Tasodifiy hikoya: Xech kimga aytolmagan gaplarim 4
Кучага чикиб тоза хаводан туйиб нафас олдимох мазза. Кейин 1-2 чигал ёзди машкларини бажардик сунг -...davomi

politsiyaga uning o‘ligini mening jasadimday qilib ko‘rsatamiz, shundaymi?

Martsiya bosh irg‘adi.

— Shunday qilsak politsiya ortimizdan tushmaydi. Erimni tunda tinchitamiz. Sen boyagi xatni yozib, uyingda qoldirasanda, yarim kechasi bizlarnikiga kelasan. Eshikni o‘zim ochaman. Reyni uxlayotganida boshiga yostiq bosib o‘ldiramiz. Keyin jasadini mashinangga tiqamizu…

— Mashinani jarga itaramiz, — dedi Bryus quvonchdan ko‘zlari chaqnab. — Aqlingga balli! Zo‘r reja tuzibsan!

— Yo‘g‘-e?

— Politsiya mening o‘zimni o‘ldirmoqchiligim haqidagi xatimni o‘qiydi, keyin jardan, portlagan mashinaning ichidan kuygan jasadni topadi. Xullas, Bryus o‘z joniga qasd qilgan, degan xulosaga kelishadi. Qoyilman, jonginam.

Ayol jilmaydi.

— Firmadagi hamkasblaring ham qaytib seni bezovta qilmaydi, to‘g‘rimi?

— Xatda hamma pulni qimorda yutqazdim deb yozaman. Murdadan kim ham haqini talab qilardi… Ering g‘oyib bo‘lgach politsiya keyinroq uni qidirishi mumkin. Shunda uning sen bilan birga Yevropaga sayohatga ketgani ma’lum bo‘ladi. Aslida esa uning o‘rniga men ketaman. Ering bilan ko‘rinishimiz o‘xshash. Hech kim shubhalanmaydi. Pasportlar allaqachon tayyor, Parijdagi mehmonxonaga buyurtma berilgan. Ikkalamiz sayohat dasturida yozilgan hamma shaharlarni mazza qilib aylanamiz. Keyin esa uzoqroqqa qochib ketamiz. Politsiya izimizni ham topolmaydi. Parijga necha kundan keyin jo‘namoqchisizlar?

— Keyingi hafta juma kuni, — dedi Martsiya ma’yus tortib. — Tongda Nyu-Yorkka uchamiz. Ertasi kuni Parijga qarab yo‘l olamiz.

— Yaxshi. Bo‘lmasa. Keyingi hafta payshanba kuni tunda uyingga boraman. Ering uyquga ketgach pastga tushib eshikni ochasan. Reyni o‘ldirgach birga aeroportga jo‘naymiz. Men o‘sha kuni haligi xatni yozib qoldirib lash-lushlarimni olvolaman.

— Pullarnichi?

— Ularniyam olaman. Sen ham jomadonlaringni taxtlab, tayyor bo‘lib tur, — shunday deb Bryus Martsiyani quchdi. — Sening aqllli ayol ekaningni bilardimu, lekin bunchalik donosan, deb o‘ylamovdim.

— Shu ishni eplay olarmikanmiz?

— Xavotirlanma, albatta eplaymiz.

Kunlar juda sekin o‘tardi. Hech kimda shubha uyg‘otmaslik uchun ular payshanbagacha uchrashmaslikka qaror qilishdi.

Martsiya unchalik xavotirlanmayotgan bo‘lsa-da, ko‘ngli notinch edi.

Chorshanba kuni Bryus qo‘ng‘iroq qilib ertaga kechga yaqin xatni yozib, pullarni mashinaga joylab shaylanib turishini, Martsiya eri uxlagach unga darrov sim qoqishi kerakligini tayinladi.

— Borganimda eshikni ochsang bo‘ldi, — dedi Bryus. — Qolganini menga qo‘yib ber.

So‘nggi kun bir oydek uzoq cho‘zildi. Martsiya Bryusga tongga yaqin, soat to‘rtdan yigirmata o‘tganda qo‘ng‘iroq qildi. Xushtori darrov trubkani ko‘tardi.

