Tasodifiy hikoya: Achinarli hikoya
QIZ BILAN YIGIT BIR BIRINI QATTIQ SEVISHARKAN LEKIN MALUM BIR SABABLARGA KO'RA YIGITNI QIZGA UYLANIW...davomi
QIZ BILAN YIGIT BIR BIRINI QATTIQ SEVISHARKAN LEKIN MALUM BIR SABABLARGA KO'RA YIGITNI QIZGA UYLANIW...davomi
Josuslar 3 (kamolov) copy
| Добавил: | !!!!!kamolov!!! (10.04.2018 / 09:34) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 32781 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
Yana til, grim, oynadan, podyezdlardan, avtomobildan sakrash, qalbaki hujjatlar tayyorlash, o'zing bo'lishing lozim bo'lgan joyni to'g'ri tanlay bilish, cho'ntak kesish, transportning har qanday turini hayday olish, dorilardan portlovchi moddalar tayyorlash, qo'l jangi va hokazo…
Bular ozmi?..
— Yaxshiyamki, sen sharq jangovar san'atidan bexabarsan. — degandi instruktor dars paytida. — Bunday janglardan xabardor odam hech qachon bizning usullarimizni egallay olmaydi. O'rgatishning ham foydasi yo'q. Sen qo'l-oyoqlaring bilan fikr yuritmasliging zarur. Mushtlashmasliging kerak. Sen dushmanni yo'q qila bilishing lozim. Hatto, uning aql bilan yo'llagan zarbasini ham qaytarishga tayyor turishing talab etiladi. Yo'qsa jangda yutqazasan. Qo'l-oyoq bilan jang olib borganlar bizda ayovsiz jazolanadi. Sen yo ushbu to'qnashuvdan qochishing, yo o'z kasbing sirlarini sir tutishing, yo dushmanni o'ldirishing shart. Mushtlashishni umuman bilmasliging zarur. Sen dushmanni o'ldirishni yoki biror zarba o'tkazib qo'ymasdan o'zing o'lib ketishni bilishing kerak.
Xo'sh, senga nima pand berishi mumkin jangda? Yillab o'tkazilgan mashg'ulotlar tufayli orttirilgan avtomatizm. Sen dushmanga yo zarba, yo himoya bilan javob qaytarib qo'yasan. Ana shu sening zaif tomoning hisoblanadi.
Sen hech qachon himoyalanmasliging, aksincha, o'ylashing, tahlil qilishing, undan keyingina harakatga o'tishing lozim. Hatto, qorningga qarab o'q uchib kelayotganda ham. Agar shunday hollarda nima qilishni bilmasang, yaxshisi, jimgina turaver. Sen uchun topshiriqni bajarish hayotingdan ham ustun turadi. Aynan shuning uchun ham biz kursantlarning ko'pchiligini yo'qqa chiqaramiz, o'qishdan ayovsiz haydaymiz. Biz saralaymiz. Shuning uchun ham sizlar himoyalanish kursini o'qish avvalidamas, ikki yildan so'ng o'taysizlar. Maxsus himoyaning sharti — ketish, o'ldirish yoxud o'limni o'ziga qabul qilib olish.
Bugundan e'tiboran sen o'ldirish hamda o'lishni o'rganasan. To'g'ri, bu sen uchun yoqimli kechmaydi. Lekin busiz sen olg'a bora olmaysan.
* * *
Shunday qilib darslar boshlandi.
— Sening asosiy quroling — bu qo'ling. — dedi instruktor. — U doimo sen bilan birga. Qo'lning yordami bilan dushmanni yoki bir necha daqiqaga uxlatib qo'yish, yoki butkul yo'q qilib yuborish mumkin. Qo'ldan faqat otish uchun ishlatiladigan qurolgina kuchli.
