Tasodifiy hikoya: студент билан
Салом реал хаётий воқеа. Мен исмим Б. 80-йилман хамшира буб ишлаганман эрим харбийда ишледи шунинг у...davomi

Ayniqsa, Qoqsuyak laqablisi Valining kulgisini qistatib yubordi. Shu qadar ozg'in ediki, iyaklari xuddi qari kampirlarniki kabi pastga osilib tushgan. Bo'yni ingi-ichka. Lekin qattiqqo'l ekan. Xuddi o'shani Valiga qorovul qilib tashlab ketishgandan so'ng bildi…
U yo'lning bir chetiga astoydil joylashib olgancha Valining harakatlarini kuzatib turar, mabodo qochishga shaylansa quvib yetishga tayyordek oyoqlarini oldinga cho'zib olgandi…
— Mendan pul olib bo'psan! — Qoqsuyak tomonga qarab alam bilan shivirladi Vali. — Sendaqalarni ko'pini ko'rganman… Hali shoshmay tur!..
Vali haqiqatan cho'ntagida to'planib qolgan pullarni ularga bermoqchi emasdi. Umuman, yana mog'or hidi kelib turadigan sassiq yotoqxonada tunashni o'ylasa, yuragi orqaga tortib qo'yardi…
U uzoq o'yladi. Qochib ketishning, yaramaslardan qutulishning yo'llarini izladi. Uyog'ini o'ylasa ham, buyog'ini o'ylasa ham, baribir tuzuk-quruq reja izlab topolmadi.
— Ha, mayli, — dedi o'ziga o'zi nihoyat. — bugun ham chidayman. Botir akadan maslahat so'rab ko'raman…
Qosh qorayganda eski mashina ularni olib ketish uchun keldi. Valini ko'tarib mashinaga ortishdan avval shaxsan Rayimning o'zi uning cho'ntagidagi pullarni tiyinigacha qo'ymay sug'urib oldi. Ana shu narsa ayniqsa alam qildi. Axir ertadan kechga qadar qora terga botib uyoqdan-buyoqqa arava g'ildiratib, begona odamlarga tilanib pul topsa-yu, bu g'alamislar osongina pullarini shilib olaverishsa… Tushlikka deb berganlari atigi ikkita sovigan somsa-ku!..
Mashinaga chiqib o'tirgach, Botirning ahvolini o'rgan Vali qotib qoldi. Uning yoniga Qo'tirbosh o'tirib olib majruh Botirni betinim turtkilar, ba'zan boshi aralash tushirib ham qolardi.
— Vey, cho'loq, mishiqi, — derdi nuqul tishlarini g'ijirlatib. — qachon odamga o'xshab pul topasan-a?.. Topganing bor-yo'g'i yigirma mingmi?.. Bu sen ablahning qorninggayam yetmaydi-ku!..
— M-men… Qo'limdan kelganini qildim! — deya ingranardi Botir. — Bundan ortig'iga…
— Mana senga!.. — uning boshi aralash musht tushirdi Qo'tirbosh. — Ol ulushingni!..
Bu manzara Valining ich-ichini muzlatib yubordi. Qaniydi kuchi yetsa-yu, bu yaramasning adabini bersa!.. Xumordan chiqquncha kaltaklab Botir akasining o'chini olsa…
Afsuski…
Hech narsa qila olmadi. Faqat mashina o'rindig'iga iyagi bilan yopishib qolgan Botirga tikilib achina oldi xolos…
***
Mashina yotoqxonaga kirib kelgach, Hammalarini bir-bir ko'tarib pastga tushirishdi. Qo'tirbosh ancha hovridan tushdimi, Botirni o'zi ko'tarib ichkariga yo'l oldi. Vali esa, Rayimning yordami bilan xonalarigacha yetib oldi…
Ichkariga kirishi bilan yana badbo'y hid dimog'iga yopishib qusgisi keldi. Bir-ikki yo'lakka chiqib o'qchib ham oldi. Baribir chidashga majburligini bilgani uchun qaytib xonaga kirdi-da, og'zini eski sochiq bilan to'sdi. Sochiqdan kelayotgan hid xonadagidan ham battarroq ekan. Shu zahoti bir chetga irg'itib yubordi…
Botir xuddi birinchi bor ko'rganidek, qorni bilan to'shakda yumalab yotar, o'ksib-o'ksib yig'lardi…
Vali kap-katta odamning yig'isiga chidab tura olmadi. Asta aravachasini uning yoniga haydab borib yelkasiga qo'lini qo'ydi.
