Tasodifiy hikoya: Umida
Bu voqea bo'ganiga chamasi 2yo 3 yil bo'ldi. Man dokaxelebda ishlardim man bilan birga yana 5kishlar...davomi

nima desam ekan!
- Sizmi Malika bemalol aytvuring nima bo‘ldi.
- So‘rashga noqulay bo‘layapdida Jamshid aka!
- So‘rayvering Malika!
- Shu desangiz pul kerak edi, onamni operatsiyasiga ... yig‘lab yubordi shekilli hiqillagan ovozlar kela boshladi u tomondan.
- Malika qancha kerak?
- ...
- Malika!
- Bilmayman, shifokorlar aytishmayapti. albatta ishlab qaytaraman keyin!
- Hozir qayerdasiz? Boraman aytgan joyizga!
- Kasalxonadaman.
- Hoziroq yetib boraman!
- Rahmat Jamshid aka!
Seyfdan ancha muncha pul oldim yana 500 $ oldimda kasalxonaga o‘qday uchdim. Borsam Malika yig‘lab o‘tiribdi.
- Ha nima bo‘ldi.
- Onamni ahvollari og‘irlashib qoldilar.
- Nima? Qani shifokor?
- Ana xonasida o‘tiribdi.
- Qani yuringchi oldiga birgalikda kiramiz. Eshikni taqillata boshladim
- Kiring! Xo‘sh xizmat!
- Nega bu kishini onalarini operatsiya cho‘zayapsiz? Qancha pul sizga? Mana men beraman.
- Tinchlaning! Kasalxonamiz pullik men xizmat haqini so‘rayotganim yo‘q, operatsiyaga ketadigan dorilar hammasi yo‘q, poytaxtga buyurtma qilganmiz bugun kechga kelib qolishi kerak. Dori darmonlar qimmat!
- Xo‘sh qancha ekan o‘sha dorilar?
- Bilmasam kelsinchi dori o‘ziz chekini ko‘rib to‘laysiz menga bir tiyin pulimiz kerakmas!

Davomi bor! Yana sio‘may qoldi!Uzr