Tasodifiy hikoya: Ula7557
Хуллас уша куни анчайин чукурлашиб кетган сухбатдан кейин ман булмай кетдим ёнизга борайми дегандим ...davomi
Хуллас уша куни анчайин чукурлашиб кетган сухбатдан кейин ман булмай кетдим ёнизга борайми дегандим ...davomi
Ota (by mack)
Добавил: | Ak_47 (21.08.2018 / 01:28) |
Рейтинг: | (0) |
Прочтений: | 12393 |
Комментарии: | Комментарии закрыты |
Men bu gal faqatgina bitta hikoya yozaman. Muhlislarim va optimist odamlar uchun.
.
.
.
.
Gulini ko'zi bog'langan holda yangi xonasiga ota-onasi olib kirdi. Ko'zbog'ichni yechishganda jajji qizaloq shu qadar sevindi-ki, ichiga sig'may sakrab yubordi. Quvonchidan ota-onasini mahkam quchoqlab oldi va o'pa ketdi:
- Raxmat, dadajon katta raxmat - dedi otasining yuzlaridan o'par ekan.
- Ha oromgohda ekaningda biz bu xonani yig'ishtirdik, yangi jihozlar sotib oldik, sening eng yoqtirgan qo'girchoqlaringni shu xonaga olib o'tdik. - dedi onasi tabassum bilan.
- Faqatgina sen uchun meni jajji farishtam! - dedi otasi.
Va xonasini ko'rish uchun uni holi qoldirishdi. Guli endigina 5-sinfga ko'chgandi. Yozda oromgohga ketganda ota-onasi qizining katta bo'lib qolgani, uncha muncha narsaga aqli yetganini tushunib unga xona ajratishgan edi. Shaxardagi hovlida bo'lganligi uchun xonalar yetarli edi. Uyda 2 ta mexmonxona borligi uchun bittasini kichikrog'ini qizlariga berishgan edi.
Guli xonada o'zi qolib unga razm soldi. Bitta oyna, bitta divan, dars qilish uchun stol stul, va shkaf bor edi. Unga bundan ortiq nima kerak. Yugurib borib divanda sakradi. Stulga o'tirib ko'rdi. Hursandligidan hattoki kechasi ham uhlay olmadi.
.
.
.
.
- Navoiyga? U yerda sizga nima bor? - dedi Saida havotir aralash.
- Ish yuzasidanda hayotim.
- Unda Guli ikkalamizni ham olib ketasiz. Yo'qsa bormaysiz.
- Nega tushunmaysan boraman-u qaytaman asalim - deya Botir uning lablaridan bo'sa olmoqchi bo'ldi. Saida bo'lsa uning lablariga qo'lini bosib qarshilik qildi.
- Yo'q qizimiz eshitib qoladi.
- Uning xonasiga eshitilmaydi - dedi bamayilhotir.
- Lekin chirog'i yoniq-ku. Uhlamagan shekilli? Borib qarab kelaman - deya Saida o'rnidan qo'zg'aldi. Botir esa uni belidan tortib qaytarmoqchi bo'lganda xotinidan:
- Buncha besabrsiz - degan gapni eshitdi. Va ko'ngli sovub ketdi.
Saida xira chiroq yorug'ida qizining xonasi eshigida osig'liq 'oyim va dadamdan bosqasi ruxsatsiz kirmasin' degan yozuvni ko'rib kulimsiradi va eshikni ochdi. Guli o'zini uxlaganga solib yotardi. Saida buni sezib:
- Uxlamdingmi qizim - dedi.
- Yo'q xali uyqum kelmadi
- Ertaga erta turishing kerak. Ertaroq uxla.
- Xo'p - dedi horg'in onasi esa chiqib ketayotgandi - men bilan yoting - deya yalindi. Saida bo'lsa eri bilan bo'lajak holatni o'ylab rad etdi. Biroq qizi yalinavergach biroz gaplashamanda uxlasa chiqib ketaman deya fikrladi. Yoniga yotib gulining tim qora uzun sochlarini siladi. Va dedi:
- Eshikka sen yozdingmi?
- Ha men. Yaxshimi?
