Tasodifiy hikoya: Qismat [PRO1OO PAREN]
Qismat [PRO1OO PAREN] toqima hikoya Vataning tinch bolmasa qiyin ekan... Notich yurtim sababliy bos...davomi

sezmasdim. Kaftlarim bo`rtib turgan, kindikni his etardi holos.

Yuragimda achishgan og`riq turdi, ikki hovuch orasiga tushib qolgan qushchadek tipirchilay boshladi. Huddi yuragim qushchadek uchub ketayu, qaytib o`rniga kelmaydigandek tuyulardi. O`zimni tiyolmay Shirinni bo`ynidan quchub, boshini chap ko`ksimga qo`ydim.

Bechoragina titrab, yuragi hayajonga to`lib yuzini ko`ksimga bosdi.

- Nima qilganiz bu? - dedi, birov eshishitib qoladigandek shivirlab.
- Eshit...
- Nimani?
- Yuragim nolasini bir lahza tingla! - ohista chakkasiga yuzimni bosib ko`zlarimni yumqdim va qulog`iga shivirladim, - Armon yig`layabdi...

``Senga yaqin bo`lish menga qanchalik yoqimli bo`lsa, shuncha azob ham beradi. Maysal yaprog`iga qo`ngan shabnam tomchisini to`kib yuborish uchun tong saharda erkalangan subh sabosining ojizgina epkini kifoya qiladi. Shu onda mening yuragim ham o`sh yaproqqa qo`ngan shabnam tomchisidek omonat! Salgina turtki uni chil-chil qiladiyu, butun dard-og`riqlarini to`zondek olamga yoyadi. Bu to`zonda sen qolib ketishimdan qo`rqaman! Sendan yolvorib so`rayman, yuragimni hadikda qoldirib bunchalik azoblama!``

Shirinni asta qo`yib yubordim. Bu ishimdan shunchalar hijolat bo`lardim, buni so`z bilan tariflash qiyin. Shirin ku gapirmasam ham bo`ladi, uyalganidan ko`zimga qarayolmay yer chizardi. Lekin o`zimda jurat topib birozgina engashib kaftimni yana uni qorniga qo`ydim.

- Bolajon sen ham yuragim ovozini eshitdingmi? -dedim.
- Ha, lekin tushunolmadim, deyabdi... -dedi Shirin ko`zimga qarashga urunib.
- Bolajon bu yuragim sen uchun ham o`z eshiklarini katta ochib seni juda yaxshi ko`rishini aytdi! -dedim.
- Oyijonimnichi deyabdi? -dedi, Shirin.
- Hafa bo`lmaginu, oyingni biroz kamroq!

Shirin jilmaydi, endi u ko`zlarini olib qochmasdi...

* * *

Hovlidagi ishni tugatgandan so`ng oradan bir oycha vaqt o`tgandi.
O`sha kuni, qo`shni qishloqda bir hoji otani hotirasiga bag`ishlab o`g`illari tomonidan qishloqlararo uyushtirilgan futbol musoboqasida edik. Sovringa kattagina qo`chqor tikilgan edi. Birinchi bosqiqdan o`tganimiz nishonlab kunni kech qilib uyga qaytgandim. Shu kuni onam suyunchiladilar; Shirin shiringina qizaloqning onasi bo`lgani aytib. Eshitib ko`nglim tog`dek ko`tarildi.

``Umri uzoq, baxti-saodatli qiz bo`lib ulg`aysin ilohim!``

Shu orada ikki, uch kun vaqt o`tti. Kechki ovqat ustida edik. Nuriya ammam chaqirib kirdilar.
Salom alikdan so`ng, kichik qog`zchaga yozilgan telefon raqamini tutqazdilar.

- Rustam, telefoningda manabu raqamga qo`ng`ir qilib bergin. O`zimni telefonimni puli tugab qolibdi!
- Ho`p bo`ladi...

Raqamni terib, telefonni ammamga uzatdim. Telefonni olib o`rnilaridan turib nari ketdilar. Biz quloq tutmasdik, ammo masofa uzoq bo`lmagani uchun ammamni: yeg`lama, hammasi yaxshi bo`ldi, ko`nglini to`q qil degan so`zlarini shundoq eshitib turardik. Ammam 4, 5 daqiqa suhbatlashgach telefonni qo`ydilar. Shirin bilan suhbatdan kayfiyatlari tushub ketgandi.

- Nima bo`ldi Nuriya? - dadam hovotirlanib so`radilar, - Hech qanday muammo yo`qmi? Shirina qiziz, chaqalog`i sog`-omoni?
- Ha ularni ikkovlari ham ollohga shukur yaxshilar!
- Unda nima gap, nega yig`lama dediz qizizga?
- Ko`rmaysizni bu qiz tushmagurni ko`nglini nozikligini! - ular mahzun jilmaydilar ammo ichki bir ezilish bilan so`zlarni davom ettirdilar, - Hamshiralar boshqalarga yaxshi qarab, ung yaxshi qaramagan emish, shu ko`ngillariga og`ir botib yeg`latibdi...
- Iyaaaa! Nega yaxshi qaramaydi?
- Tushunarli, - onam suhbatga aralashdilar, - Bazi hamishiralar poraho`r bo`lib ketishyabdi, cho`ntagiga biroz pul qistirmasez ko`ngildagidek e`tibor berishmaydi!
- Tavba... -dada dimog`ida kinoyali kuldilar, - Insof bersin...

