Tasodifiy hikoya: qayni singlim bn
Salom mani ismim uzgartirilgan silarga bowmda utgan voqyani etmoqciman Sardor 87 yilman. uylangan...davomi

Qiziq, Tashkilot qanday chora ko'rarkin?
Bu gapni eshitib sal qursa pardaning ortidan chiqib ketayozdim. Axir, bu nimasi? Biz har bir gapimizni qandaydir sirli kinoyalar, parollar bilan aytamiz! Tashkilotdagilar shuni talab qilishadi. Bular esa, ochiqdan-ochiq gapirayapti.
— Tashkilot chorani ko'rib bo'ldi. — dedi Rezident. — Qo'shimcha taftishchilarni jo'natishdi. Men bugun shu haqda ma'lumot oldim.
— Bizning odam-chi?
— U endi hech narsa qila olmaydi. Hamma ishni rasvo qildi.
Kelganlar yalt etib Rezidentga boqishdi.
— Nima maslahat berasiz?
— Baza yaqinidagi o'rmonlarni, shaharga olib boradigan yo'llarni titkilab chiqasizlar.
— Garovdagilar-chi?
— Tupurdim ularga. Bu sizning muammoingiz. Meni anavi yaramas qiziqtiradi. Agar u yangi taftishchilargacha yetib olsa, tamom bo'ldi deyavering. Hammasini aytib qo'yadi. Chunki, biz haqimizda ko'p narsalarni bilib oldi.
Eh, yaramas Rezident! Taftishchilarni yo'q qilgani yetmay, endi aybning hammasini menga ag'darmoqchi.
— Ertaga uchrashamiz. Qolgan gaplarni o'shanda gaplashib olamiz. — dedi Rezident sheriklariga.
Men jonlana boshladim. Nahotki, omad yuz o'girmagan bo'lsa mendan?
Bu orada «mehmon»lar tashqariga yo'l olishdi. Tashqari eshik qarsillab yopildi. Rezident ortga qaytdi. Men esa, shoshilmasdim. Unga besh daqiqalar vaqt berish lozim. Mayli, mening shu yerdaligimni sezsin.
Rezident sekin oromkursiga o'tirib o'yga toldi. Men butun n og'irligimni o'ng oyog'imga berib, chapini hujumga shay qildim. Shu tobda negadir tashqari eshik qulfiga kimdir kalit solgandek bo'lib, Rezident hushyor tortdi.
— Katya, senmisan? — so'radi u o'tirgan yerida.
Eh, qanaqa Katya bo'lsin? Axir, u qo'shnining kvartirasida qo'l-oyoqlari boylangan holda o'tiribdi!
Ne ko'z bilan ko'rayki, eshik ochilib, nimqorong'ilikda uch erkak yo'lakda paydo bo'ldi. Hammalarining yelkalarida avtomat. Biri eshik oldida qoldi. Qolganlari xona tomon yurishdi.
— Tamom! — o'yladim parda ortida tosh qotib turarkanman. — Disketka ham, Rezidentning ketidan tushish ham qimmatga tushadiganga o'xshaydi. Sababi, bular baravariga o'q uzishadi. Uzganda ham tepkidan barmoqlarini olmagan holda aylanib otishadi. Endi nima qilaman? Agar shu ko'yi o'y surib turaversam, uch-to'rt soniyadan so'ng hammasi tugaydi. Xayol surishga vaqt yo'q.
Men sekingina oyog'imdagi botinkaning bir poyini yechib narigi burchakka irg'itdim. Qurollilar darhol o'sha tomonga boshlarini burishdi. Ana shunda bildimki, bular professional emas, shunchaki havaskorlar ekan. Professionallar to o'z ishlarini bajarib bo'lmaguncha boshqa narsaga e'tibor qilishmaydi. Paytdan foydalanib shundoqqina yonimda teskari o'girilib turganini tepib yubordim. U polga qulab, qo'lidagi qurol uchib ketdi. Kutib o'tirmay, juda katta tezlikda o'zimni polga otdim va qurolni qo'limga olib hali o'zini o'nglab ulgurmagan sherigiga o'q uzdim. Ikkinchi o'qim ham xato ketmadi. Ammo uchinchi marta otishga ulgurmadim. Eshik oldida turgan bandit ichkariga qarata tinimsiz o'q yomg'irini yog'dira boshladi. Men goh o'ngga, goh chapga yumalar, ba'zan allaqachon murdaga aylanib ulgurgan banditlar panasiga o'zimni olardim. Bir mahal o'q ovozlari tindi. Xonani sukunat qopladi. Asta boshimni ko'tardim-u, qotib qoldim. Tepamda menga to'pponcha o'qtalgancha Rezident turardi.
— Qurolni tashla! — buyurdi u shivirlab.
Tashlamadim. Qanday yotgan bo'lsam, shundayligimcha qolaverdim. Biroq u hamon sukut saqlardi. Xo'sh, nimani kutayapti? Nega otib tashlamayapti? Nahotki, qo'rqayotgan bo'lsa? Shu ko'yi qancha turamiz? Bir soat, ikki soat… Balki, bir kun turarmiz?
