Tasodifiy hikoya: Paxtadagi Voqealar 2
Uchinchidan dadam va akam Rossiyada. Shunday ekan, hech qanaqa noqulaylik yo'q. Qani ketdik! U desam, bu dedi, bu desam, u deb baribir ikki qiz meni olib ketishdi. O'zi aslida bormoqchiydim, chunki perelovka ovqatiga unchalik hushim yo'q. Shunchaki rasmiyatchilik uchun shunday dedim). Uyga yetib bordik. Aytganiday uyida hech kim yo'q ekan. Oshxonaga kirishimiz bilan dimog'imga issiqqina somsaning hidi urilib, ishtaha karnay-surnayni chalib yubordi. Birgalikda ancha-muncha somsani yedik. Ovqatl...davomi

No iloj chaqirib qo`yganim uchun qiytib ketishim o`rinli bo`lmasdi, - Amma uydamisizlar?
- Huuu! Kelaver o`g`lim!

Janjal ustiga kepqolganimdan, ammam biroz hijolat chekib salomlashgacha qarshi oldi. Qo`limdagilar uzatdim.

- Ovora bo`lib nimalarni ko`tarib yuribsan?
- Yangilik amma...
- Shirin buyoqqa chiqgin qizim, - ammam ostona panjarasi tagida turib, qo`llaridagi patirlarni yuqori ko`tardilar, - Manabularni olib oshxonaga oborib qo`ydin...

Shirin ostonada paydo bo`ldi. Yeg`lagani uchun, ko`zlari qizargan. Qovog`i soliq, arazlab turgani shundoq seziladi. Lekin meni iliq qarshi oldi.

- Assalom alaykum, qo`shni! -dedi.
- Va`alaykum assalom...

Handalaklarni ko`rib, darov chehrasi ochildi.

- Meni handalakni yaxshi ko`rishim, qattan bildiz?
- Handalakni ko`rsam, yodimda bir jajji qizaloq tushadi. Hozir o`sha qizaloq katta bo`lib ketti, lekin ko`rib turibman, qalibi o`sha-o`sha. Adashmadimi? -dedim, qo`limdagi bitta handalakni unga uzatib.
- Yo`q adashmadiz, - handalakni yutoqib, ko`zlarini yumgancha to`yib hidladi, - Oh-h-h-h, munchayam shirin bo`lmasaya!

Uning bu bolalarcha harakatidan, ammam ikkimiz kulvordik.

- Qizim handalakni hushbo`y islaridan hidlab-hidlab ol, zora seni injiqliging yo`qolsa! -dedilar ammam.
- Shirin hali, injiqlik qilib ammamni qilyabsanmi? -dedim, yolg`ondan koyigan bo`lib.
- Eeh. Rustam, o`zi bor yo`q injiqlik shundada, - ammam Shirindan arz qila boshladilar, - Na issiqqa ko`nadi, na sovuqqa!

Shirin muloyim jilmaygancha, bosh chayqadi.

- Oyi-i-i, darov qizizi yomonlaysiz-a! Qachon injiqlik qildim?
- Qara Rustam tan olmaydi yana... - ammam bosh chayqadilar, - Boyagina zerikib ketyabman deb yeg`lab o`tirgan senmiding yo boshqasimi?
- Ha, Shirin menam boya yeg`layotganingni eshitgandim... - oyisini so`zlarini tastiqladim, - Ammamni yuraklarini siqavermada, - o`zimcha tanbeh berdim, - Zeriksang qishoqni bir aylanib kel. Qishlog`imiz qanday chiroyli bo`lib ketgan. Hali turmushga chiqmagan qancha sinfdosh qizlarimiz bor, ko`rishib gaplashib kelasan! - dedim.
- Rustam, qo`y o`g`lim. Bunga aytganingni foydasi yo`q. Men ming marotaba aytdim: bor Shirin dunonalaringni ko`rib, ko`ngil yozib kel deb, bu qaysar esa davroza hatlab ko`chaga chiqmaydi!

Ammamni arzlariga quloq tutib, Shiringa qarayam. Uniyat tushunsa bo`ladi, homilador ayol begona ko`zdan o`zini asraydi.

- Qishloqqa borishni istamasang, mana o`zimizni mahalla yo`liga chiq. Yonimizda rayisni bog`i bor, ko`rpacha solib salqinginada kitob o`qib o`tirsang ham bo`ladi. - so`zlarimga quloq tutib, asta yonimga tushdi, so`rini chetiga o`tirdi, - Shirin holaysanmi kutubxonadan zo`r-zo`r adiblarni asarlardan olib kelib beraman, istaysanmi?
- Yo`q... Birorta asar o`qisam, o`zim ham o`sh asar ichiga kirib ketib qolaman. Qaytanga battar yuragim siqiladi...
- O`shani uchun telviziram ham ko`rmaydi, -dedilar ammam Shirinni so`zlarini tastiqlab.

Televizirdayam nuqul oylaviy mash-mashalar haqidan kinolar qo`yishadi. Shirin ham o`z taqidiriga o`xshash voqealarni ko`rib siqilsa kerak deb o`yladim.

