Tasodifiy hikoya: Maktabdagi ilk muhabbat
Maktabdagi ik muhabbat yoxud Soxta sevgi qurbonlari. Mualli:Saloh. Avvalambor assalom aleykum aziz ...davomi
Maktabdagi ik muhabbat yoxud Soxta sevgi qurbonlari. Mualli:Saloh. Avvalambor assalom aleykum aziz ...davomi
Библиотека | Boshqalar | Дилбар лахзалар (копия)
Dilbarga qarab.
- O`ziz sevasiz-ku! Nega doyim mani... -Dilbar hafa bo`lganini yashirib o`tirmadi.
- Bo`pti, Dilbar kechqurin ko`rishamiz! Madina hayer! -dedida Manzura yo`lni u yuziga o`tib ketti. Madina Manzuraga nafratini yashirmay ortidan qarab qoldi va:
- Dilbar man Ahror akani yoqdiraman. Ammo u sani sevadi... Yana bilib qo`y Manzuradan uzoqroq yur u yaxshi ayol emas... Singlim sanga opalarcha maslahatim! -dedi Dilbarni ortida qoldirib tez-tez yurib ketti. Dilbar sekin ketar ekan Ahrorni o`ylardi. U kelishgan har tomonlami munosib hamma qizlarga yoqadi, ammo bir kamchiligi o`rtaxol ekani. Lekin Zafar boshqa 3 kun avval Manzura bilan bir tug`ulgan kunga borganda ularni Manzura tanishtirib qo`ygangan edi. O`shanda Manzura:
- Agar shu yigitni o`zingga rom qilib, xotinidan ajratib olsang bir umir malikalarday yashaysan! Bu go`zalliging bilan haq qanday erkakni esdan og`dirasan! -degandi...
Hozir Dilbar orqa o`rindiqda o`tirib, shularni o`ylab ketayotgan edi.
- Qizim qayoqqa, yuray? -dedi taksist. Dilbar biroz o`ylani, hammasi aybdor Manzura iflos mani yo`ldan urgan o`sh...
Shu payt taksist yana bir bor so`radi.
- Amaki muyilishdan o`nga qayrilib to`xtang! -dedi. Birozdan keyin manziliga yetti. Uyog`iga piyoda ketti. Manzurani uyiga borgach chaqirdi.
- San mani aldading, Zafarni asil maqsadi boshqa ekan nega manga aytmading? -deb Manzurga yoqasidan oldi.
- Man sanga uni to`shagida yot demaganman. Ayib o`zingda man faqat og`dirib ol degandim. Endi manga nimaga davo qilasan? -deb baqirib yubordi va Dilbarni siltab tashladi. Ko`chada sharmanda bo`lishdan cho`chigan Dilbar ortiga qaytdi...
Bekatda ancha o`tirdi, buyog`i nima bo`ladi. Endi odamlar nima deydi. Birdan telifoni tiilay boshladi. So`ng Madinaga qo`ng`iroq qildi. Ohirgi marta gaplashganigaham bir yarim yildan oshgan o`shanda Madina to`yga taklif qilgandi. Ahrorga tegayotgani bilgach to`yga bormagan edi.
Go`shak ko`tarildi...
- A`lo a`lo gapring kim bu? -Dilbar nima deyishni bilmay jim turardi.
- Opajon man Dilbar...
- Voy Dilbar qalaysan?
- O`ziz yaxshimisiz, o`g`liz, Ahror akam yaxshimilar! -dedi.
- Nima bo`ldi Dilbar tinchlikmi? -Madina Dilbarni ovozidagi titroqni sezdi.
- Opa faqat aytgandimku demang... O`shanda gapizga quloqsolsam bo`larekan! -deb yig`lab yubordi.
- O, Dilbar singlim!
Dilbar telifonni o`chirib qo`ydi...
- O`ziz sevasiz-ku! Nega doyim mani... -Dilbar hafa bo`lganini yashirib o`tirmadi.
- Bo`pti, Dilbar kechqurin ko`rishamiz! Madina hayer! -dedida Manzura yo`lni u yuziga o`tib ketti. Madina Manzuraga nafratini yashirmay ortidan qarab qoldi va:
- Dilbar man Ahror akani yoqdiraman. Ammo u sani sevadi... Yana bilib qo`y Manzuradan uzoqroq yur u yaxshi ayol emas... Singlim sanga opalarcha maslahatim! -dedi Dilbarni ortida qoldirib tez-tez yurib ketti. Dilbar sekin ketar ekan Ahrorni o`ylardi. U kelishgan har tomonlami munosib hamma qizlarga yoqadi, ammo bir kamchiligi o`rtaxol ekani. Lekin Zafar boshqa 3 kun avval Manzura bilan bir tug`ulgan kunga borganda ularni Manzura tanishtirib qo`ygangan edi. O`shanda Manzura:
- Agar shu yigitni o`zingga rom qilib, xotinidan ajratib olsang bir umir malikalarday yashaysan! Bu go`zalliging bilan haq qanday erkakni esdan og`dirasan! -degandi...
Hozir Dilbar orqa o`rindiqda o`tirib, shularni o`ylab ketayotgan edi.
- Qizim qayoqqa, yuray? -dedi taksist. Dilbar biroz o`ylani, hammasi aybdor Manzura iflos mani yo`ldan urgan o`sh...
Shu payt taksist yana bir bor so`radi.
- Amaki muyilishdan o`nga qayrilib to`xtang! -dedi. Birozdan keyin manziliga yetti. Uyog`iga piyoda ketti. Manzurani uyiga borgach chaqirdi.
- San mani aldading, Zafarni asil maqsadi boshqa ekan nega manga aytmading? -deb Manzurga yoqasidan oldi.
- Man sanga uni to`shagida yot demaganman. Ayib o`zingda man faqat og`dirib ol degandim. Endi manga nimaga davo qilasan? -deb baqirib yubordi va Dilbarni siltab tashladi. Ko`chada sharmanda bo`lishdan cho`chigan Dilbar ortiga qaytdi...
Bekatda ancha o`tirdi, buyog`i nima bo`ladi. Endi odamlar nima deydi. Birdan telifoni tiilay boshladi. So`ng Madinaga qo`ng`iroq qildi. Ohirgi marta gaplashganigaham bir yarim yildan oshgan o`shanda Madina to`yga taklif qilgandi. Ahrorga tegayotgani bilgach to`yga bormagan edi.
Go`shak ko`tarildi...
- A`lo a`lo gapring kim bu? -Dilbar nima deyishni bilmay jim turardi.
- Opajon man Dilbar...
- Voy Dilbar qalaysan?
- O`ziz yaxshimisiz, o`g`liz, Ahror akam yaxshimilar! -dedi.
- Nima bo`ldi Dilbar tinchlikmi? -Madina Dilbarni ovozidagi titroqni sezdi.
- Opa faqat aytgandimku demang... O`shanda gapizga quloqsolsam bo`larekan! -deb yig`lab yubordi.
- O, Dilbar singlim!
Dilbar telifonni o`chirib qo`ydi...