Tasodifiy hikoya: Ayol hirsining qurboni.
Bu hikoya bir ukamizning iltimosiga ko'ra o'ylab topilgan hikoyada ikki oilaning hayoti yoritiladi h...davomi
Bu hikoya bir ukamizning iltimosiga ko'ra o'ylab topilgan hikoyada ikki oilaning hayoti yoritiladi h...davomi
Killer 6 (kamolov) yakun
| Добавил: | Kamolov (15.04.2018 / 03:12) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 38694 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
Yarqiragan “Neksiya” ko'z ochib yumguncha Qo'qonmahallaga yetib bordi. Mergan aka o'tirgan yerida signal chaldi. Ichkaridan kelishgangina qiz chiqib darvozani ochdi.
Vali bu qizchani o'sha kecha ko'rmagandi. Har holda yoshi o'n uchdan oshib qolgan-da, go'zalligiga tan berib beixtiyor jilmayib qo'ydi.
— Qani, o'g'il bola, tushaylik-chi!..
Vali Mergan akaga ikki qo'lini uzatdi. U epchillik bilan bolani ko'tarib olib aravachasiga o'tqazarkan, bir chekkada hayron bo'lib turgan qizga qarab kuldi.
— Momoxol qizim, ko'rdingmi, bu Valijon!.. Haqiqiy o'g'il bola!.. Tez dasturxon yoz, qorni ochib ketgandir ukangning!..
Bular ham holva ekan. Ichkariga kirgach…
Ne ko'z bilan ko'rsinki, xona o'rtasiga to'shalgan baxmal ko'rpacha ustida Botir akasi o'tirardi…
Xursandligidan qichqirib yuborayozdi.
Botir ham kutmagan ekanmi, o'tirgan yerida silkinib-silkinib ketdi.
— Valijon!.. Valijon, o'zimning ukaginam!.. Qaerlarda yuribsan-a?.. Kel-chi, bir seni bag'rimga bosay!..
Ularning holatini ko'rib Mergan aka ham kulib yubordi.
— Obbo aka-ukalar-ey!.. — deya hayqirdi u Valini ko'tarib Botirning yonboshiga o'tqazarkan. — Zap topishdilaring-a?.. Ha-a, men shunaqa odamman!.. Tushlaringdayam ko'rmagan ishlarni qilib yuraman!..
Momoxol yelib-yugurib o'rtaga dasturxon tuzadi. Yeguliklar keltirib qo'ydi. Mergan aka bir imlagandi, patnisda aroq, gazaklar olib kirib xontaxta ustini yasatgan bo'ldi.
— Qani, omad uchun ichamiz! — Mergan aka qadahlarni to'ldirib aroq quydi-da, bittasini olib Botirning og'ziga to'g'riladi. — Kel, og'ayni, o'zim ichirib turaman!..
Vali ularning ichishlarini tomosha qilib o'tirar, uzatib qolishlaridan umidvor edi. Chunki Oqsoqolnikida bir piyola aroq ichgandan beri mazasi og'zida qolgandi.
Shu ko'yi yarim soatcha kutdi. Bir shisha aroq tugab, Mergan aka ikkinchisini ochdi. Ammo hadeganda unga uzatavermadi.
“Mayli, — ichida o'yladi Vali. — uzatmasa uzatmas. Katta bo'lvolay, o'zimning pulim ko'p bo'ladi. O'shanda menam bularga bermasdan aroq ichaman!..”
— Valijon, zerikmadingmi, bolam? — Mergan aka tovoqdagi oshdan Botirga yedirarkan, unga kulib qarab qo'ydi. — Oshdan ol, sovib qoladi!..
— Men tashqarilarni aylanib kelsam maylimi? — so'radi Vali kutilmaganda qo'lidagi qoshiqni joyiga qo'yib. — Hovlilarni tomosha qilaman.
— Shunaqami? Mayli, ana, Momoxol seni aylantiradi. Qizim, qaverdasan?.. Kel, yetakla aravachani!..
