Tasodifiy hikoya: *** Dunyo xalqlarida nikohning birinchi kechasi ***
*** Dunyo xalqlarida nikohning birinchi kechasi *** Ba'zi bir Afrika qabilalarida nikohning birin...davomi

TELEFON... 4-Qism (Tanlovga)

Добавил:	-MAJNUN- (29.12.2018 / 17:26)
Рейтинг:	(2)
Прочтений:	15695
Комментарии:	6

TELEFON...

4-Qism...


Shuning uchun unga erim borligini aytib yolg`on gapirdim. Ammo yolg`onimni darov sezib qoldi. Endi tomom qo`lida qo`g`irchoqdek o`ynatadi, deb o`yldim.
Biroq bu yigit men bilgan, tanigan erkaklardan anchayin farq qilar ekan.
Chiroyli, husnim sabbabmi, hissiz sobiq erimdan boshqa, shu choqqacha uchragan har qanday erkak menga qo`pol gapirmagan, doyimo oldimda hushmomila bo`lishardi. Bunday hushmomila erkaklar yonidan o`zimni ustunligimni his etardim va ularga bosh egmasdim. Bu yigit esa boshqacha, ko`zlarida olov bor, qarashga ham qo`rqasan go`yo yondirib yuboradi. Mendan yoshi kichik bo`lsada senlab gapirishichi? Birinchi bor, erkakni salobati bosayotgani tuyadim. O`zimni ojizligimni juda kuchli his etardim. So`zlari bilan esa go`yoki chayondek chaqardi! Mutloqo haqiqatni yuzimga aytayotgani boyis unga e`tiroz bildirisha ojiz edim.
O`zimga ho`rligim kelganidan ko`zyoshlarimni tutolmay qoldim. Hiyonatkor ayolligimni yuzimga solib, aytayotgan dakkisini eshitishga ortiq bardoshim qolmadi!
Baqirib yubordim: ``Meni erim yo`q, unga hiyonat qilmadim! Meni hiyonatda ayblamang?``

U ortiq dakki bermadi, shunchaki ketishga taratdutlandi. G`alati juda g`alati hayotimda birinchi bor haqiqiy erkakka duch kelishim edi. Ayol ekanligimni yodimga solib, ko`zlarimni ochib qo`ygan, yuragimni qoplab olgan qora pardalarni shilib tashlayolgan bu inson men haqimda yomon tasurot bilan ketmasligi kerak! Bir shaharda yashasak mobodo yana uchratsam ko`ziga qanday qaray olishim mumkunligidan tashvishga tushdim! O`ylab o`tirmay qo`llaridan tutdim. Sovuqdan muzlagan qo`llar, ammo ichki harorati judayam kuchli bo`lgan qo`llar, ishonsa bo`ladigan haqiqiy erkak qo`llari!
Qo`llaridan mahkam tutib undan kechrim so`radim. Afsus chekayotganimni aydim. Aslida u o`ylagandek ayol emasligimni tushuntirishga urundim. Meni tushundi, u meni tushundi. Ko`zlaridagi qahri yo`qoldi. Qo`limni ohista tutib tasalli berdi va o`rtiga qayrildi.

``Nahot shunday ketaversa?``

Uni yana biroz yonimda qolishini, kuyunib tergashlarini eshitgim keldi. Garchi bu qaytarilmasada. Uni uyimga, bir finjon qahva ichib isinib olishga taklif qildim.

Hursand bo`lib ketdim, biroz o`ylanib turdiyu taklifimga ko`ndi. Uni uyga boshlab kirdim.

- Marhamat...

Uni telvezir qarshisidagi ikki kishilik yumshoq kresloga taklif qildim.

- Rahmat, - u uyumning ichiga razim soldi, - Uyiz shinam va tartibli ekan! -dedi maqtagandek jilmayib.
- Siz bemalol o`traturing, men hozir qahva tayorlab kelaman...

Uni dahlizda qoldirib, oshxonaga o`tdim. Birozdan so`ng qahva tayorlab ortga qaytdim. U telvizirni yoqib olib, futbol ko`rib o`tirardi. Negadur uyimga birinchi bor erkak kishi kelganigami, uning salobati bosib oyoq qo`lim qaltirar. Ayniqsa finjnjondagi qahvani uzatayotganimda qo`lim titrab ketdi.

- Marhamat...
- Zaharlanmaganmi? -dedi to`satdan.

Qahvadan bir ho`plab oldimu, u tomoniga o`tib o`tirdim. U menga bir qarab qo`ydida yana nigohini telvizirga qadadi.

``Qanday ajoyib yigit. Ham kelishgan, ham aqilli!``

Uning qahva finjonini orasiga olvolgan kaftlariga qaradim. Nigoh uzugi yo`q. Demak bo`ydoq yigit!

``Sevgan qizi bormikin?... Albatta bor ahir shunday yigitning sevgani bo`lmasligi mumkun emas!``

Uning sevgan qiziga rosa havasim kelardi.

