Tasodifiy hikoya: Yosh kelinchak Edim
Kech tushdi xonamga kirib yotar ekanman erimni soginib qumsab yiglay boshladim bir tarafdan soginsam...davomi
Kech tushdi xonamga kirib yotar ekanman erimni soginib qumsab yiglay boshladim bir tarafdan soginsam...davomi
Библиотека | Boshqalar | MUHABBAT JILG`ALARI: Birinchi muhabbatim... (11 - Yakuniy qism...)
sirpangan edik...
- Haa yodimda! - Shirin jilmayib men tomonga qarab qo`ydi, - Balonga arqon bog`lab olib, meni rosa sirpantirgan ediz. Keyin anavoi yerda katta qorbola yasagandik...
- Rost, barchasi esingda ekan. Bolalik qilib rosa qor ham yegandik. Ertasiga esa ikkimizam tomo` og`rig`idan qiynalgandik. Oqibatda esa bir hafta jazolanib ko`chaga chiqishimiz taqiqlangan. O`sha paytlarda dadam, oyim ishda, ammam esa non sexida ishlar edilar. Uyda opalarimiz bilan yolg`iz qolardik. Sizlar qizlar o`yinlarini o`ynab o`tirar edilar, men esa Xolida opamni chalg`itib ko`chaga qochib qolish payida bo`lardim...
- Yodimda! - kuldi, - Sho`xlik qilib, Xolida opamni rosa bezor qilardiz...
- Sizlar meni uyda olib o`tirish uchum kelin, kuyov o`yinini o`ylab topgansizlar a?
- Ha!
Shirinni yodiga tushib, jilmaydiyu uyalib ko`zlarini olib qochdi.
- Menga dadamni do`ppisini kiyg`azib, belimga belbog` bog`lashlab kuyov qilishgan. Seni esa boshinga onamni harir rumolini yopib kelin... Esingda bo`lsa Noz opam bilan Xolida opam hammasi kattalardek bajarishardi. Devordagi gilamga paxta bilan yozib, magnitafon qo`yib, dasturxon tuzab to`y qilardik!
- Yodimda, - Shirin uyalibgina shivirladi, - Bolalikdagi o`yinlar edida. Tushunib tushunmay o`ynayverardik!
- Bu o`yinlar emas, aslida orzular edi... Yurakda hamon o`sha orzular yashamoqda!
- Qo`limni qo`yib yuboring, - Shirin ko`zimga qaramay, hursungancha darvozasi tomon tikildi, - Uyga yetib keldik!
Qo`lini qo`yib yuborishga shoshilmay asta yo`lini to`sdim, u ham noiloj to`xtadi. Asta u qo`lidan ham tutdim.
- Qo`yvoring... -dedi, sekingina e`tiroz bildirib.
Qachon unga bunchalik yaqindan ko`zlariga qaraganimni eslay olmayman. U qo`rqa boshladi, nafas olishida tartib buzuldi. Qo`llarida titroq turdi, ko`zlarini olib qochib, boshini salgina egib oldi. Peshonaga yozgan taqdirimiz sababli, hozir unga dilimni ochishimni foydasi yo`qligini juda yaxshi bilaman. Lekin aytmasam, yorilib ketadigandekman.
- Hoz shu topda senga uch so`zni rosay aytgim kelyabdi. Shirin men seni...
- Yo`q, - shosha pisha, qo`llarini tortib oldiyu, kafti bilan og`zimni to`stdi, - Hech narsa demang, yo`qsa hammasi tamom bo`ladi...