Momoxol oshxona edi. Dadasining ovozini eshitib yugurgancha ichkariga kirdi-da, Vali o'tirgan aravachani yetaklab tashqariga chiqdi…
— Qo'yaver, o'zim aylanaveraman! — dedi Vali hovliga chiqishgach. — O'rganib ketganman…
Qiz uning oyoqlaridan ko'z uzolmas, nimanidir so'ramoqchi bo'lardi-yu, iymanibmi, sira jur'at etolmasdi.
— Menga qara, oyog'ingga nima qilgan? — nihoyat yurak yutib so'radi qiz.
— Oyog'imgami?.. — qizga havas bilan tikilib javob qildi Vali. — Mashinadan yiqilib tushganman…
— Voy bechora-ey! Ilgari butunmidi oyoqlaring?
— Albatta butun edi…
— Kechirasan agar xafa qilgan bo'lsam!
— Xafa emasman… Yaxshisi menga boshqa uylaringniyam ko'rsatgin, maylimi?
— Yur, senga hov anavi yerdagi uylarni ko'rsataman!..
Momoxol uni yo'lak bo'ylab yetaklab tomorqaga yaqinroq yerdagi ikki xonali uychaga olib kirdi…
Uy unchalik bezatilmagandi. Naqshlari ham yo'q. Shunchaki oqlab qo'yilgan.
Ammo Valining e'tiborini boshqa narsa tortdi. Xona burchida qora sandiq turardi. Ana o'sha sandiqdan ko'z uzolmay qoldi.
— Momoxol, anavi sandiqda nima bor? — asta qizdan so'radi u.
Momoxol sekin derazadan tashqariga qarab olgach, Valining qulog'iga shivirladi.
— Bu yerda dadamning qurollari turadi.
— Nima? Qurollari? O'zing ko'rganmisan?
— Albatta ko'rganman.
— Mergan amaki nima qiladi bu qurollarni?
— Jinnimisan? Sotadi.
— Mergan amaki-ya?
— Ha-da, bo'lmasa nima ish qiladi?..
Vali tushundi. Shuning uchun ham uning ko'z qarashlariga qiziqib qolgan ekan-da!.. Tushunarli. Demak, Valiga o'zicha quroldan o'q otishni o'rgatmoqchi bo'lgan…
Bolaning niyati buzila borar, shu xonadan chiqib ketgisi kelmasdi. Ikki ko'zi sandiqda edi… Essiz, qulfi katta ekan. Bunaqa qulfni katta odamlar ham kalitsiz ocholmasa kerak…
Yo'q, agar kechasi bildirmay kirib kalitini axtarib ko'rsa-chi?.. Buyam bo'lmaydi. Mergan amaki bilib qolsa…
“Baribir o'g'irlab ketaman. — qizga bir-ikki marta ma'noli qarab qo'yib xayolidan o'tkazdi Vali. — Yo'lini topaman… Agar o'g'irlay olsam, hech kim topolmaydigan yerlarga yashirinib olaman-da, haqiqiy killer bo'laman…”
Bolaning orzulari bir dunyo edi. Biroq killer bo'lish oson emasligini, jonini naq o'limga tikishi muqarrarligini hali tushunmasdi…
***
Uychadan chiqib Momoxolning ko'magida Mergan akalar o'tirgan xonaga kirib borgan Vali hamon sandiq haqida bosh qotirardi. O'z xayollari bilan bo'lib Botirning bir chetga yotib olgancha qusayotganiga ham e'tibor qilmadi…
— Amaki, men hov anavi yerdagi uychangizda uxlasam bo'lmaydimi? — tavakkal so'radi u o'tirgan yerida mudrayotgan Mergan akaga yuzlanib.
Kutilmagan savol uy egasini hushyor torttirdi.
— Nima? Qaysi uyni aytayapsan?
— Hov anavi… Tomorqa tarafdagi uy.
— U yerda nima qilasan?..
— Aravachamminan kechasi tashqariga chiqishga qulay ekan.
— Sen… Aravachada uxlamoqchimisan?
— Ha.
— Joning qiynalib ketadi-ku, bola!.. Qo'y, yaxshisi, mana shu xonada uxla. Momoxol yumshoqqina joy solib beradi. Nima qilasan u yerda?..
