Tasodifiy hikoya: Хиёнатнинг қонли манзили ёҳуд янгаси ва унинг жазманини ўлдирган қайноға қисмати(якуний кисм)
Бу гал улар иккита эшикдан чиқиб келишди.Нега боя тўғри меҳмонхонага қараб юрмади? Энди уйга қандай ...davomi
Бу гал улар иккита эшикдан чиқиб келишди.Нега боя тўғри меҳмонхонага қараб юрмади? Энди уйга қандай ...davomi
MUHABBAT JILG`ALARI: Birinchi muhabbatim... (8 - Qism...)
| Добавил: | -MAJNUN- (30.08.2018 / 11:07) |
| Рейтинг: |  (0) |
| Прочтений: | 21468 |
| Комментарии: | Комментарии закрыты |
MUHABBAT JILG`ALARI: Birinchi muhabbatim...
RASM
Avvalgi 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - Qismlar...
(8 - Qism...)
Bahor oyida uyni bir sidirg`a remontdan chiqargandik. Pundamentiga granit yopishtirildi, lekin ustalarni tig`iz vaqti sabab, hovli yuzasiga biton plita yotqizish kechiktirildi. Yozga chiqib, shu ishni tugatib qo`yishga qaror qildim. Shu masalada dadam bilan maslahat qilgandim.
- O`zinga yoqqani tanlab, o`zing usta topib qildiraver, mana harajatlar uchun! - deya, qo`limga pul tutqazib.
- Ho`p bo`ladi...
Pulni olib, beton plitalar ishlab chiqaradigan joylarga bordim. O`zlarini mutahasislar bilan gaplashdim. Aytishlaricha pilitani ikki hili bor ekan, qum bilan teriladigan va suyuq beton bilan.
Vaqti kelganda hovliga og`ir yuk mashinasi kirishini hosobga olgan holda betonga terish varyantida to`xtaldim. Beton pilitalarni tanlab yoqqaniga buyurtmani berdimu, yaxshi usta qidirishga tushdim. Telefon orqali surushtirib bir, ikkita ustasini ham topdim. Lekin sezon vaqtida uarni ham ishilari ko`p ekan. Shu orada bir hafta vaqtni o`tqazib yubordim. Qishloqda bir tanishimni uyida ham ayni shunday ish bilan shug`ullanadigan, ustalar ishlayotgani eshitib ularnikiga bordim. Gaplashib ko`rsam bu ishdan so`ng yana birnecha mijozlari qarab turganini aytishdi. Qisqasi kuzgacha menikiga qo`llari tegamas emish. No iloj kutishga rozi bo`ldim. O`sha yerda, ustalarni ishi sifatini kuzatib o`tirgandim. Qarasam plita yotqizish juda u qadar murakkab vazifa emas ekan. Qo`llarida rezina bolg`achalar, ip tortib oshgan ipga qarab terib ketishyabdi. Qiziqib yonlariga tushib uch, to`rtta terib ko`rdim.
``Voh qo`limdan kelar ekan!``
Shundan so`ng, o`zim qilsam ham bo`laverar ekan degan fikr miyamga o`rnashdi qoldi. Kechgacha ustalarni ish usullarini sinchiklab kuzatib o`tirdim. Bu ishda eng muhimi yuza tekkisligi ekan. Uyga qaytganimda esa, hovlini chamalab ko`rdim va o`zim yotqizishga qattiyan qaror qildim. Lekin avval yana bir bor, dadam bilan maslahat qildim.
- Yigit kishini qo`linda hamma ish keladi. Faqat o`zida ishtiyoq, harakat bo`lsa bo`lgani. Qo`lingdan kelishga ishonsan qilaver o`g`lim, qarshiligim yo`q! - dedilar menga ishonib, qo`llab quvvatlab.
- Hudo hohlasa sizni uyaltirib qo`ymiman, -deya dadamni qo`llashiyu, o`zimdagi ishityoq bilan yeng shimarib bismillohni aytib ishga kirishdim.
Birinchi kunim hovlini shaytonga qo`yib, qoziqlar qoqib, chilvir ip tortib tekizlab chiqishga ketdi. Ikkinchi kuni esa buyurtma qilgan qizil va kulirang biton plitalarni olib kelishdi. Shebyonka sement olib keldirib ishni boshlab oldim. Avval chorbog` bilan hovli o`rtasiga beton to`siq quydim. Bir o`zim bo`lganim uchun bir kunlik ishga naqt to`rt kun sarf ettdim. Lekin natija yomon emas, havaskor uchun!
