Tasodifiy hikoya: Birinchi haqiqiy sevgim (2 qism)
Salom sizlar bilan yana Bekhzod iliq fikrlar uchun rahmat sila borsila bza ijod qlamiza shu saytta h...davomi

yo`lga tushub turganini ko`rdim. Bu esa, hali u o`ringa yotmaganidan darak. Bu notog`ri bo`lsada, uni ko`rishga bo`lgan kuchli ishtiyoq, meni uni derazasi ostida borishga undadi. Taqqillatmoqchi edim, lekin yonida onasi bor bo`lsa, hijolatga qo`ymay dedim. Buni aniqlash uchun, ikkinchi qoydani buzdim va asta deraza romiga osilib ichkariga nazar tashladi. Parda ortida bo`lsada, hira sharpasidan fahimlay oldim. Farishtam qiblaga qaragancha joynomoz ustida, qo`llari duvoda edi. O`zi ohirlab qolgan ekan, ikki daqiqa o`tar-o`tmas o`rnidan turdi. Shundagina derazani uch bora ohista chertdim. Parda ortiga keldi, ammo javob qilishga shoshmadi.

- Shirin, bu men! -dedim, yana ohista chertib.

Asta pardani qiyalatib qaradi, men ekanligimga amin bo`lgach sekin derazani ochdi.

- Assalom alaykum!
- Vaalaykum assalom, sersalom qo`shni qiz, bezovta qilganim uchun kechir... -dedim, beymahalda derazasin chertganimdan o`zim hijolat bo`lib.
- Hechqisi yuq! - o`ychan termuldi, - Bemahalda qayerdan kelyabsiz?
- Daydib...
- Bir yil qishloqda bo`lmaganizni hissasini chiqayabsizmi? -dedi, kinoya qilib.
- Shunday desayam bo`ladi, qo`shni qiz.
- Men bu yurishizni yoqlamayman. - mendan havotir olib, dakki berdi, - O`zizga yarashadigan ish qiling!
- Ho`p bo`ladi...
- Endi uyga kiraqoling!
- Yo`q, - asta qo`limni cho`zib qo`lidan tutdim, - Kel biroz suhbatlashaylik...

Qo`llarini keskin tortib oldi.

- Romga osilman, bo`yog`i hali yaxshi qurimgan! -dedi.

Hayron bo`ldim, boyadan beri dimog`imni kiraska hidi qitiqlardi.

- Rom bo`yalganmi?
- Ha, - u pardani ochib xona ichini ko`rsatdi, - Uylar yaqinda remontdan chiqdi...

Tashqari devorlariga qaradim, chindan bo`yalgan ekan. Biroq men bir hafta davomida buni payqamabman.

- Kelmasizdan 2, 3 kun avval bo`yoqchilar, ishlarini tugatib chiqib ketishgandi.
- Yaxshi bo`yashdimi? Chala joylar qoldirib ketishmadimi?
- Yo`q, amakimni o`zlari bosh-qosh bo`ldilar.
- Ha, dadam qarab turgan bo`lsalar yaxshi.

Suhbat davom etyabdiyu, ammo men istagan mavzuga o`tilmayabdi. Shuni uchun to`g`ridan-to`g`ri o`zim so`rashga qaror qildim.

- Shirin...
- Hmm!
- Maktubimni o`qidingmi?

U maktubdan beyxabar insonday tajjublandi.

- Maktub! - birdan seskanib ketti, - Vooy oyim... -degancha asta parda ortiga o`tib oldi...

* * *

- Rustam uhlabsanmi o`rtoq? -dedi, Avaz.

Ko`zlarimni ochdim, hotiralarim ham birdan tarqab ketdi. Ter suv bo`lib oqardi. Parxonada to`rt kishi qolibmiz. Undan ham bitta umuman begona odam. Yonimda Avaz do`stim o`tirardi.

- Qalganlar qani? -dedim.
- Muzdek basenga tashlashyabdi. Men tushib keldim, senam chiqib kelasanmi?
- Ha...

Issiq parxonadan chiqib, muzdek suvga shung`ish yoqim holat emas, biroq tana uchun juda foydali. Lekin bu hammaga ham, tasviya etilavermaydi. Hullas qolganlarni bilmadimu, men ikki bor bassenga shung`ushni takrorladim. Baxtiyor sho`rva pishganini aytganidan so`ng, parxonadan chiqib kiyinib xammomni biqinidagi, choyxonaga o`tdik. Dasturxon yozilgan, xammanarsa tayyor. O`tirganimizdan so`ng, sho`rva tortildi. Sho`rvani tanovul qilgach, yana 2, 3 soat chaqchaqlashib o`tirdik. Kun ham allamahal bo`lib, choyxonani boshqa xonalari bo`shab ulgurgandi. Bollar turamiz-turamizga tushib qoldi. Baxtiyorga, har birimiz 200 dollardan yeg`ib bergach, tarqaldik.

