Tasodifiy hikoya: TungiSirdosh dan reality voqea 15 yoshimdeyi 1-seksim
Bu voqeagayam mana 8 yil bopti. 2010 yil sentyabri iliq tongi har doyimgidey ortoglarim bilan maktab...davomi

mahallarda, ota-onasizligi pand bera boshlagan vaqtlarda bir chetga yashirinib, ko'z yosh to'kishga odatlangandi. Yig'lasa, ancha yengil tortib, qayg'ulari biroz arigandek bo'lardi…
Afsus… Tag'in xalal berishdi.
Da'fatan hojatxona eshigi bezovta taqillab, tashqarida Mergan akaning ovozi eshitildi.
— Valijon, tez chiq!.. Zarur ish chiqib qoldi. Kechiktirsak bo'lmaydi. Bo'laqol!..
— Obbo, — ovozini pasaytirib g'udrandi Vali. — Sira tinchlik yo'q ekan-da!.. Bemalol yig'lashgayam qo'yishmaydi-ya!..
— Xo'sh, Valijon, kayfiyatlar qalay endi? —Mergan aka mehmonxona to'riga yastanib olgancha gapni atayin uzoqdan boshladi. — Yaxshi yotib turdingmi, bo'tam!..
— Rahmat, yomon emas… Botir akam ko'rinmaydimi?
— Ha, Botir akangni bir yerga ishminan jo'natdik. Hali zamon kep qoladi… Bilasanmi, senbop yana bir ish chiqib qoldi.
— Odam o'ldirishmi? — zo'rma zo'raki tirjaydi Vali.
— Topding. Killerga odam o'ldirishdan bo'lak ishni ishonib topshirib bo'larkanmi?!.
— Bilasiz-ku, men tayyor odamman.
— Mana shu odating menga juda yoqadi. — silkinib-silkinib kuldi Mergan aka. — Bo'lmasa eshit. Jizzax yo'liga chiqaverishda bir tabib yashaydi. Ja badavlat u xunasa. O'shani tinchitib berasan. Lekin esingda bo'lsin, suf desa suvni teskari oqizadiganlar xilidan. Shuning uchun ko'ziga ko'rinmasdan turib tinchitish kerak. Ko'rindingmi, tamom bo'ldim deyaver!..
“Ko'ziga ko'ringanim ming marta yaxshiydi. — xayolidan o'tkazdi Vali. — O'lib ketgan durust bu qadar azobda yashagandan… Qachon qarasa, cho'loqligingni esga olasan, har kimgayam o'zingni teng bila olmaysan… Yana… Kamsitganlari… Mayli, ko'rsatsin o'sha jodugar tabibni. Uyog'ini o'zim bilaman…”
— Mayli, ko'rsatmalaringizni beravering! — tilga kirdi Vali boshini ko'tarib. — Hammasi siz aytganday bo'ladi.
— Seni Haybatilla mashinada olib boradi. To ishni bitirguningcha kutib turadi. Lekin milisa-pilisasiga ehtiyot bo'l. Tag'in chuv tushib o'tirmagin. Meniyam juvonmarg qip ketasan-a!..
— Xotirjam bo'ling! Qo'lga tushgan taqdirimdayam sizni sotadigan ahmoq yo'q.
— Bo'pti, xonangga kirib tayyorgarligingni ko'r… Aytgancha, bir sidirg'a kiyimlaringdanam olvol! O'ng kelmay qolsa, o'sha atrofdan joy topib tunab turishlaringam mumkin…
Vali tushunmadi. Nega kerak kiyimlar?.. Bahor isi kelib qolgan bo'lsa. Sovuq emas…
Shunda ham e'tibor qilmay xonasiga kirdi-da, zarur kiyimlarni diplomatga joylab, miltiqni tozalashga tushdi…

