Tasodifiy hikoya: Umirimga nuxta quygan qismatim (M)
Assalomu Alliykum bu suzlarimi uqvotkanlarga man bu hikoyani yoziwimdan maqsad kopchi qizlarni umur...davomi

Sho'rtumshuq choyshabga o'rangan ko'yi qoniga belanib yotar, Vadim bamaylaxotir vintovkasini sumkaga joylardi…

* * *

— Tez yur, bu yerdan daf bo'lishimiz kerak!.. — Ruxsoraning yelkasi turtib tashqariga undadi Vadim. — Xudo ko'rsatmasin, qo'riqchilar xitlanib qolsa bormi…
Ruxsora g'ing demay uning ortidan ergashdi…
Vadim jonholatda katta ko'chaga chiqib darvozaga yaqin joyda turgan Sho'rtumshuqqa tegishli mashinalarning biriga yopishdi.
— Nima qilmoqchisiz? — vahima ichida so'radi Ruxsora. — Tezroq yura qolmaysizmi? Mashinaga balo bormi hozir?..
— E, bu yaramasga mehnatim singan. Mana shu mashinani olib ketmasam bo'lmaydi…
Ko'z ochib yumguncha ikkovlari yarqiragan «Mersedes»ni yelday uchirib shahardan tashqariga — ikki tomoni poyonsiz dalalardan iborat joylarga yetib borishdi.
— Shu yerda to'xtab biroz nafas rostlaymiz. — dedi Vadim mashinani yo'l chetida to'xtatib. — Xavf harqalay ortda qoldi. Endi qanot boylab uchsayam bizni tutolmaydi. Nima deding?
Ruxsoraning negadir qovoqlari uyilgan edi. Vadim tushunmay, uning iyagidan tutib o'ziga qaratdi.
— Senga nima bo'ldi? Nega shumshayib qolding?
— Bilmadim. — dedi Ruxsora Vadimga qo'rquv aralash tikilib. — Negadir qo'rqib ketayapman.
— Nimadan qo'rqasan? Hammasi ortda qoldi-ku!..
— Yo'q, baribir… Qo'rqib ketayapman…
Shu tobda uzoqdan saf tortgan mashinalarning chirog'i ko'zga tashlandi. Avvaliga Vadim shunchaki o'tkinchi mashinalar bo'lsa kerak deb o'ylab e'tibor qilmagandi. Lekin ular yaqin kelib qolgach, bildiki…
Ha, oldindagi mashinani aniq tanidi. Bu Samad akaniga qarashli… Qiziq… Qaerdan bilishdi ular?..
— Qochish kerak! — Ruxsoraga baqirib mashinani o't oldirdi u. — Bular bizning orqamizdan quvitb kelishayapti!.. O'tib ol!.. Ko'rishmasin!..
Vadim mashinani yelday uchirib oldinga bosdi. Mashinalar ham izma-iz kelaverishdi…
Nihoyat dalalar tugab qandaydir qishloq boshlandi. Vadim birinchi qayrilishdayoq mashinani o'ngga burdi…
— Tolib bo'lsa kerak! — dedi berkinib yotgan Ruxsoraga yo'l-yo'lakay. — Paytdan foydalanmoqchi qanjiq!.. Hozir… Panaroq joy topay, ko'rsatib qo'yaman unga!..
Ko'cha tamom bo'lib yana dalalar boshlandi. Vadim yonboshga nazar soldi. Qirg'oqda ariq yo'q. Demak, hozir tavakkal mashinani dala ichkarisiga haydaydi…
Mashina o'nqir-cho'nqir dalada silina-silkina oldinga yurib borardi. Poyonsiz shudgorning o'rtasiga yetgach, u shartta mashinani to'xtatib, epchillik bilan mashinasidagi vintovkani oldi. O'qlab asta eshikni ochdi…
Ammo quvib kelayotganlar undan-da oldinroq avtomatlarini o'qlashga ulgurishganmi, kutilmaganda o'q yomg'irlari Vadimlar o'tirgan mashinaga kelib urila boshladi… Ikkovlari ham indamay yotaverishdi. Ma'lum vaqt o'tib o'q tovushlari tingandek bo'ldi. Vadim asta-asta boshini ko'tarib tashqarini kuzatmoqchi bo'ldi…
Aylana atrofni qop-qora kiyim kiyganlar o'rab olishibdi. Kimdir kuch bilan mashina eshigini tepdi. Shundan so'ng tanish ovoz eshitildi.
— Chiq, haromi!.. Qo'rqayapsanmi?..
Bu ovozni… Kutmagandi… Ey Xudo, nimalar bo'layapti o'zi?.. Tush ko'rayaptimi, yo?.. Axir, u o'lgandi-ku!.. O'z ko'zlarim bilan ko'rganman-ku!..
Vadim biroz muddat ichkarida engashib o'tirgach, tavakkal boshini ko'tardi. Ne ko'z bilan ko'rsinki, tashqarida xuddi Samad akaning o'zi mashina oynasi ortidan tikilib turar, yonidagilarning qo'lidagi avtomatlar Vadimga qaratilgan edi.
