Tasodifiy hikoya: The Great Smaug: _Chin Muhabbat Qissasi_10_qism_
Hamkorni xonasiga yetguncha o'wa xonani qidirdi.Ammo u yo'q edi."O'yla,izla,top! mana senga jumboq.a...davomi

qoldi. Yozgi vaqtlarda ko`l bo`yida o`tirib, cho`milib, baliq ovlab gap yerdik. Endi kunlar sovganidan buyon, hammomda, parxonada o`tishni odat qildik! Buning ham ramziy manosi bor. Oy davomida bo`lgan barcha ko`ngilsizliklar, charchoqlarni parxonada o`tirib, terlab chiqarib tashlaymiz. Yangi boshlanajak oy uchun paklanib olishdek manosida. O`rtog`larim orasida, usta sportchilarni borligini bir yaxshi tomoni doyim sog`lom hayotni targ`ib qilishadi. Gapni boshlashda ham har qanday spirtlik ichimlik, qizlar, qumor o`ynash man qilingan. Ammo shunga qaramay nafsini tiyolmaydigonlar istagiga qarab, o`z cho`ntagidan, kafida ichib olishi mumkun. Boshdan kelishib olganmiz, shohonan darsturxon shart emas, faqat bitta tavom tortiladi. Eng muhumi oqibat yo`qolmaslik, do`stlar diyodori va moddiy ko`mak. Gap bergan, har bir kishidan 200 dollardan yig`ib oladi.

Orziqib kutadigan shunday kun yodimdan chiqarganim uchun, o`zimni ko`yigan bo`ldimu, tezda harakatga tushdim. Mazza qilib koptok tepish uchun butsaglarmni tayorladim. Dazmol urulgan, sevimli kulubim formamni rugzagimga joyladim.

Shu orada yana telefon qo`ng`irogi bo`ldi. Olsam Baxtiyor, mashinada ekan yo`l bo`yiga chiqib turishimni so`radi. Rugzagimni yelkaga ilib, sevimli qo`shig`imni hirgoya qilgancha, yo`lga shoshdim. Darvoza hatlagan mahalimda, qarshimda turgan kulurang jiguliyga ko`zim tushdi.

``Lanatlar bo`lsin... Nega mening MUHABBATIM, o`zi bilan HIJRON atalmish ukasini ergashtirib yuradi-a?``

Mashinadan tushayotgan uch aylni ko`rib, rosti qon bosimim ko`tarilib ketti chog`i bir lahzaga ko`z oldimdan qora bulutlar suzib o`tdi. Qo`shnimning darvozasi yonida chug`urlashib qolgan bu ayollar ko`zimga balodek ko`rinishardi. Yuragim havotirdan chunonan dupurlardiki!.. Butun badanimni sovuq ter bosdi. Bekorga emass albatta. Mahallamda tog`ara ko`targan bu ayollar Shiringa sovchi bo`lib kelishgan!

Asta qadam olarkanman, oyog`im ostidagi yerga botib qolayotgandek qadamim og`irlashdi. Be nihoya kuchli havotirdan, yuragimga cho`g`day botayotgan alamdan qonim tomirlarimda chunonan gupurib oqdiki, oqibatda miyyamda yoqimsiz og`riq turdi. Beihtiyor o`zimni yumib boshimni changallab oldim.

``Qulchilikka keldik, ostonangizni supurgani keldik!``

Ularni quloqqa yoqimsiz ovozdan o`zimga keldim va ayollarni kimligini aniqlashga urundim. Nogoh menga ham ko`z tashlab qo`ygan ayolni tanidim.

``Do`lanboyevlardan...``

Huddi kutib turgandek eshikham darov ochilaqoldi. Ayollar tirjayishib, sovchilikka kelganini qayta-qayta takitlab, ayyorona qochirimlar qilishardi. Bunday gaplar esa battar g`ashimga tega boshladi.

Yurakni alam, o`ti kuydurganidan, bog`zimga tiqilgan achchiqni qimtinib-qimtinib bazo`r ichimga yutarkanman, beihtiyor dilimdagi so`zlar tilimga chiqib ketdi.

``Qorang o`chgur, tulki nusxalar!`` deya shivirladim, menga qarab qo`ygan ayolga qovog`im solgancha.

Asta qadam olishim ham sekinladi. Eshik yo`parasiga kelganda, ochiqligidan foydalanib, bir necha sonyaga xovli ichiga yuz burdim.

``Eeee voh bu qanday savdo!``

Kiraverishda Shirinning onasiga qo`shilib mening onam ham sovchilarni kutib olayotgandilar. Ikkovlarining ham yuzidagi mamnunlikni ko`rib, battar qaqshadi yurak sho`rlik.

(Nuriya ammam - Shirinni onasi.)

Nuriya ammam qarab qolganimni ko`rib savolomus jilmayib qo`ydilar. Huddu hech narsadan xabarlari yo`qdek. Shunchaki jilmayib qardilar. Qani endi shunday huquqim bo`lsayu, sovchilarni haydab yuborsam edi. Afsus, afsuski oshib o`tishim mushkul bo`lgan ko`pgina dovonlar bor.