Beton qotib ulgurganidan so`ng afalopkalarni bo`shatib olish uchun tong saharda turgan edim. Dadam tepamga kelib qilgan ishlarimdan sevinib ketdilar.
- Bir o`zing quydingmi? -dedilar jilmayib.
- Ha, yaxshi chiqibdimi? -dedim, o`zimdan g`ururlanib.
- Malades... Yashavor ota o`g`il, - belimdan quchib, bir ko`tarib qo`ydilar va yelkamga qoqdilar, - Barakalla...
Ishimni sifati kutganimda chiroyli chiqqandi. Bu esa dadam juda sevinibtirib yubordi. To`g`irini aytsan, ayni shu lahzada men ota mehridan sarhush bo`ldim. Farzand uchun otani baxtiyor ettish. Qandaydur ajayoib boshqacha bir tuyg`ularni junbushga keltiradi. Otani ko`zida sendan fahrlayotganini ko`rgan lahzalaringda, hayot ko`zinga chiroyli ko`rinib, shu olamda yashashyotganingdan chinakamiga rohatlanasan ekan.
Nonishtadan so`ng, oyim ishga ketishga taraddut ko`rar ekanlar, tushlikda nima yeyotganim haqida gap ochdilar. Ayni imkonyatdan foydalanib dadamga murojat qildim.
- Dada mashinan tashlab ketmaysizmi? -dedim.
- Nimaga? -dedilar, onam, hayon bo`lib.
- Tushlik tayorlashga erinyabman. Mashina bo`lsa g`izzillab shaharga chiqib birornima yeb kelaverardim! -dedim.
- Beraqoling dadasi, -dedilar onam, meni tavom pishirib yeyishga uqvusizligimni tushungan holda.
- Mana...
Dadam mashina kalitini tutqazdilar. Ularni piyoda qoldirganimni kalitni olgach o`yladim va bundan hijolat bo`ldim.
- Endi o`zilarchi?
- Biz onajoning bilan taksida qatnab turamiz...
- Balki olib borib qo`yarman?
- Ancha bo`lgandi biyoda yurmaganimizgayam... - dadam oyimga hazil qilib kuldilar, - Oying bilan bir yugursak ish joyimizga yetib olamiz. Bilasanmi o`g`lim oying siportshikolada yugurish bo`yicha birinchi o`rinda turardi. Endi esa...
Dadam onamni biroz to`lishib qolganlariga shama qildilar. Onam esa munosib javob qaytardilar. Ota onamni bir-biga bo`lgan hazil-huzidan mehir muhabbatida yuzimga samimiy tabassum yoyildi.
Ota, onam yuguruvchi atlet bo`lishgan. Bir birlariga ko`ngil qo`yib oyla qurishgan. Ularga qarab yurakdagi muhabbat o`tlari hamon yonib turgani tushib olishim qiyin emasdi. Yoshlik davrlarin eslab bir, birlariga hazil qilgancha ishlariga ketayotgan, ota-onamning ortlaridan qarab qolar ekanman, shundan insonlarni zurriyodi bo`lishimga sababchi parvardigorga shukuronalar aytardim...
* * *
Qo`shchinor oshxonasiga borib tabaka yeb, tushlikdan qaytib kelayotgan edim. Yo`l-yo`lakay, kechki ovqatda yegani yog`li patir olvolish uchun to`xtadim. Mashinadan tushganimda atrofni handalak isi tutib ketganini sezdim. Qarasam biroz narida handalak, sotishayotgan ekan! Har qalay yangilik qimmat bo`lsada uch, to`rta oldim.
Handalak hidi go`yo butun shaharni tutib ketgandek. Allanechun kayfiyatni ko`tarib odamni mast qiladi! Qo`limdagi handalaklarni hidlab-hidlab olarkanman yoshligimdagi bazi voqealar esimga tushib, yuragim allanechuk boshqacha bolib ketdi. U paytlar amakim paykalga qovun, tarvuz, hanalak ekar edilar. Adashmasam 8, 9 yashar bola edik. Qiziq zo`ridan qoq abetda Shirinni velasapedimga nindirib olib uyumizdan anchayin uzoq paykalga handalak yegani olib borgan edik. O`ziyam rosa mazza qilgandik. Lekin uydagilarga aytmay ketganimiz uchun, rosa adabimizni berishgandi. Keyinchalik bu voqeani Shirin har handalak yeganda eslab qo`yadigan bo`lgandi...
Shirinim farishtam, hudo hohlasa 1, 2 oyda u ham ona bo`ladi. Lekin men o`zim bilan ovora bo`lib shu choqqacha; holing qalay deb so`raganim ham yo`q. Uyga qaytar ekanman, yana to`rtta handalak, ular uchun ham ikkita patirdan olvoldim. Uyga kelib to`g`ri Shirinni chaqirdim.
