Tasodifiy hikoya: Hayot ekanda...3(miss Dinara)
Davomi. Biroz jimlikdan so'ng o'zimi qo'lga oldim. -Nima deganiz bu yowimizdagi farqni bilasizmi oi...davomi

Mehribonlik uyi bolalari! Yoxud Jurnalist o‘ylari! 5

Добавил:	SaRDoR_UmRZoQoV (23.01.2019 / 20:12)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	8796
Комментарии:	6

***
O‘shanda elas elas eslayman, onam meni 3, 5 yoshligimda tashlab ketdi, mana shu mehribonlik uyiga, oradan hash - pash deguncha ikki yil o‘tib ketdi. Loaqal onam bir marta kelib xabar olmadilar, shu ikki yil ichida ne kunlarni ko‘rmadim, tarbiyachi opalarimni ko‘zini shamg‘alat qilib qochib chiqib ketardim, onamni yuzlarini unchalik eslay olmasamda darvoza qarshisiga kelib, ko‘chada o‘tgan ketgan odamlarga onamni, adamni ko‘rmadizlarmi deb so‘rardim, shu ikki yil ichida shu mehribonlik uyida katta bo‘layotgan bolalar mening aka singil opalarimday bo‘lib ketishdi.
Bir kuni har doimgidek darvozani panajarasi orasidan qo‘llarimni chiqarib turgandim bir amaki kelardi, yuzlaridan nur yog‘ilib turardi, u kishiga qarab ota-onamni so‘ray boshladim, u kishi bo‘lsa ko‘chadagi odamlarga o‘xshan u ham yo‘q deya javob berdi. Kunlar shu zaylda o‘ta boshladi. Kunlarni birida o‘sha amakini ko‘rdim, u bugun shu yerga, lejin hech kimga gapirmasdi, nazarimda u o‘ziga mos bolalardan birini asrab olgiday bo‘lardi, meni chamamda, keyingi, taxminan asfaltga ota-onamni rasmini chizishga harakat qildim! Sal bo‘lsa o‘xshadi chizgan rasmim, keyin bo‘lsa ikki rasmni o‘rtasiga yotib olib ovozimni baralla qo‘yib yig‘ladim, tarbiyachimizning gapiga parvo ham qilmay, yig‘lashda davom etdim, xullas o‘sha amaki kelib meni yupatdilar, albatta ota-onamni topib berishga so‘z berdilar. Men u kishiga ishondim. Oradan bir necha kun o‘tdi, u kishi uylariga olib ketdi, hovliga kirishim bilan, jajjigina ko‘nglim sal bo‘lsa ham to‘ldi, amakimni onalari bir xonaga olib kirishdi, uchchalamiz baravariga yig‘lab yubordik, quchoqlashib, mana oradan olti oy o‘tdi, shu yerga ancha o‘rganib qoldim, sezib turibman bu uydagi insonlar mening haqiqiy onam bo‘lmasalar ham meni o‘z qizlaridek ko‘rishdi, amakimni endilikda aka deya boshladi, yaqinda to‘y! Bahrom akamni to‘ylari. Mahfuza kelinoyim devor osha qo‘shnimiz, shu paytlarda mendan baxtli qiz yo‘q edi!