Shuni yodingda tutki, sening qo'llaring, oyoqlaring, xullas, butun badaning boshqalarnikidan farqlanmasligi shart. Olomon orasida hech kim tanimaydigan, kichkinagina, hech kim e'tibor bermaydigan odam bo'lishga o'rgan. Xuddi ko'rinmas odam kabi. Shu sababli ham biz kursantlarga mushaklarni, ko'krak qafasini rivojlantiruvchi mashqlarni bajarishga ruxsat bermaymiz. Sen artistlar kabi bo'lishga odatlan. Shunda dushmanni bo'shashtira oladigan, cho'ntagingdagi istalgan narsani qurolga aylantira biladigan bo'lasan. Mashg'ulotlarni ana shundan boshlaymiz.
Tez orada men ko'p narsalarni bilib oldim. Cho'ntakdagi yondirgich, ruchka, ko'ylak tugmasi, botinka bog'ichi o'lim keltiruvchi qurolga aylana olishini aniqladim. Yana shu narsani bildimki, kichkinagina, ko'rimsiz professionalning qo'lida har qanday kuchli, ayyor dushman ham hech narsa bo'lmay qolishi mumkin ekan.
Meni pichoq, mix, sanchqi, piskalarni otib odam o'ldirishga o'rgatishdi. Kesadigan qurol sifatida shisha, konserva idishlari, ularning qopqog'i, kursi, gugurt donasi, yaxshilab taxlangan qattiq qog'oz parchasidan ham foydalanish sirlaridan voqif bo'ldim. Lekin baribir mening asosiy qurolim bo'lib qo'l va oyoqlarim, tishlarim, boshim qolaverdi.
O'ylabmi-o'ylamaymi, avvaliga qo'l jangini g'olib kelishni bilish deb hisoblagandim. Biroq instruktorlar oldin meni mag'lub bo'lishga o'rgata boshlashdi. Ular tinimsiz kaltaklashar, men goh baqirib, goh inqillab rahm qilishlarini so'rar, qo'llarimni beso'naqaylik bilan uyoqdan-buyoqqa aylantirishdan nariga o'tolmasdim. Yoki xuddi ko'chada mushtlashayotgan odam kabi ulgurganimcha qarshilik ko'rsatardim. Menga faqat bir narsaga ruxsat berishdi. Eng nozik nuqtalarimni (yo'q, sog'lig'im, tashkilot manfaati uchun emas) kaltakdan saqlab qolishga. Qancha ko'proq muvaffaqiyatga erisha boshlasam, instruktorlar shuncha ko'p kaltaklashardi. Ular goh zanjir, goh militsionerlar charm tayog'i bilan qurollanishardi. Axir, qancha chidash mumkin?! Bir kuni qarshilik ko'rsatishga uringanim sabab basharam aralash ketma-ket mushtlar kelib tushdi-yu, natijada uch kunga qamab qo'yishdi.
Kunlar o'tgan sari ular menga zarbaga zarba bilan javob berish sirlarini o'rgata borishdi. Shartga ko'ra, o'zimning jonimni qurbon qilishga tayyor turishim, shu yo'sinda o'la bilishim kerak edi.
* * *
Nihoyat kunlarning birida menga himoyalanish mumkinligini aytishdi. Shunda ham bu na boksni, na karateni eslatardi. Sparring menga tomon yaqinlashib keladi-da, bir-ikki zarba yo'llaydi. Men hech qanday baqir-chaqirsiz zarbalarni qabul qilib olishim va o'z vaqtida himoyalanishga ham ulgurishim talab qilinardi. Bu narsa qaysidir tarafdan qilichbozlik san'atiga ham o'xshab ketardi. Negaki, sparringlar har ikki-uch daqiqada almashib turishar, aytmoqchi bo'lganim, jang juda qisqa davom etardi.
