Tasodifiy hikoya: Erofantaziya 2 qism
Erofentize 2 qism. “Hayotda har doim biz o’ylagandek bo’lavermaydi” 7 yoshida boshidan kechirgan voqeadan so’ng Bunyod psixiatr muolajalariga qatnadi. Ancha xotirjam va indamas bolaga aylangan, hayot qandaydir rangsiz tuyulardi go’dakka. Mutaxassislar bu boshning ortiqcha zo’riqishi asorati degan xulosaga kelishdi . Shunday bo’lsa ham o’sha yoqimsiz lavhalar yodi uni hech qachon tark etmas, qo’rqinchli tush bo’lib ham esga olinaverar edi. Uning gungsifat, odamovilik xarakteri albatta o’sm...davomi

keskin farq qilishadi, buni o`ziz ham bilasiz! Aytinchi agar yana bitta qiziz bo`lganda, u huddi Shirin qizizga o`xshagan bo`lishiga o`ziz ishonarmidiz? - ko`zlariga qarab dilimdagi so`zlarni qaytardim, - Yo`q amma yana o`nta qiziz bo`lganda ham hech biri Shiringa o`xshamasdi... Iltimos bu yolg`on hayol bilan meni aldashga urunmang! -dedim.

Bu so`zlarimdan keyin ammam ham haqligimni tushungandek jim qoldilar. O`rnimdan turib, bor alamimni mushlarimga jamladimu, anchadan buyon hammani asabimni buzib, o`rtada qiyshanglayotgan oliftalar yoniga oshiqdim. Qanday borganimni qanday urganimni bilmayman hammasi juda tez sodir bo`ldi. Avaz do`stim meni tortqilayotgan vaqtida kuchli g`azabim jilovini tutib o`zimga keldim, shundagina jahil ustida kuyov jo`ralaridan uchtasini yerga qulatganimni bildim.
Bu oliftalar qilig`i, hatto kuyov tomondan kelgan boshqalarga ham yoqmagan shekili janjalga aralashmadilar.
Atrofga qaraganimda, eng birinchi ko`zim ammamga tushdi. Bu ishimni qoralab boshchayqab turardilar. Ostonaga chiqib hangu-mang bo`lib turib qolgan Shirinni ko`rdim. Lekin sal qolsa to`yni janjalga aylantishimni o`ylab, uni oldida uyatdan boshim egildi. Yana ona, mushtlarini ko`rsatdilar. Dadam esa nechundur indamadilar. Avaz men o`zi bilan tashqariga olib chiqdi. Meni uyni orqa tomoniga, boshqa birovni bo`shab yotgan yer maydaoniga boshladi. Uning ortidan o`sha tomonga borganimni bilaman, to`satgan kelgan musht zarbidan ko`zlarim tinib, yerga o`tirib qoldim.

O`tirgan joyimda Avazni oyog`idan chalib yeqitib ustidan bosib oldim. Lekin u o`zini himoya qilmay qo`llarini erkin ikki yonga tashlab olgani ko`rib, qancha istasamada menga tushurgan mushti uchun javob qaytara olmadim.

- Yaraman aybim nima? -dedim, ilojsiz ustida turib.
- Mehmonlarni nega urding? -dedi.
- Eee onasini... unaqangi izzatini bilmagan mehmonni! -dedim, so`kinib.

Shom tusha boshlagan, atrofga qorong`ulik o`z pardasini keng yoyib borardi. Ikkimiz ajriq ustida o`tiribmiz. Huddi yonimda Avaz emas, uni qiyofasida keksa bobosi o`tirgandek! Qilgan ishim qanday oqibatlarga olib kelishiyu, bundan kimlar aziyat chekishi haqida vazhonlik qilardi.

- Bas qil! - ortiq uning so`zlarini tinglashga toqatim qolmadi, - Iltimos meni tinch qo`ygin? -dedim.
- Do`stimni taniyolmayabman! Mo`min-qobil Rustam qani?
- U yo`q... -dedim.
- Bu bezbet, alkash, urishqoq to`ng`iz qattan keldi? -dedi.
- Avvaz asabga tegama o`rtoq, bunaqa kinoyalaring bilan! O`zi shundog`am yonib turibman! -dedim.
- To`g`ri bugun juda o`t-olovsan! Sabab nima? - yelkamga qo`l tashlab, yuzimga termuldi, - Pismiq, Shirinani yaxshi ko`rarmiding?
- Ha...

U hiringlab kuldi.

- Bilasanmi, hizir shu lahzada qancha bola sendek kuyib o`tiribdi?.. -dedi.

Avaz Shirinni o`shiqlari ko`p bo`lganiga shama qildi.

