Tasodifiy hikoya: Асила энди ....га асира....2
YAXSHILIKKA - "YAXSHILIK" 2 Asila Yolqin zórlagandan keyin, bir haftagacha "yomon" tushlar kórib yurdi. Aksiga olib eri ham sikmay qóydi negadir. Yolqinning uyi birinchi qavatda bólganidan Asila kochaga chiqish uchun hohlamasada uning eshigi oldidan ótishga majbur edi. Biroq, oxirgi paytda qandaydir hissiyot Yolqinning uyiga tortardi. Shu sababli eri ishdan kelib, mantini yeb olgach: "Bir likopchaga suzib bersang Yolqin akaga tashlab chiqaman" deganida bexosdan "Nega?" deb yubordi. Aslida esa s...davomi

TELEFON... 3-qism (Tanlovga!)

Добавил:	-MAJNUN- (29.12.2018 / 17:15)
Рейтинг:	(4)
Прочтений:	17003
Комментарии:	2

TELEFON...

3-Qism...


U tomondan tushinarsiz ingrashga o`xshash ovoz kelardi. Menga shunday tuyulardi, balki shunchaki qo`lidan tushurib yuborgandur telefonini! Lekin negadur darov javob beravermadi...

- Aloooo... Maftunaaa!

Uni chaqira boshladim.

- ....

U javob bermasdi.

- Alooo, Maftunaxon...

Yanada qattiqroq, gapirdim telefon maikrafoniga.

- Alo-o-o-o! -dedi, dirdiragan ovozda.
- Nima bo`ldi?
- Hechnima-a-a!

Ovozida yeg`i alomati bor.

- Birnima g`ichirlab ketdiyu? -dedim.
- ....

Yeg`i ovozi kuchliroq kela boshladi.

- Alooo Maftunaxon...
- Hmm!
- Nima yig`layabsizmi?
- Yeqilib... - endi ho`ngrab yubordi, - Yeqilib tushdim...

``O`hhh, jin ursin-a!``

- Qayerdan yeqildiz? - yuragimni vohima boshdi, - Hech qayeriz lat yemadimi?
- ...
- Maftunaaaa!
- Hmmm!

Yeg`lashidan yomonroq yeqilgani ayon edi. Undan havotirlana boshladim. Endi noiloj yoniga borishga majbur edim.

- Aloo Maftuna eshityabsizmi?
- Ha, nima!
- Yonizda sizga yordam beradigan odam bormi?
- Yolg`izman! -dedi, yig`lashda davom etib.
- Boraman, manzilizni ayting! - u yig`lagancha yashash manzilini tushuntira boshladi, - Hozir boraman, faqat yig`lamang ho`p?
- Tezroq keling...

Tezda kiyindimu telefonni olib uni yoniga shoshildim...


* * * * *


MAFTUNA:

- Chaqrivumni birinchisi va ikkinchis besamar ketti. Uchunchi galda esa, notanish yigit ko`tardi! O`zimni bosib olib, hushmomilalik va ozgincha ayollik nazokati bilan suhbatga kirishdim. Bu ish berdi, u telefonni topib olganini tan oldi. Keyin tanishib olidim. Qarasam g`irt begona emas ekan! Shog`irdim Nargizaxonning tanishi bo`lib chiqdi.

Bugun to`rt hamkasib, kelayotgan Yangi Yil bayramini nishonlab restaranda o`tirgan edik. Chiqimlar meyordan oshib ketgani sabab taksiga to`lashga pulimiz qolmabdi. Nargizaxon; tanishi borligini aytib aynan shu yigitni chaqirgandi. Qizlarni qistovi bilan yoshgina hamkasbimiz Nargizaxon ham ikki qultum sharob ichgandi. To`satdan bizlarga ham gap teqqazib uni tergab berdi. Men ersiz ayol edim, shuni uchunmi uning so`zlari zalvorini unchayam his etmadim. Ammo qolgan hamkasblarim qamchi yeb holdan toygandek bo`shashib qolishdi. O`shanda bu yigitni tushungan, mulohazali inson ekanligini tushungandim. Hursand bo`lib ketdim. Meni tushunadi, telefonimni olib kelib beradi deb o`ylagan edim. Ammo birdan feli aynib so`kina boshladi. Keyingi so`zlaridan esa, shokka tushib qoldim. Hatto oyoqlarimdan mador ketib, o`zimni devon ustiga tashlab yubordim.

``U hammasini, ko`rgan telefonimni ochib ko`rgan!``

Qattiq qo`rqib ketdim. Inson borki uning jismini ustihoni tik tutib tursa, ruhini yuragidagi hechkimga aytolmaydigan sirlari tik tutib turadi...

Ayollik hirsimni nazoratda ushlash, sal bo`lsada taskin berish maqsadida yigitlar bilan ayollik shanimga nojoyiz suhbatlar qura boshlagandim. Bu yo`l bilan sal bo`lsada o`zimga taskin berib hirsimni jilovlay olaman deb o`ylagandim. Ammo hirsimni jilovlash o`rniga, nazoratni qo`ldan chiqarib qo`ydim. Hayosiz filmlar ko`rish kundalik odatga aylanib qoldi. Hatto ularga taqlid qilib, o`z jismimdan o`zim huzur ola boshladim. Bazan yolg`iz bo`lgan vaqtlarimda o`zimni beyhayo holatda suratlarga tushurib, o`zimni tomosha qila boshlagan edim.
Bu ishlarimdan hechkimni habari yo`q, bu meni sirim edi.
Ishxonada, ko`chada meni bilgan hamkasiblarim, yaqinlarim meni - sabirli, hayoli pokdomon ayol sifatida bilishar hurmat qilishardi. Yaqin-yaqindan buyon jirkanch qiyofga ega bo`lganimdan beyhabar edilar. Agar bu qiyofamdan yiqinlarim, hamkasiblarim habar topsa!!! O`ylashgayam cho`chiyman!

