Tasodifiy hikoya: UZIMGA UZIM HURLIGIM KELADI "DonKAZ"dan Real hayoti haqiqat
Dilmira dunyoga kelganda 1996 yilni bohor oylari edi. Onasi Manzura opa qizini he4kimga ishonmas uz...davomi

yaxshiliklar ila mukofotlantirib, uning mislicha rizqlantirsin yoki savobingni to`laligicha qilsin.)

Bir on bir-birimizga muhabbat ila boqdik. So`ng Ikkimizning ham nigohimiz Asalxonga tikildi.

- Quvonchim mening...

Shirin qo`llarini cho`zib mehir bilan qizining yuzlarini sladi. Shu asnoda asta yelkamga boshini qo`ydi...

* * *

Mana oradan uch yil o`tibdi. Bu orada qancha voqealar bo`lib o`ttiya! Shirinni qayona-qaynotasi ko`p bora ularni yarashtirmoqchi bo`lishdi. Shirinni ko`ch-ko`ronini tashlab ketishgandan so`ng uch oy o`tar-o`tmas, o`g`illari boshqa bir o`zlariga munosib oyla qiziga uylab qo`yishgandi. Lekin yangi oylani umri uzoqqa cho`zilmadi. Kiyovto`ra yangi hotinni olib, olloh bergan baxtni qadirga yetmagani tushib yetti chog`i Shirin bilan yarashishga rosa urundi. Lekin o`zi aytgan so`zlar o`zini boshiga to`qmoq bo`ldi. Shirinni taloq qilgan vaqtda juda qattiq gapirgan ekan, ``Bolani tan olmayman, haromi mendan emas deb!`` bu so`zlarni uchun ammam ikki dunyoda kechirmasliklarini aytib Shirinni ham, nabiralarini ham bermadilar...

Shu yillar davomida bu ko`ngilni hira qiladigan voqealardan tashqari quvonchli kunlaram ko`p bo`ldi. Asalxonni yuragani ko`rdim, tillari chiqqani eshitdim. Mittivoy hash, pash deguncha uch yoshga to`lib qolibdi. Shirin qanchalik ajoyib ayol bo`lsa, qizini ham o`ziga o`xshatib tarbiyalamoqda. Yaqinlariga mehir-muhabatli, shirinso`z, odobli. Ko`rishganda ikki qo`lini ko`ksiga qo`yib chuchuk tillarida egil salom beradi. Yosh bo`lsada judaham odobli qizaloq bo`lgan. Butun oylamizni mehrini qozonib olgan, ayniqsada dadamni. Bobo deb talpinsa moydek erib ketadilar. Ohirgi oylarda biznikiga juda ko`p o`ynagani chiqadigan bo`lib oldi. Hatto dadam biznikiga kirib, chiqishi onson bo`lsin deb, darvozi kichik eshigini tag qismiga ochib yopaganda bo`yi yetadigan qilib tutqich o`rnatib berishdi...

* * *

Haftaning juma kuni shu kun do`stim Avazning to`yi. Men unga kuyovjo`ra bo`laman. Shuni uchun u bilan birga edim. Saunaga kirib chiqqanimizdan so`ng, masjidga juma nomozini o`qigani bordik. Masjiddan chiqqach esa ikki, uch soatlarda qayta ko`rishishga kelishib oldikda. Avazni sartaroshxonada qoldirib, o`zim biroz muddat dam olvolish uchun uyga qaytdim. Uyga yaqinlashib qolgandim, shu payt Shirin bizni uydan qizchasini yetaklagancha chiqib kelardi. Meni ko`rib to`xtadilar. Asalxon menga qo`lini silkidi.

- Amat-t-i!
- O`zimni Asalim... -degancha Shiringaham e`tibor bermasdan Asalni yoniga engashdim, - Biznikiga o`ynagani chiquvdizmi?
- Haaa! Bobom bilan o`ynagani chiquvdim bomom kelishmadi! -dedi, bolarcha o`kinib.
- Men keldimu, men bilan o`ynamisizmi?
- Oyim! - salgina qovog` solib, tepasiga Shiringa qarab qo`ydi, - Oyim meni uhlaysan deyabdi!
- Asal qiz oyisini aytganini qilayu! Yoki siz Asal qiz emasmisiz?
- Asal qizman, - ko`zlarini pirpiratib, boshini quyi soldi, - Bobom bilan o`ynagim kelib yootodi... -dedi hafa bo`lgancha.
- Vooy o`zimni Asalim... - qo`lchalaridan birin-birin o`pdim, - Boboyz juma nomozidan chiqib, ishga ketib qoldlarlarde... Ammo Asal qizimga berib qo`ygin deb jumaqand bervordilar...

Masjiddan chiqaverishda shirinlik sotishadi. Vahti beymahal jiyanlarim bo`lmasa Asalxon uymizga chiqib tutgani uchun jumaqand deb har jumda shirinlik olib kelishni dadam ham men ham odat qilgandik. Shu kuniham 2000 so`mga ikkitagina barmoqdek keladigan shirinlikni olvolgandim.

