Tasodifiy hikoya: Бир Оила Такдири 1-(Кисм)
Асалому Алайкум азиз Сайтдошлар 1оила хаёти хакида созлаб бермокчиман. Бу болган вокеа бошладм. Сал...davomi

ishitilmas ``AZON`` ovozi qulog`imga eshitila boshladi.

``Alloohu akbar!
Alloohu akbar!``

Quloqlarimga ishonmay tokchadagi kichik elektiron soatga ko`z qirimni tashladim. Soat oltidan o`tibdi Bomdod payti bo`libdi. Odat bo`lib qolganmi, beihtiyor ichimda eshitayotganlarimni takrorladim.

``Alloohu akbar!
Alloohu akbar!``

Azonni takrorlayabmanu, butun vujudimni titroq bosadi.

``Laa ilaaha illallooh.``

Azon aytilib bo`lganuncha vujudimni titratgan qaltiroq o`rnini, ahibdorlik hissi egallab olgandi. Afsuslanardim uning uyida qolishga rozi bo`lganimdan. Bir ayolning o`z hislari oldida ojizligidan foydalib qolganidan. O`z shahvoniy nafsinni tiya olmaganim uchun vijdonim ezilardi...

``Bunday bo`lmasligi kerak edi!``

Uni uyg`otib yubormaslik uchun, asta o`rnimdan turdim.

``Ming lanat!``

O`zimni birovning yotoqxonasida, kiyimsiz holatda ko`rib o`zimdan jirkanib ketdim. Pastda sochilib yotgan kiymlarimni yeg`ib, shoshgancha kiyindim. Berigi xonaga o`tib ilgakdan kurkamni olayotgandim. Ortimdan egniga halatini kiygancha Maftuna chiqib keldi.

- Ketyabsizmi?

Uning ko`zlariga qarashga ham botina olmasdim. U menga yaqinlashdi va ikki qadam qolgan qotib qoldi.

- Maftuna kechir meni! - yosh mavjlanib turgan ko`zlariga bazo`r qaray oldim, - Iltimos kechir! -dedim. Bosh so`z aytishga juratim yetmadi.

Oyog`imga kiyib, endi eshikka chiqqandim, allaqanday shiysa singani kabi, charanglagan ovoz eshitildi. Shu zahoti ortimga qaytdim. Mafuna gilam ustida cho`chka tushgancha o`tirar, o`ng qo`lining mushti qonga belangan edi.

- Nima qilyabsan?

Tezda kaftiga rumolchani o`radimu, uni quchoqlab oldim...


* * * * *


MAFTUNA:

- Meni qalbimda ``SEVGI`` deb atalmish tuyg`uning, uchqunlari allaqachonlar o`chib ketganiga, ko`nikib ulgurgan edim. Tasodufan hayotimga kirib kelgan bu inson, qalbimda qaytadan sevgi olovini yoqdi. Yashirmayman uni sevib qoldim. Biroq yaxshi tushunaman u bilan birga bo`lish men uchun ushalmas orzu bo`ladi. Aslida orzu ham qilmasligim kerak, chunki unga munosib ayol emasman!
Ha anchagina mezonlar bo`yicha birga bo`lishimiz uning uchun katta xato bo`ladi! Birinchidan men qizbola emas ayolmay, u esa uylanmagan bo`ydoq yigit. Ikkinchidan yoshlarimiz orasidagi tafovut. Uchunchidan men unga qisqa fursatlarda telbarcha oshiq bo`lib qoldimu, ammo uning tuyg`ularini qay darajada ekanligi, hamon menga mafhum...

Shu onda anglab yetmoqdamanki, inson qalbdan sevgan insoni yonida bo`lgandagina, chinakam baxtga, hotirjamlikka erishar ekan. Kimdur so`rasa, hech ikkilanmay aytaman, men shu lahzada eng baxtli ayolman. Bilaman bu baxtli onalim uzoqqa cho`zilmaydi! Mayli undan yillarni so`ramayman, faqatgina tongacha! Tong otguncha yonimda qolsa, ko`zlariga termulib o`tirsan, kulgusini, zalvorli ovozini eshitsan, yonimdaligini his etsan, men shu kifoya edi. Qolgan umrimda baxtli kunlarimni hotirlab, zinhor o`ksinmay yashagan bo`lardim... Shu ilinjda uni tish-tirnog`im bilan olib qolishga harakat qilardim. Uning qo`llaridan mahkam tutgancha zinadan yuqorilab borardik.

- Maftuna salkam, ikki soatdan ziyod birgamiz. Ehhaaa, qancha suhbatlashdik! - eshikka yaqin qolganda u yana to`xtab qoldi, - Ishonchim komil buyog`iga gaplarimiz qovushmaydi. Yaxshisi men uyga ketaqolay, sen ham kirib damingni olib uhlaaaa!

