Tasodifiy hikoya: Bir savolim bor.
Yuzdagi donachalar amlar bn bölgandan keyin ketadi deyiwadi shu gap rostmi?...davomi

Shirin menga qarab turardi.

- O`rdaklarni tomosha qilyabman. O`zingchi, bemahalda bu yerda nima qilyabsan? -dedim.
- Sizni ortizdan...
- Meni ortimdan kelib o`zinga balo ottirib olmoqchimisan? - qattiq do`q ohangda gapirdim, - Erta to`yi bo`ladigan qizsan, birov ko`rsa bir umur yuvsang ham ketqaza olmaydigan dog` tushida shaninga... Bor tezda uyga! -dedim.
- Sizchi?
- Man bilan nima ishing bor... Oyimmisan so`roq qilasan? -dedim, keskinroq dakki berib.

Qadam tovushlari, o`tlar shitirlashi eshitildi. Ko`zdan yo`qoldi, rosdan ketganiga ishonch hosil qilish uchun men ham yuqori ko`tarildim. Biroz nariga yuribdiyu, ammo ketmabdi.

- Nega turibsan bor jo`na?! - u birnima demoqchi, biroq ayta olmaymayabdi, - Menda gaping bormi?

Chamasi bir daqiqa oshiq, mujmallanib turdi va past ovozda:
- Ertaga salonga o`ziz olib boring... -dedi.

Nima uchun bunday dedi, balki ohirgi bor meni ham ko`rishni istagandur. Yoki shunchaki gap topolmay tiliga kelgani qaytarganmidi! Bunisini bilmadim, lekin shu lahzada yuragimni naq uch tig`li nayza teshib o`tgandek bo`lgandi. Qattiq g`azablangandim, onasi sevgilimni to`yida hizmat qilishimga yo`l qo`ygani uchun, qizi esa kelin libosida ko`rib yanada azoblanishini istayotgani uchun. O`sha topda, jahil ustida tilimga kelgan so`zlar shular bo`ldi:

- Sizlar ona-bola, insonni pichoqsiz so`zishni boplar ekansizlar! -dedim, alam bilan.

Shirin bu so`zlarimdan qay ahvolgan tushgan bu menga qorong`u. Men faqat yugurib uyiga ketayotgan Shirinni kuzatib turardim xolos. O`rdaklar esa hamon suv havzasida, bir yerga to`p bo`lib olishgan. Ayni damda, insonlardan ko`ra shu jonvorlar bir-biriga mehirli, muhabbatli ko`rinishardi...

* * *

Ertasi kuni naxorgi oshdan so`ng, yonimga Nozima opam, (Shirinni opa)si keldi.

- Rustamjon, mashinangda Shirinni salonga olib borib, kelgin... -dedi.
- Boshaqa birov olib borsin, meni ishim o`zi boshimdan oshib yotibdi! -dedim, rat etib.

Lekin qo`ymadilar ``Sen ishonchlisan!`` deb. No iloj bu safarham ko`ndim. Shirinni salonga olib borish, u yerdan olib kelish men uchun chinakam azob bo`ladi deb o`ylagan edim. Yo`q, aksincha bu meni foydamga hizmat qildi. Shirinni va dugonasi sinfdoshim Sanamoyni o`tqazib salonga olib bordim. U yerda, ular tayyor bo`lguncha soatlab kutdim. So`ng uyga olib keldim.
Farishtadek Shirinni oppoq libosda ko`rib, azoblanmadim. Yo`q endi unga chin dildan baxt tilab, bu qismatga ko`nikishga urundim.

Soat chamasi 14:30 larda Shirinni sinfdoshlari yani bizlar uchun kaliktiv boshlandi. Barchamiz yoshmiz, bir sinfda o`qigan (34 ta) bollar, qizlar. Bu to`yda, go`yo bitiruv oqshomini nishonlayotgandek rosa o`yin kulgu qildik. Anig`rog`i mendan boshqa hamma o`ynab kuldi toki kuyov tomon kelmaguncha. Soat 18:00 larda kuyov bir to`da, olifta jo`ralari bilan qiy-chuv qilib tashrif buyurishdi. Kuyov qancha chaqirmasin, Shirin sahnaga chiqib o`tirishni istamadi. Bizni odatga ko`ra, u to`g`ri qildi ham. Yana odatlarga ko`ra, bizni og`il bollar izzatini bilib chetga chiqishdi. O`rnilarini kuyovni jo`ralari egalladi. Kelinni dugonalari va kuyovni jo`ralari bitta-bitta so`zga chiqib tabriklashar, so`ng davrani qizdirib o`yin tushushardi. Men yana boshqaruvchilikni o`z zimmamga olib o`chaq boshiga ketdim. Stulda o`tirib, uzoqdan ularni kuzataman.
Bir olifta, qo`liga shanpan olvogan o`zini ko`rsatib o`rtada jipanglaydi, shanpan ichadi. Qo`lini keng yoyib sinfdosh qizlarimizga shilqimlik qiladi. Iflosga qaraganim sari asabim buzula boshlardi.
Men o`tirgan joydan, hammayoqni birdek kuzatish mumkun edi. Chap tomndagi uyning, derazasi shundoq ko`rinib turardi. Honaga bir to`p qizlar kirib olishgan. Shirinni yonida parvona bo`lishib, uniga turli maslahatlar berishardi. Shirin esa, anchadan buyon uy to`rida tik oyoqda turgancha, zimdan xovlidagi shodiyona rivojini kuzatardi.

