Tasodifiy hikoya: Seni Hohlayman. . . 10-qism! ! !
Asarning eng so'ngi qismi!...davomi

Valijon!.. Aldashga urinma, biz seni xafa qilmaymiz dedim-ku!.. Kel, bizga o'sha qurolni topgin, seniyam o'zimminan opketaman. Maza qilib yashaysan menikida!..
Vali asta aravachasini orqaga tisardi.
“Hozir tavakkal otaman. — xayolidan o'tkazdi u erkaklardan ko'z uzmay. — Sekingina uychaga kirib miltiqni olsam bas… E, qanday o'qlashni bilaman. Ko'rganman ilgari…
U indamasdan aravachani orqasi bilan uycha tomon yetakladi. Erkaklar hamon hushyor turishar, uning vahima ichida o'zini suvga otishidan cho'chib ariq tomonni to'sib olishgandi…
Vali nihoyat uychaga kirib shosha-pisha qo'liga miltiqni oldi-da, qorong'ilikda timirskilanib o'qlanadigan yerini topdi.
— Ana endi kuningni ko'rsataman! —eshitilar-eshitilmas shivirladi u. — Hozir tashqariga chiqib olsam…
Chiqishga chiqdi. Ammo miltiq tepkisini bosishga ulgurmadi. Xursand akaning o'zi orqasidan kelib mahkam ushlab qoldi.
— Obbo xumpar-ey, — xirilladi miltiqni Valining qo'lidan tortib olarkan. — Hali otishniyam bilaman degin?.. Yaxshi, ko'ramiz…
— Qo'yvoring, qo'yvoring! — tipirchilay boshladi Vali yig'lab. — Miltig'imni bering! Bering deyapman!.. Haqqingiz yo'q!..
— Tez bolani mashinaga ortinglar! — yonidagilarga buyurdi Xursand aka. — Vey, qaysar bola, hozir menikiga borsang, haqiqiy jannatni ko'rasan!..
Valining yig'lab-siqtab yalinishlariga hech kim quloq solmadi. Ikki erkak uni o'rtaga olib mahkam qisib olishdi. Mashina shu zahoti o'rnidan qo'zg'alib, noma'lum tarafga qarab o'qday uchib ketdi…
***
— To'g'ri dachaga hayda! — haydovchiga buyurdi Xursand aka. — Shahar jonga tegib ketdi. Bu bolani bi-ir xursand qilaylik!.. Menga qara, Valijon, ayollarga qalaysan-a?..
O'tirganlar baravariga kulib yuborishdi. Vali esa, qovog'ini uygancha jim ketib borardi. Beo'xshov kulgilar battar g'ashini keltirib og'ir xo'rsinib qo'ydi.
— Senam kap-katta bo'p qopsan. — davom etdi Xursand aka. — O'shing nechada o'zi?
— O'n uchga kirdim. — istamaygina javob qildi Vali.
— O'h-ho'!.. Uylanadigan bo'p qopsan-u, yana indamaysan-a!.. Hozir senga shunday bir ayollarni ko'rsatayki, og'zingning so'lagi oqib ketsin!
Yana kulgi ko'tarildi…
Shu ko'yi ular bir qishloqqa kirib borishdi. Bu yerlarda uylar kam edi. Aylana atrof dala. Qorong'ida nima ekilganini ko'ra olmagan bo'lsa-da, toza, yoqimli havo Valiga Farg'onani, Vadimni eslatib yubordi. Ko'z o'ngida tog' tomon ketib borayotgan mashina… Kutilmaganda ag'anay boshlashlari… Hamma-hammasi bir-bir gavdalandi. Yuragining bir cheti achishib og'rigandek bo'ldi…
Ammo yonidagilarga g'iq etmadi. Oldinda o'zini nimalar kutayotganini tasavvur qilib ko'rdi…
Qiyinchiliklar, turli sarguzashtlar bolani ham kattalar kabi fikrlashga o'rgatarkan.
“E, bular kim bo'pti?! — o'yladi u oynadan tashqarini bamaylaxotir kuzatib borarkan. — Mergan akaday qo'rqinchli odamlarni, anavi… O'toqxonadagi bezorilarni ko'rdim. Qo'llaridan nima keldi? O'lib qolmadim-ku!.. Uf-f!.. Ota-onam bo'lsa, bunday kunlarni ko'rmasmidim… Oyog'im sog' bo'larmidi… Kim bilsin?.. Balki bundanam battar kunlarni ko'rardim… Nima bo'lsa bo'lar. Endi menga baribir…”
Mashina tor ko'chalardan biriga burilib ko'rimsizgina darvoza yonida to'xtadi.
— Ana, yetib keldik! — Valini Xursand akaning shaxsan o'zi mashinadan tushirib aravachasi bilan birga yerga qo'ydi. — Mana shu yerda yashaysan endi, Valijon!..
Ular darvozani ochib ulgurmay, beli bukchaygan, yoshi taxminan elliklardan o'tgan ozg'in bir erkak chiqib kelib Xursand akaning qo'lidagi sumkani oldi.
— Yaxshi keldingizmi, xo'jayin?..
