Tasodifiy hikoya: Holamdi qizi.
Meni ismim Yahyo men holamdi qizini yaxshi korardim. Bu voqiya 20 yoshligimda bolgandi. Hullas yoz k...davomi

Killer 5 (kamolov) copy

Добавил:	!!!!!kamolov!!!!! (14.04.2018 / 18:21)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	32677
Комментарии:	Комментарии закрыты

***
— Hoy bola, qayoqqa? — Vali bildirmaygina chiqib ketmoqchi edi. Bo'lmadi. Ma'fura xonasi eshigini ochib qo'yib tashqarini kuzatib o'tirgan ekan. — Qani, tez orqangga qayt-chi!..
Bunday lahzalarda arzigulik yolg'on to'qimasang, baloga qolganing shu. Vali avvaliga nima deyishni bilmay qoldi. Biroq bu taxlit turaverish o'zining boshiga balo bo'ladi. Nimadir o'ylab topishi shart.
— Bilasizmi, xola, — dedi nihoyat tavakkal. — Derazadan aravachamning bitta bolti tushib ketdi. O'shani opkevolay!..
— Nima bo'pti tushib ketsa? — beparvolik bilan so'radi Ma'fura.
— Chiqib kela qolay, jon xola!..
— O'lg'on gapirsang bilasan-a nima bo'lishini?! — ishonqirab-ishonqiramay asta o'rnidan qo'zg'aldi Ma'fura.
— Xudo ursin, yolg'on gapirganim yo'q. Ishonmasangiz, yuring, o'zingiz ko'rasiz!
— Jinni bo'libman-da endi senminan yetaklashib yurib!.. Bilib qo'y, agar aldasang, teringga somon tiqtiraman!..
— Yo'-o'q, hozir o'sha boltni olaman-u, qaytaman…
— Bo'pti, tez chiqib kel!..
***
Vali shaharning qaysi burchagida ekanini bilmasdi. Katta yo'l bo'yiga chiqib olgach, duch kelgan tomonga qarab keta boshladi. Eng asosiysi, anavilar payqab qolib orqasidan tushishmasa bas…
— Eh, rosa bopladim-da! — qora terga botsa-da, ich-ichidan quvonib o'ziga-o'zi so'zlanardi u. — Xarib qip ketdim o'ziyam!..
Ancha yo'l bosdi. Ammo hamon qaerlarda yurganini anglay olmasdi. Hamma ko'chalar go'yoki bir xildek. O'sha chorrahalar, o'sha svetoforlar, o'sha mashinalar… Qani o'zi Qo'yliq?..
Oxiri to'xtadi. Harqalay, yotoqxonadan uzoqlashib ketganiga ko'zi yetdi. Ortiq yurishga xoliyam qolmagandi…
To'xtagach, qorni tatalab borayotganini his qildi. Shosha-pisha cho'ntaklarini paypaslab ko'rdi. Hech vaqo yo'q.
— Ifloslar! — deya g'udrandi Vali. — Bir tiyin ham qo'yishmabdi. Teshib chiqsin!.. Hali qarab turishsin, ko'rsatib qo'yaman ularga!..
Qiyinchilikni ko'p ko'rgan odam mushkul vaziyatdan chiqib ketishning yo'lini baribir topa oladi. U ham atrofga ko'z yugurtirdi. Katta chorraha. Bemalol mashinalar oralig'iga kirib tilansa bo'ladi.
“Qornimga yarasha pul topsam bo'ldi. — ko'nglidan o'tkazdi Vali. — Keyin… Bironta haydovchidan iltimos qilib ko'raman. Qo'yliqqa oborib qo'yar…
— Ha, okasi, — Vali hali yo'l o'rtasiga chiqib ulgurmay, ro'parasiga kelib to'xtagan mashina haydovchisi oynadan boshini chiqarib qichqirdi. — Hoy bola, buyoqqa kel!..
— Nima deysiz, amaki? — ehtiyotkorlik bilan mashinaga yaqin bordi u.
— Kechasi nima qilib yuribsan ko'chada? O' uying yo'qmi?
— Tirikchilik qilib yuribman.
— Shu mahalda tirikchilikka balo bormi? To'xta, mashinaga chiqarib qo'yaman hozir!
Haydovchi tezda pastga tushib Valini dast ko'tardi-da, mashinaga o'tqazdi. Aravachasini yukxonaga joylab o'zi ham rulga o'tirdi.
— Xo'sh, ayt-chi, uying bormi?
— Yo'q.
— Unda… Qaerda tunaysan?
— Qo'yliqqa ketayotgandim.
— Qo'yliqqa? Uyoqda nima qilasan?
— Qarindoshim bor, amaki!
— Shunaqa degin? Bo'pti, seni Qo'yliqqa oborib qo'yganim bo'lsin!
— Rahmat…
— Qo'yliqning qaeriga oboray? — Vali tomonga o'girilib so'radi haydovchi.
— Qo'qon mahallasiga.
— Ha-a, shunaqami?.. U yerda qanaqa qarindoshing bor?..
— Siz baribir tanimaysiz u odamni.
— Ie, nega tanimas ekanman. Menam o'sha mahallada turaman. Aytaver!
— Mergan aka. — ohista shivirladi Vali.
— Buni qara-ya! Meniyam otim Mergan aka. Mahallada boshqa Mergan aka yo'q-ku!..