``Nega menga shunday yigit uchramagan-a!``

Uni zimdan kuzataman. Menga qaramadi ham, ko`zlarini telvizirdan uzmaydi, qahva ho`plab futbol tomosha qilmoqda.

``Goool``

Futbolda gol uruldi, nazarimda unga yoqadigan kamanda gol urdi. Yuzida tabassum paydo bo`ldi. Oyoqlarini ko`tarib chordana qurib oldi. Chordana qurib o`tirishiga halaqit qildi chog`i, shimini cho`ntagidan telefonini olib yoniga qo`yib qo`ydi. Uning telefonini ko`rgach yuragimga shufha oraladi.

``Suratlarimdan o`ziga ham o`tqazib olgan bo`lsaya?!``

Uning mard ekanliga ishonaman, ammo qo`rquvim sabab ikkilanaman. So`roqsiz telefoni ololmayman, so`ray desam, nafsonyatiga tegib qo`yamanmi deb cho`chiyman.

Birdan men tomonga qarab tikilib qoldi. U hushyor juda juda hushyor. Go`yo meni o`zimdaham yaxshi biladigandek. Bir lahza ko`z uzmay tikildi. So`ng telefonini olib menga uzatdi.

- Mana bir ko`rginchi, senga yoqarmikin! -dedi nimagadur shama qilgandek sirli ohangda.

Jiddiy nigohlarda qarab yana senseray boshlaganidan bildimki nimanidur xoto qildim. Lekin qo`lini qaytarmadim.

- Mumkunmi? - o`zimni hech narsani tushunmagandek tutib muloyimlik bilan telefonini oldim, - Qulfini qanday ochiladi? -dedim.
- Yoqsang bilasan! -dedi.

Tugmachani bosdim, telefonida hech qanday parol qo`yilmagan ekan. Tezda titkilay boshladim. Hayryatki menga tegishli hech narsa uchramadi. Yuragim sezgandi, mard ekanligini bilardim.

- Men bazilarga o`xshab telefonimda sirli narsalar saqlamiman! -dedi kesatib.

Nimaga shama qilayotgani tushundim va birozgina zarda bilan telefonini qo`liga tutqazdim.

- Ruhsatisiz birovni telefonini kovlash, odobsizlik bo`ladi bilsez agar? -dedim biroz dadillanib.
- Hayronman qay biri ko`proq odobsizlik? -dedi.

Niman demoqchiligini darov tushundim. Uyaldim unga qarashga yuzum chidamadi. O`rnimdan turib spalniga kirib oldim.
Yuragim siqaladi bilmadim nima uchun! Lekin uning hamon men haqimda salbiy fikirdaligiga chiday olmasdim. Uzoq o`ylab ko`rib so`ng qaytib chiqib uning yoniga o`tirdim...


* * * * *

ASQAR:

- Ichkariga kirib bordim. Bir kattaroq xona o`rtasidan devor tortib xonani ikkiga bo`lgan. Buni xonalar kichikligidan bildim. Lekin bir kishi uchun yetarlik darajada shinam. Ayol o`ta tartibli va sarishtalik ekan. Xonaning har bir jihoz qulay xolatda joylashtirilgan. Xona xarorati, o`zgacha ifor... Ajib ko`ngilga xotirjamlik baxsh etadi.
U mehmonlik izzatimni o`rniga qo`ygach, o`zi oshxonaga kirib ketdi. Ayolning uy tutishi, ko`nglimga hush yoqdi. O`zimni erkin his etib, telvizir pultini olib uni yoqdim. Futbol Tv ga qo`ydim. Qiziq o`yin bo`layotgan ekan! Biroz vaqt o`tib issiq qahva ko`tarib chiqdi. Boyagi hayajoni hamon bosilmaganmi, qo`llari titrardi. Qahvani olgach, kayfiyatini ko`tarish uchun hazil qildim.

- Zaharlanmaganmi?

G`alati bo`lib tikilib qoldi, u mutloqo hazilimni tushunmadi.
Asta engasha boshlagani ko`rib, finjondagi qahvani yuqoriroq ko`tardim. Bir qo`li bilan ko`ksini yopdi. Ikkinchi qo`li bilan sochlarini yeg`ishtirdi. Hatto finjonga qo`lini tekkazmadi, shunchaki qahvadan bir ho`plab oldi.
Shu payt uni judayam yaqindan ko`rdim. Suratdagidan anchayin latofatli, dilbar. Egnida tizzasigacha tushgan oppoq, mayda gullari bor halat. Yaqinda dushga tushgan shekili, undan hushbo`y ifor taralardi. Sochlarini yoyib olgan. Asta qaddini rostlar ekan, ko`zyoshlardan namlangan kiprik ostidan ko`z qirini tashlab; zahlanmagan degandek miyg`ida jilmayib qo`ydi. Indamay kresloni u tomoniga o`tirdi. Mendan uyalardi, shungami oppoq oyoqlarini tepaga tortib, etaglari tagiga yashirishga urundi. Biroq halatini kalta etagi boyis uddalay olmadi va yonidagi yostiqchani