Insonga alam qiladi. Taqdir qismatingni shu qadar chigallashib qo`yarkanki, hatto suygan insoning ko`ziga qarab ``MEN SENI SEVAMAN`` deyolmas ekansan! Shirin meni nima uchun to`xtatdi, buni bilaman. U taqdir yo`llarimiz boshqa-boshqaligiga allaqachon ko`nib ulgurgan. Ertami indinmi baribir boshqa inson bilan birga bo`lishimni biladi. Shirin qalbi pok inson, hozir qalbdagi sevgimiz tilimizda yangragudek bo`lsa, keyinchalik uchinchi inson yonida gunohkordek yashashimiz mukunligidan cho`chiydi! Shuni uchun qalbimizdagi pinhon muhabbatimiz pinhonaligicha qolgani, ikkimiz uchun ham yaxshi... A`qlan o`ylansa, men ham buni tan olaman, lekin ko`ngil ko`nmaydi, har qanday vaziyat bo`lmasin kichik bo`lsa umid yashayveradi...
- Asal qizing ham katta bo`lyabdi, bir kun u so`raydi: dadam qani deb! Shirin o`shanda unga nima deysan?
Yig`lab yurdi, bir zumda ko`zlari jiqqa yoshga to`ldi.
- Siz uylanmagan yigitsiz, men esa bolali juvon!
- Bu menga qiziq emas!
- Odamlar gapirganda izzat-nafsizga tegib boshiz egilib qoladi...
- Kim gapiradi? - jahlim chiqib ketti, - O`sha gapiradigan insonlar kim bilasanmi? Ular o`zi hayotda baxtsiz insonlar. Or-nomus, izzat-nafs, g`uru haqida bong urishaduyu yaxshilab surushtirsang o`zlarida o`sha narsalarni topolmaysan! Aslida o`sha hislar mavjud insonlar, bu narsalar haqida umuman gapirishmaydi. Qolganlarni gap-so`zlariga parvo qilmayman...
- Amakim, holamlarchi? - Shirin alam bilan hursindi, - Ularni orzu havasi, el o`rtasidagi obroo-e`tiborlarichi? -dedi, yeg`lamsirab.
Balki ulardan iltimos qilsam menga quloq tutishar. Biroq o`sha iltimos qilishimni o`ziham, ularga nisbatan adalotsizlik bo`lardi.
- Ko`rdizmi! - Shirin ingroq ovozda yig`lab, ko`z yoshlarini artdi, - Taqdiru ilohiy qarshisida ojizmiz!
Alam bilan qo`lsiltab, hayrlashdiyu uyiga yugurdi...
* * *
O`sh Shirin bilan ohirgi marta, yurakdan suhbatlashib hayrlashgan joyimizga kelganda to`xtadim. Uni darvozasiga, hira shula sochib turgan derazasiga bemano tikilgancha o`tgan bir kunimni sarxisob qilaman. Shu bir kunda qanchadan-qancha hotiralarimni titkilab chiqdim-a! Yaxshi, yomon damlarni, dilkash suhbatlaru, alam bilan hayrlashgan nigohlarni esladim...
Avazni to`yidan qaytayotgan kunimizdagi suhbat yakuni ko`ngildagidek o`tmagandi. Shirin yig`lab uyiga kirib ketgani uchunmi, shu bir yarim oy mobaynida 2, 3 bora to`qnash kelib salomlashganimizni hisobga olmasak u o`zini mendan olib qochib yurdi. Mayli bu holatga men ishda bo`lganligimni rujuv qilib, o`zimni ovutarman. Ammo bugun unga kelgan sovchilarni qanday taqat qilaman hayronman.
Undan butkul ayrilib qolishimni o`ylaganim sayin ichimda yoqimsiz sovuq harorat bosadi. Yuragim bezovt, betoqat bo`laveraman. Huddi tepamda armon qamchi o`ynatib, so`ngi umidlarimni ham quvib solayotganga o`xshaydi!
Bir nima qilishim kerak, lekin nima? Ojizligim amal qiladi.
Biroz o`ylab ko`rib, beodoblik bo`lsada derazasini chertishga jazim qildim.
- Shirin... - uch bor deraza oynasini chertdim, - Shirin... Bu men Rustam! - dedim past ovozda chaqirib.