— Jon amaki, ruxsat bera qoling!.. — yolg'ondakam yalina boshladi Vali. — Menga yoqib qoldi-da!..
— Bo'pti. — Mergan aka garchi kayfi bo'lsa-da, bolaga o'g'rincha razm soldi. — O'tgin, ammo xonadagi narsalarga tegmagin!..
— Tegmayman…
— Qani, o'zim seni o'sha xonaga oborib qo'yaman!..
— Dada, siz qo'yavering, men o'zim!.. — Momoxol yugurib kelib aravachani dadasining qo'lidan oldi. — Siz damingizni olavering!..
Shu tobda Vali sezdiki, Mergan aka qiziga ko'zi bilan sirli ishoralar qildi. Qiz ham uni tushunib boshini sekingina qimirlatib qo'ydi-da, Valini uycha tomon olib ketdi…
Qorong'i tun. Qish bo'lishiga qaramay, bu kecha yer muzlamadi. Havo iliq edi. Bu albatta qor yog'ishidan darak…
Haqiqatan, birdan havo aynib qor uchqunlay boshladi. Bu mahal Vali uy chirog'ini yoqmasdan, gohi-gohida derazadan tashqariga qarab olgancha kalit izlardi. Sholchalar ostini, shkaf ichlarini titkilab chiqdi. Nihoyat topdi. Xursandligidan terisiga sig'may ketgan Vali oyog'i dard qilayotganini ham unutdi. Shosha-pisha kalitni qo'liga olib sandiqqa osilgan qulfga soldi…
Ajabo!.. Sandiq to'la avtomat, miltiq edi…
— Voy, zo'r-ku!.. — dedi o'ziga-o'zi ovozini hiyla balandlatib. — Shuncha miltig'ing bo'lsa bormi…
— Aytgandim-ku hech narsaga tegmagin deb!..
Kutilmagan ovozdan cho'chib tushgan Vali sal qursa aravachadan ag'darilib tushayozdi…
Keskin boshini ko'tarib tepasiga qaradi. Unga Mergan aka mayin jilmaygan ko'yi tikilib turardi.
— Obbo sen-ey, — kuldi u Valining yelkasiga qoqib. — ja usta ekansan-ku-a?.. Bu sandiqni uncha-muncha odam ocholmasdi. Kalit topishni-ku, qo'yaver!..
— M-men… — Vali nimadir demoqchi, o'zini oqlamoqchi bo'ldi. Tili aylanmadi. Tutilib
Vali bu qizchani o'sha kecha ko'rmagandi. Har holda yoshi o'n uchdan oshib qolgan-da, go'zalligiga tan berib beixtiyor jilmayib qo'ydi.
— Qani, o'g'il bola, tushaylik-chi!..
Vali Mergan akaga ikki qo'lini uzatdi. U epchillik bilan bolani ko'tarib olib aravachasiga o'tqazarkan, bir chekkada hayron bo'lib turgan qizga qarab kuldi.
— Momoxol qizim, ko'rdingmi, bu Valijon!.. Haqiqiy o'g'il bola!.. Tez dasturxon yoz, qorni ochib ketgandir ukangning!..
Bular ham holva ekan. Ichkariga kirgach…
Ne ko'z bilan ko'rsinki, xona o'rtasiga to'shalgan baxmal ko'rpacha ustida Botir akasi o'tirardi…
Xursandligidan qichqirib yuborayozdi.
Botir ham kutmagan ekanmi, o'tirgan yerida silkinib-silkinib ketdi.
— Valijon!.. Valijon, o'zimning ukaginam!.. Qaerlarda yuribsan-a?.. Kel-chi, bir seni bag'rimga bosay!..
Ularning holatini ko'rib Mergan aka ham kulib yubordi.
— Obbo aka-ukalar-ey!.. — deya hayqirdi u Valini ko'tarib Botirning yonboshiga o'tqazarkan. — Zap topishdilaring-a?.. Ha-a, men shunaqa odamman!.. Tushlaringdayam ko'rmagan ishlarni qilib yuraman!..
