Tasodifiy hikoya: Yaxshi qiz desam jalab ekan.
Xullas bizani uchastkamiz uyimizdan 1 km narida. Uyerda faqat o't ekamiz. O'tni faqat men o'raman. U...davomi

boshqa qo'yaman!..
***
Qorong'i tushgach, hammalari yotishga chog'lanishdi. Xonada aytarli ko'rpa-to'shak yo'q edi. Oqsoqol Valiga uvadasi chiqqan, hammayog'ini qasmoq bosgan eski ko'rpachani to'shab berdi. Ustiga o'zining pidjagini yopib qo'ydi…
Ko'rdiki, ikkala erkak ham aroq ta'siridami, boshlarini yostiqqa qo'yishlari hamono xurrak ota boshlashdi. Valiga beo'xshov ovozlar xalal berardi. Ancha vaqtgacha ko'z yuma olmadi. Aksiga olgandek, shu kecha yana oyog'i simillab og'rishga tushdi. Qo'li bilan polga tiralib asta o'rnidan turib o'tirdi. Xona jim-jit…
Shu payt axlatxonadagi miltiq esiga tushib ketdi.
“Birov opqo'ygan bo'lsa-ya?! — ko'nglidan o'tkazdi u javdirab. — Anavi mashinadagilar kelib opketgan bo'lsa-ya?!. Yo'q, hozir bormasam bo'lmaydi. Lekin… Qanday turaman o'rnimdan?.. Uy egasi sezib qolsa-chi?..”
Yo'q, qancha urinmasin, gavdasini ko'tarib aravachaga qadar yeta olmadi. Alam qilganidan o'kirib yig'lagisi keldi. Lekin… irodasi yo'l qo'ymadi. Bir paytlar axlatxonada tortgan azoblari, daydi, piyonista erkaklardan behuda yegan kaltaklari ko'z oldida namoyon bo'lib lablarini qattiq tishlab oldi. Axir, o'shanda ham ko'ziga yosh to'lib ketsa-da, ovoz chiqarib yig'lashni o'ziga ep ko'rmagan! Yig'lash faqat qizlarga xos deb o'ylagan. Hozirgi qiynalgani nima bo'pti?!. Mayli, ertalabgacha chidaydi. Tolmas akadan so'rasa, qo'yvorar…
Shunday xayollar bilan qaytadan o'rniga cho'zilib derazadan tashqarini kuzatdi. Osmonda yulduzlar deyarli ko'rinmas, aftidan yomg'ir yog'ishi mumkindek, ahyon-ahyonda qora bulutlar osmonda saf tortib tobora yaqinlashib kelardi…
Vali ancha paytgacha kesilgan oyog'ini silab yotdi. Shunday qilsa, go'yo og'riq pasayayotgan kabi silagan sari joni huzur topganga o'xshardi…
Shu yotishda qancha yotdi bilmaydi. Baribir ko'zi yumilmadi. Endigina shirin xayollarga berila boshlagandi hamki, eshik bezovta taqilladi. Oqsoqol xurrak otishdan to'xtab qorong'ida timirskilana-timirskilana kiyimlarini topib kiydi va eshik zulfinini sug'urdi…
***
Eshik ochilishi hamono Oqsoqolning xirillagan tovushini eshitgan Vali sapchib o'rnidan turib ketdi. Bu orada Tolmas aka ham uyg'onib tashqariga chopdi.
Kelganlar Qiyshiq va uning to'rt nafar hamtovog'i edi. Ularning baland ovozda so'kinishlari xonani tutdi.
— Sen meni sindirmoqchi bo'ldingmi? — deya qichqirardi Qiyshiq. — Vey, kimligimni bilmaysan hali!.. Yur ichkariga!.. Erkakmisan? Yur, dedim!..
Ko'z ochib yumguncha hammalari xonaga kirib eshikni ichkaridan tambalashdi…
Vali avvaliga qo'rqib ketdi. Oqsoqolning yuzlari qontalash bo'lib ketibdi. U sekin ko'rpa orasidan mo'ralab boshqalarini kuzatdi. Qiyshiqdan boshqasini tanimadi. Ikkitasi Tolmas akani ham bo'g'ib olgandi.
— Bolani tashqariga opchiqib tashla! — ulardan biri Tolmas akaga buyurdi. — Bo'l tez, qo'rqib ketadi!..
Hayron qoldi. Tolmas aka ham baquvvatlikda ulardan qolishmasdi. Biroq shu tobda indamay Valini ko'tarib aravachaga o'tqazdi-yu, eshik tomon g'ildiratdi…
Bechora bola. Yana ko'chada qoladigan bo'ldi. Tashqari ancha sovuq. Aksiga olib shoshilinchda ustidagi kostyumini ham kiydirib qo'yishmabdi…
Xo'sh, endi nima qiladi?.. Qachongacha ichkaridagilar chiqishini kutadi…
Ichkarida bo'lsa, baqir-chaqir kuchaygandan kuchaydi.
— Xo'sh, gapingni qaytib olasanmi-yo'qmi? — hayqirardi Qiyshiq. — Ayt tezroq, vaqtim yo'q!..
— Mening hezalaklik odatim yo'q. — bu ovozni aniq angladi. Oqsoqol. Faqat… Nega xirillab chiqyapti tovushi?..