- Rostdan ular juda ko`p, lekin o`rtoq Shirin shuncha oshiqlari ichidan faqat menga ko`ngil bergandi... -dedim.
- Yugurganniki emas, buyurganniki, deb bekorga aytishmaydi. Taqdirimizni oldindan belgilab qo`ygan zot, Shirinani seni taqdiringga bitmagan... Shunday ekan o`rtog`, o`zini qo`lga ol, taqdirga tan ber, o`zingni kulguga qo`yma! Senga do`stona maslahatim... - Avvaz bo`ladigan gaplarni aytdiyu, yelkamga ohista qoqib o`rnidan turdi, - Eeeh... Kiyimimni rasvo qilding! -deb achiqlanib qarab qo`ydi va kiyimlarini qoqqancha meni yog`iz qoldirib, to`yxona tomonga o`tib ketdi.

Men o`sha yerda chamasi, yarim soatga yaqin o`tirdim. Bu paytga kelib tun, anchayin hiralashib meni o`z bag`riga olib ulgurgandi. Artislarni ovozi o`chib, yigitlarni qiy-chuvsi hamma yerni tutib ketdi. Eshik yonida turgan oppoq limuzin, tinimsiz signal chalgancha asta yura boshladi. Ichida esa oppoq libosli qo`shni qiz, yonidagi yori bilan...

* * *

Cho`ntagimda telefonim, tinmay jiringlayotgan ekan. Qarasam dadam!

- Labbay dada!
- Tezda mashinani kalitini olibkelgin.
- Ho`p.

Tezda o`rnimdan turib, usti boshimni tozalashga kirishdim. So`ng, dadamni yonlariga chopdim.

- Kalitni ber. Oying, ayollarni o`zim tashlab kelaman. Sen esa shu yerda qol... -dedilar.
- Ho`p dada! -dedim, o`zimni hotirjam tutishga harakat qildim. Dadamga ichki hissiyotlarimni ko`rsatmadim.

Mashinalar birin-ketin kuyovniki tomon ketishdi. Hash-pash deguncha, atrof jim-jit bo`lib qoldi. Ichkaridan, to`yga bosh qo`shganlardan bir nechata mahalla faollari yana idish-tovoqlarni yuvayotgan ayollar ovozi kelib turardi.

``Shirin sen yo`q xonadoning, menga begonaday tuyulyabdi!``

Ichkariga kirishni istamay, o`zimni chetga oldim. Bu bezovta yuragimni tinchlantirib bo`larmika! Uyni orqa tominiga yurdim. Avvalgi safar biroz muddatga yuragimga halovat baxshida eta olgan, o`rdaklarni yana ko`rgim kelardi. Raysni bog`i yoqalab o`sha o`rdaklar suzgan zovur tomon kettim.
Tuproq do`npa ustiga cho`kdim. Afsus bugun qadirdon o`rdaklarim yo`q ekan!

Bu tun mening qalbim kabi mahzun bo`lmasaya! Tun skunatiga quloq tutaman, go`yo u ham oy va yulduzidan ayrib qolgandek nola chekmoqda. Lekin tun nolimasa bo`ladi, uning holi menikidan tuzukroq, chunki uni qora tunlarini yorib turguvchi o`z oyi va milyonlab yulduzlari turibdi. Meni yuragimni esa, borgan sayin ayriliq deb atalmish yovuz tuyg`u, armon chodiriga o`ramoqda! Endi bu yuragimni yorutguvcha, unga hamroh bo`lguvchi quyoshim yo`q. Ayriliq sahrosida, yolg`iz qolib ketgan sayyohga o`xshayman. Ko`ngilda zarracha umid yoki ilinj ham qolmagan.

``Men sendan, ayrildimmi?``

Nohot bu chin bo`lsa! Yuragim yana nola qilishni boshlaydi. Qaroqlarimni sensizlikning sovuq yoshlari achishtiradi! Oy aksi o`rtasida, hista chayqalib turgan suvga tikilaman.

Oydin ko`lda oq o`rdak,
O`polmadim bo`ynidan,
Qanday tortib olaman
Endi birov qo`ynidan.

Ilinmadi, bu ko`lga
Men-da tuzoq qo`ygandim,
Zolim sayyod bo`lsam ham,
Oq o`rdakni suygandim.

Sohillardan so`rasam,
Jilmayadi suv yuzi,
Yer yuzida bittadir,
Shu o`lkaning shu qizi.

Endi bo`ldi, bariga
Siltayurman qo`limni,
Bosib ketsin nilufar
O`rdagi yo`q ko`limni.

``Jin ursiz!``

Negadur ko`zim tinib ketdi. Boshimda qattiq og`riq turdi, tanam go`yo o`tta yona boshlagandek. Isitmam chiqayotgani seza boshladim. O`rnimdam turib, uyga qaytdim. Honamga bazo`r yetib borganimda, isitmani zo`ridan bezgak turib, ko`zlarim atrofni hira ko`ra boshlagdi. Devonimga cho`zildimu, shu yotgancha uch kun o`rindan turolmay isitmalab yotdim. To`rtinchi kun tongda sog`lom tanada uyg`onibman. Yuvinib taranib ko`chaga chiqdim. Ko`cha supurayotgan Nuriya ammamni ko`rib, hijolatdan boshim egildi.

Davomi bor...

Muallif: -MAJNUN-