Ichkaridan javob bo`lmadi ammo parda ortida shappa paydo bo`ldi. Cho`chimasin deya telefonim fanarini yoqib, o`zimga tutdim. Pardani cheti qayrilib Shirin mo`raladi. Menligimga ishonch hosil qildi chog`i, deraza tokchasi chetiga o`tirib asta ochdi.
- Assalom alaykum! - havotirlanib usti boshimga bir sidirg`a nazar tashlab oldi, - Tinchlikmi?
- Va`alaykum assalom... Shirin bemahalda bezovta qilganim uchun kechir!
- Nega buncha tashvilisiz? O`ziz yaxshimisiz?
- Mendan hovotir olma! - devorga suyandim, - O`zing yaxshimisan?
- Ha, yaxshi!
- Uylaringa mehmonlar kelibdimi?
- Hmm!
Hursindida yuzini u tomonga burdi.
- Mehmonlar qanday javob bilan qaytishdi? -dedim.
- Bilmadim... - kiprik ostidan bir ko`z tashlab, ayibdorday boshini quyi soldi, - Ihtiyorim oyimda! -dedi mahzun pichirlab.
- Barakalla, sen bilan fahrlanaman, - orqamni devorga suyam undan yuzimni burdim, - Uylansam olloh menga ham qiz farzand berasa, uni senga o`xshagan ota-onasiga itoatkor bo`lishini juda-juda istardim... -dedim.
Sochimga barmoqlari tegdi, sal o`tib o`pkasi to`lib, chuqur nafas oldiyu o`rnidan turdi.
- Asalni ustini yopib qo`yay! -dedi.
Shirin parda ortiga o`tib ketti. O`sha yerda bir muddat turib yig`lab oldi. Jinday vaqtdan so`ng yana qaytib joyiga o`tirdi.
- Rugzak ko`tarib qayoqdan kelayabsiz? -dedi pichirlab.
- Gapdan, futboldan...
- Hmm! - birozgina engashib hidladi, - Sizdan may hidi kelyabdi!
- Ikki qadaq ichkandim, -dedim.
- Hmm! - tanbeh berishga jazim etmadi, - Bugun jiyanlariz, Xolida opamlar mehmonga kelishgan...
- Yaxshi!
- Qandaydur zarur ishlari bor shekili, Xolida opam sizga rosa telefon qilib tusha olmadilar...
- Telefonimni
- Haa yodimda! - Shirin jilmayib men tomonga qarab qo`ydi, - Balonga arqon bog`lab olib, meni rosa sirpantirgan ediz. Keyin anavoi yerda katta qorbola yasagandik...
- Rost, barchasi esingda ekan. Bolalik qilib rosa qor ham yegandik. Ertasiga esa ikkimizam tomo` og`rig`idan qiynalgandik. Oqibatda esa bir hafta jazolanib ko`chaga chiqishimiz taqiqlangan. O`sha paytlarda dadam, oyim ishda, ammam esa non sexida ishlar edilar. Uyda opalarimiz bilan yolg`iz qolardik. Sizlar qizlar o`yinlarini o`ynab o`tirar edilar, men esa Xolida opamni chalg`itib ko`chaga qochib qolish payida bo`lardim...
- Yodimda! - kuldi, - Sho`xlik qilib, Xolida opamni rosa bezor qilardiz...
- Sizlar meni uyda olib o`tirish uchum kelin, kuyov o`yinini o`ylab topgansizlar a?
- Ha!
Shirinni yodiga tushib, jilmaydiyu uyalib ko`zlarini olib qochdi.
- Menga dadamni do`ppisini kiyg`azib, belimga belbog` bog`lashlab kuyov qilishgan. Seni esa boshinga onamni harir rumolini yopib kelin... Esingda bo`lsa Noz opam bilan Xolida opam hammasi kattalardek bajarishardi. Devordagi gilamga paxta bilan yozib, magnitafon qo`yib, dasturxon tuzab to`y qilardik!
- Yodimda, - Shirin uyalibgina shivirladi, - Bolalikdagi o`yinlar edida. Tushunib tushunmay o`ynayverardik!