***

Bu yog‘i judayam tezlashib ketdi, mana to‘y kuni ham keldi, Mahliyoni hursandligini aytmasa ham bo‘ladi, u ham malikalarday kiyinib oldi eng qizig‘i Mahfuza ikkimizni o‘rtamizga o‘tirib olgani bo‘ldi, onam uyat bo‘ladi, desa ham, kuni bilan yonimizdan ketmadi, to‘y ajoyib o‘tdi, man hayajonli daqiqalar ham yaqinlasha borgani sari, hayajonim shunchalik ortib borayotgandi, yangalar ilmoqli gaplar tashlab meni yana battar ahvol solishayotganini o‘zlari ham o‘zlari bilishmas edi. Hayajonli damlar yetib keldi, yuragim qinidan chiqib ketay urardi. Xullas yangalar ikkimizni yolg‘iz qoldirib yana piching qilgani odamni hijolatga qo‘ydi.
- Kuyovbola dadil bo‘ling yo‘q desa ham ko‘ndiring bir amallab, ishizni bitiring!
- Xo‘p! - deya ichkariga kirib ketdim!
Kirsam Mahfuza spalnida hayollarga berilib o‘tirganmi deyman meni kirganimni sezmadi ham!
- Asalim! Mahfuz! dedim erkalab!
- ...
- Hoy! Senga nima bo‘ldi jonim!
- Keldizmi begim!
- Begim tillaringga shakar! -deya uni yana erkalay boshladim, va yoniga yaqinlashib asta qo‘lidan ushladim!
- Qo‘rqayapman begim!
- Nimadan qo‘rqasan! Sen hohlamasang bu ish boshqa kuni qilamiz!
- Yangalarga nima deymiz!- deya biroz xursand bo‘ldi shekilli ko‘zlarida kulgini ko‘rdim. Bir yo‘li topilib qolar!
Men judayam charchadim, kel uxlaymiz dedim men, u ham boshini qimirlatib, rozilik bildirdi. Ikkimiz ham spalniga joylasgib yotdikda bir birimizni quchoqlab uxlab qolibmiz, qancha uxlaganimni bilmayman, bir vaqti meni turtganday bo‘ldi birov, tursam xo‘mraygancha Mahfuz turibdi,
- Ha asalim! Nima bo‘ldi senga!
- Uxlay olmayapman!
- Nega?
- Xurrak otarkansiz!
- Hechamda?
- Rosti, kulgancha hazillashdim begim!
- Hazillaring bor bo‘lsin seni dedimda quchoqlab oldim, ehtiroslarim junbushga kela boshladi, asta qo‘llaridan erkalab o‘pa boshladim! U nima bo‘layotganini sezdi, o‘zini olib qocha boshladi!
- Boya nima degandiz begim
- Ha endi boya menda hayajon bor edi, kel shu ishni bugun qilib qo‘yaqolaylik, yangalarni pichingidan bira to‘la qutulib qolaylik.
- Xo‘p!
Faqat meni qiynamaysiz!
- Mayli asalim meni! - deya erkalashda davom etdim, ikkimiz ham bir birimizga talpindik, kiyimlar ham yechildi, oqlikni ham qo‘ydik, beliga yostiq qo‘ydim,
- Tayyormisan!
- Qo‘rqayapman begim!
- Qo‘rqma, o‘zingni bo‘sh qo‘y!
Maylimi asalim deya uni mahkam ushlab oldim, bir amallab qizligini oldim! Keyin judayam qo‘rqib ketdim!
- Ayy onajon! -deya baqirib yig‘lab yubordi. Uni yupata boshladim, o‘ziga keldi shekilli jimib qoldi.
- Bo‘ldi mana boshqa teginmayman. - deya yuvinishga dushga o‘tdim, xonaning ichidan dush qilib olgandim, ikkimiz yuvinib oldikda, oqlikni bir chekkaga olib qo‘ydikda yana quchoqlashib uxlab qolibmiz ertag‘ab tursam hech kim yo‘q, soat endi 6 dan o‘tgan ekan, tashqariga chiqgan edim, Mahfuza hovlini supurib yurgan ekan. naqadar baxtli edim, ko‘ylaklari o‘ziga yarashgan, menga ko‘zi tushdi shekilli, darrov egilib salom bera boshladi, bu holatdan judayam kulgum keldi. Zo‘rg‘a o‘zimni tiyib turdim, kulib yubormaslik uchun, chunki bu holat birinchi bo‘lgani uchunmi menga qiziq tuyulayotgandi, shunday qilib ancha uyga o‘rganib qoldi Mahfuza ham, oradan ancha kun o‘tganidan so‘ng albatta!!!

Kunlar shu zayllda o‘ta boshladi. Uyga kelsam, Mahliyo qarshimga yugurib chiqdida
- Akajon suyunchi bering siz dada bo‘larkansiz!
- Aaa? Uraaa!!!
Mana suyunchi deya cho‘ntagimda bor pulni Mahliyoga uzatdim,
Haliyam o‘zimga kela olmayotgandim, o‘sha paytdagu quvonchimni so‘z bilan tariflash qiyin edi. Dunyodagi baxtli insonlarni biri edim. Oradan qancha oylar o‘tdi. Tug‘riqxona darvozasida oldida uyoqdan buyoqga sabrsizlik bilan borib kela boshladim.
Bir vaqti hamshira chiqib keldi, hursand bo‘lib chiqdi, Mahfuza falonchayevani kimi bor!
- Men deya oldiga yaqinlashdim
- Tabriklayman, qizli bo‘ldiz muborak bo‘lsin!
Suyunchisini berdimda uyga sim qoqdim darrov.
- Ona nevarali bo‘ldiz!
- Umri bilan bergan bo‘lsin tabriklayman bolam!
Onamni istagi bo‘yicha qizimga Ma’mura deb ism qo‘ydik, Xullas hammasiga shukr o‘zing shu kunlarga yetkazganiga ming shukr!
Oradan yillar o‘tdi, qizim atak chechak qilib yurib ketdi, esimda hammasi, bog‘chaga borganlari keyin maktabga birinchi qo‘lidan yetaklab borganlarim hammasi. Vaqt tez o‘tib ketarkan.