Tasodifiy hikoya: Oʼqing mazza qiling (erotika 1)
Танишимни илтимосини бошқа йўл билан ҳал этсам бўларкан. Келганимга роса афсуслантирди бу бола. Ичкиликсиз яшолмайдиган бўлиб қолибди чоғи, келганидан бошлаб тинмай ичишяпти. Табиатан ичкиликни ёқтирмаганим учун ичкилик бор жойдан узоқ юраман. Ҳозир ҳам Қайноға-Куёв отамлашиб ўтиришибди, мен ичмаганимдан кейин овқатни ўзим тайёрлаш баҳонасида дастурхондан туриб кетдим. Яхши бир димлама пишириш учун ҳаракатга тушдим. Танишим Дониёрнинг аёли “қўйинг ўзимиз пиширамиз” дейишига қарамай, улар бемало...davomi

ko`rishgan. Lekin foydasi bo`lmagan.
Kamol: Masalan?
Iroda: Sinf nomini o`zgartirib yoki boshqa xonaga o`tib. Lekin bittasigini foyda bergan.
Kamol: Qanaqa ekanu ?
Iroda: Sinfdagi o`quvchilardan birni yo`qdek qabul qilish. Agar haqiqatdan ham u yo`q bo`lsa lanat to`xtidi. Keyngi yilgacha albatta. Bu faqat bir marttagina amalga oshgib b66 sinfini omadi keb qolgan. Shundan beri bu voqeani takrorlashga xarakat qilishadi lekin hech foydasi bo`lmidi. Boshqa umid yo`qligidan nechchi yillardan beri shu ahvol…
Kamol: Nima uni topishni iloji yo`qmi?
Iroda: U ham odamlar singari tanaga ega. Qoni, tanasi, rangi, ko`rinishi, fikrlashi bir xil. Shunga aniqlab bo`midi.
Kamol: Chunarli. Endi man ketaqoli. Uyga borishim keregidi.
Iroda: Hop ko`rishkuncha. Eshik buyerda magazindan chiqish shartmas
Kamol: Raxmat. Ko`rishkuncha.
Kamol uyiga borgach holasi bilan onasi haqida gaplashib o`tirishibti. Ancha voqealarni eslashti.
Kamol: Hola b66 sinfda o`qiganizda nimalar bo`lgan? Qanaqqib lanatdan qutilib qolgansilar?
Hilola: To`risi u voqealarni eslay olmayman. Qancha xarakat qildim lekin eslay olmadim.
Kamol: Chunarli… Endi manam mavjud bo`lmaganlardanman.
Hilola: Demak shu qarorga kelishibtide.
Kamol: Shunaqa.
Hilola: Axir o`lik emasligingni o`zin bilasanku Shunga xovotir olma.
Kamol: Aha hop
Hilola: Bilasanmi faqatkina o`quvchilar emas balki ularga aloqodor insonlaram murda bo`lishi mumkin.
Kamol: Qanaqasiga ? Aynan kimlar?
Hilola: O`qituvchi, Sinfga aloqadar insonla, O`quvchilarning qarindoshlari.
Kamol: Umuman chunmi qoldim? Unda ortiqcha o`quvchi qayerdan kelgan?
Hilola: Axir bu hammasi murdaning ishi.
Kamol: Demak?
Hilola: Ha…
Kechki ovqatdan so`ng Kamol xonasiga kirib o`ylay boshladi. “Hamma bo`lishi mumkun ekande? Undaaa…”
Kamol maktab karidorda ketarkan oldidan Iroda chiqib: Kamol balki bo`ldi qilarsan?
Kamol: Nimani nazarda tutvossan?
Iroda: Sani anchadan beri kuzataman. Murda sansan!
Kamol: A nima? dib oynadagi aksiga qaradi. Uning bir ko`zi qizarib qonasha arafasida. O`ng qo`li bilan yuzini ishqalaganda terisi ko`cha boshladi. Qo`liga qaraganda barmoqlari qanaqadir ko`karib qoramtir tusga kirgandi…
Cho`chib uyg`onib ketkan Kamol sal o`ziga kegandan keyn: Huh tushimakana…
Ertasini kuni hamma sinfda. Birinchi soat hali boshlanib o`qituvchi sinfga kirishiga ozroq vaqt bor. Shu payt ko`zida yosh bilan Nodir (sinfdoshladan biri) kirib keldi.
Nodir to`g`ri o`qituvchi stolu yoniga borib sumkasini uning ustiga qo`ydi.
Nodir: Sinfdoshla hammasi jonimga teydi. Nima qilishshi bilmi qoldim. O`limim qachon kelarkan dib kutib yashurmimanku. Barbiram bu lanattan qutilolmaymiz. Mani kechirilar. dib sumkasidan o`rtacha kattalikdagi pichoqni oldi. Hamma qo`rqib ketti. Nima diyishni va nima qilishni bilmastan qotib o`tirishiradi.
Nodir: Mana shu qo`rquv jonimga teydi. Balki kuchsizdirman lekin bundan qutilganim yaxshi deb o`yladim…
Nodir qo`lidagini yuz qismiga olib keldi va og`zini ochib to`g`ri tomog`iga pichoqni tiqti. Og`iz bo`shlig`i kesilgandan keyn chiqayotgan qon hovo yo`lini to`sib “hirillab yo`talishshi” boshladi. Har yo`talganida qon to`risida o`tirgan o`quvchilarga sachrardi. Bir oz qiynalganindan so`ng yerga yiqilib jon berdi. Buni ko`rish daxshat.
