovliqma!.. Bu yer senga onangning uyimas!..
— Onadan og'iz ochma, hayvon!..
Vadim kutilmagan harakat bilan Mallaning bo'ynidan bo'g'ib oldi. Lekin ikkinchi qo'riqchi orqa tomondan kelib uni beli aralash mushtlab yubordi.
— Hay, hay, nima to'polon? — shu tobda ichkaridan chiqib kelgan Tolib qo'riqchilarni to'xtatdi. — Ie, mehmonniyam shunday kutib oladimi? He, ahmoqlar!.. Olib kir uni ichkariga! Xo'jayin kutib o'tiribdi…
Qo'riqchilar indamay Vadimni ikki tomonidan qo'ltiqlagancha darvoza hatlab hovliga o'tishdi…

* * *

— O', kimni ko'rayapman!?. — Ostonada Vadimga ko'zi tushgan Samad aka dast o'rnidan turib quchog'ini ochdi. — Kel, seni bir bag'rimga bosay!..
Jinoyat olami vakillari hech qachon tasodifiy hodisalarga, kutilmagan mulozamatlarga ishonishmaydi. Vadim ham qo'llarini ko'tarishga ko'tarib Samad akaga yaqin keldi-yu, biroq ehtiyotkorligini yo'qotmadi. Ikki ko'zi butun xonani, Samad akaning qo'l harakatlarini kuzatib chiqishga ulgurdi…
Xayriyatki, u kutgan ko'ngilsizlik sodir etilmadi. Tutingan ota uni to'rga o'tqazdi. Xizmatkor ayol birpasda dasturxon ustini noz-ne'matlar bilan to'ldirib, ikkovlariga navbatma-navbat choy quyib uzatdi va shu zahoti xonani tark etdi.
— Xo'sh, ota o'g'il, gapiring! — Samad aka negadir Vadimga sizlab murojaat qila boshladi. Killerni bu mulozamat ham hushyor torttirdi.
— «Nega meni birdan sizlab qoldi? — ko'nglidan o'tkazdi u. — Xusumati borligini bilmasam ekan. O'larmikan ochiq aytib qo'ya qolsa?..»
— Nimaniyam gapirardim? — dedi Vadim bosh eggan ko'yi. — Oldingizga kechirim so'rab keldim.
— Kechirim so'raydigan biror ayb ish qilganmiding?
— O'zingizga ayon-ku!.. Ahmoqlik qilib qo'ydim… Kechiring!..
— Men-ku, kechirarman, biroq Xudo kechirarmikan?.. Esingdami, bir paytlar kichkinagina ekaningda bozor biqinida o'tirib tilanchilik qilarding?
Vadim sekin boshini qimirlatib qo'ydi.
— O'shanda senga juda rahmim kelib ketgandi. Qara, hozir ham xuddi o'sha kundagidek rahmim kelayapti. Nega shunday ekan-a?..
«Ana, endi maqsadga o'tayapti. — o'yladi Vadim yer ostidan bildirmay Samad akaga qarab qo'yarkan. — Hozir qanday jazo bermoqchi ekanini aytadi…»
— Nega indamaysan? — so'radi Samad aka. — Nima uchun hozir senga rahmim kelayapti?
Vadim g'iq etmay turaverdi.
— To'g'risini ayt, Sho'rtumshuq qanday niyatda seni bu yerga yubordi?
— Meni u yuborgani yo'q.
— Yana aldayapsan… Sen shuncha ahmoqliklardan so'ng o'zingning kallang bilan huzurimga kelmasding… Gapiraver, bu yerda ikkalamizdan bo'lak hech kim yo'q. Xo'sh, Sho'rtumshuqqa yana nima kerak bo'p qopti?..
— Aytdim-ku, meni Sho'rtumshuq jo'natmadi bu yerga!
— Unda nimaga kelding? Men seni chaqirmagandim shekilli?
— To'g'ri… M-men… Aybimni yuvish uchun keldim.
— Qanday?
— Sho'rtumshuqning hisob raqamidagi pullarni sizning nomingizga o'tkazib yubormoqchiman.
— Nima? Sen-a?.. Yo'g'-e!..
— Ha, biz Ruxsora bilan shu haqda maslahatlashdik…
Samad aka to'satdan kulib yubordi.
— Vey, bo'ldi, kulgimni qistatma!.. O'sha suyuqoyoqning qo'lidan bunaqangi qaltis ishlar kelishiga o'lay agar ishonmayman.
— Yo'-o'q, u usta ekan! — o'zini oqlay boshladi Vadim. — Kompyuterchini qo'lga olaman deyapti…
— Bekorlarni aytibdi. Kimningdir hisob raqamidagi pullarni kimgadir o'tkazish uchun birgina kompyuterchi kifoya qilmaydi. Yana Sho'rtumshuqday ayyor bir kimsaning pullarini-ya!.. E, yo'-o'q, sen qo'lingdan keladigan ishni qilsang-chi, xumpar!..
Vadim qizarib-bo'zarib bir muddat jim qoldi. Nima deyishni, bu odamga qanday tushuntirishni bilmay turganda, Samad akaning o'zidan sado chiqdi.
— Agar, haqiqatan aybingni yuvmoqchi, yegan noningni oqlamoqchi bo'lsang, — dedi u hamon Vadimga sirli termulib turib. — Sho'rtumshuqni o'ldirasan.
— Bo'pti, — Vadim keskin boshini ko'tarib Samad akaning ko'zlariga boqdi. — bu ish menga cho't emas. Faqat… Meni kechirsangiz bas!..
— Cho't emasligini bilaman. Chunki sen ahmoq mening tarbiyamni olgansan… Hayronman, qayoqdagi suyuqoyoqni deb kimlarga ilakishib yuribsan…
Ruxsoraning nomiga aytilgan bir og'iz gap garchi Vadimning ich-ichini muzlatib o'tgan bo'lsa-da, sezdirmadi. Chidab turdi.
— Sen uni uxlab yotgan yerida tinchitishing kerak. — davom etdi Samad aka. — Qo'lingdan keladimi ishqilib?
— Albatta keladi! — dedi Vadim shosha-pisha. — Ja bo'lmasa, Ruxsora…
— Og'zingga olma o'sha qanjiqni! — jerkib berdi Samad aka. — Bu ishga umuman hech kimni aralashtirmaysan… Bir o'zing bajarasan. Bilib qo'y, mabodo yana qovun tushiradigan bo'lsang, uxlaysan-u, qaytib uyg'onmaysan, yetar!..
— Xo'p bo'ladi!..
— Endi bor o'sha Sho'rtumshuqnikiga!.. Natijasini ertaga ertalab kutaman.
— Xo'p, siz aytganday bo'ladi!..
— Tolib! — qichqirdi Samad aka Vadimning darvozadan chiqqanini ko'rgach.
— Labbay, aka, chaqirdingizmi?
— Sen tezda anavining orqasidan kuzatishni boshla!..
— Xo'p!

