Tasodifiy hikoya: Sher. (!5-five kochirilgan)
Kimdir yiglab yawaydi, Kimdir tinmay iwlaydi. Kimdir ONA izlaydi, Kimdir uni xorlaydi. Kimlardir...davomi

gugurt qutisiday keladigan maxsus to'pponchaga ovoz pasaytirgich o'rnatdim va itga qarata o'q uzdim. Bu ish men uchun qiyin emasdi. Faoliyatim davomida qancha odamlarni o'ldirdim. Hech qachon achingan emasman. Qolaversa, bu it dushmanimga tegishli.
Itning jasadini pana-pastqamlar orqali o'zim ijaraga olgan kvartiraga olib keldim. Vannaxonaga olib kirdim-da, ichak-chavoqlarini olib tashlab, o'rniga portlovchi modda joylashtirdim. Ularning yoniga portlovchi moddaga qo'shimcha kuch bag'ishlashi uchun bir dunyo mayda mixlarni ham qo'shib so'ngra yorgan yerimni boshqatdan tikib chiqdim. So'ngra jag'ini ham yorib u yerga mikrofon o'rnatdim. Hamma ish bitgach, itni tarozida tortib ko'rdim. Hammasi joyida. It tirikligidagi vaznini yo'qotmabdi.
Uni o'zim hamon darvozasidan ichkariga kira olmayotgan mafiozning uyidan uch yuz metrlar narida qoldirdim. Itning jasadini ikki soatlardan keyin topishdi. Ikki qo'riqchi sudraklagancha hovliga olib kirishdi. Eh, hammasini to'g'ri hisob-kitob qilgan ekanman! Negaki, itni xo'jayinga ko'rsatmasda hech qachon ko'ma olishmaydi.
Ishimning natijasini kutib o'ntalar uy naridagi avtobus bekatida turaverdim. Xuddi avtobus kutayapman-u, kelavermaganidan bezovtalangan kabi tez-tez atrofga javdirab qo'yyapman. Nihoyat qulog'imdagi eshitish moslamasidan tanish ovoz keldi.
— Eh, seni qaysi yaramas bu ko'yga soldi?
Bu mafiozning ovozi edi.
Men mafioz kaftlari bilan itning tanasini silaganini, mikrofonga ko'z yoshlari tomchilaganini, tansoqchilarning afsus aralash oh torta boshlaganlarini aniq eshitdim.
Oradan hech qancha vaqt o'tmay, men kutgan hodisa ro'y berdi. Kuchli portlash… Baqir-chaqirlar… Ingrashlar…
Xayriyat, mafioz navbatdagi iflos ishlarini amalga oshirishga ulgurmadi. Unga baland-baland, mustahkam devorlari ham, o'nlab tansoqchi, qo'riqchilari ham yordam bera olishmadi.
Qiziq. O'z vazifamni ado etgach, xursand ham, xafa ham bo'lmadim. Xuddi hissiz odamdek manzil tomon ketib borardim.