— Uzoq vaqt jang qilish, — deya uqtirdi menga instruktor. — Mag'lub bo'lish degani. Mushtni unut. Ular ko'cha jangidagina asqotadi. Sening barmoqlaring bor Xudo bergan. O'sha barmoqlarga yaxshilab qaragin-da, ularning tuzilishini kuzat. Barmoqlaring qaysi xanjar yoki nayzadan kam? Musht bilan shunchaki turtasan, barmoq bilan esa, zarba berasan. Qani, qoringa bir marta musht bilan, bir marta barmoq bilan zarba berib ko'r-chi, qay biri kuchliroq ekan!..
Yaxshilab qara, bu barmoqlar bilan dushmanning qornini jarroh pichog'i kabi tilib tashlash mumkin. Barmoq yordamida sen uning bo'yin qismiga bitta zarba yo'llab uyqu arteriyasini sug'urib ola bilasan. Aftingni burishtirma, kursant! Senga hali biz o'rgatadigan narsalarning ko'pchiligi yoqib tushmaydi. Ogohlantirganman, biz mushtlashishgamas, o'ldirishga o'rgatamiz. Mana mening kaftim. Kaftimga ko'rsatkich barmog'ing bilan zarba ber. Kuchliroq! Kuchliroq!..Xo'sh, og'ridimi barmog'ing? To'g'ri. Sen uni sindirib olishdan qo'rqding. Shuning uchun ham og'ridi. Agar bu haqda o'ylamaganingda og'rimasdi. Barmoqni barmoq deb emas, xanjar deb tasavvur qilish kerak. O'yla, agar mixni to'ppa-to'g'ri taxtaga yo'llab bolg'a bilan bir tushirsang, u kirib ketadi. Qiyshiqroq ushlasang, qiyshab boraveradi. Barmoqni ham o'sha mix singari juda-juda to'g'ri tuta bilish lozim. Hammasi shunga bog'liq. Asosiysi, qo'rqish kerak emas. Nozik joying suyakmas, balki, hissiyot. Ruhan bardam bo'lsang, barmog'ingni bolg'a bilan urib ham sindirib bo'lmaydi…
Barmog'imni juda tez chiniqtirishdi. Ammo boshim ularni ancha qiynadi. Tomog'imga, ochiq ko'zlarimga barmoq bilan urishlariga uzoq vaqt yo'l bera olmadim. Baribir o'rgatishdi. Ishontirishdi, majbur qilishdi, kerak bo'lganda jazolashdi.
* * *
Men ertalabdan kechgacha barmog'im bilan bokschilar qopiga chizib qo'yilgan sportchining yuzi aralash urib mashq qildim.
Bular ozmi?..
— Yaxshiyamki, sen sharq jangovar san'atidan bexabarsan. — degandi instruktor dars paytida. — Bunday janglardan xabardor odam hech qachon bizning usullarimizni egallay olmaydi. O'rgatishning ham foydasi yo'q. Sen qo'l-oyoqlaring bilan fikr yuritmasliging zarur. Mushtlashmasliging kerak. Sen dushmanni yo'q qila bilishing lozim. Hatto, uning aql bilan yo'llagan zarbasini ham qaytarishga tayyor turishing talab etiladi. Yo'qsa jangda yutqazasan. Qo'l-oyoq bilan jang olib borganlar bizda ayovsiz jazolanadi. Sen yo ushbu to'qnashuvdan qochishing, yo o'z kasbing sirlarini sir tutishing, yo dushmanni o'ldirishing shart. Mushtlashishni umuman bilmasliging zarur. Sen dushmanni o'ldirishni yoki biror zarba o'tkazib qo'ymasdan o'zing o'lib ketishni bilishing kerak.
Xo'sh, senga nima pand berishi mumkin jangda? Yillab o'tkazilgan mashg'ulotlar tufayli orttirilgan avtomatizm. Sen dushmanga yo zarba, yo himoya bilan javob qaytarib qo'yasan. Ana shu sening zaif tomoning hisoblanadi.
