Tasodifiy hikoya: real bomagan voqea
xullas mani yoshim 21 da ismim Bobur karochi bir kuni radnoyla bilan kafeda gaplashib oturodi tosat...davomi

No iloj chaqirib qo`yganim uchun qiytib ketishim o`rinli bo`lmasdi, - Amma uydamisizlar?
- Huuu! Kelaver o`g`lim!

Janjal ustiga kepqolganimdan, ammam biroz hijolat chekib salomlashgacha qarshi oldi. Qo`limdagilar uzatdim.

- Ovora bo`lib nimalarni ko`tarib yuribsan?
- Yangilik amma...
- Shirin buyoqqa chiqgin qizim, - ammam ostona panjarasi tagida turib, qo`llaridagi patirlarni yuqori ko`tardilar, - Manabularni olib oshxonaga oborib qo`ydin...

Shirin ostonada paydo bo`ldi. Yeg`lagani uchun, ko`zlari qizargan. Qovog`i soliq, arazlab turgani shundoq seziladi. Lekin meni iliq qarshi oldi.

- Assalom alaykum, qo`shni! -dedi.
- Va`alaykum assalom...

Handalaklarni ko`rib, darov chehrasi ochildi.

- Meni handalakni yaxshi ko`rishim, qattan bildiz?
- Handalakni ko`rsam, yodimda bir jajji qizaloq tushadi. Hozir o`sha qizaloq katta bo`lib ketti, lekin ko`rib turibman, qalibi o`sha-o`sha. Adashmadimi? -dedim, qo`limdagi bitta handalakni unga uzatib.
- Yo`q adashmadiz, - handalakni yutoqib, ko`zlarini yumgancha to`yib hidladi, - Oh-h-h-h, munchayam shirin bo`lmasaya!

Uning bu bolalarcha harakatidan, ammam ikkimiz kulvordik.

- Qizim handalakni hushbo`y islaridan hidlab-hidlab ol, zora seni injiqliging yo`qolsa! -dedilar ammam.
- Shirin hali, injiqlik qilib ammamni qilyabsanmi? -dedim, yolg`ondan koyigan bo`lib.
- Eeh. Rustam, o`zi bor yo`q injiqlik shundada, - ammam Shirindan arz qila boshladilar, - Na issiqqa ko`nadi, na sovuqqa!

Shirin muloyim jilmaygancha, bosh chayqadi.

- Oyi-i-i, darov qizizi yomonlaysiz-a! Qachon injiqlik qildim?
- Qara Rustam tan olmaydi yana... - ammam bosh chayqadilar, - Boyagina zerikib ketyabman deb yeg`lab o`tirgan senmiding yo boshqasimi?
- Ha, Shirin menam boya yeg`layotganingni eshitgandim... - oyisini so`zlarini tastiqladim, - Ammamni yuraklarini siqavermada, - o`zimcha tanbeh berdim, - Zeriksang qishoqni bir aylanib kel. Qishlog`imiz qanday chiroyli bo`lib ketgan. Hali turmushga chiqmagan qancha sinfdosh qizlarimiz bor, ko`rishib gaplashib kelasan! - dedim.
- Rustam, qo`y o`g`lim. Bunga aytganingni foydasi yo`q. Men ming marotaba aytdim: bor Shirin dunonalaringni ko`rib, ko`ngil yozib kel deb, bu qaysar esa davroza hatlab ko`chaga chiqmaydi!

Ammamni arzlariga quloq tutib, Shiringa qarayam. Uniyat tushunsa bo`ladi, homilador ayol begona ko`zdan o`zini asraydi.

- Qishloqqa borishni istamasang, mana o`zimizni mahalla yo`liga chiq. Yonimizda rayisni bog`i bor, ko`rpacha solib salqinginada kitob o`qib o`tirsang ham bo`ladi. - so`zlarimga quloq tutib, asta yonimga tushdi, so`rini chetiga o`tirdi, - Shirin holaysanmi kutubxonadan zo`r-zo`r adiblarni asarlardan olib kelib beraman, istaysanmi?
- Yo`q... Birorta asar o`qisam, o`zim ham o`sh asar ichiga kirib ketib qolaman. Qaytanga battar yuragim siqiladi...
- O`shani uchun telviziram ham ko`rmaydi, -dedilar ammam Shirinni so`zlarini tastiqlab.

Televizirdayam nuqul oylaviy mash-mashalar haqidan kinolar qo`yishadi. Shirin ham o`z taqidiriga o`xshash voqealarni ko`rib siqilsa kerak deb o`yladim.

- Shirin. Agar hop desang, hohlasang diniy mavzudagi kitoblardan ham topib beraman! O`qisang dillaring yorishib ketadi, yuraging ham siqilmidi. Nima deysan? -dedim.
- Rahmat, unday kitoblar o`zimdayam bor...
- Kitob o`qish yoqmasa, kechaga chiqib aylanib kelmasang, unda nima qilasan?
- O`g`lim tentak qizni bir ko`rsang edi. - ammam suhbatga qo`shildilar, - Qornidagi bolasi bilan gaplashib o`tiraveradi, qiz tushmagur...