— Botir aka, yig'lamang!.. — dedi shivirlab. — Mana ko'rasiz, men siz uchun ham bu marazlardan o'ch olaman.
— Qanday qilib, bolajon?.. — Botir ag'darilib Valining ko'zlariga boqdi. — Qanday o'ch olasan? Hali sen judayam kichkinasan, ukajon!..
— E, men ko'cha ko'rgan bolaman. Nima deyapsiz? — ovozini hiyla balandlatdi Vali. — Axlatxonada bunaqalarni ko'raverib pishib ketganman.
— Qanaqa axlatxonada?
— Qanaqa bo'lardi? Odamlar axlat tashlaydigan yerda yashaganman. O'sha yerda…
— To'xta!.. — Botir bir qimirlab o'rnidan turib oldi. — Ota-onang…
— Ota-onam yo'q. O'lib ketishgan… Botir aka, o'zingiz-chi? O'zingizning ota-onangiz yo'qmi?
— Yo'q, — dedi Botir shiftga g'amgin tikilarkan. — meniyam ota-onam o'lib ketishgan. Afg'ondan kelganimdan so'ng yolg'izgina tog'am kutib olgandi. Bir oy qaradi. Oxiri uyam xotinining gapiga kirib uydan haydab yubordi. Shundan keyin hech kimga yalinmayman, qaram bo'lmayman deb qasam ichgandim… Afsus…
— Bularning qo'liga qanday tushib qoldingiz?
Botir kulib qo'ydi.
— Xuddi senga o'xshab… Menga qara, sen hali yoshsan. Mana, qo'ling bor ekan hech bo'lmasa. Bu yerdan qochishing kerak.
— Menam sizdan shu narsani so'ramoqchiydim. — birdan jonlanib ketdi Vali. — Menga maslahat bering, Botir aka!.. Mana ko'rasiz, sizniyam opchiqib ketaman.
— Yo'q, buning iloji yo'q. Yaxshisi, o'zingni o'yla… Bilasanmi, mening bir tanishim bo'lardi. U umrining teng yarmini turmalarda o'tkazgan odam. Ammo juda mehribon. Tilini topsang, jonini beradi. Sen o'sha yigitga uchrashishing lozim.
— Bo'pti, o'sha amakining adresini bering menga!..
— U Qo'yliq tarafda turardi. Hozir bilmadim… Xullas… — Botir boshini sarak-sarak qilib nimalarnidir eslagan bo'ldi. — Xullas, Qo'yliqqa borib Qo'qon mahallaga kirasan-da, Mergan akani so'roqlaysan. Topsang, meni aytasan. Uyog'i endi o'zingga havola, uka… Lekin… Bu yerdan qanday chiqib ketarkansan?..
— E, xavotir olmang, epini topaman. Kichkina bolamasman.
— Obbo sen-ey, — kulib yubordi Botir. — ja zo'rsan-ku!.. Xo'sh, o'zing ayt-chi, bu yerdan qanday chiqib ketmoqchisan? Pastda Ma'fura degan ajdaho o'tiradi. Uning oldidan chiqib ketish o'limdan qiyin…
— Pastgacha tushvolsam, — dedi ishonch bilan Vali. — uyog'i chikora. Unaqa ayollarni aldayverib pishib ketganman!
— Obbo sen-ey! — dedi Botir Validan ko'z uzmay. — maladessan, malades!.. Omadingni bersin!.. Agar Mergan akani topa olsang, mendan salom degin! Meni aytsang bo'ldi, u odam seni ko'chada qo'ymaydi…
Vali Botirga yaqinlashib haqiqiy erkaklar kabi boshiga boshini qo'yib xayrlashdi. So'ngra asta aravachasini g'ildiratgancha yo'lakka qarab yurg'azdi.
(davomi bor)