- Shirin. Agar hop desang, hohlasang diniy mavzudagi kitoblardan ham topib beraman! O`qisang dillaring yorishib ketadi, yuraging ham siqilmidi. Nima deysan? -dedim.
- Rahmat, unday kitoblar o`zimdayam bor...
- Kitob o`qish yoqmasa, kechaga chiqib aylanib kelmasang, unda nima qilasan?
- O`g`lim tentak qizni bir ko`rsang edi. - ammam suhbatga qo`shildilar, - Qornidagi bolasi bilan gaplashib o`tiraveradi, qiz tushmagur...

- Bolajonim, buvinglarga o`zing aytgin, onamni yolg`iz tashlab ketaversez men bilan gaplashmay kim bilan gaplashsinlar degan? -dedi Shirin, jilmayib menga ko`z qisib qo`yarkan.
- Ko`rdingmi Rustam?
- Ha, ko`rdim amma, bu qizizni esi joyidamas?
- Menam shuni aytaman...
- Yoki rosdan ham zerikib ketgan, - Shiringa qardim, - Uyda o`tirib zerikkan bo`lsan, bizikiga chiq...
- Sizlarnikida nima qilaman?
- Hovliga plita terib, biton quyyabman...
- Obboo! Hali shu holimga, menga biton qorishtirtirmoqchimisiz? -dedi, ustimdan kulgandek.
- Ha, nima qipti! - ammamga qaradim, - Do`ktirlar aytadiku, og`irayoq ayol ko`p harakat qilish kerak deb, to`g`rimi amma? - dedim, ko`z qisib.
- Hoooo, gaplarini qarang! - naz qilgancha o`rnidan turib zina tomon yurdi, - O`rgildim sizdaqa mehribonimdan!

Ochigini aytsam Shiringa homiladorli juda yarashib, chiroyiga chiroy qo`shilibdi. Homiladorlik Shirinni fel-atvoriga ham ijobiy tasir o`tqazganini sezib olish qiyin emas. O`zini tutishida, sho`xchan gap-so`zlarida qandaydur bolalarcha beyg`uborlik bor.

Sal narsaga arazlashi, uyalmay yig`lab olishi, bo`lar bo`lmasa injiqlik qilishi... Aslida bunday fel-atvor bilan istalgan insonni o`zida bezdirib qo`ysh onson. Lekin homilador ayolda buning aksi kuzatiladi. U bunday feli bilan yomon ko`rinish o`ringa, o`zini yaqinlarga yanada ko`proq suyduradi.

O`ylab qaralsa, homilador ayolni kun sayin qorni kottalashib, beysunaqay bo`lib qoladi. Lekin ayni shu narsa unga o`zgacha jozib baxsh etadi. Qizbolalik davrini ortta qoldirib, ayol onalikka tayorlanishi...
Hammaga malum ona bu mehir timsoli. Ayol vujudida bir mo`jiza shakillanib borishi mobaynida, unda ham onalik mehri oshib boradi. Ona mehri esa chegara belimas, eng oliy tuyg`udur. Qandaydur bu mo`jizali holat, homilador ayoldan atrofga mehir ufurib, undan o`zgacha bir tarovat taraladiki, buning oqibatida shu qorni katta ayol yaqin-atrofdagilarga yoqaveradi. Men ham Shiringa qarab turar ekanman, uni shu damda doyimgidanda ko`proq sevishimni his etaman!

Dilimni alam o`rtay boshlaydi. Ming afsuski, Shirinimni qornidagi bola menga begona!
Taqdir menga ravo ko`rgan, qalbimdagi istiroblar bulog`i yana ko`z ocha boshlagani sezib, uyga ketishga taraddutlandim.

- Amma duo qiling men ham uyga kiray, ishlarim ko`p edi. -dedim, qo`llarmini duoga ochib.
- Iloho omin, sen bizga oqibatli ekansan, olloh seni o`z panohida asrasin, hech qachon kam bo`lma o`g`lim...
- Omin... Ho`p hayr amma... - Shiringa qo`l siltadim, - Shirin o`sha gap, menga bitta yordamchi kerak!

Bu gapni albatta uning g`ashiga, tegish uchun aytdim.

Uyga chiqdim, kiyimlarimni alishtirib ishni boshladim. Beton qorishtirish uchun mo`ljallangan, mahsus temir listga shebyonka va sement to`kib o`rasiga suv quydim. Qorishtirish onson bo`lishi uchun biroz ivitib qo`ydim. O`zim esa hovli yuzasiga tushurmoqchi tasvirlaridan eng maqulini tanlash uchun yana bir ko`zdan kechirib chiqa boshlagan edim. Eshik taqqilladi, shundoq qarasam Shirin jilmaygancha qarab turardi.

- Hormang usta?
- Bo`r bo`ling, - yoniga yugurdim, oyoq ostiga tortilgan iplarga qoqilib tushmasligi uchun, avaylab qo`lidan tutdim, - Ehtiyot bo`ling qo`shni qiz, hammayerda ip tortib qo`yganman!
- Yordamga chiquvdim...
- Juda yaxshi qilibsiz, - o`tirishi uchun stul qo`ydim, - Qani stulga o`tring...
- Rahmat, - asta joylashib oldi, - Men sizga qarashgani chiqdim, yana bitta kurak yo`qmi enga