Tasodifiy hikoya: Тоблантирган синов.. ( copyrithed by Блекстар)
Assalomaleykum aziz saytdoshlar avvaldan bu xikoyalar ko'chirilganligiga etiboringizni qaratmoqchima...davomi

nadomat tuyg'usini haydab solardi…
— Sizga zo'r taxallus topib qo'ydim, — deb qoldi Natalya kutilmaganda ofisidan chiqib mashinaga o'tirgach. — O'zbekcha ismingizni aytishga har gal qiynalardim. Bu taxallusni tilga ko'chirish oson ekan. Aytaymi?
— Men… Shoir emasman-ku, — dedi Mirsoli sovuqqonlik bilan. — O'zimning ismim bo'lsa enam qo'ygan. Nima keragi bor?
— Tushunmadingiz, — dedi Natalya mayin jilmayib. — Kelajakda zo'rlarning zo'ri bo'lmoqchiman dedingiz-ku o'zingiz! Yo noto'g'rimi?
— To'g'ri, — dedi Mirsoli lab burib. — Buning kelajakka nima dahli bor, opa?
— Zo'rlar hamisha o'zlariga taxallus o'ylab topishadi. O'sha yangi nom bilan mashhur bo'lishadi. Demak, sizga ham yangi nom olish vaqti yetdi.

— Xo'sh, qanaqa taxallus o'ylab topdingiz menga? — betoqatlanib Natalyaga qattiqroq tikildi Mirsoli. — Eshitaylik-chi!
— Siz bugundan e'tiboran «Sasha krutoy»siz. Xudo xohlasa, bu nomni eshitgan marazlar kechalari qo'rqqanlaridan uxlamay chiqadigan bo'lishadi. Xo'sh, sizga yoqdimi taxallus?..
Mirsoli bu qadar balandparvoz nomga ega bo'lishi mumkinligini yetti uxlab tushida ko'rmagandi. Azbaroyi quvonganidan og'zining tanobi qochib xuddi yosh bola kabi Natalyaga mo'ltiradi.
— Zo'r-ku, opa, — dedi jilmayishdan tiyila olmay. — Ochig'i… Yo'q, menga juda yoqdi. Rahmat!
— Unda sizga yana bir yangiligim bor. Eshitasizmi?
— Albatta.
— Bilasizmi, erim rahmatlining dushmanlari menga baribir tinchlik bermaydiganga o'xshaydi. Ko'rdingiz-ku anavilarni! Yaxshiyam siz bor ekansiz, aks holda u ifloslar meni allaqachon bir yoqli qilib ketishardi. Xullas, o'ylay-o'ylay, bir qarorga keldim. Kompaniyani sotaman-u, Yevropaga ko'chib ketaman. Tinchgina ishlayman, xavotirgayam tushmayman. Qolaversa, siz yonimda bo'lasiz. To'g'rimi?
— Men?.. — Mirsoli bu xabarni eshitiboq sarosimaga tushib qolgandi. Aniqrog'i, Natalyaning bunday qarorga kelishini sira kutmagandi. — Q-qaerga? Yevropagami?
— Ha-da, hech narsadan kamimiz bo'lmaydi. Siz uyoqdayam tansoqchilikni davom ettirasiz. Men yangi ish boshlayman.
— Y-yo'q, opa, — dedi beixtiyor bosh egib Mirsoli. — Men… Borolmayman. Haligi… Mening rejalarim boshqa. Enam xavotir oladi. Qolaversa, meniyam qishloqda hisob-kitob qiladigan odamlarim bor. Ularni…
— Shunday javob qilishingizni sezgandim, — norozi ohangda uning so'zini bo'ldi Natalya. — Chunki allaqachon sizning fe'l-atvoringizni yodlab oldim. Juda qaysar va bir so'zli yigit ekansiz. Umuman, bunday fe'l haqiqiy yigitlarga xos, ukajon. Shu odat bilan juda uzoqqa borasiz… Nimayam derdim?!. Sizni tushunaman. Olisdan alohida rejalar bilan kelgansiz. Juda ma'qul. Bilasizmi, men sizdan sira xafa emasman. Aksincha, ketishimdan oldin sizga kichkinagina yordam berib ketaman.
— Qanaqa yordam?
— Meniyam yomonlar orasida bir tanishim bor. U ham bilganicha tirikchilik qiladi. Agar o'sha bilan tanishtirib qo'ysam, sizga albatta o'zingiz xohlagan ishni topib beradi. Faqat juda ehtiyot bo'lib yashang. Duch kelganga ishonib ketavermang! Bu gaplarni sizdan yoshim ulug' bo'lgani uchun aytyapman. Ertagayoq tanishasiz. Umid qilamanki, yo'lingizni topasiz. Xo'sh, Sasha, rozimisiz?