— Erkak bo'p tug'ilganmanmi, shundayligimcha qolaman… Vey, yutqazdingmi? To'lab qo'y endi, xunasa!..
— Mana to'layman!..
— Menga qara, — dedi notanish ovoz egasi. — Cho'zib o'tiramizmi? Kel, tezroq bularni tinchitib keta qolaylik!.. Pichoqni ol, pichoqni!..
Vali sezdiki, hozir-hozir pichoqbozlik bo'ladi. Bu narsaning qanday oqibatga olib kelishini o'n uchga to'lib-to'lmagan bo'lsa-da, yaxshi biladi.
“Qochaman, — deya xayol qilib hovli tarafga yura boshladi u. — Meniyam o'ldirvoradi bu odamlar…”
U jonholatda darvozani ochib tashqariga chiqdi-da, qorong'ilik qa'rida o'zi bilgan axlatxona tomon aravachasini uchirdi…
Beton uycha yoniga yetgach, har ehtimolga qarshi orqasiga qarab oldi. To'g'risi, nimadandir qo'rqayotganini his etardi. Bu holat unga ilgari begona bo'lgan. Hozir nega qo'rqqisi kelyapti?.. Aqli yetmadi. Hech kim yo'qligidan xursand bo'lgan ko'yi ichkariga kirdi.
Uychaning ichi tashqaridan ham qorong'iroq edi. Nimadir esiga tushgandek shimining cho'ntaklarini paypasladi. Ha-a, yaxshiyam anavi qimorbozlar ichib o'tirganda cho'ntagiga gugurtlardan birini solib olgan ekan. Shosha-pisha qo'liga olib gugurtni yoqdi. Xona ichi yorishgach, sekin-asta miltiq yashirilgan yerga yaqin bordi va kovlay-kovlay uni qo'liga oldi…
Eh, qaniydi uzoq-uzoqlarda, kimsasiz yerlarda bo'lsa-yu, bir otib ko'rsa!.. Bu yerlar shahar bo'lsa. Kimdir eshitib qolsa, melisaga berib yuborishdan ham toymaydi…
Shu payt mashina ovozi eshitilgandek bo'ldi. Vali jonholatda qurolni joyiga berkitdi-da, tashqariga mo'raladi. Haqiqatan… Hov nariga mashina kelib to'xtagandi.
“Bular kechagilar. — ko'nglidan o'tkazdi u. — Yana miltiq qidirib kelishgan… Qiziq, kim ekan bular o'zi?.. Kallakesarlar bo'lsa kerak-da!..”
U sekin-sekin aravachasini g'ildiratib beton uychaning panasiga o'tdi-yu, ularni kuzata boshladi…
Aksiga olib mashinadan tushgan to'rt erkak naq beton uycha tomon yurib kelishardi.
— Ana, panada bekinib turibdi! — dedi ulardan biri sheriklariga. — Qaranglar, balo ekan shekilli bu bola-a?!. Otasi tengi odamlarni sarson qilib yuribdi-ya!..
Vali avvaliga bu gaplar kimga qaratilganini tushunmadi. Yana birov axlatxonaga berkingan shekilli, o'shani ko'rsatishyapti, deb o'yladi. Ammo erkaklar yaqin kelib qolgach, yuragi bezovta urib, ko'zlarini javdiratgancha qochishga, yashirinishga qulayroq joy qidira boshladi…
Yo'q, endi kech edi. Egnilariga qora plashch kiygan barvasta erkaklar Valiga juda yaqin kelib qolishdi.
— Hoy bola, qani, chiq buyoqqa! — qichqirdi ularning biri. — Qo'rqma, biz seni urmaymiz!.. Gapimiz bor senda…
To'rtovlari kula-kula Valining tepasiga kelib uni o'rab olishdi. Bittasi qo'lidagi fonarni yoqib Valining yuziga to'g'riladi.
Bola hammalariga bir-bir qarab oldi. Yuz tuzilishlari kallakesarga sira o'xshamasdi. Juda bashang kiyinishgan. Hatto, boshlaridagi kepkalar ham yangi…
— Qani, og'ayni, tanishaylik! — kulimsirab qo'l uzatdi fonar tutgan erkak. — Men Xursand amaking bo'laman. Sen-chi?
— Vali…
— Obbo Valijon-ey, nega bizdan berkinyapsan?.. Bu yerlar qorong'i bo'lsa… Qo'rqmaysanmi?
— Qo'rqib qiz bolamidim? — Vali sir boy bermay, ovozini ko'taribroq javob qildi. Erkaklar sharaqlab kulib yuborishdi. Xursand deganlari asta uning boshiga qo'lini qo'ydi.
— Malades, o'g'il bola!.. Erkak shunday bo'lishi kerak… Qani, endi menga yashirib qo'ygan miltig'ingni ko'rsat-chi!
— Q-qanaqa miltiq? —Vali azbaroyi qo'rqib ketganidanmi, beixtiyor mushtlari tugildi. — Men hech qanaqangi miltiq yashirganim yo'q… Hali yosh bolaman-ku!..
— Hecham-da, — dedi Xursand aka bolaga sirli jilmayib boqarkan. — Sen baloni bilasan,