- Zo'r faqat xato yozibsan.
- Qayeri? - taajublandi Guli.
- 'Bosqasi' emas 'boshqasi' deb yoziladi. Guli yerga qaradi. Ikkalasi uzoq vaqt gaplashib yotishdi. Oromgohda nima qilgani haqida. Va qizi esnay boshlaganini bilib charchaganini bahona qildi. O'zini uhlaganga solib oldi. Guli uxlagach sekingina turib chiqib ketdi. Yotoqxonaga kirganda esa Botir allaqachon uxlab qolgandi. U ham borib divanga cho'zildi.
.
.
.
.
Saida kech uxlagani uchun erta tura olmadi. Eri uni bir necha bor uyg'otdi. Biroq uyqu shirinlik qildi. Uzoq yotgandan so'ng uyquga to'ygan ko'zlarini ochdi. Va erining kim bilandir gaplashayotganini eshitdi.
- Ha bugun ketayabman Navoiyga... Nega... Uchrasha olmaymizmi... Axir sen uchun ketayabman-ku... Yo'q bu bahona bo'la olmaydi... Gap tamom men shoshayabman Xayr - deya go'shakni qo'ydi. Va ortiga o'girildi-yu qo'lini chalishtirib, qovog'i solinib turgan Saidadan:
- Kim u? - degan savolni eshitdi.
- Ha, brokerlar - bamaylhotir javob berdi.
- Ha brokerlarmi? - bir narsani yodiga tusirgan odamday qoshlarini ko'tarib pastga qaradi.
- Samalyotga kechikmang.
- Hali vaqt bor.
- Ulgurasizmi?
- Boshqa narsaga ham ulguraman - deya Saidani ko'kraklarni silash uchun qo'lini cho'zdi. Saida ham berilib chuqur oh tortdi. Biroq shu vaqt eshik ochilib Guli kirib keldi:
- Hayrli tong dada! Oyi!
Er xotin ikkovi noqulay ahvolga tushib qolishiga bir bahiya qoldi.
.
.
.
.
Saida va Guli Botirni airoportgacha kuzatib qo'yishdi. Ularni yolg'iz qoldirishdan oldin o'zlariga ehtiyot bo'lishlarini tayinladi. O'zi esa qanday ishlar qilmoqchiligidan behabar qolgan xotinini laqqilatim deb o'ylab samalyotda qahva ichib ketardi.
.
.
.
.
Davomi bor...
.
.
.
.
Gulini ko'zi bog'langan holda yangi xonasiga ota-onasi olib kirdi. Ko'zbog'ichni yechishganda jajji qizaloq shu qadar sevindi-ki, ichiga sig'may sakrab yubordi. Quvonchidan ota-onasini mahkam quchoqlab oldi va o'pa ketdi:
- Raxmat, dadajon katta raxmat - dedi otasining yuzlaridan o'par ekan.
- Ha oromgohda ekaningda biz bu xonani yig'ishtirdik, yangi jihozlar sotib oldik, sening eng yoqtirgan qo'girchoqlaringni shu xonaga olib o'tdik. - dedi onasi tabassum bilan.
- Faqatgina sen uchun meni jajji farishtam! - dedi otasi.
Va xonasini ko'rish uchun uni holi qoldirishdi. Guli endigina 5-sinfga ko'chgandi. Yozda oromgohga ketganda ota-onasi qizining katta bo'lib qolgani, uncha muncha narsaga aqli yetganini tushunib unga xona ajratishgan edi. Shaxardagi hovlida bo'lganligi uchun xonalar yetarli edi. Uyda 2 ta mexmonxona borligi uchun bittasini kichikrog'ini qizlariga berishgan edi.
Guli xonada o'zi qolib unga razm soldi. Bitta oyna, bitta divan, dars qilish uchun stol stul, va shkaf bor edi. Unga bundan ortiq nima kerak. Yugurib borib divanda sakradi. Stulga o'tirib ko'rdi. Hursandligidan hattoki kechasi ham uhlay olmadi.
.
.
.
.
- Navoiyga? U yerda sizga nima bor? - dedi Saida havotir aralash.
- Ish yuzasidanda hayotim.