— Rahmat sizga, opajon, — dedi Mirsoli. — Menam sizni uchratganimdan juda xursandman. Yo'qsa, qiynalardim ish topishga. Rahmat!..
— Xo'p, ketdik uyga! — Natalya shunday deb kulimsiragancha motorga o't qo'ydi. — Bugun yangi taxallusni yuvmasak bo'lmaydi!

* * *

Mirsolini bir savol qiynardi. Agar zo'ravonlardan tanishlari bo'lsa, nega ularni yordamga chaqirmadi? Nima uchun aynan Mirsolini tansoqchilikka tanladi? O'sha zo'ravonlardan iltimos qilsa, yo'q deyishmasdi-ku!..
Savollar qatma-qat edi. Ammo sira javob topolmas, o'ylab o'ylarining so'ngiga yeta olmasdi. Oxiri Natalyaga yorildi.
— Opa, tanishlarim bor dedingiz. Nimaga o'shalar sizga yordam bermadi? Sababi nima?
Natalya bir kulimsirab oldi-da, Mirsolining ko'zlariga jiddiy boqdi.
— To'g'ri, tanishlarimni chorlasam bo'lardi, yo'q deyishmasdi, — dedi u yer chizib. — Lekin men ularning hammasini yomon ko'raman. Ulardan nafratlanaman.
— Shunday nafrat bilan ham do'stlashish mumkinmi? — so'radi Mirsoli yanada betoqlanib. — Tushunmadim…
— Siz hali yoshsiz, — mayin jilmayib so'z qotdi Natalya. — Shuning uchun ham bu kabi ikir-chikirlarni tushunmaysiz. Hechqisi yo'q, hali shunday kunlar keladiki, hammasini anglaysiz, hisob-kitob qilasiz. Hayotga boshqa ko'z bilan boqa boshlaysiz. Xo'sh, bir qarorga keldingizmi? Balki fikringizdan qaytgandirsiz? Men bilan ketishga rozi bo'larsiz?..
— Yo'q, opa, — dedi lab tishlab Mirsoli. — Men shu yurtda odam bo'lishim kerak. Sizga aytgandim-ku, qishlog'imda ba'zi odamlarga alamim bor. O'shalarning oldiga faqat zo'r bo'lib borishim shart. Boshqa yo'l yo'q.
— Qat'iyatli yigit ekansiz, — dedi Natalya Mirsolining yelkasiga qoqib. — Sizga hurmatim yana oshdi. Barakalla, hamisha mana shunday bir so'zli bo'lib qoling. Xudo xohlasa, bir kun tag'in ko'rishib qolarmiz. O'shanda sizni butkul boshqa odam… Aniqrog'i, hozirgidanam yaxshiroq odam qiyofasida ko'rishni xohlayman.
— Rahmat!
— Xo'sh, ketdikmi, Sasha?
— Ketdik, opa!
— Sizni allaqachon tanishtirib bo'lganman u odamlar bilan. Hozir sizga manzilini beraman-da, shaharga oborib qo'yaman. O'zingizga puxta, pishiq bo'ling! Zo'ravon, bezori, o'g'rilarga so'zingizni berib qo'ymang!
— Xo'p bo'ladi, opa!
— Ketdik unda! Sizga xudo yor bo'lsin!..
(davomi bor)
Olimjon HAYIT