Tasodifiy hikoya: Adashgan avtobus 7 (kamolov )
Nabijon hoshimov asari Yakuniy Wisma – Бу савдо деганлари шунақа нарса эканки, оборотда пулинг қ...davomi

sirpangan edik...
- Haa yodimda! - Shirin jilmayib men tomonga qarab qo`ydi, - Balonga arqon bog`lab olib, meni rosa sirpantirgan ediz. Keyin anavoi yerda katta qorbola yasagandik...
- Rost, barchasi esingda ekan. Bolalik qilib rosa qor ham yegandik. Ertasiga esa ikkimizam tomo` og`rig`idan qiynalgandik. Oqibatda esa bir hafta jazolanib ko`chaga chiqishimiz taqiqlangan. O`sha paytlarda dadam, oyim ishda, ammam esa non sexida ishlar edilar. Uyda opalarimiz bilan yolg`iz qolardik. Sizlar qizlar o`yinlarini o`ynab o`tirar edilar, men esa Xolida opamni chalg`itib ko`chaga qochib qolish payida bo`lardim...
- Yodimda! - kuldi, - Sho`xlik qilib, Xolida opamni rosa bezor qilardiz...
- Sizlar meni uyda olib o`tirish uchum kelin, kuyov o`yinini o`ylab topgansizlar a?
- Ha!

Shirinni yodiga tushib, jilmaydiyu uyalib ko`zlarini olib qochdi.

- Menga dadamni do`ppisini kiyg`azib, belimga belbog` bog`lashlab kuyov qilishgan. Seni esa boshinga onamni harir rumolini yopib kelin... Esingda bo`lsa Noz opam bilan Xolida opam hammasi kattalardek bajarishardi. Devordagi gilamga paxta bilan yozib, magnitafon qo`yib, dasturxon tuzab to`y qilardik!
- Yodimda, - Shirin uyalibgina shivirladi, - Bolalikdagi o`yinlar edida. Tushunib tushunmay o`ynayverardik!
- Bu o`yinlar emas, aslida orzular edi... Yurakda hamon o`sha orzular yashamoqda!
- Qo`limni qo`yib yuboring, - Shirin ko`zimga qaramay, hursungancha darvozasi tomon tikildi, - Uyga yetib keldik!

Qo`lini qo`yib yuborishga shoshilmay asta yo`lini to`sdim, u ham noiloj to`xtadi. Asta u qo`lidan ham tutdim.

- Qo`yvoring... -dedi, sekingina e`tiroz bildirib.

Qachon unga bunchalik yaqindan ko`zlariga qaraganimni eslay olmayman. U qo`rqa boshladi, nafas olishida tartib buzuldi. Qo`llarida titroq turdi, ko`zlarini olib qochib, boshini salgina egib oldi. Peshonaga yozgan taqdirimiz sababli, hozir unga dilimni ochishimni foydasi yo`qligini juda yaxshi bilaman. Lekin aytmasam, yorilib ketadigandekman.

- Hoz shu topda senga uch so`zni rosay aytgim kelyabdi. Shirin men seni...
- Yo`q, - shosha pisha, qo`llarini tortib oldiyu, kafti bilan og`zimni to`stdi, - Hech narsa demang, yo`qsa hammasi tamom bo`ladi...

Insonga alam qiladi. Taqdir qismatingni shu qadar chigallashib qo`yarkanki, hatto suygan insoning ko`ziga qarab ``MEN SENI SEVAMAN`` deyolmas ekansan! Shirin meni nima uchun to`xtatdi, buni bilaman. U taqdir yo`llarimiz boshqa-boshqaligiga allaqachon ko`nib ulgurgan. Ertami indinmi baribir boshqa inson bilan birga bo`lishimni biladi. Shirin qalbi pok inson, hozir qalbdagi sevgimiz tilimizda yangragudek bo`lsa, keyinchalik uchinchi inson yonida gunohkordek yashashimiz mukunligidan cho`chiydi! Shuni uchun qalbimizdagi pinhon muhabbatimiz pinhonaligicha qolgani, ikkimiz uchun ham yaxshi... A`qlan o`ylansa, men ham buni tan olaman, lekin ko`ngil ko`nmaydi, har qanday vaziyat bo`lmasin kichik bo`lsa umid yashayveradi...

- Asal qizing ham katta bo`lyabdi, bir kun u so`raydi: dadam qani deb! Shirin o`shanda unga nima deysan?

Yig`lab yurdi, bir zumda ko`zlari jiqqa yoshga to`ldi.