Vali avvaliga qo'rqib ketdi. Bu odam gapini yolg'onga yo'yib mashinadan tushirib yuborishidan cho'chidi. Nima qiladi endi?.. Ha-a, Botir akasini aytib ko'rsa-chi?..
— Siz Botir akani taniysizmi? — nihoyat o'zini qo'lga olib so'radi Vali.
— Qaysi Botir?
— Qo'l-oyoqlari yo'q. Afg'onda bo'lgan.
— Nima?.. Sen… Uni qaerda ko'rding? Qaerda u?..
— Biz u kishi bilan birga yotoqxonada turardik. Qaysi yotoqxonaligi esimda yo'q. Birinchi ko'rishim u yerlarni.
— Xo'sh, keyin-chi?
— Botir akam menga sizning manzilingizni berdi. Uchrashishimni aytdi.
— E, shunaqa degin? — qo'llarini musht qilib Valiga qattiq tikilib qoldi haydovchi. — U… Axir mening eng yaqin do'stim edi-ku!.. Eh, qaysar yigit. Nega to'g'ri mening oldimga bormadi?.. Bo'pti, hozir menikiga boraylik. Keyin esingga tushib qolar o'sha yotoqxona…
Mashina joyidan jildi. Vali hamon o'sha Mergan akaga duch kelib qolganiga ishongisi kelmay, mashinaning kichik oynasidan haydovchining yuzlariga qayta-qayta tikilib qarardi…
***
— Sen bolaga ja jabr bo'pti-da! — Mergan aka mashinasini garajga qo'yib chiqqach, hovli o'rtasida to'xtab qolgan Valining yelkasiga qo'lini qo'ydi. — Xo'sh, qo'lingdan nima keladi?..
— Hamma narsa keladi.
— Odam o'ldirish keladimi?
— Odam… — Vali to'satdan to'xtab qoldi. — B-bilmadim…
— Ana, ko'rdingmi, tag'in qo'limdan hamma narsa keladi deysan…
Vali qo'rqib ketdi. Ie, tag'in ko'chaga haydab solsa-ya!.. Qaerga boradi keyin?.. Nimaga ha deb qo'ya qolmadi?.. Eh!..
— Rogatkadan zo'r otaman! — dedi hovliqib. — Ishonmasangiz, ko'rsatishim mumkin.
— Bo'pti, ertaga ko'rsatarsan. Hozir yur, yotib damingni ol!.. Aytgancha, yotoqxona esingga tushdimi?..
— O'toqxona… Agar men mashinangizga chiqqan yerga oborsangiz, uyog'i esimga tushadi.
— Xo'p, ertaga albatta olib boraman…
Uy egasi Valini aravachasi bilan ko'tarib marmar zinalardan yuqoriga olib chiqdi-da, katta bir xonaga olib kirdi.
— Mana shu yerda yotasan. — dedi u kulimsirab. — Yaxshilab uxlagin. Ertaga yotoqxonangga borib, Botir akangniyam opkelamiz!
— Xo'p bo'ladi amaki!..
— Qani, endi men seni karavotga yotqizib qo'yaman!
Vali qorong'ida e'tibor bermagan edi. Mergan akaning ko'zlariga boqarkan, etlari uvishib ketgandek bo'ldi. Erkakning ko'zlari negadir qizarib ketgan, yuzlari to'la chandiq ekan. So'ramoqchi bo'ldi. Biroq ko'zlariga yana bir qur tikilib ko'rib yuragi dov bermadi…
Yarim kechasi edi chamasi. Kimdir ichkariga kirib chiroqni yoqib yubordi. Vali seskanib boshini ko'tardi. Xona o'rtasida Mergan aka qalqib turardi. O'nida ikki nafar bo'ydor, basharalari qo'rqinchli yigitlar ham bor.
— B-bolakay, — g'o'ldiradi Mergan aka. — sen boya rogatkadan zo'r otaman debmiding?
— H-ha… — dedi Vali qo'rqa-pisa.
— Ma, rogatka senga! Manavi amakingni mo'ljallab ot-chi, xa-xa-xa!..
Yigitlardan biri karavotga yaqinlashib hiringlagancha uning qo'liga rogatka va toshchalar tutqazdi.
— Bo'l tez!.. — buyurdi Mergan aka. — Manavi cho'tir amakingning peshonasini mo'ljallab ot! Mabodo tekkiza olmasang, hoziroq ko'chaga itqitib yuboraman!
Mana shu gaplar bolaning yuragiga qattiq botdi. Shu paytgacha ham Mergan akani juda mehribon, saxiy odam ekan deb o'ylagandi. Hozirgi gaplari esa…
U qo'llari qaltirab rogatkaga toshchalardan birini soldi-da, Mergan aka ko'rsatgan yigitning peshonasini mo'ljalga olib turib cho'zmani qo'yib yubordi.
— Ih!.. — yigit engashgancha peshonasini ushlab bir yerda aylana boshladi. — Maraz!.. Hozir senga ko'rsatib qo'yaman!..
Yigit bir muddat aylanib turgandan so'ng qaddini g'oz tutib Valining tepasiga keldi va dast ko'tarib xonaning bir burchagiga qarata otdi.
— Voy, voy, voy-y-y!.. Oyog'i-im!.. — degancha ingrardi bola. Ammo uning