- Shirin-n-n! Kim bor, ammaaaa! - ehh, noqulay vaqtda chaqiribman, ammam Shirinni urishib berayotgan ekanlar.
RASM
Avvalgi 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - Qismlar...
(8 - Qism...)
Bahor oyida uyni bir sidirg`a remontdan chiqargandik. Pundamentiga granit yopishtirildi, lekin ustalarni tig`iz vaqti sabab, hovli yuzasiga biton plita yotqizish kechiktirildi. Yozga chiqib, shu ishni tugatib qo`yishga qaror qildim. Shu masalada dadam bilan maslahat qilgandim.
- O`zinga yoqqani tanlab, o`zing usta topib qildiraver, mana harajatlar uchun! - deya, qo`limga pul tutqazib.
- Ho`p bo`ladi...
Pulni olib, beton plitalar ishlab chiqaradigan joylarga bordim. O`zlarini mutahasislar bilan gaplashdim. Aytishlaricha pilitani ikki hili bor ekan, qum bilan teriladigan va suyuq beton bilan.
Vaqti kelganda hovliga og`ir yuk mashinasi kirishini hosobga olgan holda betonga terish varyantida to`xtaldim. Beton pilitalarni tanlab yoqqaniga buyurtmani berdimu, yaxshi usta qidirishga tushdim. Telefon orqali surushtirib bir, ikkita ustasini ham topdim. Lekin sezon vaqtida uarni ham ishilari ko`p ekan. Shu orada bir hafta vaqtni o`tqazib yubordim. Qishloqda bir tanishimni uyida ham ayni shunday ish bilan shug`ullanadigan, ustalar ishlayotgani eshitib ularnikiga bordim. Gaplashib ko`rsam bu ishdan so`ng yana birnecha mijozlari qarab turganini aytishdi. Qisqasi kuzgacha menikiga qo`llari tegamas emish. No iloj kutishga rozi bo`ldim. O`sha yerda, ustalarni ishi sifatini kuzatib o`tirgandim. Qarasam plita yotqizish juda u qadar murakkab vazifa emas ekan. Qo`llarida rezina bolg`achalar, ip tortib oshgan ipga qarab terib ketishyabdi. Qiziqib yonlariga tushib uch, to`rtta terib ko`rdim.
``Voh qo`limdan kelar ekan!``
Shundan so`ng, o`zim qilsam ham bo`laverar ekan degan fikr miyamga o`rnashdi qoldi. Kechgacha ustalarni ish usullarini sinchiklab kuzatib o`tirdim. Bu ishda eng muhimi yuza tekkisligi ekan. Uyga qaytganimda esa, hovlini chamalab ko`rdim va o`zim yotqizishga qattiyan qaror qildim. Lekin avval yana bir bor, dadam bilan maslahat qildim.
- Yigit kishini qo`linda hamma ish keladi. Faqat o`zida ishtiyoq, harakat bo`lsa bo`lgani. Qo`lingdan kelishga ishonsan qilaver o`g`lim, qarshiligim yo`q! - dedilar menga ishonib, qo`llab quvvatlab.
- Hudo hohlasa sizni uyaltirib qo`ymiman, -deya dadamni qo`llashiyu, o`zimdagi ishityoq bilan yeng shimarib bismillohni aytib ishga kirishdim.
Birinchi kunim hovlini shaytonga qo`yib, qoziqlar qoqib, chilvir ip tortib tekizlab chiqishga ketdi. Ikkinchi kuni esa buyurtma qilgan qizil va kulirang biton plitalarni olib kelishdi. Shebyonka sement olib keldirib ishni boshlab oldim. Avval chorbog` bilan hovli o`rtasiga beton to`siq quydim. Bir o`zim bo`lganim uchun bir kunlik ishga naqt to`rt kun sarf ettdim. Lekin natija yomon emas, havaskor uchun!
Beton qotib ulgurganidan so`ng afalopkalarni bo`shatib olish uchun tong saharda turgan edim. Dadam tepamga kelib qilgan ishlarimdan sevinib ketdilar.
- Bir o`zing quydingmi? -dedilar jilmayib.
- Ha, yaxshi chiqibdimi? -dedim, o`zimdan g`ururlanib.
- Malades... Yashavor ota o`g`il, - belimdan quchib, bir ko`tarib qo`ydilar va yelkamga qoqdilar, - Barakalla...