* * *

Yaratganga beadad shukr, navbatdagi topshiriqni ham ko'ngildagidek ado etdim. Ko'pchilikni hoynahoy mafiya balosidan xalos qildim. Galdagi vazifam ortga qaytish haqidagi tashkilotning buyrug'ini kutish edi. Yana o'n soat sabr qilsam, albatta maxsus aloqa qutisiga o'sha buyruq kelib tushadi. Shundan so'ng yorug' yuz bilan boshliqlarning oldiga jo'nayman.
Nihoyat kutilgan onlar yaqinlashib men aloqa qutisini ochdim va ichidan konvertni sug'urib oldim. Ochib o'qiganimda, ne ko'z bilan ko'rayki, menga taftishchilar brigadasi tarkibida bo'lgan «kurator» bilan uchrashishga buyruq berilibdi. Manzil, familiya, aloqaga chiqish yo'llari…
Kayfiyatim tushib ketdi. Axir, agentning ortga qaytishini qoldirish yaxshilikka olib kelmaydi! Uni oldinda nimalar kutayotganini yolg'iz Xudoning o'zi biladi. Bu navbatdagi baxtsiz hodisami, yo boshqa bir ko'ngilsizlikmi, o'zimcha fol ochishga ham ojizman. Buni faqat tashkilotdagilar bilishadi.
Aytilgan vaqtda men o'sha joyga yetib bordim. Kirishim lozim bo'lgan kvartira eshigi ochiq edi. Yo'lakka kirib kiyimlarimni yechdim. Bu lahzalarda men o'zim uchrashishim zarur deb hisoblangan odamni ko'rmasligim, u ham meni ko'rmasligi shart. Bu ham tashkilotning qoidalaridan biri. Mehmonxonaga kirdim-da, stol ustiga maxsus qo'yilgan «shlem»ni boshimga kiydim. Undan faqat ko'zlarimgina ko'rinib turardi. Oradan hech qancha vaqt o'tmay, o'sha kimsa orqamdan kelib stol ustidagi ikkinchi «shlem»ni kiydi va menga savol tashlay boshladi.
Albatta, ovoz o'zgartirib olingan.
— Xayrli kun!
— Kun kimga qanaqa.
— Sizga bir necha savol berishimga to'g'ri keladi.
— Toshingni ter.
— Bu yerga kelgan kuningiz va vaqti…
Xullas, u menga juda ko'plab savollar berar, men ularga qo'rqmasdan, tap tortmasdan javob berardim. Sezib turardimki, u meni o'z savollari bilan boshi berk ko'chaga olib qo'ymoqchi. Shundan keyingina hushyor torta boshladim. Yo'q, bu yerdan tirik chiqib ketish uchun haqiqatni gapirishim kerak. Oxiri nima bo'ladi, buni bilmayman. Umuman, endi menga baribir. Nima bo'lsa bo'lar.
O'sha… Samolyot voqeasidan boshlab, hamma-hammasini oqizmay-tomizmay ortimda turgan suhbatdoshga gapirib berdim. Nuqta-verguligacha qoldirib o'tirmadim. Qisqasi, yana tavakkal qildim.
— Shumi? — so'radi u nihoyat.
— Hozircha shular.
— Keyingi uchrashuvimiz yetti soatdan so'ng bo'ladi. Manzil va aloqa ko'rinishi o'sha maxsus aloqa qutisida.
Quloqlarimga ishonmadim. Nahotki, meni qo'yib yuborayotgan bo'lsa? Tiriklay-a? Qiziq.
E, yo'-o'q, bu yerda boshqa gap bor. Tag'in bu kimsa mening hayotimga rahna solmoqchi. Mendan bor gapni bilib oldi-yu, tashkilotdagi maxfiy sheriklari bilan birgalikda meni yo'q qiladi va ko'ribsizki, o'zicha qahramon bo'ladi. Demak, nimadandir manfaatdorligi bor. Balki, bu nusxa ham mafiyaga sotilgandir… Shu sababli ham yetti soatdan so'ng yana uchrashuv belgiladi. Mana shu yetti soat mening o'limim bilan tugashi aniqqa o'xshaydi.
Eh, «kurator», meni ahmoq deb o'ylagan bo'lsang, adashasan!.. Niyatingga yeta olmasligingni ko'nglim sezib turibdi. Yaxshisi, tezroq yo'lga otlanishim-u, ikki ming chaqirim yo'lni bosib o'tib Moskvaga yetib olishim lozim. Ana shunda hammasi yaxshi yakun topadi. Tashkilotga bemalol, xotirjam hisobot beraman. Undan keyin esa, o'zim uchun ma'lum vaqt bo'lsa-da, hordiq e'lon qilaman!
Men bu kvartiradan eson-omon chiqib olgach, shoshilinch yo'lga otlandim.
Afsus… Bundan keyin ham bir talay muhim topshiriqlarni muvaffaqiyatli ado etdim. Lekin… Bugunga kelib shuncha yil tortgan azoblarimning azobini tortyapman.
Saraton xastaligiga uchrabman. Shuncha xavf-xatarga chap bera olibman-u, saratonga chap berish kerak bo'lganda, ojiz qolibman.
Sezaman, bilaman, idrok etaman. Ota-onam ham allaqachon yorug' dunyoni tark etib boqiy dunyoning jannatida osoyish topishgandir. Men ham nari borsa bir-ikki oy yashasam kerak. Lekin ular bilan uchrashish nasib qiladimi-yo'qmi, bilmayman. Hozirgi ishim bu to'g'rida bosh qotirishdan iborat emasligini ham yaxshi bilaman. Shu tobda tavba, tavba va yana tavbalar qilib, gunohlarim uchun Yaratgandan avf so'rashim zarur.
Sizga Olloh uzoq umr bersin, birodar!
(Tamom)
Olimjon HAYIT