Tasodifiy hikoya: Qaynopamni qizi bilan 2 qism
Men esa har qattiqro sikkanmda asalm og'riqdan chinqrganda uni labi. Boyni va quloqlari ostidan o'pib yalasam tinchlanb bo'ynmdan qucholab olardi 7-8 minutdan so'ng meni kela boshladi va avvalgidan tezlashib ichiga immmmmm..... ooooooo deb bo'shan vordm.. Ikkimiz ham tez tez hansirab nafas olardik. Zilolni ustida shu holatda uxlab qopman. Ertalab 7:30larda uyg'ondm qarasam zilol yo'q shoshib kiyndm hayolmda uyiga ketb qoldimikan deb o'ylardm. Kiynb eshikni ochayotsam oynakdan mani sevimli jiy...davomi

Josuslar 4 (kamolov) copy

Добавил:	!!!!!kamolov!!!!! (11.04.2018 / 12:09)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	44966
Комментарии:	Комментарии закрыты

Anchadan beri bu qadar maza qilib dam olmagandim. Hammomdan qushdek yengil bo'lib chiqdim-u, kvartiraga yo'l oldim. Yo'q, endigi ishim konteynerni ochib, maxsus kod yordamida Rezidentning navbatdagi topshirig'ini aniqlash. Afsuski, ish chatoqqa o'xshab qoldi. Ilgari foydalanilgan aloqa qutisi ham, aloqa qilishimiz uchun imkon beriladigan barcha narsalar yo'q qilinibdi. Ha-a, shuning uchun ham hammomni o'ylab topishgan ekan-da!.. Endi topshiriqni yuzma-yuz uchrashibgina olish mumkin.
Topshiriq ham olindi. Bu gal men xuddi teatrdagi kabi «spektakl» namoyish etishim zarur bo'ladi. Spektakl esa, fojiali tus olishi talab qilingan. Shunday ekan, egnimdagi kiyimim ham fojiaga yaqin bo'lishi kerak. Boshimdan tortib oyog'imgacha qora kiyim kiygan bo'lishim shart.
Ko'zguga boqdim. Boshimda qora kepka, egnimda ham, oyog'imda ham qora kiyim. Bu ko'rinishim «bosh rol»ni men bilan birga ijro etuvchi shaxsni qo'rqitishi tayin. To'liq amin bo'lgach, tunda Rezident tomonidan ko'rsatilgan manzil tomon yo'l oldim. Boradigan joyim dala hovli edi. Ichkariga kirdim. Latta bilan yaxshilab o'ralgan bolg'a ko'magida yasatilgan uydagi eski ko'zguni urib sindirdim. Televizorni ag'anatdim. Ha, spektaklning boshlanishi yomon emas. Endi uy egasini kutishdan bo'lak ish qolmadi hozircha. Rezident aytganidek, u soat kechki o'nda kirib keldi. Eshikka o'rnatilgan chet el qulflarini uzoq vaqt paypaslanib ochdi. Ichkariga kirib chiroqni yoqdi-yu…
Polda sochilib yotgan ko'zgu bo'laklarida mening aksimni ko'rdi. Orqasida jimgina qarab turardim. U ma'lum vaqt harakatsiz turib qoldi. Shunda sezdimki, egnimdagi qora kiyimlar uni dahshatga sola boshladi.
Men kutilmaganda unchalik kuchli bo'lmagan zarba bilan uy egasini hushidan ketkazdim. So'ngra barcha kiyimlarini yechib tashlab, o'zini kursiga o'tqazdim-da, qo'l oyoqlarini boylab tashladim.

