Tasodifiy hikoya: Dovon ortidagi sevgim
Endi hayotimni ham hayolimni ham Shoxista egallab olgandi.Ikki kunlik sog'inchlardan so'ng yana shax...davomi

qarshi uyni ijaraga olishdi. Ob'yekt deganimni yanada aniqlashtiradigan bo'lsam, bu ko'p qavatli uy. Shu uydagi kvartiralardan birida Rezident, ya'ni men yashayman. (Xayriyat, o'ylaganimdek, navbatdagi topshiriqni bajarish oldidan menga Rezident lavozimini berishgandi) Maqsadim bo'layotgan ishlarni zimdan kuzatish. Kerak paytda buyruqlar jo'natib turish. Xullas, operatsiyani boshqarish.
Kvartiralarning oynalari bir-biriga qarama-qarshi. Bemalol bir-birlarini kuzatib, ish bitiraverishlari uchun qulay.
Taftishchilar yana bir kun maxsus kuzatuvlar o'tkazishdi. Qizig'i, shu qadar ustalarcha ishlashdiki, hayron bo'ldim. Nega endi oddiy, arzimagan bir ishga bu qadar professionallarni yuborishdi? Kim bilsin? Balki, bu ish haqiqatan katta operatsiyaning negizidir? Shuning uchun jiddiyroq yondashishgandir. Nima bo'lganda ham, bizning tashkilot rahbarlari nima qilayotganlarini yaxshi bilishadi.
Kechasi yo kuchli shamol tufayli, yo qaysidir yaramasning ishi bilan tomdagi antenna qulab tushdi. Birpasda tom odamga to'ldi. Ko'pchilik bo'lib antennani joyiga o'rnata boshlashdi. Ana shundagina bildimki, shu uyda yashovchilar orasida bizning taftishchilar ham o'ralashib yurishibdi. Ular shunchaki antennani ko'tarib qolmasdan, xuddi shu yerga o'zlarining tungi va kunduzgi kuzatuv uskunalarini ustalik bilan o'rnatishga ulgurishayapti. Ana endi odamlar hayron bo'lishlari aniq. Chunki, antennaga o'rnatilgan qo'shimcha uskunalar televizorlarning ko'rsatishini anchagina yaxshilaydi. Shu uskunalar yordamida meni kuzatishlarini ham bilaman.
Yo'q. Jimjitlik. Kuzatuvlarimni qayta-qayta tekshirib ko'rdim. Hammasi ko'ngildagidek.
Oyning yigirma to'rtinchi sanasi. Uskunalar axborot yozishda davom etayapti. Qo'riqchi hovlini aylanib meni kuzatish bilan ovora. Men bo'lsam, qo'riqchining ortidan kuzataman.
Yigirma oltinchi sana. Shu kuni kichkinagina, muhim bir yangilikka ega bo'lganday his qildim o'zimni. Ya'ni, o'zimning haqiqatan bor ekanimni qo'riqchiga sezdirganday bo'ldim. Qo'riqchi tushmagur juda tajribali ko'rinadi. Ortidan kimdir kuzatayotganini darrov payqadi. Mana endi «mushuk-sichqon» o'ynash payti yetdi. U meni topishga urinadi, men esa, izlarni yo'qotishga harakat qilaman.
Oyning o'ttizinchi sanasi. Bir necha marotaba taftishchi hamkasbimni ko'rib qoldim. Hovlida hayotdan mamnundek xursand aylanib yuribdi.
Oyning ikkinchi sanasi. Unchalik jiddiy bo'lmagan xato yuz berdi. Bugun bir kishini ikki marotaba ko'rdim. Dastlab erkak, so'ngra ayol ko'rinishida. Adashishim sira mumkin emas. Kursda bizni adashishga o'rgatishmagan. Xo'sh, bu nima degani? Yo ogohlantirishmi? Yarim kun uni kuzatdim. Yo'q, baribir adashibman. Tasodifiy o'tkinchi ekan.
Oxiri hammasi jonga tegdi. Uch haftalik jim o'tirishlardan so'ng, chamasi, taftishchilar ham zerikishdi. Chunki, ular bu qadar sukunatga o'rganishmagan. Ularga arzimagan bo'lsa-da, haqiqiy ish bo'lsa. Lekin uch haftalik kuzatuvlar, qo'riqchilarning almashinib turishlari ham ish bermagach, men operatsiyani yana ikki kunga cho'zishga qaror qildim. Taftishchilarga harakat qoidalarini zahiradagi aloqa qutisi orqali jo'natdim.
Qaytadan hamma ishga tushdi. Qo'riqchilar o'tkinchilar orasida aylanib yurishardi. Ular bilan hech kimning ishi yo'q. Goh avtobus bekatida, goh uy atrofida paydo bo'lib kuzataverishadi. Kelib-ketayotgan mashinalar ham har gal boshqa-boshqa ko'rinishda.
Xo'sh, buyog'iga qanday yo'l tutaman? Tashkilotimizga qaysi isbot-dalilni olib boraman? Shu ko'yi natijasiz o'tiraveradigan bo'lsam, anavi taftishchilar ustimdan arz qilishadi. Nima qilay? Shartta ko'chaga chiqib qo'riqchilardan birining yoqasidan olaymi? E, u menga baribir hech narsa aytmaydi. U holda taftishchilar bilan qanday aloqa bog'lay? Keksa kampir ko'rinishida yaqinlashib boraymi? Suhbatga tortaymi?
Nihoyat topdim. Shu atrofda qandaydir qurilish ketayotgandi. Quruvchilardan birining eski kiyimini oldim-da, qo'riqchilar aylanib yuradigan joydagi kanalizatsiya qudug'iga kuppa-kunduzi tushib oldim va qopqoqni qiya ochiq qoldirdim. Ular e'tibor berishmadi. Meni santexnik deb o'ylashdi shekilli.
Tashqaridagi gap-so'zlar aniq-tiniq eshitilib turar, taftishchilarni shundoq yaqindan ko'rib turardim.
— Jonga tegdi. — dedi qo'riqchi-taftishchilardan biri sherigiga.
— Haddan tashqari chegaradan chiqayapti. — javob qildi boshqasi.
— Axir, uning maqsadini bilmaymiz!
— Ha, u o'zini ham, bizni ham go'rga tiqadiganga o'xshaydi.
— U boshliq, nima qilishini balki o'zi bilar?
— Eh, uning basharasini bir ko'rsaydim!
Sherigi unga javoban kulib qo'ydi…
* * *