- Mana Asalim, bu sizga! - bittasini Asalga, ikkinchisin boyadan berib tepamizda jilmaygancha sassiz Asal bilan suhbatimizni tinglab turgan Shiringa uzatdim, - Mana bunisi Asalimni oyisiga!
- Qizim amakizga nima deyish kerak?
- Yahmat amati!
- Azrimiydi Asalim...

Erkalab peshonasidan o`pib qo`ygach qaddimni rosladim. Shirin qizchasiga qilayotgan e`tiborimdan, mamnun jilmaydi. Bir lahza bir birimizga tikildik.
Yoshligimizdan odatimizga aylanib qolgan xursand, quvnoq damlarimizda salomlashish uslubimizga ko`ra kaftimi yuqori ko`tardim. Shirin asta oyoqlari uchiga ko`tarildiyu, ohista kaftini kaftimga urdi.

- Assalom alaykum! - deya quvnoq ohanda, salomlashdi.
- Va`alaykum assalom...

Qo`ynimdagi joynomoz, boshimdagi do`ppiga bir qarab qo`ydi.

- Ibodatiz qabul bo`lsin!
- Rahmat...

Shirin nigohlarim qarshisida, birozgina o`zini noqulay sezib atrofga alangladi. So`z topishga qiynalgandek, og`iz juflab birornima demoqchi ham bo`ldi.

- Biznikiga chaquvmidilar? -dedim behafsala bir-birimizga termulib turavermaylik deya suhbatga chorlab.
- Ha bugun, birozgina ishlarim bor edi, - qizchasini boshini silab, - O`ynab o`tirsin deb, Asalni holamga qoldirib chiqqandim!
- Yaxshi qilibsan, bu dono qizing bilan odam zerikmaydi! - uyqusi kelib, turgan qizchasiga qaradim, - Mittivoyni uxlaydigan vaqti bo`lib qolibdi chog`i?
- Hmm!
- Yaxshi unda uylaringa kiraqolilar...
- Ho`p, - hayrlashgisi kelmayabdiyu, lekin ilojsizdeb yengil hursindi, - Qizim amakinga hayir degin...
- Hayy amati...

Asal qo`l siltadi. Shirin esa go`yo ko`zlari bilan hayrlashayotgandek, qizchasini yetaklagancha asta uylari tomon yurishdi.

- Aytgandek Shirin!
- Ha...
- Avaz to`yiga taklif ettimi?
- Ha, Avazjonni o`zlari oyimga taklifnoma tashlab ketibdilar...
- Borasanmi?
- Yuu, - ikkilanib bosh chayqadi, - Bormasam keray!
- Nega ahir? Kelinni opasi Nodiraxon yaqin duonangku! Buni ustiga Avaz ham begona emas, necha yillik partadoshing... Qolaversa kelinni ham kuyovni ham uylari bir mahallada o`n qadamli masofada bo`lsa! To`y tomosha qilib, kngil yozgani bormaysanmi? Yo`q dema, o`zim olib borib, o`zim olib kelaman...
- Qaydam... - hohish bildirgandek ma`noli kiprik qoldi, - Oyim kelsinlarchi ruhsat bersalar boraveraman!
- Ho`p! Unada sen tayorgarlik ko`rib turavergin, chamasi bir yarim soatcha dam olvolay o`zim chiqib ammamdan ruhsat so`rab beraman... -dedim.
- Ho`p...

Ular uylariga kirib ketishdi. Men ham uyga kirdim. Onam tushlikni tayorlab kutib o`tirgan ekanlar. Ular bilan yana eska mavzu; meni uylanishim haqida bizor suhbat qurgan bo`ldik. Menga yoqmaydigan suhbat mavzusiga tezroq barxam berish maqsadida narida beri ovqatlandimu, dam olishim kerakligini boxona qilib xonamga qochdim.
Devonda cho`zilib, chamasi yarim soatlar atrofida mizg`ib olibman. Avazni telefon qo`ng`irog`idan so`ng, o`rnimdan turib harakatni boshladim. Kiyinib taranib olgunimcha ham biroz vaqt o`tdi.

- Oyi bitta duo qiling, do`stimni to`stini yaxshi o`tqazib kelay! -dedim, ketish oldidan.
- Tuuf... Tuuf... Tuuf... Ko`z tezgmasi, kuyov desa kuyov bo`lgidek yigitsana o`g`lim! Eeeh senam qachon uylanasana?
- Oyi shu mavzuni ochmang, - qo`limi duoga ochdim, - Duo qiling, kech qolyabman!
- Amin, hudoyim o`z panohida asrasin. Avazjon bilan Sevaraxon ham baxtli-soatli bo`lishsin... Ilohim o`rtog`ing yonida o`tib senga ham yuqsin balam, o`sha to`yda qizlarni ko`rib meni ham uylab qo`ying deb kelgin amin...
- Amin... Eeeh onamaaa!!!

Onamdan duo olib chiqib to`g`ri Shirinni eshigini