— Manavi bolani ichkariga olib kir! —buyurdi Xursand aka. — Undan keyin… Kim bor uyda?
— Uydami?.. Ikkita zo'ridan oldirib keldim…
— Bo'liqqinami ishqilib? Tag'in o'zingga o'xshagan tirriq bo'lishmasin.
— Nimalar deyapsiz, xo'jayin?.. Shunaqangi ketvorgan ayollarki… E, o'zingiz ko'ring!..
Hovlining to'rt tarafiga chiroqlar o'rnatilgani sabab to tomorqa taraflargacha kaftdek ko'rinib turardi. Vali o'tirgan yerida hammayoqni ko'zdan kechirib bordi…
Tomorqa uzumzor ekan. Hovlining aylana atrofi qo'sha-qo'sha uylardan iborat. Yevropacha ta'mirlangan. O'rtada xuddi Mergan akanikidagiday basseyn. Xonalarga zinapoyalardan chiqilarkan…
Xizmatchi uni dast ko'tardi-da, burchakdagi xonaga olib kirdi…
Ichkari ham Valiga yoqib tushdi. Hatto, gilam ustida aravachasi yurib borayotganda biroz xijolat ham chekib qo'ydi…
— Voy, bu shirin bola qaerdan keldi? — yasatilgan stol atrofida o'tirgan ikki ayolning biri o'rnidan turib Valiga yaqin keldi. Bolaning ko'zi uning ochiq sonlariga, ko'kraklariga tushib tez yerga qarab oldi.
— Uyalib ketdi! — kulib yuborishdi ular baravariga. — Voy, uyalmagin! Yigit kishiyam uyaladimi?.. Qani, stolga yaqinroq kel-chi, o'zim seni manavi shokoladlar, bananlarminan mehmon qilaman!..
— Xo'jayin keldi, Nozanin! — dedi xizmatchi Valining yonida turgan oq sariq, do'mboq, sochlari yoyiq ayolga qarab. — Tayyorgarliklaringni ko'raveringlar!.. Hozir oshniyam damlayman…
Bu orada xonaga Xursand aka va mashinada birga kelgan erkaklar ham kirishdi. Hammalari ayollar bilan bir-bir so'rashgan bo'lib stol atrofiga o'tirishdi. Xursand aka xizmatchiga “Zo'r” degandek ma'noli ko'z qisib qo'ydi-yu, Valiga yuzlandi.
— Xo'sh, Valijon, manavi ayollarning qay birini tanlaysan?
— Men unaqa narsalarni bilmayman. — norozi to'ng'illab qo'ydi Vali yerdan ko'zini uzmay. — Yaxshisi, menga miltig'imni bering!..
— Vey, haliyam o'sha miltiqni esingdan chiqarmadingmi? Nima qilasan uni? Boshingga urasanmi?..
— Otishni o'rganardim.
— Otishni o'rganmoqchi bo'lsang, senga boshqasini oberamiz, to'g'rimi Samin?..
Xursand akaning o'ng biqinida o'tirgan barvasta yigit bosh irg'adi.
— To'ppa-to'g'ri. Ana, do'kon to'la miltiq. Istagancha otaverasan.
— Hoy, G'ani!.. — Xursand aka derazadan boshini chiqarib baqirdi.
— Labbay, xo'jayin!
G'ani deganlari haligi ozg'in xizmatchi ekan. Ko'z ochib yumguncha xonada paydo bo'ldi.
— Bor, bolani hovliga opchiq! Bir aylanib kelsin!..
— Xo'p bo'ladi! Qani, yur-chi, yaxshi bola!..
U aravachani yetaklab hovliga olib chiqdi. Vali osh pishayotgan qozon atrofida biroz uyoq-buyoqni kuzatgan bo'ldi. Xayolida esa, hamon tortib olingan miltiq aylanardi.
— Amaki, haligi miltiqni qaerga yashirdingiz? — asta so'radi xizmatchidan.
— Sen uni nima qilasan?
— Menikiydi. Anavilar tortib olishdi.
G'ani aka kulimsirab Valining tepasiga keldi.
— Sen bunday gaplarni gapirmagin, bolam! Bular kim ekanini bilasanmi?
— Bilmayman.
— Ana, ko'rdingmi? Agar sal ortiqcha gapirsang, o'ldirib yuborishdanam toyishmaydi.
— Amaki, o'zi kim ular? — qiziqsinib so'radi Vali.
— E, ular… Qimorbozlar. Hozir osh yeb bo'lingach, qarta suzishni boshlashadi. Ja katta o'yin bo'ladi. Hali qarab tursang, bu yerga kazo-kazo odamlar kelishadi. Indama!.. Og'zingni yumgin-u, jim o'tiraver!..
G'ani aka boshqa gapirmadi. Oshni damlab, o'choqdagi olovni pasaytirdi-da, stol ustidagi aroqlardan ikkitasini olib ichkariga chopdi. Vali bo'lsa, hovlilarni tomosha qilish ilinjida aravachasini oldinga g'ildiratdi.
***
Qancha vaqt o'tdi bilmaydi. Ichkarida to'satdan