Tasodifiy hikoya: РАШК....2
Ўша кунги воқеалардан кейин Мавлон бир неча бор қочишга ҳаракат қилди, ҳатто ҳизмат сафари сабабли шаҳардан ҳам чиқиб кетди. Қайтиши билан Самандарнинг таҳдидли мурожаати уни баттар тушкунликка туширди. Бошига бундай кунлар тушишини билганида умуман ўртоғининг хотинига осилмас эди. Лекин энди кеч, Самандарнинг талабини бажармаса дунёга шарманда бўлади, ҳуқуқий жавобгарликка ҳам тортилиши мумкин. Бироқ, хотинига нима деб тушунтиришни билмасди. Самандар гоҳ ўзи, гоҳида хотини Раъно орқали уни ни...davomi

Shirin menga qarab turardi.

- O`rdaklarni tomosha qilyabman. O`zingchi, bemahalda bu yerda nima qilyabsan? -dedim.
- Sizni ortizdan...
- Meni ortimdan kelib o`zinga balo ottirib olmoqchimisan? - qattiq do`q ohangda gapirdim, - Erta to`yi bo`ladigan qizsan, birov ko`rsa bir umur yuvsang ham ketqaza olmaydigan dog` tushida shaninga... Bor tezda uyga! -dedim.
- Sizchi?
- Man bilan nima ishing bor... Oyimmisan so`roq qilasan? -dedim, keskinroq dakki berib.

Qadam tovushlari, o`tlar shitirlashi eshitildi. Ko`zdan yo`qoldi, rosdan ketganiga ishonch hosil qilish uchun men ham yuqori ko`tarildim. Biroz nariga yuribdiyu, ammo ketmabdi.

- Nega turibsan bor jo`na?! - u birnima demoqchi, biroq ayta olmaymayabdi, - Menda gaping bormi?

Chamasi bir daqiqa oshiq, mujmallanib turdi va past ovozda:
- Ertaga salonga o`ziz olib boring... -dedi.

Nima uchun bunday dedi, balki ohirgi bor meni ham ko`rishni istagandur. Yoki shunchaki gap topolmay tiliga kelgani qaytarganmidi! Bunisini bilmadim, lekin shu lahzada yuragimni naq uch tig`li nayza teshib o`tgandek bo`lgandi. Qattiq g`azablangandim, onasi sevgilimni to`yida hizmat qilishimga yo`l qo`ygani uchun, qizi esa kelin libosida ko`rib yanada azoblanishini istayotgani uchun. O`sha topda, jahil ustida tilimga kelgan so`zlar shular bo`ldi:

- Sizlar ona-bola, insonni pichoqsiz so`zishni boplar ekansizlar! -dedim, alam bilan.

Shirin bu so`zlarimdan qay ahvolgan tushgan bu menga qorong`u. Men faqat yugurib uyiga ketayotgan Shirinni kuzatib turardim xolos. O`rdaklar esa hamon suv havzasida, bir yerga to`p bo`lib olishgan. Ayni damda, insonlardan ko`ra shu jonvorlar bir-biriga mehirli, muhabbatli ko`rinishardi...

* * *

Ertasi kuni naxorgi oshdan so`ng, yonimga Nozima opam, (Shirinni opa)si keldi.

- Rustamjon, mashinangda Shirinni salonga olib borib, kelgin... -dedi.
- Boshaqa birov olib borsin, meni ishim o`zi boshimdan oshib yotibdi! -dedim, rat etib.

Lekin qo`ymadilar ``Sen ishonchlisan!`` deb. No iloj bu safarham ko`ndim. Shirinni salonga olib borish, u yerdan olib kelish men uchun chinakam azob bo`ladi deb o`ylagan edim. Yo`q, aksincha bu meni foydamga hizmat qildi. Shirinni va dugonasi sinfdoshim Sanamoyni o`tqazib salonga olib bordim. U yerda, ular tayyor bo`lguncha soatlab kutdim. So`ng uyga olib keldim.
Farishtadek Shirinni oppoq libosda ko`rib, azoblanmadim. Yo`q endi unga chin dildan baxt tilab, bu qismatga ko`nikishga urundim.

Soat chamasi 14:30 larda Shirinni sinfdoshlari yani bizlar uchun kaliktiv boshlandi. Barchamiz yoshmiz, bir sinfda o`qigan (34 ta) bollar, qizlar. Bu to`yda, go`yo bitiruv oqshomini nishonlayotgandek rosa o`yin kulgu qildik. Anig`rog`i mendan boshqa hamma o`ynab kuldi toki kuyov tomon kelmaguncha. Soat 18:00 larda kuyov bir to`da, olifta jo`ralari bilan qiy-chuv qilib tashrif buyurishdi. Kuyov qancha chaqirmasin, Shirin sahnaga chiqib o`tirishni istamadi. Bizni odatga ko`ra, u to`g`ri qildi ham. Yana odatlarga ko`ra, bizni og`il bollar izzatini bilib chetga chiqishdi. O`rnilarini kuyovni jo`ralari egalladi. Kelinni dugonalari va kuyovni jo`ralari bitta-bitta so`zga chiqib tabriklashar, so`ng davrani qizdirib o`yin tushushardi. Men yana boshqaruvchilikni o`z zimmamga olib o`chaq boshiga ketdim. Stulda o`tirib, uzoqdan ularni kuzataman.
Bir olifta, qo`liga shanpan olvogan o`zini ko`rsatib o`rtada jipanglaydi, shanpan ichadi. Qo`lini keng yoyib sinfdosh qizlarimizga shilqimlik qiladi. Iflosga qaraganim sari asabim buzula boshlardi.
Men o`tirgan joydan, hammayoqni birdek kuzatish mumkun edi. Chap tomndagi uyning, derazasi shundoq ko`rinib turardi. Honaga bir to`p qizlar kirib olishgan. Shirinni yonida parvona bo`lishib, uniga turli maslahatlar berishardi. Shirin esa, anchadan buyon uy to`rida tik oyoqda turgancha, zimdan xovlidagi shodiyona rivojini kuzatardi.