Momoxol yelib-yugurib o'rtaga dasturxon tuzadi. Yeguliklar keltirib qo'ydi. Mergan aka bir imlagandi, patnisda aroq, gazaklar olib kirib xontaxta ustini yasatgan bo'ldi.
— Qani, omad uchun ichamiz! — Mergan aka qadahlarni to'ldirib aroq quydi-da, bittasini olib Botirning og'ziga to'g'riladi. — Kel, og'ayni, o'zim ichirib turaman!..
Vali ularning ichishlarini tomosha qilib o'tirar, uzatib qolishlaridan umidvor edi. Chunki Oqsoqolnikida bir piyola aroq ichgandan beri mazasi og'zida qolgandi.
Shu ko'yi yarim soatcha kutdi. Bir shisha aroq tugab, Mergan aka ikkinchisini ochdi. Ammo hadeganda unga uzatavermadi.
“Mayli, — ichida o'yladi Vali. — uzatmasa uzatmas. Katta bo'lvolay, o'zimning pulim ko'p bo'ladi. O'shanda menam bularga bermasdan aroq ichaman!..”
— Valijon, zerikmadingmi, bolam? — Mergan aka tovoqdagi oshdan Botirga yedirarkan, unga kulib qarab qo'ydi. — Oshdan ol, sovib qoladi!..
— Men tashqarilarni aylanib kelsam maylimi? — so'radi Vali kutilmaganda qo'lidagi qoshiqni joyiga qo'yib. — Hovlilarni tomosha qilaman.
— Shunaqami? Mayli, ana, Momoxol seni aylantiradi. Qizim, qaverdasan?.. Kel, yetakla aravachani!..
Momoxol oshxona edi. Dadasining ovozini eshitib yugurgancha ichkariga kirdi-da, Vali o'tirgan aravachani yetaklab tashqariga chiqdi…
— Qo'yaver, o'zim aylanaveraman! — dedi Vali hovliga chiqishgach. — O'rganib ketganman…
Qiz uning oyoqlaridan ko'z uzolmas, nimanidir so'ramoqchi bo'lardi-yu, iymanibmi, sira jur'at etolmasdi.
— Menga qara, oyog'ingga nima qilgan? — nihoyat yurak yutib so'radi qiz.
— Oyog'imgami?.. — qizga havas bilan tikilib javob qildi Vali. — Mashinadan yiqilib tushganman…
— Voy bechora-ey! Ilgari butunmidi oyoqlaring?
— Albatta butun edi…
— Kechirasan agar xafa qilgan bo'lsam!
— Xafa emasman… Yaxshisi menga boshqa uylaringniyam ko'rsatgin, maylimi?
— Yur, senga hov anavi yerdagi uylarni ko'rsataman!..
Momoxol uni yo'lak bo'ylab yetaklab tomorqaga yaqinroq yerdagi ikki xonali uychaga olib kirdi…
Uy unchalik bezatilmagandi. Naqshlari ham yo'q. Shunchaki oqlab qo'yilgan.
Ammo Valining e'tiborini boshqa narsa tortdi. Xona burchida qora sandiq turardi. Ana o'sha sandiqdan ko'z uzolmay qoldi.
— Momoxol, anavi sandiqda nima bor? — asta qizdan so'radi u.
Momoxol sekin derazadan tashqariga qarab olgach, Valining qulog'iga shivirladi.
— Bu yerda dadamning qurollari turadi.
— Nima? Qurollari? O'zing ko'rganmisan?
— Albatta ko'rganman.
— Mergan amaki nima qiladi bu qurollarni?
— Jinnimisan? Sotadi.
— Mergan amaki-ya?
— Ha-da, bo'lmasa nima ish qiladi?..