- Rustam... -dedilar endi biroz hayrat bilan qosh uchurib.

``Iltimos, muhabbatimni o`zgalarga berib yubormang...`` deganday o`tinch bilan ularga tikildim. Bu orada onamning ham nigohlari menga tushdi. Endi ulardan hijolat bo`lib, shunchaki salomlashgan bo`lib yengilgina bosh irg`ab qo`ydimda, ortimga qaramay yo`limda davom etdim.

Yo`lda ketamayu, hayolan Nuriya ammamdan javob kutib, o`sha eshik yonida qolib ketgandayman.

Asfalt yo`lga chiqarkanman, mashina signalidan ruhim o`zimga keldi.

- Rustam sakra, o`rtoq... -dedi Baxtiyor o`rindiqqa imlab.
- Qalaysan Baxti, kutib qoldingmi?
- Hozirgina keldim, Avaz qani?

Mashinaga o`tirib, jo`ram bilan salomlashgan, u-yoq-bu yoqdan gaplashgan bo`ldik.

* * *

Mini maydonchada futbol o`ynagan vaqtimiz, esimda qolgani, bemaqsad u-yoqdan-bu yoqqa yurganimu, Avaz do`stimning mendan juda ko`p norozi bo`lgani. Butun hayolim Shiringa kelgan sovchilarda bo`lgani uchun, o`yinim chiqmadi. Anig`rog`i umuman to`p tepish yurakka sig`madi. Bir amallab o`yinni tugatgach, odatdagidek tomoqni ho`llab, nafasni roslab olish uchun yo`l bo`yidagi yemakxonaga kirdik.

Jo`ralarim bugun kayfiyatim chatoqligini, bot-bot eslatib, shashlik bilan bir qadaxdan aroq ichishni taklif qilishdi.

Odatta rat etardim, bu gal esa, yurak hovurimni bosish uchun, do`stim Avazning: ichmagin, deyishiga parvo qilmay, limmo-lim qadahni bir olishda jig`ildonimga urdim. Avvaliga tomog`ni yondirib o`tgan azoq tufayli, hiyla o`zimni yengil his qildim. Ammo sal vaqt o`tib, yurakdagi cho`q alanga olib ketdi. Huddi ichimga olabuji kirib oldiyu, g`ashimni qo`zg`ota boshladi. Nimanidur sindirib, kimnidur do`pposlash kabi buzg`unchi tuyg`ular qo`zg`alon qila boshlagandi. Bu albbatga, azboriyi kuchli alamdan, Shirimni o`zgalar olib ketmoqchiligiga chiday olmayotganimdan edi...

Jo`ralarim vaqti-vaqti bilan luqma tashlab gurungga qo`shilishga chorlardi. Lekin hecham avvalgi safarlardagidek qo`shib ketaolmasdim, nuqul asabiylashib, uyga qaytgim, sovchilarga qanday javob berilgani bilgim kelardi.

- Rustam... Bugun seni nima jin urdi? Kasal bo`lib qolmadingmi? - savol berib qoldi Avaz, - Ishonib seni birinchi tanlabman! Nima bir oyda, to`p tepishni unitib qo`ydingmi?
- Bazida Ranaldu, Messiyam o`ynalmay qoladi-ku? -dedim, tirshaygancha o`zimni oqlab.
- Gap bo`sa bo`ldi bularga!..

Avaz yutqazib qo`yganimizdan hali ham hafaga o`xshardi. Nima qilganda ham usta siportchida, shunchaki ko`ngil ochish bo`lsaham yutishga intiladi.
Eng yaqin do`stim. U bilan ham sinfdosh, ham quroldoshmiz, shunga bir-birimizni yaxshi tushunamiz. Do`stimga hazil qilib, biqiniga bir turtub yelkasiga qo`l tashladim.

- Do`stim bugun havo bulutli-aaa?... -dedim, atayin kulgiga olib.
- Havo rangini nima aqolasi bor?!
- Yutuq uchun o`ynamadikku, g`olib yo mag`lub nima farqib bor, shunchaki o`yinku? -dedim.
- O-o-ola... Agar bu so`zlarni sendan boshqasi aytganda ishonardim! -dedi.

Yoshlidan futbol desa hamma narsani unib qo`yardik. Yutsak mag`rurlanib yutqazsak, chidolmay urushib ketardik. Do`stim bugun nimadur bo`lganini sezganday manoli, jilmayib turdida labini qulog`im oldiga olib kelib:
- Huddi sevgan qizingni, boshqasi ilib ketganday oshiqday juda asabiysan? -dedi, o`zi bilmagan holda nishonni aniq olib.

Avaz bir paytlar meni huddi shunday ahvolda ko`rgandi. O`shanda bir musht urub hushimni joyiga keltirgani yodimda. Do`stim yana mushtini ko`rsatib, o`sha