- Bolajonim, buvinglarga o`zing aytgin, onamni yolg`iz tashlab ketaversez men bilan gaplashmay kim bilan gaplashsinlar degan? -dedi Shirin, jilmayib menga ko`z qisib qo`yarkan.
- Ko`rdingmi Rustam?
- Ha, ko`rdim amma, bu qizizni esi joyidamas?
- Menam shuni aytaman...
- Yoki rosdan ham zerikib ketgan, - Shiringa qardim, - Uyda o`tirib zerikkan bo`lsan, bizikiga chiq...
- Sizlarnikida nima qilaman?
- Hovliga plita terib, biton quyyabman...
- Obboo! Hali shu holimga, menga biton qorishtirtirmoqchimisiz? -dedi, ustimdan kulgandek.
- Ha, nima qipti! - ammamga qaradim, - Do`ktirlar aytadiku, og`irayoq ayol ko`p harakat qilish kerak deb, to`g`rimi amma? - dedim, ko`z qisib.
- Hoooo, gaplarini qarang! - naz qilgancha o`rnidan turib zina tomon yurdi, - O`rgildim sizdaqa mehribonimdan!

Ochigini aytsam Shiringa homiladorli juda yarashib, chiroyiga chiroy qo`shilibdi. Homiladorlik Shirinni fel-atvoriga ham ijobiy tasir o`tqazganini sezib olish qiyin emas. O`zini tutishida, sho`xchan gap-so`zlarida qandaydur bolalarcha beyg`uborlik bor.

Sal narsaga arazlashi, uyalmay yig`lab olishi, bo`lar bo`lmasa injiqlik qilishi... Aslida bunday fel-atvor bilan istalgan insonni o`zida bezdirib qo`ysh onson. Lekin homilador ayolda buning aksi kuzatiladi. U bunday feli bilan yomon ko`rinish o`ringa, o`zini yaqinlarga yanada ko`proq suyduradi.

O`ylab qaralsa, homilador ayolni kun sayin qorni kottalashib, beysunaqay bo`lib qoladi. Lekin ayni shu narsa unga o`zgacha jozib baxsh etadi. Qizbolalik davrini ortta qoldirib, ayol onalikka tayorlanishi...
Hammaga malum ona bu mehir timsoli. Ayol vujudida bir mo`jiza shakillanib borishi mobaynida, unda ham onalik mehri oshib boradi. Ona mehri esa chegara belimas, eng oliy tuyg`udur. Qandaydur bu mo`jizali holat, homilador ayoldan atrofga mehir ufurib, undan o`zgacha bir tarovat taraladiki, buning oqibatida shu qorni katta ayol yaqin-atrofdagilarga yoqaveradi. Men ham Shiringa qarab turar ekanman, uni shu damda doyimgidanda ko`proq sevishimni his etaman!

Dilimni alam o`rtay boshlaydi. Ming afsuski, Shirinimni qornidagi bola menga begona!
Taqdir menga ravo ko`rgan, qalbimdagi istiroblar bulog`i yana ko`z ocha boshlagani sezib, uyga ketishga taraddutlandim.

- Amma duo qiling men ham uyga kiray, ishlarim ko`p edi. -dedim, qo`llarmini duoga ochib.
- Iloho omin, sen bizga oqibatli ekansan, olloh seni o`z panohida asrasin, hech qachon kam bo`lma o`g`lim...
- Omin... Ho`p hayr amma... - Shiringa qo`l siltadim, - Shirin o`sha gap, menga bitta yordamchi kerak!

Bu gapni albatta uning g`ashiga, tegish uchun aytdim.

Uyga chiqdim, kiyimlarimni alishtirib ishni boshladim. Beton qorishtirish uchun mo`ljallangan, mahsus temir listga shebyonka va sement to`kib o`rasiga suv quydim. Qorishtirish onson bo`lishi uchun biroz ivitib qo`ydim. O`zim esa hovli yuzasiga tushurmoqchi tasvirlaridan eng maqulini tanlash uchun yana bir ko`zdan kechirib chiqa boshlagan edim. Eshik taqqilladi, shundoq qarasam Shirin jilmaygancha qarab turardi.

- Hormang usta?
- Bo`r bo`ling, - yoniga yugurdim, oyoq ostiga tortilgan iplarga qoqilib tushmasligi uchun, avaylab qo`lidan tutdim, - Ehtiyot bo`ling qo`shni qiz, hammayerda ip tortib qo`yganman!
- Yordamga chiquvdim...
- Juda yaxshi qilibsiz, - o`tirishi uchun stul qo`ydim, - Qani stulga o`tring...
- Rahmat, - asta joylashib oldi, - Men sizga qarashgani chiqdim, yana bitta kurak yo`qmi enga