***
Bu galgi reja yanada puxta ishlab chiqildi. Mergan aka atayin Botirni aralashtirmadi. Sababi ayon. Jodugar tabib o'ta xavfli odam. Qotilni ko'rmagan taqdirda ham baribir kimligini ajinalari orqali aniqlab ola biladi. Odamlar bekorga u haqida turli afsonalar to'qib yurishmaydi. Qolaversa, shu kungacha o'ldirmoqchi bo'lganlarning o'zlari narigi dunyoga ravona bo'lganliklari tabib kuchliligiga aniq isbot… Shunday ekan, bu ishga iloji boricha uzoqroq kishilarni jalb etgan ma'qul. Toki, Botirga o'xshagan yaqinlari jabr ko'rishmasin…
— Qani, Valijon, endi senga oq yo'l tilaylik!..
Mergan aka o'n besh nafar qurollangan yigitlar oldida turgan Valining yelkasiga qo'lini qo'ydi. — Ishqilib, omadingni bersin!.. Esingda tut, agar o'sha jodugarning boshiga yetsang, boyliklarining hammasi o'zimizga qoladi. Xatlab olamiz. Ha endi senday sodiq ukamniyam xafa qilib qo'ymayman!..
Vali birinchi marotaba Mergan akaning gaplari soxta ekanini angladi. Angladi-yu, tunda ko'rgan tushi yodiga tushdi…
Ha, bepoyon sahroga borib qolgandi tushida. Sahro shu qadar issiq, havo dim ediki, nafas olishga qiynalar, qaynoq shamol uchirib yuborayotgan qumlar og'ziga kirib nuqul o'qchirdi…
Bir mahal uzoqdan qandaydir ajdahosifat mahluqlar u tomon chopib kela boshladi. Vali qo'rqib ketdi. Lekin qochishga sira imkon yo'q edi. Nima bo'lsa bo'lar dedi-yu, orqa-ketiga qaramay qocha boshladi…
Baribir foydasi bo'lmadi. Mahluqlar Valiga nisbatan yuz chandon tez chopishardi. Naq yelkasidan kelib bosishdi. U yerga kirib borayotganini his etdi. Nafasi bo'g'ilib, bir-ikki soniya ichida dunyodan butkul uzilib qoldi…
Vali o'ldim shekilli deb xayol qilgandi. Tirik ekan. Ertalab qora terga botgan holda uyg'ondi… Tushini esladi… O'zicha ta'bir izlab ko'rdi…
Topa olmadi… Qancha o'ylamasin, o'limdan bo'lak narsa miyasiga kelmasdi…
Oxiri bezor bo'lib yuragi g'ash tortgancha o'rnidan qo'zg'oldi…
Hozir sal bo'lsa-da, payqab turibdi. Jodugarning la'natiga qolishi mumkin. Balki, tayindir?!. Yo'qsa, Mergan aka yoniga shuncha qo'riqchini qo'shib bermasdi. Avvallari ikki, yo nari borsa to'rt kishi ketaverishardi…
— Mayli, men sizdan yomonlik ko'rmadim. — deya Mergan akaning ko'ksiga bosh qo'ydi Vali. — Mabodo qaytib kelish nasib qilmasa, mendan rozi bo'ling!..
— E, unaqa sovuq nafas qilma! — norozi bosh chayqab qo'ydi Mergan aka. — Bekorga shuncha yigitni qo'shib berayapmanmi senga? Bitta jodugarni tinchita olmasang, qanaqa ustamon qotilsan?!. Eng asosiysi, ruhni tushirmasang bas. Xudo xohlasa, hammasi yaxshi bo'ladi. Omadingni bersin!..
Valini qo'riqchi yigitlardan biri epchillik bilan “Mersedes”ga o'tqazdi. Qolganlar ham orqadagi uchta mashinaga joylashishgach, Mergan aka haydovchilarga jo'nash uchun izn berdi…

***
Tabib aslida cho'l hududlardan birida joylashgan bozorning kattasi ekan. Uni ana shu cho'l yo'lidagina uchratish mumkin edi. Chunki katta yo'l, qatnov u qadar ko'p emas. Ikki yonbosh adirsifat baland-pastliklardan iborat. Odamni o'ldirib, biron-bir chuqurchaga tashlab ketilsa ham hech kim payqamaydi.
— Shuning uchun Mergan aka buyoqlarni tanlagan ekan-da, — yonidagi haydovchiga o'girilib kulib qo'ydi Vali. — Ja bizbop joylarga o'xshaydi…
Haydovchi boshi bilan ma'qullagan bo'ldi-yu, to'satdan qattiq tormoz berdi.
— Uyog'iga borish mumkinmas. — dedi ikki qo'li bilan rulni mushtlab.— Bozor deyarli yaqin qoldi. O'n kilometr ham chiqmaydi… Sizni shu yerga tashlab o'zimiz hov anavi ko'rinib turgan shiyponda poylab turamiz. Esingizda bo'lsin, tabib o'tadigan mashinani chalkashtirib yubormang!.. Uzoqdan ko'rishingiz bilan darhol yo'l o'rtasiga chiqing!..
— O'zim yaxshi bilaman nima qilishni. — haydovchini jerkib berdi Vali. — Menga o'rgatishning hojati yo'q. Faqat… Sizlar qaytarib opketishni unutmasangiz bas…
— Ie, bu nima deganingiz? — xoxolab kuldi haydovchi. — Mergan aka naq terimizga somon tiqadi-ku!.. Tashvish tortmang, siz otishni boshlaganingiz hamono yetib kelamiz…

***
Mashinalar karvoni ikki chaqirimlar naridagi kimsasiz shiyponga qarab yo'l soldi. Valining esa, hanuz yuragi g'ash edi. Cho'ntagidan sigaret olib tutadi-da, yana Momoxolni ko'z oldiga keltirdi…
— Ha-a, — og'ir xo'rsinib o'zi bilan o'zi gaplasha boshladi u. — Nogiron bo'lish azob ekan. Sevishgayam haqsiz bo'larkan odam… Lekin… Bu adolatdan emas-ku!.. Nogiron odam emasmi?.. Uning baxtli bo'lgisi kelmaydimi?.. Nega sog' kimsalar menga o'xshaganlardan qochishga urinishadi?.. Aybim oyoqsizligimmi?.. Ko'zim, yo og'zim qiyshiq, badbashara emasman-ku!.. E, yo'q, taqdirga tan beradigan ahmoq yo'q. Xudo xohlasa, mana shu ishniyam qoyillatsam, Mergan akadan ruxsat so'rayman.