Vali tushundi. Shuning uchun ham uning ko'z qarashlariga qiziqib qolgan ekan-da!.. Tushunarli. Demak, Valiga o'zicha quroldan o'q otishni o'rgatmoqchi bo'lgan…
Bolaning niyati buzila borar, shu xonadan chiqib ketgisi kelmasdi. Ikki ko'zi sandiqda edi… Essiz, qulfi katta ekan. Bunaqa qulfni katta odamlar ham kalitsiz ocholmasa kerak…
Yo'q, agar kechasi bildirmay kirib kalitini axtarib ko'rsa-chi?.. Buyam bo'lmaydi. Mergan amaki bilib qolsa…
“Baribir o'g'irlab ketaman. — qizga bir-ikki marta ma'noli qarab qo'yib xayolidan o'tkazdi Vali. — Yo'lini topaman… Agar o'g'irlay olsam, hech kim topolmaydigan yerlarga yashirinib olaman-da, haqiqiy killer bo'laman…”
Bolaning orzulari bir dunyo edi. Biroq killer bo'lish oson emasligini, jonini naq o'limga tikishi muqarrarligini hali tushunmasdi…
***
Uychadan chiqib Momoxolning ko'magida Mergan akalar o'tirgan xonaga kirib borgan Vali hamon sandiq haqida bosh qotirardi. O'z xayollari bilan bo'lib Botirning bir chetga yotib olgancha qusayotganiga ham e'tibor qilmadi…
— Amaki, men hov anavi yerdagi uychangizda uxlasam bo'lmaydimi? — tavakkal so'radi u o'tirgan yerida mudrayotgan Mergan akaga yuzlanib.
Kutilmagan savol uy egasini hushyor torttirdi.
— Nima? Qaysi uyni aytayapsan?
— Hov anavi… Tomorqa tarafdagi uy.
— U yerda nima qilasan?..
— Aravachamminan kechasi tashqariga chiqishga qulay ekan.
— Sen… Aravachada uxlamoqchimisan?
— Ha.
— Joning qiynalib ketadi-ku, bola!.. Qo'y, yaxshisi, mana shu xonada uxla. Momoxol yumshoqqina joy solib beradi. Nima qilasan u yerda?..
— Jon amaki, ruxsat bera qoling!.. — yolg'ondakam yalina boshladi Vali. — Menga yoqib qoldi-da!..
— Bo'pti. — Mergan aka garchi kayfi bo'lsa-da, bolaga o'g'rincha razm soldi. — O'tgin, ammo xonadagi narsalarga tegmagin!..
— Tegmayman…
— Qani, o'zim seni o'sha xonaga oborib qo'yaman!..
— Dada, siz qo'yavering, men o'zim!.. — Momoxol yugurib kelib aravachani dadasining qo'lidan oldi. — Siz damingizni olavering!..
Shu tobda Vali sezdiki, Mergan aka qiziga ko'zi bilan sirli ishoralar qildi. Qiz ham uni tushunib boshini sekingina qimirlatib qo'ydi-da, Valini uycha tomon olib ketdi…
Qorong'i tun. Qish bo'lishiga qaramay, bu kecha yer muzlamadi. Havo iliq edi. Bu albatta qor yog'ishidan darak…
Haqiqatan, birdan havo aynib qor uchqunlay boshladi. Bu mahal Vali uy chirog'ini yoqmasdan, gohi-gohida derazadan tashqariga qarab olgancha kalit izlardi. Sholchalar ostini, shkaf ichlarini titkilab chiqdi. Nihoyat topdi. Xursandligidan terisiga sig'may ketgan Vali oyog'i dard qilayotganini ham unutdi. Shosha-pisha kalitni qo'liga olib sandiqqa osilgan qulfga soldi…
Ajabo!.. Sandiq to'la avtomat, miltiq edi…
— Voy, zo'r-ku!.. — dedi o'ziga-o'zi ovozini hiyla balandlatib. — Shuncha miltig'ing bo'lsa bormi…
— Aytgandim-ku hech narsaga tegmagin deb!..
Kutilmagan ovozdan cho'chib tushgan Vali sal qursa aravachadan ag'darilib tushayozdi…
Keskin boshini ko'tarib tepasiga qaradi. Unga Mergan aka mayin jilmaygan ko'yi tikilib turardi.
— Obbo sen-ey, — kuldi u Valining yelkasiga qoqib. — ja usta ekansan-ku-a?.. Bu sandiqni uncha-muncha odam ocholmasdi. Kalit topishni-ku, qo'yaver!..
— M-men… — Vali nimadir demoqchi, o'zini oqlamoqchi bo'ldi. Tili aylanmadi. Tutilib
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!