Kunduz soat 16: 15. Men hamon quduqda o'tirgancha qiya ochiq joydan qo'riqchining harakatlarini kuzatayapman. U «UAZ» avtomashinasi yonida to'xtadi. Sekin eshikni ochdi-da, rulga o'tirib motorga o't qo'ydi va jo'nab ketdi. Qiziq… Kuzatishda davom etaman.
16: 50 dan 17: 20 gacha mashinaga yoqig'li quyish bilan band bo'ldi.
18: 05 da taftishchilar xuddi shu mashinaga qandaydir uskunalarni yuklashdi. Albatta, bu vaqtda begona ko'zlar ularni kuzatib turishibdi. Lekin kuzatuvlar taftishchilarni qiziqtirmay qo'yganga o'xshaydi. Ochiqchasiga o'yin boshlashdi.
18: 20 dan 23: 00 gacha mashina shahar bo'ylab kezib yurdi. Nihoyat 23: 05 da o'z joyiga kelib to'xtadi. Endi men taxminan o'ttiz soniyalar kutishim kerak.
Roppa-rosa soat 23: 36: 15 da qopqoqni ko'tarib bir chetga surdim va sekin tashqariga chiqdim. Maqsadim o'zimga aniq. Taftishchilar bilan buyog'iga yuzma-yuz ish olib boraman. Ammo ular meni ko'rishmaydi. Sababi, niqobdaman. Faqat ko'zlarimgina ochiq qolgan. Faqat bir narsani bilishadiki, ularga buyruqlar yuborayotgan odam afsonaviy emas, sportchilarga xos qomatga ega bo'lgan bir kimsa…
Ohista mashinaga yaqin borib ostki qismini ko'zdan kechira boshladi. Shu payt ichkarida o'tirganlardan biri eshikni ochdi-da, menga qo'l uzatdi. Tamom, men taftishchilar bilan ochiq aloqaga kirishdim deb hisoblasam bo'ladi! Ular menga yordam berishadi endi!
— Chapga qayrilgach, Shimoliy shosse bo'ylab yuz chaqirim yuramiz! — buyurdim men haydovchiga mashina o'rnidan qo'zg'algandan so'ng. — Faqat to'xtamasdan yurasan!..
Haydovchi yelka qisgancha buyrug'imni ma'qulladi.

* * *

— Tekshirish ishlaridan ko'nglim to'lmadi. — dedim ularga. — Yana ikki kunga cho'zishga to'g'ri keladi.
Taftishchilar yalt etib men tomonga qarashdi. Ko'rinishidan ular tekshiruvni davom ettirishga rozi emasdi. Hammalari yaqin orada nafaqaga chiqish arafasida. Ana shuning uchun ham hayotlarini ortiqcha xavfga qo'ygilari kelmasdi.
— Siz o'z vazifangizni suiste'mol qilayapsiz. — dedi nihoyat ulardan biri. — Tekshiruvni cho'zishga haqqingiz yo'q.
— Haqqim bor. — javob qildim men. — Chunki, hammasiga men javobgarman.
— Yo'q, tekshiruv 48 soat qilib belgilangandi. Muddat tugadi.
Nimayam qilardim? Mundoq olib qaraganda, ularning fikriga qo'shilgim ham kelardi. Sababi shuki, umrlarida ko'rmagan rahbar ularga ahmoqona buyruq berib turibdi. Tanimagan odamga qanday ishonishsin? Kim ham rozi bo'lardi?..
— Mayli yigitlar, — dedim rahbarlarga xos ohangimni