Oxiri jonimga tegdi. Qurolni mahkam ushlab asta-asta o'rnimdan turdim va epchillik bilan orqa miyasiga qo'ndoqni tiradim.
— Qo'llaringni orqaga qilib devorga suyan! — buyurdim men. — Disketani ber!
— Sen bekorga chiranayapsan. — dedi Rezident buyrug'imni bajarish asnosida. — Bir-ikki daqiqadan so'ng bu yerga qo'shimcha kuchlar kirib kelishadi. Qolaversa, tashqarida turgan haydovchim ham hammasini eshitgan. O'zingga jabr qilib qo'yma!
— Men sen o'ylagan qo'rqoqlardan emasman. Disketani ber!
— Sen bu bilan nimaga erishasan?
— Disketani ber dedim! Vey, uni kim uchun asrayapsan o'zi? Hozirgina uch birday qotilni seni o'ldirish uchun yo'llagan akaxonlaring uchunmi? Bilib qo'y, sening ittifoqchilaring yo'q endi. Har tarafdan qurshovda qolib borayapsan xolos.
— Senga hech qachon disketani bermayman!
— Unda men bilan birga ketishingga to'g'ri keladi.
Shu mahal yana eshikni kimdir kalit solib ocha boshlagandek tuyuldi.
— Ana, kelishdi. — jonlanib ketdi Rezident. — Seni ogohlantirgandim. Ixtiyoringda yaxshilikchasiga ketishing bir soniyagina vaqt bor.
— Disketani bermaguningcha hech qayoqqa qimirlamayman.
Rezident bu gapimdan so'ng kulib qo'ydi va ruxsat ham so'rab o'tirmay kursiga cho'kdi. Chunki, u hozir o'ziga qarata o'q uzmasligimni yaxshi bilardi.
Eshik ochildi. Men darhol o'zimni xona eshigi orqasiga oldim.
— Bu men! Otma! Iltimos, otma! — bu ayol kishining, aniqrog'i, men qo'shni kvartiraga boylab qo'ygan ayolning ovozi edi.
Rezident hushyor tortib men tomonga o'girildi.
— Otma, iltimos! — deya yalina boshladi u menga. Men bo'lsam, yelka qisdim.
— Disketa sandiqchada. — shivirladi Rezident va menga bir dasta kalitlarni irg'itdi. — Ular necha kishi ekan-a?
Men sekin qulog'imni ding qilib yo'lakdagi tovushlarni tinglagan bo'ldim-da, javob qildim.
— Uch kishi.
— O'rnimdan tursam maylimi?
— Faqat ortiqcha harakatlarsiz. Yo'qsa, birinchi o'q sening oyimchangga qaratiladi.
Shu gaplarni aytib ulgurmasimdanoq yo'lakda qotillardan biri to'pponchadan o'q uzdi. Ayolning ingragancha qulaganini eshitdim. Endi harakatga tushmasam bo'lmasdi. Qo'limdagi avtomatni o'qlab sekin yo'lak tarafga mo'raladim. Afsuski, shu zahoti kimdir menga qarata o'q uzdi. Yaxshiki, yotib qoldim. Bo'lmasa, o'q naq miyamga kelib tegishi muqarrar edi. Birinchi o'q ketidan ikkinchisi, uchinchisi uzildi. Men yana ikki-uch bor aylanib o'qlar yomg'irini aldagan bo'ldim va tavakkal avtomat tepkisini bosdim. Xayriyat, kimdir gursillab polga qulagandek tuyuldi.
Men shoshib orqamga o'girildim. Tepamda xuddi o'tgan galgi kabi Rezident hozirgina otilgani sabab qizib ketgan to'pponchani boshimga to'g'rilagancha tirjayib turardi.
Hayron qoldim. Axir, bu hozirgina polga qulagan dushmanning to'pponchasi! Rezident uni qo'lga kiritishga qachon ulgurdi? Nahotki, shunday katta tezlikka ega bo'lsa?..
Nima ham qilardim? Bu jangda yutqazganimni tan olishga majbur edim.
— Qurollarni yig'ib ol! — buyurdi menga Rezident. — Ketishimiz kerak.
Men itoat bilan uning aytganlarini qildim-u, ortidan tashqariga chiqdim. Podyezd ro'parasida ikkita mashina turardi. Biz ulardan birining ballonlarini teshdik-da, ikkinchisiga o'tirib jo'nadik. Albatta, bu gal ham men istagan tomonga emas, aksincha Rezident ixtiyor qilgan manzilga.
Shaharga yetgach, mashinani kichik bir ko'chalardan birida qoldirib o'zimiz avtobusga o'tirdik.
— Bitta zo'r joy bor. — dedi Rezident xotirjam ohangda. — O'sha yerda uch kun o'tirib turamiz.
Men undan