Avaz bilan qishloq muyulishiga kelgan, ikkiga ayrldik. Men telefonim yoritkichini yoqib, qorong`u ko`chadan qaytarkanman, yana eski hotiralar olib keta boshladi.

* * *

Shirin oqada oyisi bizni kuzatib turgani ko`rganidan so`ng cho`chib, parda ortiga o`tib oldi. Men ortimda sharpa borligini payqab, usha tomonga o`g`rildim. Haqiqatdan ammam, menga g`azobno ko`zlarini tikib, turar edilar. Uyoqdan chiqib, yonimizga kelgunlaricha sezmabmiz.

- Amma! -bir necha sonya, bu ishimga izoqlay olmay o`ylanib qoldim, - Assalom alaykum. -dedim, nihoyat salomlashishga jazib etib.
- Va`alaykum... - ortlariga qaytdilar va buyruq ohangida: - Buyoqqa yur! -dedilar.

Indamay ortlaridan ergashdim, xovliga kirdik. Zina yonida to`xtadilar.

- Shirin, buyoqqa chiq...

Shirin boshini quyu solgancha xonasidan chiqib keldi.

- Oralaringda nima bor? -dedilar ikkimizga bir-bir qarab.

Men Shiringa qaradim, Shirin esa: hechnarsa yo`q degin, degandek iltijoli boqib, salgina bosh chayqadi. Uning bu ishorasidan, hayron qoldim, biroq ammamga javob qaytarishga shoshmadim.

- Rustam rostini ayt o`g`lim, qizlarim sen uchun kim? -dedilar, sabirsizlik bilan ikkinchi savolga o`tdilar ammam.

Bu savollari ham javobsiz qoldi. Ammam esa, halatlari cho`ntagidan o`sha men yozgan maktubni oldilar.

- Bu maktub Shiringa atalganmi? Ayt o`g`lim, bu maktubda nimalarni yozgansan? Qizlarimga singlingday qaraysan-a? To`g`rimi o`g`lim gapir? Shirin bilan oralaringda hechnarsa yo`g`aaa? -ammamning bunchalik, havotir bilan menga savollar yog`dirib tashlashlari, meni ko`nglimni g`ash qila boshladi, - Gapir o`g`lim nega jim turibsan?
- Biz Shirin bilan... Men Shirinni...
- Shirinni singlingday ko`rasan-a? - ammam so`zimni ilib ketdi, - Hovotir olmang, qizlariz men uchun opa-singlimday degin!

Men hamon tushuna olmasdim, ammam mendan nima istayotganini.

- Rustam o`g`lim. Shirinni chaqaloqlik paytida dadasi rahmatlini yaqin do`stlarini o`g`liga atab unashtirib qo`ygandik, ko`p vaqt bo`lmadi ulardan sovchilar kelib, to`yni belgilab ketishdi...

Ammamni bu so`zlardan keyin o`zimni go`yo devorni tagida qolgan insonday his qildim, biroq barcha og`riq qalbimda kechdi.

- Nima? Shirinni turmushga uzatasizmi?!
- Ha, albatta Shirinni bo`lg`usi eri, hozir chetilda. O`qishini tugatib ishga tushgan. Kelsa, bahorda to`ylarini qilamiz... - ammam qo`llarimni ushlab oldilar, - O`tinib so`rayman o`g`lim; sizni g`aflatda qoldirmadim, qiziz bilan oramizda hechnarsa yo`q degin?..

Bir Shiringa, bir onasiga qarayman. Shirin boshini quyi solgancha jim turaveradi. Ammam esa bizni munosabatlarimizni allaqochon sezganlar. Lekin erlarini ahti tufayli, o`zlari aytayotgan yolg`onni, biz ham tastiqlashimizni yani oramizda hechnarsa yo`qligini, o`z og`zimiz bilan aytishimizni istayabdilar. Yo`q, shunchalar hohlayabdilarki, hatto ko`zlarida yosh miltirayabdi.

- O`g`lim gapirsangchi, yo`q degin?

Ammam erlariga shu qadar sadoqatliki, erining vadasi oldida, bizni muhabbatimizni zarracha qadiri yo`q ekan. No iloj so`zlarini tastiqlab bosh irg`adim.

- Rahmat... - ammam yeg`lab yuborgidek bo`lib yelkamdan quchdilaru, chakkamdan o`pib, qo`limga maktubni tutqazdilar, - Shirin hali buni o`qimadi... -deya pichirladilar.



Davomi bor...

Muallif: -MAJNUN-