Ishimni sifati kutganimda chiroyli chiqqandi. Bu esa dadam juda sevinibtirib yubordi. To`g`irini aytsan, ayni shu lahzada men ota mehridan sarhush bo`ldim. Farzand uchun otani baxtiyor ettish. Qandaydur ajayoib boshqacha bir tuyg`ularni junbushga keltiradi. Otani ko`zida sendan fahrlayotganini ko`rgan lahzalaringda, hayot ko`zinga chiroyli ko`rinib, shu olamda yashashyotganingdan chinakamiga rohatlanasan ekan.
Nonishtadan so`ng, oyim ishga ketishga taraddut ko`rar ekanlar, tushlikda nima yeyotganim haqida gap ochdilar. Ayni imkonyatdan foydalanib dadamga murojat qildim.
- Dada mashinan tashlab ketmaysizmi? -dedim.
- Nimaga? -dedilar, onam, hayon bo`lib.
- Tushlik tayorlashga erinyabman. Mashina bo`lsa g`izzillab shaharga chiqib birornima yeb kelaverardim! -dedim.
- Beraqoling dadasi, -dedilar onam, meni tavom pishirib yeyishga uqvusizligimni tushungan holda.
- Mana...
Dadam mashina kalitini tutqazdilar. Ularni piyoda qoldirganimni kalitni olgach o`yladim va bundan hijolat bo`ldim.
- Endi o`zilarchi?
- Biz onajoning bilan taksida qatnab turamiz...
- Balki olib borib qo`yarman?
- Ancha bo`lgandi biyoda yurmaganimizgayam... - dadam oyimga hazil qilib kuldilar, - Oying bilan bir yugursak ish joyimizga yetib olamiz. Bilasanmi o`g`lim oying siportshikolada yugurish bo`yicha birinchi o`rinda turardi. Endi esa...
Dadam onamni biroz to`lishib qolganlariga shama qildilar. Onam esa munosib javob qaytardilar. Ota onamni bir-biga bo`lgan hazil-huzidan mehir muhabbatida yuzimga samimiy tabassum yoyildi.
Ota, onam yuguruvchi atlet bo`lishgan. Bir birlariga ko`ngil qo`yib oyla qurishgan. Ularga qarab yurakdagi muhabbat o`tlari hamon yonib turgani tushib olishim qiyin emasdi. Yoshlik davrlarin eslab bir, birlariga hazil qilgancha ishlariga ketayotgan, ota-onamning ortlaridan qarab qolar ekanman, shundan insonlarni zurriyodi bo`lishimga sababchi parvardigorga shukuronalar aytardim...
* * *
Qo`shchinor oshxonasiga borib tabaka yeb, tushlikdan qaytib kelayotgan edim. Yo`l-yo`lakay, kechki ovqatda yegani yog`li patir olvolish uchun to`xtadim. Mashinadan tushganimda atrofni handalak isi tutib ketganini sezdim. Qarasam biroz narida handalak, sotishayotgan ekan! Har qalay yangilik qimmat bo`lsada uch, to`rta oldim.
Handalak hidi go`yo butun shaharni tutib ketgandek. Allanechun kayfiyatni ko`tarib odamni mast qiladi! Qo`limdagi handalaklarni hidlab-hidlab olarkanman yoshligimdagi bazi voqealar esimga tushib, yuragim allanechuk boshqacha bolib ketdi. U paytlar amakim paykalga qovun, tarvuz, hanalak ekar edilar. Adashmasam 8, 9 yashar bola edik. Qiziq zo`ridan qoq abetda Shirinni velasapedimga nindirib olib uyumizdan anchayin uzoq paykalga handalak yegani olib borgan edik. O`ziyam rosa mazza qilgandik. Lekin uydagilarga aytmay ketganimiz uchun, rosa adabimizni berishgandi. Keyinchalik bu voqeani Shirin har handalak yeganda eslab qo`yadigan bo`lgandi...
Shirinim farishtam, hudo hohlasa 1, 2 oyda u ham ona bo`ladi. Lekin men o`zim bilan ovora bo`lib shu choqqacha; holing qalay deb so`raganim ham yo`q. Uyga qaytar ekanman, yana to`rtta handalak, ular uchun ham ikkita patirdan olvoldim. Uyga kelib to`g`ri Shirinni chaqirdim.
- Shirin-n-n! Kim bor, ammaaaa! - ehh, noqulay vaqtda chaqiribman, ammam Shirinni urishib berayotgan ekanlar.
Saytdagi barcha turdagi materiallar 18+ yoshdagilar va undan kattalar uchun mo'ljallangan !
Bizni Ijtimoiy tarmoqlarda ulashing!