- Siz uylanmagan yigitsiz, men esa bolali juvon!
- Bu menga qiziq emas!
- Odamlar gapirganda izzat-nafsizga tegib boshiz egilib qoladi...
- Kim gapiradi? - jahlim chiqib ketti, - O`sha gapiradigan insonlar kim bilasanmi? Ular o`zi hayotda baxtsiz insonlar. Or-nomus, izzat-nafs, g`uru haqida bong urishaduyu yaxshilab surushtirsang o`zlarida o`sha narsalarni topolmaysan! Aslida o`sha hislar mavjud insonlar, bu narsalar haqida umuman gapirishmaydi. Qolganlarni gap-so`zlariga parvo qilmayman...
- Amakim, holamlarchi? - Shirin alam bilan hursindi, - Ularni orzu havasi, el o`rtasidagi obroo-e`tiborlarichi? -dedi, yeg`lamsirab.

Balki ulardan iltimos qilsam menga quloq tutishar. Biroq o`sha iltimos qilishimni o`ziham, ularga nisbatan adalotsizlik bo`lardi.

- Ko`rdizmi! - Shirin ingroq ovozda yig`lab, ko`z yoshlarini artdi, - Taqdiru ilohiy qarshisida ojizmiz!

Alam bilan qo`lsiltab, hayrlashdiyu uyiga yugurdi...

* * *

O`sh Shirin bilan ohirgi marta, yurakdan suhbatlashib hayrlashgan joyimizga kelganda to`xtadim. Uni darvozasiga, hira shula sochib turgan derazasiga bemano tikilgancha o`tgan bir kunimni sarxisob qilaman. Shu bir kunda qanchadan-qancha hotiralarimni titkilab chiqdim-a! Yaxshi, yomon damlarni, dilkash suhbatlaru, alam bilan hayrlashgan nigohlarni esladim...

Avazni to`yidan qaytayotgan kunimizdagi suhbat yakuni ko`ngildagidek o`tmagandi. Shirin yig`lab uyiga kirib ketgani uchunmi, shu bir yarim oy mobaynida 2, 3 bora to`qnash kelib salomlashganimizni hisobga olmasak u o`zini mendan olib qochib yurdi. Mayli bu holatga men ishda bo`lganligimni rujuv qilib, o`zimni ovutarman. Ammo bugun unga kelgan sovchilarni qanday taqat qilaman hayronman.
Undan butkul ayrilib qolishimni o`ylaganim sayin ichimda yoqimsiz sovuq harorat bosadi. Yuragim bezovt, betoqat bo`laveraman. Huddi tepamda armon qamchi o`ynatib, so`ngi umidlarimni ham quvib solayotganga o`xshaydi!
Bir nima qilishim kerak, lekin nima? Ojizligim amal qiladi.

Biroz o`ylab ko`rib, beodoblik bo`lsada derazasini chertishga jazim qildim.

- Shirin... - uch bor deraza oynasini chertdim, - Shirin... Bu men Rustam! - dedim past ovozda chaqirib.

Ichkaridan javob bo`lmadi ammo parda ortida shappa paydo bo`ldi. Cho`chimasin deya telefonim fanarini yoqib, o`zimga tutdim. Pardani cheti qayrilib Shirin mo`raladi. Menligimga ishonch hosil qildi chog`i, deraza tokchasi chetiga o`tirib asta ochdi.

- Assalom alaykum! - havotirlanib usti boshimga bir sidirg`a nazar tashlab oldi, - Tinchlikmi?
- Va`alaykum assalom... Shirin bemahalda bezovta qilganim uchun kechir!
- Nega buncha tashvilisiz? O`ziz yaxshimisiz?
- Mendan hovotir olma! - devorga suyandim, - O`zing yaxshimisan?
- Ha, yaxshi!
- Uylaringa mehmonlar kelibdimi?
- Hmm!

Hursindida yuzini u tomonga burdi.

- Mehmonlar qanday javob bilan qaytishdi? -dedim.
- Bilmadim... - kiprik ostidan bir ko`z tashlab, ayibdorday boshini quyi soldi, - Ihtiyorim oyimda! -dedi mahzun pichirlab.
- Barakalla, sen bilan fahrlanaman, - orqamni devorga suyam undan yuzimni burdim, - Uylansam olloh menga ham qiz farzand berasa, uni senga o`xshagan ota-onasiga itoatkor bo`lishini juda-juda istardim... -dedim.

Sochimga barmoqlari tegdi, sal o`tib o`pkasi to`lib, chuqur nafas oldiyu o`rnidan turdi.

- Asalni ustini yopib qo`yay! -dedi.

Shirin parda ortiga o`tib ketti. O`sha yerda bir muddat turib yig`lab oldi. Jinday vaqtdan so`ng yana qaytib joyiga o`tirdi.

- Rugzak ko`tarib qayoqdan kelayabsiz? -dedi pichirlab.
- Gapdan, futboldan...
- Hmm! - birozgina engashib hidladi, - Sizdan may hidi kelyabdi!
- Ikki qadaq ichkandim, -dedim.
- Hmm! - tanbeh berishga jazim etmadi, - Bugun jiyanlariz, Xolida opamlar mehmonga kelishgan...
- Yaxshi!
- Qandaydur zarur ishlari bor shekili, Xolida opam sizga rosa telefon qilib tusha olmadilar...
- Telefonimni