- Bu o`yinlar emas, aslida orzular edi... Yurakda hamon o`sha orzular yashamoqda!
- Qo`limni qo`yib yuboring, - Shirin ko`zimga qaramay, hursungancha darvozasi tomon tikildi, - Uyga yetib keldik!
Qo`lini qo`yib yuborishga shoshilmay asta yo`lini to`sdim, u ham noiloj to`xtadi. Asta u qo`lidan ham tutdim.
- Qo`yvoring... -dedi, sekingina e`tiroz bildirib.
Qachon unga bunchalik yaqindan ko`zlariga qaraganimni eslay olmayman. U qo`rqa boshladi, nafas olishida tartib buzuldi. Qo`llarida titroq turdi, ko`zlarini olib qochib, boshini salgina egib oldi. Peshonaga yozgan taqdirimiz sababli, hozir unga dilimni ochishimni foydasi yo`qligini juda yaxshi bilaman. Lekin aytmasam, yorilib ketadigandekman.
- Hoz shu topda senga uch so`zni rosay aytgim kelyabdi. Shirin men seni...
- Yo`q, - shosha pisha, qo`llarini tortib oldiyu, kafti bilan og`zimni to`stdi, - Hech narsa demang, yo`qsa hammasi tamom bo`ladi...
Insonga alam qiladi. Taqdir qismatingni shu qadar chigallashib qo`yarkanki, hatto suygan insoning ko`ziga qarab ``MEN SENI SEVAMAN`` deyolmas ekansan! Shirin meni nima uchun to`xtatdi, buni bilaman. U taqdir yo`llarimiz boshqa-boshqaligiga allaqachon ko`nib ulgurgan. Ertami indinmi baribir boshqa inson bilan birga bo`lishimni biladi. Shirin qalbi pok inson, hozir qalbdagi sevgimiz tilimizda yangragudek bo`lsa, keyinchalik uchinchi inson yonida gunohkordek yashashimiz mukunligidan cho`chiydi! Shuni uchun qalbimizdagi pinhon muhabbatimiz pinhonaligicha qolgani, ikkimiz uchun ham yaxshi... A`qlan o`ylansa, men ham buni tan olaman, lekin ko`ngil ko`nmaydi, har qanday vaziyat bo`lmasin kichik bo`lsa umid yashayveradi...
- Asal qizing ham katta bo`lyabdi, bir kun u so`raydi: dadam qani deb! Shirin o`shanda unga nima deysan?
Yig`lab yurdi, bir zumda ko`zlari jiqqa yoshga to`ldi.
- Siz uylanmagan yigitsiz, men esa bolali juvon!
- Bu menga qiziq emas!
- Odamlar gapirganda izzat-nafsizga tegib boshiz egilib qoladi...
- Kim gapiradi? - jahlim chiqib ketti, - O`sha gapiradigan insonlar kim bilasanmi? Ular o`zi hayotda baxtsiz insonlar. Or-nomus, izzat-nafs, g`uru haqida bong urishaduyu yaxshilab surushtirsang o`zlarida o`sha narsalarni topolmaysan! Aslida o`sha hislar mavjud insonlar, bu narsalar haqida umuman gapirishmaydi. Qolganlarni gap-so`zlariga parvo qilmayman...
- Amakim, holamlarchi? - Shirin alam bilan hursindi, - Ularni orzu havasi, el o`rtasidagi obroo-e`tiborlarichi? -dedi, yeg`lamsirab.
Balki ulardan iltimos qilsam menga quloq tutishar. Biroq o`sha iltimos qilishimni o`ziham, ularga nisbatan adalotsizlik bo`lardi.
- Ko`rdizmi! - Shirin ingroq ovozda yig`lab, ko`z yoshlarini artdi, - Taqdiru ilohiy qarshisida ojizmiz!
Alam bilan qo`lsiltab, hayrlashdiyu uyiga yugurdi...