Oraga skunat cho`kdi, hamma ko`zi so`ri chetiga o`rnatildan televizirdayu, lekin hayollari boshqa tomonlarda.

- Haligi aka!.. - Nuriya ammam bu skunatni buzdi, - Ertaga Shiringa ruhsat berishar ekan. Mashinayzda borib olib kelsak degandim. Shunga votiz bo`ladimi? -dedilar.
- Ha, mayli bemalol, - dadam men tomon imladilar, - Mana Rustam olib borib keladi... -dedilar.
- Rahmat... - ammam birozgina iymanib menga murojat qildi, - Shirin qattiq tayinladi. Tong yorishmay vahli borilar deya! O`g`lim sal vahliroq harakat qilasanda ho`pmi?
- Ha, hovotir bo`lmang, hammasi siz aytgande bo`ladi, -dedim.

Nuriya ammam kelishib olgach, o`rnidan turdi. Onam eshikkacha kuzatib qo`ydilar. Eshik oldida ham bir nimalarni gaplashib, bir muddat turib qolishdi. Onam qaytib kelganlarida ular ham o`ychan, tushkun bir holatda edilar.

- Onasi tinchlikmi?
- Nuriya ham ancha cho`kib qolibdi, - degancha bosh chayqadilar, - Afsus Shirin qizni ham taqdira, ohshamadi...
- Shuni ayt onasi, Shirana boshqacha qiz edi!
- Boyaqish hozir har doyimgidanda ko`proq e`tiborga muhtoj, - onam o`ychan bosh chayqadilar, - Eshitdizmi dadasi, tong yorishmay kelilar deganini?
- Haa! - dadam tajublanib onamga qaradilar, - Nima dimoqchisiz?
- Dadasi hozirgi yigitlar, to`g`riqxonadan oylasini olib chiqishni ham dabdabali qilib yuborishyabdi. Uzun mashinalarda, video tasmalga oldirib, karnay surnalar bilan, eh-hee!!! - onam kuyunish bilan tebrandilar, - Shirin qiz eridan ajrashgan. Uyerda esa har kuni derazadan chaqaloqlarni qanday olib chiqib ketishayotgani ko`rib turadi...

Onamnini bu gaplaridan keyin, nima uchun Shirin; tong yorishmay kelilar deganini tushundim. Shirinning ko`nglidan nimalar o`tayotgan ekan? Bu faqat uning o`zigagina ayon!

- Oyi, dada! Ertaga Shirinni chiqishiga videochi chaqirtirib, karnar surnaylar bilan chiroyli tasvirlaga tushurtirsam qalay bo`larkin?
- O`g`lim sohtalikni nima keragi bor? -dedilar, onam.
- Sohtalik bo`lsa ham Shirin yaqinlari e`tiborini his etsa o`ksib yurmasdida! Aytishidayu qiz ko`ngli gul deb...
- Fikring menga maqul o`g`lim, - dedilar dadam men tomon bo`lib.
- Shiringa zo`r surpiriz tayorlayki, hali o`ziham hayron qoladi... -dedim, o`z rejalarimdan o`zim zavqlanib.
- Shoshma o`g`lim! - onam yana e`tiroz bildirdilar, - O`z bilarmonlik qilmasdan avval Nuriya bilan gaplashib qilganing yaxshi, bu ishni!
- Ho`p oyi...

Shirinni baxtiyor ko`rish, ko`nglini ko`tarish uchun chiroyli niyatni ko`ngilga tuyib qo`ydim. Tong otgach, Shirinni olib kelgani ketmasimizdan avval niyatimni ammamga aytdim. Unchalik hohishlari bo`lmasada, lekin e`tiroz bildirmadilar.
- Mayli o`g`lim o`zin bilasan, biroq juda oshirib yuborma! -dedilar.

Hullas ammam bilan kelishgan holda, ularni to`g`riqxona eshigi oldida qoldirib, o`zim rejamni amalga oshirishga kirishdim. Videochi va fotagirif yigitlarni, hiyobonda ishlaydigon multfilm qahramonlari libosini kiyadigan ikkita aktiyor topdim. So`ng chiroyli guldasda, quchganda quchoqni to`ldiradigan oppoq yumshoq ayiqcha sotib oldim.
Hullas ana-mana deb to`g`riqxonaga borganimda soat 9 dan oshgandi. To`g`riqxona xovlisiga mashinani olib kirdim. Eshik oldida, Shirinni onasi, opasi va yana ikki ayol turishardi.