* * *

Xo'sh, endi-chi?.. Qip-yalang'och odam kiyimdagining qarshisida o'zini butkul himoyasiz va ojiz his etadi. Ko'z oldida faqat ajal namoyon bo'ladi.
Qarasam, sal narida juda qimmatbaho guldon yaraqlab turibdi. Qo'limga olib polga urdim. Chil-chil sindi. Ha, bu harakatim uy egasini darrov hushiga keltirdi shekilli, qimirlashga urina-urina ko'zlarini ochdi.
— Qo'rqib ketdingmi? — xayolan so'radim undan. — Qo'rqaver! Bu boshlanishi xolos. Hali hammasi oldinda.
Yarim soatcha o'z holiga qo'yib berdim. Mayli, hushini bir joyga yig'sin. O'zini qanday, qay usul bilan o'ldirishlari haqida bosh qotirsin. Xo'sh, topdingmi?.. Unda boshladik.
Og'ziga latta tiqib tashlagandim. Shartta sug'urib oldim.
— Kimsiz? — so'radi u titrab-qaqshab.
Men indamadim.
— Sizni kim bu yerga yubordi? Meni o'ldirasizmi?
Yana indamadim.
— Keling, kelishaylik! — yalina boshladi u. — Mening pulim ko'p. Judayam ko'p. Hammasini sizga beraman.
Sukut saqlashda davom etdim.
— Ishoning, men aytganingizni beraman! Faqat qanchaligini aytsangiz bas!..
Indamay turaverdim. Bildimki, indamasligim uni yanada ko'proq qo'rquvga solyapti.
— Ana, sandiqda hammasi. Keragini olavering! — davom etdi u. — Men achinmayman.
Men sekin temir sandiqni ochib dasta-dasta dollarlarni qo'limga oldim.
— Dollarlarmi? — so'radim atayin.
— Ha, dollarlar! Oling, hammasi sizniki.
— Qalbaki emasmi?
— Yo'q, yo'q. Haqiqiy. Ishonavering! — alam aralash jilmaydi uy egasi.
— Haqiqiy degin? — so'radim undan va gugurt chaqib dollarlarni yoqa boshladim.
Ana endi u haqiqatan dahshat iskanjasida qoladi. Shuncha pulni yoqqan odamdan nima kutish mumkin? Bundaylar odam o'ldirishdan sira tap tortishmaydi.
U menga yer ostidan qarab qo'ydi. Nigohlaridan payqadimki, hayotdan butkul umidini uzdi.
— Davom etaveraymi? — Bu Rezident tayinlagan o'nta savolning debochasi edi.
U indamadi.
— Bir narsaga kelishib olaylik. — dedim tepasiga kelib. — Agar bilganlaringni oqizmay tomizmay menga aytib bersang, birinchidan, manavi qimmatbaho buyumlaringning hammasi o'zingda qoladi. Ikkinchidan, raqobatchilardan xalos bo'lasan. Ya'ni, seni tobora yuqori cho'qqilarga yetaklovchi zinapoyalar bo'shab qoladi. Bilib qo'y, sen bizni umuman qiziqtirmaysan. Biz juda katta bir odamni qidiryapmiz. O'shani sening ko'magingda topishimiz va yo'q qilishimiz zarur. Agar aytganlarimni bajarsang, o'shaning o'rnini o'zing egallaysan. Uchinchidan, bizning ishonchimizga kirasan. To'rtinchidan, manavi yoqib yuborilgan pullaringni o'n baravar qilib qaytaraman. (Men Rezidentning sirli shkafidagi pullarga ishonib shu so'zlarni aytgandim) Eng asosiysi, hayotingni saqlab qolasan. Mabodo, jim turaversang, o'lim topasan. Lekin o'limingdan avval baribir men talab qilgan narsalarni aytasan. Shularni yodingda tut. O'yla. Vaqt ketdi.

* * *

Oradan to'rt daqiqa o'tgach, nihoyat u yon berdi. Bir soat ichida hammasini aniqladim. Evaziga «mijoz»im va'da qilingan pullarni oldi, men bo'lsam, axborotni. «Mijoz» qidirilayotgan «mollar» qaerdan kelishini yaxshi bilardi. Lekin qaerga ketishini bilmasdi. Endi biz uchun asosiy narsa — qaysi shaharga bu «mollar» olib boriladi-yu, qaerda pulga aylanishini aniqlash qolgandi. Yana shuni yaxshi bilardikki, biz «mol» deb atayotgan narsa — bu narkotiklar edi…
Men dala hovlini tark etdim.
Xo'sh, qanday aniqlaymiz?.. Turnaqator bo'lib ketayotgan mashinalar karvonini kuzatib boramizmi? Kuzatish uchun menga ruxsat etishmaydi. Negaki, har qanday yolg'iz ketayotgan mashina qurollangan kishilar tomonidan to'xtatib qo'yiladi. Ular bilan olishishdan sira foyda chiqmaydi. Hozirgi zamonda militsiya kiyimidagilarga ham ishonib bo'lmaydi. Nima ko'p, yo'lto'sar ko'p. Militsiya kiyimini topishadi-da, bemalol ko'zdan yiroq joylarga borib tirikchiliklarini qilaverishadi. Mabodo haqiqiy militsionerlar bo'lgan taqdirda ham, meni bo'limga olib borishadi-da, buyragimga ho'l latta bosib charchagunlaricha kaltaklashadi. Yana bu ham yetmagandek, o'n besh kun supurgi ushlab hovli tozalashga majbur qilishadi. Xudo ko'rsatmasin, kimligimni bilib qolishsa bormi, kameraga qamashadi-yu, tamom!.. Tashkilotimdagilar qaytib o'ligimniyam topa olishmaydi.

* * *
Eh, qo'limda radio, yo vertolyot bo'lganda edi!.. Afsuski, unisiyam, bunisiyam yo'q. Endi ota-buvalarimiz qo'llagan eski usullarni qo'llayman shekilli.
Do'konga bordim-da, ikkita idishda bo'yoq, bo'sh yelim xaltachalar, arqon sotib oldim. Yelim xaltachalarni bir-biriga kiydirdim. Ichiga bo'yoqlarni quydim. Og'zini arqon bilan boyladim. Arqonning bir uchiga temir ilgichlarni mahkamlab qo'ydim…
Mashinalar karvoni juda qattiq qo'riqlanishini bilardim. Kabinalarda kuzatuvchilar o'tirishadi. Bortlar atrofida ham, mashinalardan ancha orqada ham qurollangan soqchilar bo'ladi. Bunga qo'shimcha har-har joyda yana qurolli kishilar berkinib o'tirishadi. Albatta, bu mashinalarda katta pul ketib boradi. Aytgancha, oldingi hamda orqa qatorlarga besh-ettita mashina joylashtirilganki, ularda hech qanaqangi narkotik bo'lmaydi. Bu mashinalar niqob uchun shunday joylashtirilgan. Demak, men qidirayotgan narsa o'rtada. Xo'sh, qanday yo'l tutaman buyog'iga? Yo'l patrul xizmati xodimi rolini o'ynaymanmi? E, ular bu taxlit xodimlarni