Hamma shokda edi. Hech kim hech narsa deya olmasti. Shu payt xonaga o`qituvchi kirdi. Bo`lgan voqeani ko`rib: Hamma tashqariga chiqsin dib baqirdi.
O`quvchilar bu gapdan sal o`ziga kelib tashqariga chiqib ketishti. Xonada Nodirning tanasi o`qituvchi va Kamol qolgandi.
O`qituvchi: Kamol yaxshimisan?
Kamol: Bilmadim. O`zimam chummayabman.
O`qituvchi: Hamma sinfdoshlaringa et uyga ketishsin. Ertaga gaplashamiz.
Kamol: Lekin ahir… yordam…?
O`qituvchi: Derektor bilan o`qituvchilarni bu yerga chaqirib yubor. Etkanlarimni tezroq qil!
Kamol: Hop…
Hamma uyiga ketish uchun maktab eshigi oldiga borishti.
Kamol Irodaning oldiga borib: Kuzatib qo`yaman.
Iroda: Shart emas.
Kamol: Savollarim bor edi.
Iroda: Unda maylin.
Bir ikki qadam yurishkanidan keyn mashinanig tormoz ovozi va qarsillagan ovoz eshitildi. Orqaga qarashti “hozirgina Barno (yana bir sinfdosh) mashina urib ketkandi”. Katta tezlikda zarb yegani uchun tizzadan past qismi uzulib ketkan, qiz esa o`sha joyni o`zida jon bergandi. Boshqaruvni yo`qotgan mashina yo`l chetidagi daraxtga urilib, ichidagi odam oynadan uchib chiqqandi. Bosh qismi bilan daraxtga urilgani uchun u ham o`sha joyda jon berdi.
Kamol Ahror voqea joyiga yugurib borishti. Yerdagi daxshatli manzaradan Ahror qayt qilib yubordi.
Kamol: Rolda ayol kishi bo`lganakan.
Ahror mashiga qaradi va hayratda: Ahir bu Barnoning onasiku…..
Barcha o`quvchilar ikki kun maktabga chiqishmadi. O`qituvchilar buni chunishardi…
Uchinchu kuni hamma maktabga kelgan. Birinchi soat boshlanmasidan oldim Charos yig`ilish qildi.
Charos: Biz ko`rayotgan chora yordam bermagani sababli Kamol va Iroda endi mavjud bo`lmaganlardan emas…
Oradan 2 oy o`tdi. Bohorning o`rtasi, kunla ayni qizigan paytlar.
Mana yana hammasi deyarli o`z holiga qaytti. Voqealar tinchigandek edi. Sinfda osoyishtalik. Ancha vaqtdan beri baxtsiz hodisalar ham bo`lmay qoldi. O`quvchilar ancha hotirjamlashkandi. Maktab derektorining yordamchisi Hilola (Kamolning holasi) xonaga kirib:
Salom o`quvchilar. Dam olish kunida Shaxarcha chetidagi ko`lga dam olgani bormoxchidik. Hohlovchilar bo`lsa deb kirgandim.
Ahror: Faqat bizani sinf bo`lsa boraman.
Hilola: Ha faqat b66 sinfi boradi.
Ahror: Unda man boraman.
Kamol: Man ham.
Charos: Maniyam yozib qo`yin. yana bir ikta o`quvchilar boradigan bo`ldi.
Hilola: Demak hamamsi bo`lib 7 ta o`quvchi.
Kamol Irodaga qarab: Sanchi bormisanmi?
Iroda: Yo`q.
Charos: Yuraqol Iroda. Anchadan beri san bilan gaplashmayabkandik.
Iroda: Ming bor uzur lekin oyim bilan rejalashtirgan ishlarimiz bor edi.
Charos: Unda chunarli. Lekin keyngi safar albatta birga boramiz
Iroda: Albatta …
Darsla tugab hamma tarqalvotkan payt.
Charos: Kamol bugun voxtin bo`lsa kechki 4 larga “Class” qahvaxonasiga kelsang.
Kamol: Hop boraman…
Yaxshiki hech qanaqa hodisalarsiz uyga tarqashti.
Kamol qahvaxonaga kirdi. Ichkarida Charos uni kutib o`tirardi. Oldiga borib
Kamol: Uzur kuttirib qo`ydim
Charos: O`zim ham hozir kelgandim. Marhamat o`tir.
Kamol Charosni qarama qarshisiga o`tirdi.
Afitsiant qiz kelib: Nima buyurtma berasila?
Kamol: Manga qora qahva. Keyiiin kremi ko`pro to`rt opkesez Charos sanchi?
Charos: Mangayam qora qahva vaaa… Mangayam shunaqa to`rt ob kelaqolin.
Afitsiant: Hop hozir ob kelaman. Bir pasta hammasini yetqasib keldi.
Charos qahvani ichib jiddiy bo`lib Kamolga: Ho`sh qachongacha yashirib yurmoxchisan?
Kamol: Nimani ?
Charos: Murdaligingni?
Kamol: Bu nima deganing?
Charosh: Oyin sani dunyoga keltirayotkanida olamdan o`tkan. U sanga jon bermastan bu dunyoni tark etkan. Sanga esa boshqa dunyodegining ruhi kirib qolgan.
Kamol jaxli chiqib teskari qarab: Bo`lmagan gap.
Charos kulib yubordi: Axir xazillashtim Bu haqida oldinam o`ylagandim lekin