* * *
O`sh Shirin bilan ohirgi marta, yurakdan suhbatlashib hayrlashgan joyimizga kelganda to`xtadim. Uni darvozasiga, hira shula sochib turgan derazasiga bemano tikilgancha o`tgan bir kunimni sarxisob qilaman. Shu bir kunda qanchadan-qancha hotiralarimni titkilab chiqdim-a! Yaxshi, yomon damlarni, dilkash suhbatlaru, alam bilan hayrlashgan nigohlarni esladim...
Avazni to`yidan qaytayotgan kunimizdagi suhbat yakuni ko`ngildagidek o`tmagandi. Shirin yig`lab uyiga kirib ketgani uchunmi, shu bir yarim oy mobaynida 2, 3 bora to`qnash kelib salomlashganimizni hisobga olmasak u o`zini mendan olib qochib yurdi. Mayli bu holatga men ishda bo`lganligimni rujuv qilib, o`zimni ovutarman. Ammo bugun unga kelgan sovchilarni qanday taqat qilaman hayronman.
Undan butkul ayrilib qolishimni o`ylaganim sayin ichimda yoqimsiz sovuq harorat bosadi. Yuragim bezovt, betoqat bo`laveraman. Huddi tepamda armon qamchi o`ynatib, so`ngi umidlarimni ham quvib solayotganga o`xshaydi!
Bir nima qilishim kerak, lekin nima? Ojizligim amal qiladi.
Biroz o`ylab ko`rib, beodoblik bo`lsada derazasini chertishga jazim qildim.
- Shirin... - uch bor deraza oynasini chertdim, - Shirin... Bu men Rustam! - dedim past ovozda chaqirib.
Ichkaridan javob bo`lmadi ammo parda ortida shappa paydo bo`ldi. Cho`chimasin deya telefonim fanarini yoqib, o`zimga tutdim. Pardani cheti qayrilib Shirin mo`raladi. Menligimga ishonch hosil qildi chog`i, deraza tokchasi chetiga o`tirib asta ochdi.
- Assalom alaykum! - havotirlanib usti boshimga bir sidirg`a nazar tashlab oldi, - Tinchlikmi?
- Va`alaykum assalom... Shirin bemahalda bezovta qilganim uchun kechir!
- Nega buncha tashvilisiz? O`ziz yaxshimisiz?
- Mendan hovotir olma! - devorga suyandim, - O`zing yaxshimisan?
- Ha, yaxshi!
- Uylaringa mehmonlar kelibdimi?
- Hmm!
Hursindida yuzini u tomonga burdi.
- Mehmonlar qanday javob bilan qaytishdi? -dedim.
- Bilmadim... - kiprik ostidan bir ko`z tashlab, ayibdorday boshini quyi soldi, - Ihtiyorim oyimda! -dedi mahzun pichirlab.
- Barakalla, sen bilan fahrlanaman, - orqamni devorga suyam undan yuzimni burdim, - Uylansam olloh menga ham qiz farzand berasa, uni senga o`xshagan ota-onasiga itoatkor bo`lishini juda-juda istardim... -dedim.
Sochimga barmoqlari tegdi, sal o`tib o`pkasi to`lib, chuqur nafas oldiyu o`rnidan turdi.
- Asalni ustini yopib qo`yay! -dedi.
Shirin parda ortiga o`tib ketti. O`sha yerda bir muddat turib yig`lab oldi. Jinday vaqtdan so`ng yana qaytib joyiga o`tirdi.
- Rugzak ko`tarib qayoqdan kelayabsiz? -dedi pichirlab.
- Gapdan, futboldan...
- Hmm! - birozgina engashib hidladi, - Sizdan may hidi kelyabdi!
- Ikki qadaq ichkandim, -dedim.
- Hmm! - tanbeh berishga jazim etmadi, - Bugun jiyanlariz, Xolida opamlar mehmonga kelishgan...
- Yaxshi!
- Qandaydur zarur ishlari bor shekili, Xolida opam sizga rosa telefon qilib tusha olmadilar...
- Telefonimni