Tasodifiy hikoya: Atirgulim Sani Sog'indim..!
...davomi

tanimaydigan odamning o'zi yo'q.
— Tanimaysan dedim-ku, hayda mashinani!..
— Bunisi qiziq bo'ldi-ku!.. — sovuq tirjayib Ruxsoraga o'girildi Vadim. — Xo'sh, endi nima qilamiz?
— Haydayverasiz, nima qilardingiz?..
— Haydasam haydayveraman-da, jin ursin!..
Vadim mashinani o't oldirib gazni bosdi. “Mersedes” oldinda o'rtacha tezlikda ketib borardi. Ko'z ochib yumguncha ular baqqolning mahallasiga yetib kelib to'xtashdi. Ikki yuz metrlar narida katta yo'lning o'rtasiga yana bir “Mersedes ko'ndalang qo'yib qo'yilgandi. Atrofida besh-o'n chog'li qurollangan yigitlar aylanib yurishardi.
— Ko'rdingmi? — dedi Vadim ularga ishora qilib. — Biz endi rostakamiga qopqonga tushdik… O'shanda seni gapingga kirmay navbatiminan tinchitib yuboraversam bo'larkan…
— Agar tinchitib yuborganingizda, — — dedi Ruxsora. — Sizga qo'shilib menam o'lib ketardim…
— Nima?.. — kutilmagan gapni eshitib Vadimning qoshlari chimirildi. — O'lib ketardim?.. Meni deb o'lishni istamaysanmi?
— Ahmoq bo'libmanmi?..
— Axir… Uyoqda… Mening bo'ynimga osilib yalinganing-chi?..
— E, bas qiling!..
Ruxsora to'satdan eshikni ochdi-yu, tashqariga o'zini urdi.
— Voy iflos-ey!.. — g'azabdan tishlarini g'ijirlatdi Vadim. — Men… Qo'ynimda ilon olib kelganga o'xshayman… Shoshmay tur hali. Ko'rsatib qo'yaman sotishni…
U kutilmagan harakat bilan vintovkani qo'liga oldi-da, baqqolning yigitlar tomon ketib borayotgan Ruxsoraga to'g'riladi…
Ammo orqadan kelgan bir yigit unga xalal berdi. U qo'lidagi avtomatni naq Vadimning peshonasiga qadab qo'ygandi.
— Vey, tush mashinadan, yetib kelding! — o'dag'ayladi Vadimga. — Bekorga chiranma, baribir otolmaysan bu ayolni!..
Vadim itoatkorona vintovkani joyiga qo'yib mashina eshigini ochdi.
— Oldimga tush! — buyurdi yigit avtomat qo'ndog'i bilan Vadimning beliga turtib. — Uyoq-buyoqqa o'zingni tashlamay jim yur!.. Yo'qsa, itday o'lib ketasan…
Vadim oldinga ketib borarkan, Vali esiga tushib birdan ortiga o'girildi.
— Bola!.. Mashinada bola qolib ketdi…
— Yur, dedim!.. Bolani it yemaydi… Olib borishadi uniyam…
***

Vadim yetib kelganda juda xunuk manzara namoyon edi. Baqqol, Samad aka, Sho'rtumshuq yo'l chetida gaplashib turishar, ular orasida Ruxsora ham bor edi. Nuqul hiringlab, goh Samad akaga, goh Sho'rtumshuqqa karashma bilan qosh qoqib qo'yardi.
«Iflos! — ko'nglidan o'tkazdi Vadim Ruxsoraga alam bilan tikilib. — Hammasi shu qanjiqning ishi ekan… Afsus… Shuning gapiga kirib Namanganga bormabman-a!.. Qanday ahmoqman!..»
— Buni mashinaga ortinglar!.. — qo'riqchilarga buyurdi Samad aka. — To'g'ri baqqolnikiga boramiz…
Vadimni Valiga qo'shib alohida mashinaga o'tqazishdi. Ruxsora esa…
Ruxsora Samad aka o'tirgan mashinaga chiqdi…
Mashinalar karvoni saf tortgancha Qo'qon ichkarisiga qarab yo'l oldi…
***

Baqqolning hovlisiga kelgandan so'ng qo'riqchi yigit Vadimni turta-turta yerto'la tomon boshladi. Bunaqangi yerto'la voqealariga ko'nikib qolgan Vadim sira tap tortmasdan pastga tushib bordi…
Baqqolning yerto'lasi juda oddiy, zax edi. Faqat ichkariga rang-barang chiroqlar qo'yib, yerga gilamlar yoyilganini aytmasa, oddiy yerto'ladan farq qilmasdi…
Qo'riqchi yerto'la o'rtasiga yetganlarida, Vadimning yelkasidan ushlab to'xtatdi.
— Qimirlama!..
O'zi esa, orqasi bilan yurib borib eshiklardan birini ochdi. Vadim bildiki, uni kameraga tiqishayapti…
— Uf-f!.. Vey, Bolani ehtiyot qilishgin! — deya qichqirdi qo'riqchiga qarab. — Agar unga biror gap bo'lsa, kallangni olaman senlarning!..
— Nima?.. Kalla olishni ko'rsatib qo'yaman, boyvachcha!..
Qo'riqchi jahl bilan chunonam tushirdiki, Vadimning ko'zlaridan o't chaqnab ketdi.
— Kir ichkariga!.. Kerak bo'lganingda olib chiqamiz!..

Birinchi fasl tugadi. Davomi izohlarga‘qarab chiqariladi. Hammaga rahmat.
Olimjon Hayit hikoyasi