* * *

Sho'rtumshuqning saroylardek dala hovlisiga yetib kelgan Vadim yana bir ko'ngilsizlikka ro'baro' bo'ldi. Darvozada xuddi Samad aknikidagi kabi qo'riqchilar to'xtatishdi. U avvaliga hayron bo'ldi. Nega birdan to'xtatib qolishdi?.. Yo… Ha, Sho'rtumshuq nimanidir sezgan. Yo'qsa, bu taxlit tekshiruvlar o'tkazmasdi.
— Qo'lingni ko'tarib devorga o'giril! — buyurdi qo'riqchilardan biri Vadimga. Ikkinchisi shosha-pisha qo'liga to'pponcha olib uning boshiga tiradi. — Tez bo'l!..
Vadim indamay devor tomonga o'girildi va qo'lini ko'tardi. Qo'riqchi titkilay-titkilay, hech narsa topolmagach, teskari o'girildi.
— Endi kiraver!..
Vadim yelka qisgancha hovliga qadam qo'ydi. Ichkarida har doimgi kabi jimjitlik hukmron. Faqat xizmatkorlargina uyoqdan-buyoqqa chopish bilan ovora…
Asta-asta yurib mehmonxona eshigi ro'parasiga bordi. Birpas ikkilanib qoldi. Kirsinmi-kirmay qo'ya qolsinmi?.. Hammasidan xabardor bo'lgan bo'lsa-chi? Unda tamom. Bunisiyam boshida yong'oq chaqa boshlaydi. Ey Xudo, nimalar bo'layapti o'zi?.. Ikki o'tning orasida qoldi. Buyog'i nima bo'ladi?.. Bu olov kuydirib kul qiladi hali… Biridan eson-omon qutulganiga shukr qila boshlasa, ikkinchisi ro'para bo'laversa…
Xayol bilan qanday eshikni ochib yuborganini bilmay qolibdi. Sho'rtumshuq kim bilandir telefon orqali gaplashayotgan ekan. Vadimni ko'rdi-yu, gapni qisqa qilib telefonini stol ustiga qo'ydi.