Ko`zlaridan ko`rib turardim u allanimadan bezovta, sirayam yonimda qolgisi kelmasdi. Unga ayni damda ko`nglimdan nimalar kechayotgani tushuntirishga urundim.

- Anchadan buyon hechkim bilan shunchalik miriqib dardlashmagandim. Hozir yelkamdan tog` ag`darilgandek, shunday baxtlimanki tasovur ham qilolmaysiz. Ishoning bu tasurotlarim bilan uhlay olishimga ko`zim yetmayabdi... - uning qo`llarini kaftlarim oragiga olib o`tinch bilan ko`zlariga qaradim, - Hozir shunchalik qo`rqyabmanki, sizga qanday tushuntirishga a`qlim yetmayabdi...

Yonimda bir daqi bo`lsada qolishi uchun tiz cho`chishga ham tayyor edim.

- Maftuna nimadan qo`rqasan ahir o`z uying-ku? - dedi hayratini yashirmay.

Hamon meni tushunmayotgan edi. Yolg`izlikda uy ham, kimsaiz bir olamdek vahimali bo`lishini tushunmasdi.

- O`zimdagi his-tuyg`ularimni izohlay olmayman! Lekin... - uning ketib qolishidan qo`rqib, tinmay tipirchilayotgan yuragimga yengil musht urdim, - Lekin mana-bu yurak, shu chog`da o`z qobig`iga sizmay ketmoqda! Agar shu uyimda, lanati uyimda bir kecha yolg`iz qolsam! Hattoki tirq etgan tovushdan ham, yuragim yorilb ketadi. O`lib qolamanmi deb qo`rqyabman! -dedim.

Nimalarni his qilayotganimni tushuntirib bera oldim chog`i, bir necha sonya o`ychan termulib turdiyu asta jilmaydi:

- Mayli qolaman! Lekin Maftuna suhbatlashmasak unda nima qilamiz? -dedi qosh uchurib.
- Umm... - hayolimga kelgan fikrni tilimga chiqardim, - Menda ``SEGA`` degan o`yin aparati bor! -dedim shoshib.
- Eee qo`ysangchi!

O`yin fikrini maqul ko`rmay qo`l silatadi.

- Juda zo`r o`yinlari bor. Bir safar jiyanlarimga olib bergan edim. Menikiga mehmonga kelishganda rosa o`ynashadi... -dedim uni qiziqtirishga urunib.
- Bunday o`yinlardan tez zerikaman! -dedi.
- Unda sizga to`rt pishirib beraman, ikki qavat yo`q uch qavatli to`rt... Faqat ketib qolmasangiz bo`lgani? - dedim, uni qolishi uchun hamma narsa qilishga yayyor edim.

- Ha mayli, to`rt bilan aldab ko`ndirding! -dedi kulib.

Uning shirinlikni yaxshi ko`rishini, boya kafega borganda bilgandim. Ichkariga kirdik. Uni uyimga yana tashrif buyurishi, ayni kamtikni to`ldirgandek bo`ldi. Birinchi bor uyimga uh tortib emas, yuzimda tabassm bilan kirdim.

- Siz bemolol o`tira turing, men hozir tezda kiyimimni alishtirib chiqaman!
- Ho`p!

Uni kresloga taklif etib o`zim, yotoqxonamga kiyimlarimni alishtirib olishga kirib ketdim.

- Maftuna-a-a!

Uning ajib hislati borligini ilg`agandim. U ismlarni qisqatmasiz, egasiga yoqadigan ohanda talafuz qilar ekan. Ayniqsa mening ismimni; ``Maftuna!`` deb aytganda, qalbim allanechuk bo`lib ketadi.

- Labbey...

Kiyimlarimni kiyib ulgurmaganim uchun, eshikdan faqatgina bosh chiqarib unga qaradim.

- Boya aytgan o`yiningni olib chiq? -dedi.
- Hozir, kiymlarimni alishtirib olay.

Tezgina uychi liboslarimni kiydimu, shikaf ustida turgan o`yin aparatini olib uning yoniga shoshdim. Yoniga yaqinlashar ekanman, butun hayolim oshxonada. Unga qanday dezayndagi tortni tayorlash haqida bosh qotirardim.

- O`zingiz ulashni bilasizmi? - dedim aparatni unga uzatib.
- Yo`q! - dedi bosh chayqab.

Aparat shunurlarini telvizirga uladim. Telvizir ekranida jiyanlarimni sevimli o`yini tasviri paydo bo`ldi. Pultlarning simlari o`rindiqqacha yetmagani boyis, uni yonimga chaqirdim.

- Bu yoqqa keling...

O`rnidan turib yonimga keldi. Ekrandagi o`yinni jiyanlarimga qo`shib bir necha bor o`ynab ko`rganim uchun, kinopkalarning vazifalarini yaxshi bilardim. Shuni uchun o`yinni qanday o`ynashni ularga ham tushuntira boshladim.

- Go`zalim buni qanday o`ynashni bilaman! -dedi u jilmaygancha.