Tasodifiy hikoya: Real Voqea
Man 17 yowda edim quwnimizi qiziyam tengdow edi narmalni qiz edi ko'p bolla bn yurardi man unu kechk...davomi

keladigan, do`stlarim, tanishlarim uchun ketishimdan avval bir chiroyli ziyofat uyushtirishga qaror qildim. Shu maqsadda bozorga tushgandim.

Ammam anchadan buyon, Shirinni ham o`zlari bilan bozorga olib chiqayotgan edilar. Qo`shni bo`lsakda, ohirgi yillari Shirin bilan avvallardagidek yozilib gaplashishga deyarli imkon bo`lmasdi. U ham onasiga yengillik bo`lshi uchun tinmay harakatda. Men ham o`qish, bo`sh vaqtlarda esa, dadamga qarashib korxonadagi ishlardan ortmasdim.

Yomg`ir yog`ayotgani uchun, usti berk oziq-ovqat rastasi olralab yurdim. Buryo`la Shirinni ko`rib ketaman degan niyatimham yo`q emasdi. Hayol bilan ketayotgan edim, ortimdan kimdur yelkamni ushladi. O`grilsam Shirin, kulib turibdi.

- Assalom alaykum!
- Va`alaykum assalom...
- Buyerda nima qilib yuribsiz? -dedi, qo`limdagi sumkalarga imlab.
- Guruch olgani tushgandim.
- Aaaa! Guruch ho`o` narida sotiladi...
- Yo`q, guruch oldim, sizlar bilan salomlashib o`tib ketay degandim. Qara niyatim holis ekan o`zing uchrading...
- Haaa, shunaqada biz eslashiz bilan qarshizdan chiqaveramiz... - gina qilib, qosh chimirdi, - Siz esa armiyaga ketayotgan ekansizu, haligacha menga aytmaysiz?
- Gullar malikasi! Aytiginchi ohirgi marta qachon nafas roslab gaplashdik?
- Eshimda yo`q! -dedi yelka qisib.

Sumkalarimni ko`targancha, yo`lda davom ettik.

- Siz boyxonim, bozorchi bo`lvolib oqibatni ham unutvordiz!
- Yo`g`ee! Hali unchalikka bormadikku? -dedi, hijolat bo`lgancha.
- Hee! Bormagan bo`lsayz endi borasizda?

``Honasi keldi, senam ichindagini aytvol Rustam!`` dedim, o`zimga o`zim.

- Shirin kunda, kun-ora ko`rishamiz-a?
- Hmm, ko`rishamiz!
- O`sha vaqtda menga nima diysan?
- Nima derdim? Salomlashaman!
- Yanachi?
- Sog`lig`izni so`rayman!
- Yana?
- Bilamdim... - hayron bo`lib, yelka qisgancha, labini tirshladi, - Nima deyman, o`ziz ayting?
- Salomlashasanu: keyin gaplashamiz, hozir ovqat qilishim kerak, halizamon oyim keladilar, gullarga qarashim kerak deysan yoki bozorga shoshib ketayotgan bo`lasan!
- Nima qilay, rosdan o`sha paytda shoshayotgan bo`lamande!..
- Ho`sh, unda men nima qilishim kerak? Seni mashinaga o`tirib ketayotganingda ortindan baqirishim kerakmi: Shirin men armiyaga ketyabman deb? - so`zlaridan, yuziga tabassum yoyilib, kaftlari bilan lablarini to`sdi, - Kuling, kuling Shirinxon, siz bizdan ayib topib gina qilasiz, arablab olasiz! Ayib o`zizda bo`lsa kulib qo`yaqolasiz-a?!
- ...
- Qiz ko`ngli gul bo`lsa, yigitniki podshox bo`ladi. Shirinxon!.. -dedim.

Bu gaplarimdan keyin Shirinda salgina o`zgarish sezildi.

- Kechiring Rustam, sizni aybizni ko`ribmanu, o`zimnikini sezmabman!
- Kechirdim...

Bu orada rasta boshiga chiqib ulgurgan edik, buyog`iga Shirin gulchilar yoniga, men esa mashinalar turar joyi tomonga yo`l olishim kerak edi. Negadur ikkimiz ham hayrlashishni istamay, turib qoldik. Ustiga ustak, burro tilimga ham bir tuzuk so`z kelmasdi. Shirin esa hayrlashishim, yoki biror nima deyishimni kutib, og`zimni poylardi. Nihoya bir necha sonyalardan so`ng o`zi so`radi:

- Uyga qaytasizmi endi?
- Ha uyga...
- O`zlazni mashinangizda keldizmi yoki yo`lovchi?
- O`zimiznikida! Nega so`rayabsan?
- Agar malol kelmas 10, 15 daqiq kutib turmaysizmi?
- Biror narsa ola ketishim kerakmi?
- Men ham siz bilan ketvolardim! -dedi.
- Oyinglarchi?
- Oyim yana 2, 3 soat shu yerda bo`ladilar, - Shirin bizdan ancha narida savdo qilayotgan onasiga bir qarab oldi, - Kutib turasizmi?