— Ha, ota o'g'il, — dedi Vadim tashqariga chiqqach Samad aka uni o'rab olgan yigitlarni nari surib. — qalaysan?.. Shunchalik qo'rqoq ekaningni bilmagan ekanman… Qara, men o'lmay qoldim. Nimagaykin-a?.. O'qin xato ketdimikan?.. Axir sen mo'ljalni juda aniq olarding-ku!..
Vadim birpas indamay Samad akaga qarab turdi. Qarasaki, bir-ikki yigit Ruxsoraning qo'llarini qayirib tashqariga sudraklab chiqishdi.
— Tegma unga! — qichqirdi u yonidagi to'pponchaga yopishib. — Tegma!.. Kuchlaring ayol kishiga yetayaptimi? Mana, menminan olish zo'r bo'lsang!..
— Xa-xa-xa-xa!.. — to'satdan kulib yubordi Samad aka. — Qaranglar, yigitlar, o'zim tarbiya qilgan yetimcha o'zimga tashlanmoqchi!.. Vey, tirrancha, ming zo'r bo'lganingdayam, menga bas kela olmaysan. Nega menga o'q otding-a?.. Ha-a, o'rnimni egallamoqchi bo'ldingmi? Egallab bo'psan!.. Sen shunchaki… Bizlarning o'yinimizni tushunib yetmading!.. Laqqa tushib qo'ya qolding…
— Namuncha katta ketmasangiz? — umrida birinchi marotaba Vadim Samad akaga o'shqirdi. — O'lmay qolgan bo'lsangiz, demak, omadingiz bor ekan… Nima, ustimdan kulib maza qilayapsizmi?.. Qanaqa o'yinni tushunmabman?..
— Eh, nodon, agar sen haqiqiy killer bo'lganingda, shunday ish tutardingki, men haqiqatan o'lardim. O'ldira olmading-ku!.. Karavotga yotqizib qo'yilgan oddiy yog'och qo'g'irchoqqa qarab o'q otding. Egnidagi matoning ichiga qizil rangli suyuqlik quydirib qo'ygandim. O'shani ko'rib do'ppingni osmonga otib yuribsan… Yo'q, sen mening sinovimdan o'tolmading, bola!.. Tolib!..
— Labbay xo'jayin!
— Sho'rtumshuqni buyoqqa chaqir!
— Xo'p bo'ladi!..
Bunisi endi ortiqcha edi. Eng orqadagi mashinadan tushib to'ppa-to'g'ri ro'parasiga kelib to'xtagan Sho'rtumshuqni ko'rgan Vadim qotib qoldi.
— Mana, biz seni birgalikda sinagandik. — davom etdi Samad aka. — Qanchalar sotqinligingni, noshudligingni bildik! Sendan hech qachon haqiqiy killer chiqmaydi!..
Shu tobda Vadim bildiki, buyog'i yaxshilik bilan tugamaydi. Baribir o'ldirib yuborishadi. Undan ko'ra, harakatini qilib qolgani ma'qul…
Sekin bildirmaygina qo'lini cho'ntagiga tiqib to'pponcha dastasini changalladi. Ehtiyotkorlik bilan cho'ntakda turgan yerida o'qladi…
Ammo bu safar ham ulgurmadi. Orqada turgan yigitlardan biri Samad akaning imosi bilan yelkasiga tepdi. Vadim sal qursa yuztuban ag'darilayozdi. Zo'rg'a o'zini tutib qoldi-yu, orqasiga o'girilib haligi yigitga javob qaytarish ilinjida karatechilarga xos tarzda qaddini rostladi.
— Vey, mishiqi, — endi Sho'rtumshuq unga yaqin keldi. — shu yerdayam tavba qilay demaysan-a!.. Istasak, seni bitta o'q bilan tinchitamiz-u, anavi anhorga uloqtirib indamay ketaveramiz… Nimaga sakraysan?..
— Menga qara, Do'stboy, (Sho'rtumshuqning asl ismi Do'stboy edi) — dedi Samad aka. — kel, gapni cho'zib o'tirmaylik-da, buni menikiga olib boraylik! O'sha yerda davom ettiramiz! Nima deysan?
— Bo'ldi, aka, sizning gapingiz gap!.. Hoy, Ruxsorani buyoqqa olib kel! U halol xizmat qildi!.. Qani asal, bir seni bag'rimga bosay!..
Sho'rtumshuq yig'lab turgan Ruxsorani mahkam quchoqlab oldi. O'nidagilar kulib yuborishdi. Vadim esa… Tishlarini g'ijirlatgancha Sho'rtumshuqning yuziga tufladi.
— Tegma unga iflos!.. Sen arzimaysan!..
Shu gapi uchun yana beli aralash qayta-qayta tepki kelib tushdi. Bu galgi tepkilar avvalgisidan qattiqroq bo'ldi shekilli, Vadim sulayib qoldi. Ayniqsa, miyasiga kelib tushgan kuchli musht zarbidan keyin boshi aylanayotganini, ko'ngli ag'darilib borayotganini his qildi…

* * *

Tanish yerto'la ichkarisida hushiga kelgan Vadim ko'rdiki, qo'llarini ikki tarafga yoyib arqon bilan boylab tashlashibdi. Qimirlashning, arqondan qutulishning sira imkoni yo'q…
U sekin ko'zlarini ochib