Sen hech qachon himoyalanmasliging, aksincha, o'ylashing, tahlil qilishing, undan keyingina harakatga o'tishing lozim. Hatto, qorningga qarab o'q uchib kelayotganda ham. Agar shunday hollarda nima qilishni bilmasang, yaxshisi, jimgina turaver. Sen uchun topshiriqni bajarish hayotingdan ham ustun turadi. Aynan shuning uchun ham biz kursantlarning ko'pchiligini yo'qqa chiqaramiz, o'qishdan ayovsiz haydaymiz. Biz saralaymiz. Shuning uchun ham sizlar himoyalanish kursini o'qish avvalidamas, ikki yildan so'ng o'taysizlar. Maxsus himoyaning sharti — ketish, o'ldirish yoxud o'limni o'ziga qabul qilib olish.
Bugundan e'tiboran sen o'ldirish hamda o'lishni o'rganasan. To'g'ri, bu sen uchun yoqimli kechmaydi. Lekin busiz sen olg'a bora olmaysan.
* * *
Shunday qilib darslar boshlandi.
— Sening asosiy quroling — bu qo'ling. — dedi instruktor. — U doimo sen bilan birga. Qo'lning yordami bilan dushmanni yoki bir necha daqiqaga uxlatib qo'yish, yoki butkul yo'q qilib yuborish mumkin. Qo'ldan faqat otish uchun ishlatiladigan qurolgina kuchli.
Shuni yodingda tutki, sening qo'llaring, oyoqlaring, xullas, butun badaning boshqalarnikidan farqlanmasligi shart. Olomon orasida hech kim tanimaydigan, kichkinagina, hech kim e'tibor bermaydigan odam bo'lishga o'rgan. Xuddi ko'rinmas odam kabi. Shu sababli ham biz kursantlarga mushaklarni, ko'krak qafasini rivojlantiruvchi mashqlarni bajarishga ruxsat bermaymiz. Sen artistlar kabi bo'lishga odatlan. Shunda dushmanni bo'shashtira oladigan, cho'ntagingdagi istalgan narsani qurolga aylantira biladigan bo'lasan. Mashg'ulotlarni ana shundan boshlaymiz.
Tez orada men ko'p narsalarni bilib oldim. Cho'ntakdagi yondirgich, ruchka, ko'ylak tugmasi, botinka bog'ichi o'lim keltiruvchi qurolga aylana olishini aniqladim. Yana shu narsani bildimki, kichkinagina, ko'rimsiz professionalning qo'lida har qanday kuchli, ayyor dushman ham hech narsa bo'lmay qolishi mumkin ekan.
Meni pichoq, mix, sanchqi, piskalarni otib odam o'ldirishga o'rgatishdi. Kesadigan qurol sifatida shisha, konserva idishlari, ularning qopqog'i, kursi, gugurt donasi, yaxshilab taxlangan qattiq qog'oz parchasidan ham foydalanish sirlaridan voqif bo'ldim. Lekin baribir mening asosiy qurolim bo'lib qo'l va oyoqlarim, tishlarim, boshim qolaverdi.
O'ylabmi-o'ylamaymi, avvaliga qo'l jangini g'olib kelishni bilish deb hisoblagandim. Biroq instruktorlar oldin meni mag'lub bo'lishga o'rgata boshlashdi. Ular tinimsiz kaltaklashar, men goh baqirib, goh inqillab rahm qilishlarini so'rar, qo'llarimni beso'naqaylik bilan uyoqdan-buyoqqa aylantirishdan nariga o'tolmasdim. Yoki xuddi ko'chada mushtlashayotgan odam kabi ulgurganimcha qarshilik ko'rsatardim. Menga faqat bir narsaga ruxsat berishdi. Eng nozik nuqtalarimni (yo'q, sog'lig'im, tashkilot manfaati uchun emas) kaltakdan saqlab qolishga. Qancha ko'proq muvaffaqiyatga erisha boshlasam, instruktorlar shuncha ko'p kaltaklashardi. Ular goh zanjir, goh militsionerlar charm tayog'i bilan qurollanishardi. Axir, qancha chidash mumkin?! Bir kuni qarshilik ko'rsatishga uringanim sabab basharam aralash ketma-ket mushtlar kelib tushdi-yu, natijada uch kunga qamab qo'yishdi.