- Unda Guli ikkalamizni ham olib ketasiz. Yo'qsa bormaysiz.
- Nega tushunmaysan boraman-u qaytaman asalim - deya Botir uning lablaridan bo'sa olmoqchi bo'ldi. Saida bo'lsa uning lablariga qo'lini bosib qarshilik qildi.
- Yo'q qizimiz eshitib qoladi.
- Uning xonasiga eshitilmaydi - dedi bamayilhotir.
- Lekin chirog'i yoniq-ku. Uhlamagan shekilli? Borib qarab kelaman - deya Saida o'rnidan qo'zg'aldi. Botir esa uni belidan tortib qaytarmoqchi bo'lganda xotinidan:
- Buncha besabrsiz - degan gapni eshitdi. Va ko'ngli sovub ketdi.
Saida xira chiroq yorug'ida qizining xonasi eshigida osig'liq 'oyim va dadamdan bosqasi ruxsatsiz kirmasin' degan yozuvni ko'rib kulimsiradi va eshikni ochdi. Guli o'zini uxlaganga solib yotardi. Saida buni sezib:
- Uxlamdingmi qizim - dedi.
- Yo'q xali uyqum kelmadi
- Ertaga erta turishing kerak. Ertaroq uxla.
- Xo'p - dedi horg'in onasi esa chiqib ketayotgandi - men bilan yoting - deya yalindi. Saida bo'lsa eri bilan bo'lajak holatni o'ylab rad etdi. Biroq qizi yalinavergach biroz gaplashamanda uxlasa chiqib ketaman deya fikrladi. Yoniga yotib gulining tim qora uzun sochlarini siladi. Va dedi:
- Eshikka sen yozdingmi?
- Ha men. Yaxshimi?
- Zo'r faqat xato yozibsan.
- Qayeri? - taajublandi Guli.
- 'Bosqasi' emas 'boshqasi' deb yoziladi. Guli yerga qaradi. Ikkalasi uzoq vaqt gaplashib yotishdi. Oromgohda nima qilgani haqida. Va qizi esnay boshlaganini bilib charchaganini bahona qildi. O'zini uhlaganga solib oldi. Guli uxlagach sekingina turib chiqib ketdi. Yotoqxonaga kirganda esa Botir allaqachon uxlab qolgandi. U ham borib divanga cho'zildi.
.
.
.
.
Saida kech uxlagani uchun erta tura olmadi. Eri uni bir necha bor uyg'otdi. Biroq uyqu shirinlik qildi. Uzoq yotgandan so'ng uyquga to'ygan ko'zlarini ochdi. Va erining kim bilandir gaplashayotganini eshitdi.
- Ha bugun ketayabman Navoiyga... Nega... Uchrasha olmaymizmi... Axir sen uchun ketayabman-ku... Yo'q bu bahona bo'la olmaydi... Gap tamom men shoshayabman Xayr - deya go'shakni qo'ydi. Va ortiga o'girildi-yu qo'lini chalishtirib, qovog'i solinib turgan Saidadan:
- Kim u? - degan savolni eshitdi.
- Ha, brokerlar - bamaylhotir javob berdi.
- Ha brokerlarmi? - bir narsani yodiga tusirgan odamday qoshlarini ko'tarib pastga qaradi.
- Samalyotga kechikmang.
- Hali vaqt bor.
- Ulgurasizmi?
- Boshqa narsaga ham ulguraman - deya Saidani ko'kraklarni silash uchun qo'lini cho'zdi. Saida ham berilib chuqur oh tortdi. Biroq shu vaqt eshik ochilib Guli kirib keldi:
- Hayrli tong dada! Oyi!
Er xotin ikkovi noqulay ahvolga tushib qolishiga bir bahiya qoldi.
.
.
.
.
Saida va Guli Botirni airoportgacha kuzatib qo'yishdi. Ularni yolg'iz qoldirishdan oldin o'zlariga ehtiyot bo'lishlarini tayinladi. O'zi esa qanday ishlar qilmoqchiligidan behabar qolgan xotinini laqqilatim deb o'ylab samalyotda qahva ichib ketardi.
.
.
.
.
Davomi bor...