Tasodifiy hikoya: Massaj
Salom mani ismim Nodir yoshim 19da man seksga qiziqaman hullas netdan sex massage videolarni kurib kayf qilardim va men ham massaj qib sikish niyatim bor edi qushnimiz oygul hola odamlarni massaj qilardi man ularni oldiga borib massaj qilishni urganishni boshladim kunlar utardi bir kun oygul holam menga tel qildilar ha desam bugun kechga klentlari borakan lekin srochni toshkentga ketishlari kerak ekan man usha klentni masaj qilishimni iltimos qildilar man rozi buldim va kechrog' oygul holanikig...davomi

Josuslar 5 (kamolov)

Добавил:	Kamolov (16.04.2018 / 19:53)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	28583
Комментарии:	Комментарии закрыты

Professional uchun taftishchilikdan yomonroq kasb bo'lmasa kerak. Kutilmaganda hech qanday ogohlantirishsiz Markazga chaqirishadi-da, xuddi o'zingga o'xshagan bittasini taftish qilish uchun jo'natib yuborishadi. Keyingi ishlaring, hatto, hayoting ana shu topshiriqni qanday uddalashing bilan bog'liq bo'lib qoladi. Sen qaysidir agentning ishini tekshirayapsanmi, yo o'zingni taftish qilishayaptimi, bilmaysan. Bizning tashkilot esa, bundaylarning haqiqiy ustasi desa bo'ladi. Xohlagan josusni tanlaydi-da, qaysidir kasb egasi ko'rinishida noma'lum tarafga jo'natadi. Buyruq, shubhasiz, muhokama qilinmaydi.
Soat o'nda kelasan deyildimi, kelasan! Vaqt ketdi.
Kelganingdan so'ng topshiriq ko'rsatilgan konvertni imzo chekib qabul qilib olasan. Maxsus xonaga o'tasan, o'qiysan, o'rganib chiqasan. Hammasini yodingda saqlab qolgach, konvertni yoqib, kulini yana maxsus savatchaga solasan. Xudo ko'rsatmasin, biror qog'oz yo'qolsa, yoki biror jumla devordan tashqariga chiqsa, tamomsan!
Ilgari, kursantlik davrimda bu ishlar men uchun faxrdek tuyulardi. Hozir bo'lsa, ko'nglim ayniydi…
Qisqasi, men navbatdagi topshiriqni oldim. Vazifa hazil emas. Ilgarigilaridan anchagina mushkul va xavfli.
Mana, pasportim, xizmat safari guvohnomasi, oila a'zolarimning suratlari, qandaydir uy manzillari bilan to'latilgan bloknot, aslida mavjud bo'lmagan kvartiramning kaliti. Bir haftadan so'ng men haqimda umuman ma'lumotga ega bo'lmagan, meni tanimagan odamlar kelishadi. Ular belgilangan manzildagi pochta qutisi (Buni mening o'zim tanlashim kerak) ni qidirib topishadi. Ana shu qutida ularga qo'shimcha axborotlar bitilgan qog'oz saqlangan bo'ladi.
Men aniqroq aytadigan bo'lsam, bugun butkul boshqa odamman. Qo'limga tutqazilgan pasportda yozilishicha, ismi-sharifim Lev Georgiyevich Serov. Muhandis. Aytilgan manzilga yetib borgach, o'zimni xizmat safarlaridan charchagan qilib ko'rsatishim, atrofimdagilarni ishontira olishim, to'g'ri kelganda, xizmat safarlaridan charchagandek nolishim, kotibalarga shokoladlar sovg'a qilishim, duch kelgan do'konga kirib pivo ichishim lozim. Bundan tashqari, zarur tekshiruv ishlarini olib borishim, hisobot tayyorlashga ham ulgurishim talab etiladi va hokazo…
Men yo'lga otlandim. Oyning o'ninchi sanasida vokzalga yetib bordim.

* * *
Yana poezd, relslarning taqir-tuquri. Yuqori polkadagi qo'shni xurrak otishni boshlaydi. Zerika boshlayman. Kel, bekor o'tirgandan tashkilotda men uchun to'qilgan «afsona»ni yana bir karra xayolan qaytarib olay. Unutib qo'ymaslik uchun. Xo'-o'sh, nemis tili muallimamni qanday atashardi? Ha, Serafima Petrovna. Kichik farzandimning ko'zlari qanday rangda? Qachon qizamiq bilan og'rigandi? Eh-he, kursantlik davrimdan boshlab qanchalab farzand ko'rmadim!.. Har bir hujjatda uch-to'rt nafarlab farzandli ekanim yozilardi. Aslida esa, na farzandim, na oilam, na uy-joyim bor. Mana shunisi alam qiladi ba'zan. Qarindosh-urug'larim, ota-onamni mendan tortib olishgan. O'zimni o'n besh yil avval shahar qabristoniga dafn etishgan…
Nolimayman, ayollar bilan uchrashishga ruxsat etishardi. Busiz bo'lmaydi. Faqat bir shart bilan. O'sha ayol bexosdan homilador bo'lib qoldimi, kerak bo'lsa, to'qqizinchi oyda abort qilib tashlashi shart. Razvedkachiga ayol kishi bilan doimiy, uzoq muddat davom etadigan yaqinlik taqiqlanadi. Farzand ko'rishni-ku, gapirmasa ham bo'ladi. Bizda faqat tish cho'tkasi, to'pponcha va zahar to'ldirilgan kichkinagina shishacha bo'ladi xolos. Shularnigina olib yurishga ruxsat etishadi.
Mayli, qo'limga olgan so'nggi pasportimga yana bir nazar tashlay. Ana, ikki o'g'lim bor ekan. Misha va Vova. Men ularni juda-juda yaxshi ko'raman. Shu jumladan, aslida mavjud bo'lmagan xotinim, bolalarimning onasini ham…
Stansiya. Poezd to'xtadi. Yodlangan afsonaga amal qilib tashqariga chiqsam-u, pivo sotib olsammikan? Yo'q, bunday qilmayman. Yaxshisi, sabr qilaman…