Kunlar o'tgan sari ular menga zarbaga zarba bilan javob berish sirlarini o'rgata borishdi. Shartga ko'ra, o'zimning jonimni qurbon qilishga tayyor turishim, shu yo'sinda o'la bilishim kerak edi.
* * *
Nihoyat kunlarning birida menga himoyalanish mumkinligini aytishdi. Shunda ham bu na boksni, na karateni eslatardi. Sparring menga tomon yaqinlashib keladi-da, bir-ikki zarba yo'llaydi. Men hech qanday baqir-chaqirsiz zarbalarni qabul qilib olishim va o'z vaqtida himoyalanishga ham ulgurishim talab qilinardi. Bu narsa qaysidir tarafdan qilichbozlik san'atiga ham o'xshab ketardi. Negaki, sparringlar har ikki-uch daqiqada almashib turishar, aytmoqchi bo'lganim, jang juda qisqa davom etardi.
— Uzoq vaqt jang qilish, — deya uqtirdi menga instruktor. — Mag'lub bo'lish degani. Mushtni unut. Ular ko'cha jangidagina asqotadi. Sening barmoqlaring bor Xudo bergan. O'sha barmoqlarga yaxshilab qaragin-da, ularning tuzilishini kuzat. Barmoqlaring qaysi xanjar yoki nayzadan kam? Musht bilan shunchaki turtasan, barmoq bilan esa, zarba berasan. Qani, qoringa bir marta musht bilan, bir marta barmoq bilan zarba berib ko'r-chi, qay biri kuchliroq ekan!..
Yaxshilab qara, bu barmoqlar bilan dushmanning qornini jarroh pichog'i kabi tilib tashlash mumkin. Barmoq yordamida sen uning bo'yin qismiga bitta zarba yo'llab uyqu arteriyasini sug'urib ola bilasan. Aftingni burishtirma, kursant! Senga hali biz o'rgatadigan narsalarning ko'pchiligi yoqib tushmaydi. Ogohlantirganman, biz mushtlashishgamas, o'ldirishga o'rgatamiz. Mana mening kaftim. Kaftimga ko'rsatkich barmog'ing bilan zarba ber. Kuchliroq! Kuchliroq!..Xo'sh, og'ridimi barmog'ing? To'g'ri. Sen uni sindirib olishdan qo'rqding. Shuning uchun ham og'ridi. Agar bu haqda o'ylamaganingda og'rimasdi. Barmoqni barmoq deb emas, xanjar deb tasavvur qilish kerak. O'yla, agar mixni to'ppa-to'g'ri taxtaga yo'llab bolg'a bilan bir tushirsang, u kirib ketadi. Qiyshiqroq ushlasang, qiyshab boraveradi. Barmoqni ham o'sha mix singari juda-juda to'g'ri tuta bilish lozim. Hammasi shunga bog'liq. Asosiysi, qo'rqish kerak emas. Nozik joying suyakmas, balki, hissiyot. Ruhan bardam bo'lsang, barmog'ingni bolg'a bilan urib ham sindirib bo'lmaydi…
Barmog'imni juda tez chiniqtirishdi. Ammo boshim ularni ancha qiynadi. Tomog'imga, ochiq ko'zlarimga barmoq bilan urishlariga uzoq vaqt yo'l bera olmadim. Baribir o'rgatishdi. Ishontirishdi, majbur qilishdi, kerak bo'lganda jazolashdi.
* * *
Men ertalabdan kechgacha barmog'im bilan bokschilar qopiga chizib qo'yilgan sportchining yuzi aralash urib mashq qildim.
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!