Shirin bilan yolg`iz qolish imkonyati yaralganidan, judayam quvonib ketdim.

- Voy, Shirin seni kutish kerak bo`lsa, umrimni ohirigacha kutib, turishim mumkun! -dedim, ishshayib.
- Indamasa, juda olasizaaa? Undan ko`rasi mashinayz qatta turgani aytsez bo`lardi!
- Mashinalar turarjoyda, kiraverishida turibdi.
- Kutib turing, 10 daqiqa boraman! -dediyu, shoshib onasini yoniga ketti.

Shirinimni kutish onlari, vaqt ham to`xtb qolgandek. Telefon ekraniga qarab, daqiqalarni sanayman. Sonyalarning immillab yurishi, yuragimni betoqat qiladi. Aksiga olgandek vaqt Shirin aytgan daqiqalardan o`tib keta boshladi. Har bir o`tayotgan sonya esa, tanamga bitta-bitta sanchilayotgan ingnaek og`riq beradi. 12, 13, 14 daqiqalarni sanashda davom etaman. Va nihoyat orqa eshik ochilib Shirin o`tirdi.

- Kutib qolmadizmi?
- Yo`q...
- Unda tezroq yuraylik!
- Shirin oldiga o`tib ol. -dedim.
- Nega? Orqada ketaqolay? -dedi, rat etib.
- Iltimos, oldiga otaqo! - oynacha orqali, qaradim, - Uchkundan so`ng bir yil uyda bo`lmayman. Boshqa bundan imkonyat bo`miydi...
- Rustam uyalmaysizmi qizbolaga shuqa degani? -dedi, to`satdan jahli chiqib.

So`zlarimni no tog`ri tushunib, hafa bo`ldi. Ochig`i bunday bo`lishini kutmagandim. Ilgarili bir-birimizi juda yaxshi tushunardik. Nazarimda oshirib yubordim. O`z so`zlarimdan o`zim izza bo`ldim. Oraga sovuq sukunat cho`kdi.

Mashinani asta o`t oldirarkanman, oynacha orqali Shiringa qaradim. U esa aytgan gapimdan qattiq ranjigan, qovog`ini solib olganancha yon tomonga qarab olgandi. Ulg`ayib borganimiz sari, so`zlar manosi tasir doyirasi ham o`zgarib borishini teran his etdim. Noiloj so`zlarimga izoh berdim:

- Yaqinlarimni diydoriga to`yib olay degandim, holos. So`zlarim og`ir botgan bo`lsa kechirasan!

Shirin ma`noli qarab qo`ydi, ammo indamadi yoki javob topolmadi. Katta yo`lga chiqib oldik.

- To`xteng! - Shirin oldinga intilib, yo`l chetida turdgan ikkita bola yetaklagan ayollarni ko`rsatdi, - Hamqishlog`imiz birga olaketaylik, qarang bolalari bilan yomg`irda turishibdi... -dedi.

Ayollarga biz bilan birga ketishlarini taklif qilik, ayollar esa jon deb rozi bo`lishdi. Shu yerda meni seventirgan ish sodir bo`ldi. Shirin mashinadan tushib, ayollarga orqa o`rindiqni bo`shatib, o`zi old o`rindiqqa o`tib oldi.

Tabiyatan bolajon insonman, shunga bo`lsa kerak bolalar bilan tezda til topishib olganimni o`zimham bilmay qolaman. Ayollardan birining 3, 4 yoshlar atrofidagi bolasi bor ekan. Qishloqqa kelguncha, shu bolacha bilan hamrohlarimizni rosa kuldirib qiziqarli savol-javoblar qilib kelim!

- Rustam bolalar bilan zo`r chiqashib ketasiz-a? -dedi Shirin, ayollar qishloq boshida tushib qolgandan keyin.
- Ha, bollachalar bilan yaxshi muloqot o`rnataman, chunki ular meni tushinadi. Lekin negadur yaqinlarim tushunmaydi! Ayniqsa Shirin degan qo`shni qiz! -dedim.
- Men u qizni taniyman! -dedi.
- Rosdana?
- Balki u qo`shni boladan, hafadur!
- Nega hafa bo`ladi? Qo`shni bola, hech qachon, unga yomon ko`ngilda qaramagan bo`lsa?
- U bola yaxshiligini biladi, lekin bazan o`zini tushunolmay qoladi...

- O`sha qo`shni qizdan so`rab berolasanmi, bola nima qilasa qizni ko`ngli ko`tariladi?
- Bu juda osonku!
- Qanday? -dedim.
- Uyiga yaqin qoldi, mashinasini to`xtatib qo`ysa bo`lgani!

Qarasam mahallamizga kirib kelibmiz. Shirinni gapidan keyin ikkimizni ham yuzimizda samimiy kulgu paydo bo`ldi. Mashinani eshigi yonida