``Ey hudoyim nima qilib qo`ydim! Negayam telefon sotib oldim?! Nima uchun telegram deb atalmish shayton bozorga oraladim! Nega nega! Hoooo qishloqdagi yaqinlarib bilsa nima bo`ladi? Otamchi? Hudo ko`rsatmasin bo`g`zimga pichoq torttishi aniq!!!``

Qo`rqib ketganimdan ho`ngrab yeg`lab yubordim. Yerda yotgan telefonimdan ismim eshitila boshladi. Olib qulog`imga tutdim, negadur yigit meni yupatmoqchi bo`lardi. Yeg`layotganim sababini so`raganda ``Yeqilib tushdim!`` deb yubordim. Rahmi keldimi yoki rosdan yeqilib tushdi deb o`yladimi, manizilimni so`rab yonimga kelishini aytdi! O`zimni sal bosvolgan bo`lsamda, lekin yuragimdagi qurquv va hovotirni bosolmasdim.

Suratlarim tarqalib ketmasin, sharmanda bo`lmay deb iltijmo qilardim. Tinmay soatga qarardim, yurak hovuchlab yigitni kelishini kutardim. Nihoyat eshik jiringladi! Oradan o`ttiz daqiqa o`tibdi, ammo men uchun o`ttiz soat vaqt o`tib ketgandik uzoq cho`zildi uning kelishi...


* * * * *

ASQAR:
- Lanati uydan shoshib chiqibmanu, pul olishni unutibman! Katta yo`lga chiqqanimda pulim yo`qligini bilganimdan keyin, ortga qaytishga erindim. Chamamda manzilgacha 3.km masofa chiqadi. Shuni uchun yugurib ketaqolishga qaror qildim. Lekin 5, 6 daqiqa yuzura oldim holos, qalin kiymlar buni ustiga sovuq havo o`pkamni tez charchatib qo`ydi. Uyog`iga yayov ketdim. Taksida borib kelishni o`ylaganim uchun, futbolka ustidan kurka kiyib qo`yaqolgandim. Buni ustiga boya yugurganimda biroz terlabmanmi ayolni uyiga yetib borgunimcha sovuqqotib ketdim.

``Ishqilib yaxshi bo`lsinda!`` degan havotirda, zinadan to`rtinchi qavatga shoshib chiqdimu, qo`ng`iroq tugmachasini bosdim. Sal o`tib eshik ochildi. Qarshimda ko`zyoshlardan yuzlari namlangan, ammo oyog`i soppa-sog` bo`lgan ayol turardi. Bu o`sha selfiylardagi ayolning o`zi edi!

- Telefonimni olib kelib beradi deb aldabsizda? -dedim, uni oyog`lariga ishora qilib.
- Hmm!

Ko`zlarini olib qochgancha, bosh irg`ab tastiqladi.

- Makkora! - qaddi-qomadiga bir qarab oldim, - Sen ishonib, sendan havotirlanib uydan shoshib chiqibman. Oqibatda taksiga pul olishni unitibman. Lekin sen yordamga muhtojdursan, rostdan yeqilib oyog`ingni shikasladingmi deb hovotirlanib sovuq tun bo`lishiga qaramay piyoda kelibman ahmoqqa o`xshab! -dedim, sovqatganim alami yuragimni yondirib.
- Telefonimni... - ko`zimga qarolmay bir yutunib oldi, - Telefonimni opkeldizmi? -dedi.

Shoshmaygina telefonini u tomonga uzatdim. U telefonini olmoq uchun narigi tomonidan ushladi. Men bu tomonini qo`yib yubormadim.

- Sen o`zingni joni telefon ichida joylashgan o`lmas kashshayman deb o`ylaysanmi? -dedim, ko`zlariga qarab.

Ensasi qotib menga termuldi va birozgina shartaki ohangda:
- Yo`q! -dediyu telefonini tortib oldi.
- Menam shunday bo`lsa kerak deb o`ylagandim! - alamimdan kuldim, - Ichidagi jonlaringni o`chirib tashlagandim. Haqiqatda kashshay emasakansan, mana o`lmabsan! -dedim.

Ayol jimgina bosh egib turardi. Men esa yana shu sovuqda, uyga piyoda qaytishimni o`ylab asabiylashardim. Alamimdan chiqish uchun, uray desam ayol kishi. Shuni uchun gap bilan ezg`ilab alamimdan chiqib olgim keldi.

- Yoldiz o`zing turasanmi?
- Yo`q! - uy ichiga bir nigoh tashlab qo`ydi, - Uyda erim bor!

``Uyalmay aldashinichi!``

- Ering kar-soqov, oyoq-qo`li sholmi?
- Yo`q u soppa-sog`,