* * *

Belgilangan joyga yetib kelgach, ancha yengil tortdim. Poezdda yuraverish jonimga tekkandi. Tezlik bilan yashashim lozim bo'lgan kvartiraga joylashdim va shu kuniyoq ketishimda kerak bo'ladigan variantlar rejasini tuzib chiqdim. Yozmasdan barcha poezdlar, avtobuslar, samolyotlar yo'nalishlarini eslab qoldim. Chunki, yozish bizning ishda qat'iyan taqiqlanadi. Har bir shahardagi ko'chalarni o'z uyimdek bilishim zarur. Qolaversa, har bir shaharda ortimdan tushishi mumkin bo'lgan «dum»lardan yashirinish uchun maxsus joyim bo'lishi shart edi. Vaqt esa, juda ziq. Ixtiyorimda bor yo'g'i bir haftagina bor xolos.
Hali aloqa qutichalarini qidirib topishim zarur. Eh, o'zim bajarishim kerak bo'lgan ishimni ipidan ignasigacha bilganimda edi, shartta hammasidan voz kechib yaxshisi, uchuvchilikkami, shunga o'xshash bosh og'riqsiz kasablarga o'zimni urgan bo'lardim. Afsuki, buning ham iloji yo'q. Kech bo'lgan. Balki, oldinda meni yana kaltaklanishlar, azoblanishlar kutib turgandir. Qiynoqlar, ta'qiblar qancha davom etadi, Xudoning o'zi biladi.
Aytilgan texbrigada o'z muddatida yetib keldi. Kechikishga haqqimiz ham yo'q. Hatto, bir daqiqa kechikilsa ham butun operatsiya barbod bo'ladi.
Men ularning aniq maqsadlarini, qurollanish usullarini umuman bilmasdim. Faqat yakka-yakka bo'lib harakatlanishlaridan xabardor edim. Ular maxsus konteynerlarda yuk olib kelishdi. Ichida nima borligini ham birov bilmaydi. Balki, o'zlari ham bilmas. Negaki, bizning tashkilot mana shunaqangi sirli ishlarni amalga oshirishni xush ko'radi. Tovar kontrabanda bo'ladimi, yo undan-da battarrog'i bo'ladimi, farqi yo'q. Militsiya, boshqa xavfsizlik tashkilotlari bizning rahbarlarni qiziqtirmaydi. Maqsadga erishish yo'lida turli usullarni qo'llab ko'raverishadi.
Xullas, ularning kelganidan xabar topgach, ertasi kuni o'z vazifamning debochasini amalga oshirish niyatida sirkka kirib keldim. Men juda sirk tomosha qilishni yaxshi ko'raman.
Soat kechki 19: 30. Roppa rosa o'n yetti daqiqadan so'ng menga umuman notanish bo'lgan kimsa uchinchi yo'lak orqali pastga qarab kirib keladi. Shu yerdan o'tsa, demak, aloqa o'rnatiladi, harakat mexanizmi ishga tushadi. Aksincha bo'lib chiqsa, operatsiya shu joydayoq to'xtaydi.
Mana, o'n olti yarim daqiqa ham ko'z ochib yumguncha o'tdi-ketdi. Men sahnadagi maymunning qiliqlarini ko'rib kulayapman-u, xayolim, nigohlarim, quloqlarim uchinchi yo'lakda.
O'n yetti yarim daqiqa. Xayriyat, keldi. Faqat ellik soniyaga kechikdi. Bunisini men muhokama qilib o'tirmayman. Rahbarlarning o'zlari hal qilishar. Chunki, bizning ishda ellik soniya oz muddat emas. Shu arzimagan soniyalarni deb infarktga uchrash, yo peshonadan o'q yeyish hech gapmas.
Sahnadagi maymunlar o'z chiqishlarini yakunlab, ularning o'rnini gimnast yigitlar egallashdi. Men baland ovozda bir-ikki yo'talgan bo'ldim-da, o'tirgan kursimdan turib tashqariga yo'l oldim. Aslida sirkni oxirigacha tomosha qilishim zarur edi. Ammo olomon orasida yurishga tobim yo'q.
Oyning yigirma birinchi sanasi… Yigirma ikkinchi… Men operatsiyani kuzatish bilan bandman. Meni hayratda qoldirib, barcha ishlar juda tekis bitayapti. Taftishchilar ob'yektga qarama