Bu yoqda, boyagi oliftani yoniga yana ikkitasi qo`shilgan. Endi uchta bo`lvolib tobora o`zlariga erk berishar, hammaninig g`ashimni qo`zg`ashardi. Orqa tomonimda G`ulom oshpaz. Uni yonida yordamchisi samovar qaynatayotgan Iqbol alkash. Ikkisi ham allanimalar haqida ming`irlashib gaplashishadi. Go`yo o`zlaridan boshqa hechkim yo`q, to`y bo`layotgani sezishmasdi ham. O`zlaricha hasratlashib yarimtani zakiska bilan ermaklab o`z ishlarini qilishardi.
Negadur ularga havasim keldi. Ko`ziga dunyo sonyasayin torayib borayotgan, men kabi oshiq qalbini ezib yotgan g`amlarni, shu mayho`rlar aritar degan hayolga bordim!
O`choq boshiga bo`z parda tutilgan edi. Parda ortiga, mayho`r oshpaz va yordamchisi yoniga o`tdim. Stol ustidagi shiyshadan bir piyola quydimu, achchiqni-achchiq kesar degan umidda jig`ildonga joyladim. Lekin o`zim kutgandek naf sezilmadi. Achchiq tamdan, og`zim bemaza bo`lib, ichim qizigani qoldi. Yana pardani bu tomoniga, o`tib stulga o`tirdim. Shu paytda qayoqdandur ammam ham paydo bo`ldilar, o`shpaz bilan qachon taom pishishi haqida nimalarnidur gaplashdilar so`ng tepamga keldilar.

- Rustam. Stullardan habar olib turibsanmi?

Huddiki, hizmatkorga ish buyurgandek gapirganlari yoqmadi. Birozgina jahlim chiqib yuzlariga boqdim.

- Havotir olmang!

Aroq hidini sezdilar chog`i, sarosimga tushib yonimga o`tirdilar.

- Ichib oldingmi?
- Ha, bir qultim...
- Yaxshimas, hali mashinada ancha yurasan-ku?

Ammam ayollarni kuyovnikiga tashlab kelishim, to`y tugagach uylariga oborib qo`yishim kerakligini yana bir qancha mashinada bajarish kerak bo`lgan ishlarni sanay boshladilar.

- Menga ham rahim qilsayz bo`lardi, amma! -dedim, gaplarini bo`lib.
- Rustam ahir... - birdan hushyor tortdilar, so`zlarim ma`nosini tushundilar, - O`g`lim, agar sen bo`lmaganingda nima qilardima? -dedilar, yumshoqlib bilan yelkamni silab.

Endi avvallardagidek arslonim deb erkalashlarga, erib ketmaydi bu yurak. Ammamni yumshoq so`zlari riyokorlikdek ko`rinardi. Ichib olganimga bo`lsa kerak, bezbetlarcha dilimdagi so`zlarni tilimga chiqardim.

- Men bo`lmaganimda hozir vijdoniz qiynalmayotgan bo`lardi, amma! -dedim.

Ko`zlarimga qaradilar, men ham nigohimni uzmay ko`zlariga tikildim. Nigohlarim bilan ularni yengishga urundim. Uddasidan chiqdim ham, ammam endi ko`zimga qaray olmay, ayibdordek nigohlarini olib qochdilar. Gap topolmay, qolganlaridan tilarida shukuronalik aytib pichirladilar. Biroq yuzlaridagi ifodadan vijdonlar qiynalayotganini sezib olishim qiyin emasdi. Ikkimiz ham davrada o`ynayotganlarni tomosha qilib uzoq jim qoldik. Narida bir ayol imlab chaqirdi. Ammam asta o`rinlaridan qo`zg`alar ekanlar, men tomon salgina engashdilar:

- Rustam. - yengil hursinib, past ovozda pichirladilar, - O`g`lim agar yana bitta qizim bo`lganda, seni o`zim kuyov qilardim! -dedilar.

Bu gaplaridan battar yuragim kuydi, alamdan be ihtiyor ko`zimda sovuq yosh ilindi. O`zimni qo`yarga joy topolmay, o`rnimdan turib ketdim.

- Katta qiziz Nozima opam va Shirin, bir-birlaridan qanchalar farq qilishadi? Agar sinchliklab tekshirilsa, hatto egizaklar ham bir-birlaridan