Bu yoqda, boyagi oliftani yoniga yana ikkitasi qo`shilgan. Endi uchta bo`lvolib tobora o`zlariga erk berishar, hammaninig g`ashimni qo`zg`ashardi. Orqa tomonimda G`ulom oshpaz. Uni yonida yordamchisi samovar qaynatayotgan Iqbol alkash. Ikkisi ham allanimalar haqida ming`irlashib gaplashishadi. Go`yo o`zlaridan boshqa hechkim yo`q, to`y bo`layotgani sezishmasdi ham. O`zlaricha hasratlashib yarimtani zakiska bilan ermaklab o`z ishlarini qilishardi.
Negadur ularga havasim keldi. Ko`ziga dunyo sonyasayin torayib borayotgan, men kabi oshiq qalbini ezib yotgan g`amlarni, shu mayho`rlar aritar degan hayolga bordim!
O`choq boshiga bo`z parda tutilgan edi. Parda ortiga, mayho`r oshpaz va yordamchisi yoniga o`tdim. Stol ustidagi shiyshadan bir piyola quydimu, achchiqni-achchiq kesar degan umidda jig`ildonga joyladim. Lekin o`zim kutgandek naf sezilmadi. Achchiq tamdan, og`zim bemaza bo`lib, ichim qizigani qoldi. Yana pardani bu tomoniga, o`tib stulga o`tirdim. Shu paytda qayoqdandur ammam ham paydo bo`ldilar, o`shpaz bilan qachon taom pishishi haqida nimalarnidur gaplashdilar so`ng tepamga keldilar.

- Rustam. Stullardan habar olib turibsanmi?

Huddiki, hizmatkorga ish buyurgandek gapirganlari yoqmadi. Birozgina jahlim chiqib yuzlariga boqdim.

- Havotir olmang!

Aroq hidini sezdilar chog`i, sarosimga tushib yonimga o`tirdilar.

- Ichib oldingmi?
- Ha, bir qultim...
- Yaxshimas, hali mashinada ancha yurasan-ku?

Ammam ayollarni kuyovnikiga tashlab kelishim, to`y tugagach uylariga oborib qo`yishim kerakligini yana bir qancha mashinada bajarish kerak bo`lgan ishlarni sanay boshladilar.

- Menga ham rahim qilsayz bo`lardi, amma! -dedim, gaplarini bo`lib.
- Rustam ahir... - birdan hushyor tortdilar, so`zlarim ma`nosini tushundilar, - O`g`lim, agar sen bo`lmaganingda nima qilardima? -dedilar, yumshoqlib bilan yelkamni silab.

Endi avvallardagidek arslonim deb erkalashlarga, erib ketmaydi bu yurak. Ammamni yumshoq so`zlari riyokorlikdek ko`rinardi. Ichib olganimga bo`lsa kerak, bezbetlarcha dilimdagi so`zlarni tilimga chiqardim.

- Men bo`lmaganimda hozir vijdoniz qiynalmayotgan bo`lardi, amma! -dedim.

Ko`zlarimga qaradilar, men ham nigohimni uzmay ko`zlariga tikildim. Nigohlarim bilan ularni yengishga urundim. Uddasidan chiqdim ham, ammam endi ko`zimga qaray olmay, ayibdordek nigohlarini olib qochdilar. Gap topolmay, qolganlaridan tilarida shukuronalik aytib pichirladilar. Biroq yuzlaridagi ifodadan vijdonlar qiynalayotganini sezib olishim qiyin emasdi. Ikkimiz ham davrada o`ynayotganlarni tomosha qilib uzoq jim qoldik. Narida bir ayol imlab chaqirdi. Ammam asta o`rinlaridan qo`zg`alar ekanlar, men tomon salgina engashdilar:

- Rustam. - yengil hursinib, past ovozda pichirladilar, - O`g`lim agar yana bitta qizim bo`lganda, seni o`zim kuyov qilardim! -dedilar.

Bu gaplaridan battar yuragim kuydi, alamdan be ihtiyor ko`zimda sovuq yosh ilindi. O`zimni qo`yarga joy topolmay, o`rnimdan turib ketdim.

- Katta qiziz Nozima opam va Shirin, bir-birlaridan qanchalar farq qilishadi? Agar sinchliklab tekshirilsa, hatto egizaklar ham bir-birlaridan