— Niyatingdan qaytdingmi deb xavotirlana boshlagandim, — dedi u.

— Erim kech uxladi. Lekin hozir xurrak otayapti.

— Besh daqiqada yetib boraman.

Bryusning mashinasi uyning yoniga kelib to‘xtagach, Martsiya eshikni ochdi. Xushtori oyoq uchida ichkariga kirdi.

— Xatni aytganingdek qilib yozib qoldirdim. Narsalarim mashinada.

— Pulchi?

— Pul ham yukxonadagi jomadonda.

— Juda soz. Ikkimiz birga ancha yayradik, jonginam.

Martsiyaning so‘nggi gapini Bryus eshitolmay qoldi. Chunki kimdir orqa tomondan boshiga cho‘yan quvur bilan tushirdi. U ingrashga ham majoli yetmay gursillab quladi.

— Hushidan ketdi, — dedi Rey Donaxyu quvurni chetga qo‘yib. — Bir zarb bilan tinchitdim. Tashqariga qarachi hech kim mo‘ralamayaptimikan. Bizga guvohlarning keragi yo‘q.

Martsiya eshikni ochib tashqariga chiqdi. Hamma yoq jimjit. U tungi salqin havodan ko‘ksi to‘lib, miriqib nafas oldi.

— O’ynashingni mashinasini orqa tomonga bur, — dedi Rey xotiniga. — Shoshmay tur, cho‘ntagidan mashinaning kalitini olib beray.— U polda yotgan Bryusning cho‘ntagidan bir shoda kalitni chiqarib Martsiyaga uzatdi.

Ayol mashinani uyning orqa eshigiga yaqin joyda to‘xtatgach, Rey Bryusni ko‘tarib olib chiqib mashinaga tiqdi-da, o‘zi rulga o‘tirdi.

— Sen bizning mashinamizni haydab ortimdan borasan, — dedi u Martsiyaga. — Men 32-yo‘l bo‘ylab shimolga burilaman. Taxminan bir-bir yarim mildan keyin yo‘l jarlik labidan o‘tadi. Uni o‘sha yerda mashinasi bilan ag‘daramiz.

— Mashina yonib ketgach jasad Bryusniki ekanligini politsiya aniqlay olmasachi?

— Xavotirlanma. Hozir tishlarning rentgen surati orqali har qanday odamning shaxsini aniqlash mumkin. Xushtoring buni bilmagani yaxshi bo‘ldi.

— Boyoqish juda go‘l odam edi.

— U haqida o‘tgan zamonda gapirishga hali erta, — dedi Rey jilmayib. — Bryus hali tirik.

Martsiya erining ortidan mashinasini haydab jarning yoqasida tormozni bosdi. Rey Bryusning mashinasidan chiqib yukxonadan pul solingan jomadonni oldi-da, gumon uyg‘otadigan biror buyum qolmadimikan, deb chalajon oshiqning cho‘ntagini titkiladi. Keyin uni rulga o‘tqazib oyog‘ini gaz tepkisiga qo‘ydi.

— Alvido, Bryus, — dedi Martsiya behush sevgilisining qulog‘iga shivirlab. — Qanchalik zerikarli xushtor bo‘lganingni bilsang edi.

Rey jarga qarab itargach mashina yog‘och to‘siqni buzib o‘tib havoda bir soniya muallaq qotdi-da gumburlab pastga quladi va yonib ketdi.

Er-xotin pul solingan jomadonni olib o‘zlarining mashinasiga o‘tirishdi va uyga qaytishdi.

— Laqma sevgilingdan ham qutuldik, — dedi Rey miyig‘ida kulib. — Nyu-Yorkka uchishimizga hali ikki soat bor. U yog‘i Parij!

— Parij! — Ko‘ngli shodlikka to‘lib entikdi Martsiya. — Bu safar Parijda mazza qilib yashashga bemalol pulimiz yetadi.

U shunday deb qo‘llariga qaradi. Qo‘llari sira titramayotgandi. “Qanday dovyurak ayolman-a” o‘yladi u va yuziga mayin tabassum yugurdi.