Tasodifiy hikoya: Qarindoshlarim
Salom hammaga Ismim Shohjahon 1993 yilman oilada 4 kishimiz Dadam b.n oyim rassiyada ishledil Opam turmushga chikanlar men buvimlarni hovlisida katta boganlm uchun kop borib turardim u yerga bu yil ham ota-onam rassiyag yana ketdilar men shu yerda hunar organganim uchun bormasdim uyda yolgiz qalardim ,qizlarga qiziqishim 17 yoshimdan boshlangan birinchi marta am sikani borganimda qizlar qotogin 30 yashar bolanikaga ohsharkan deyishkanda haqiqatdan olatim ancha katta shu paytgachen juda kop am s...davomi

Snayper 4 (kamolov)

Добавил:	Kamolov (25.01.2019 / 11:59)
Рейтинг:	(0)
Прочтений:	29588
Комментарии:	1

* * *

«Bolshoy»ning sirli o'limi Mirsolining ich-etini ezardi. Garchi o'g'riboshi bilan bir martagina hamsuhbat bo'lsa-da, uning tantiligi, odamiyligi, soddadilligiga tan bergandi. Xuddi shu narsa Mirsolini alam olovida kuyishga, o'zi kirib qolgan boshi berk ko'chadan, shu ko'chadagi yaxshi-yomon, johil-nojohil kimsalardan nafratlanishga majbur etardi. Ammo na iloj? Hayot davom etaverarkan. Bir necha soatlik kuyinishlar, o'ylanishlar, dog'lanishlar beixtiyor nari chekindi-yu, Mirsoli kissasidagi kalit va bank kartochkasini eslab qoldi. Xuddi o'sha bank tomon shoshilmaygina ketib borarkan, podpolkovnikning shartlari yodiga tushdi. Prokurorning zaxil yuzi, biroz zardali va sirli gaplari xayolida aylanib, aftini bujmaytirdi.
«Ja ayyor odam ekan, — ko'nglidan o'tkazdi u tishlarini bilinar-bilinmas g'ijirlatib. — Pulning daragini bilgach, choponini almashtirdi. Bungacha menga yuqoriroqdan, mensimay muomala qilardi. Keyin esa darrov o'zgarib, muloyimlashdi. Bilaman, pulni olgandan keyin tag'in o'zgaradi. «Ishim bitdi, eshagim loydan o'tdi», deydi-yu, menga ters o'giriladi. Ters o'girilmagan taqdirdayam, payimga tushishi hech gapmas. To'xta, nega endi u bilan pulni arra qilishim kerak? Qarzim bormi? Menga bu pullarni Xudoning o'zi yetkazdi. Yaratganning o'zi o'g'riboshini insof-diyonatga chorlab, shu ezgulikni diliga soldi. Nima uchun bu yaxshiligini teng yarmidan bo'lib prokurorga berishim zarur?.. Eh, bermasam ham tinch qo'ymaydi baribir. Qayoqdagi ayblarni bo'ynimga qo'yib, turmaga tiqish harakatiga tushadi. Nima qilsam ekan-a? Qochvorib ham qutulib bo'lmaydi unaqalardan. To'xta, kallam ishladi. Harqalay u bankda qancha pul borligini aniq bilmas? Bankka kirib pullarni sanab chiqmagan-ku! Kim uni kirgazib qo'yardi?!. Shunday ekan, Mirsoli, kallangni ishlat! Bir marta baxt qushi boshingga qo'nibdi-yu, uni birovlar bilan baham ko'rasanmi? Ha, aldayman prokurorni. Pullarning qanchaligini bilvolaman-u, bir qisminigina beraman. Ana shunda six ham, kabob ham kuymaydi. Ishonaman, prokuror albatta xursand bo'ladi. Ishlab topmagan-ku bu pullarni! Nega xursand bo'lmasin? E, do'ppisini osmonga otsin bachchag'ar!..
Mirsoli o'ylagan o'ylaridan ko'ngli to'lib, ko'ksi faxr tuyg'usiga chulg'angan ko'yi bank ichkarisiga kirdi.

* * *

Bekorga xavotirga tushmabdi, siqilmabdi, o'ylanmabdi. Bank yacheykasida qizg'ish jomadonni ochgandayoq sal qursa ag'darilib tushayozdi. Pullarni qayta sanab o'tirishga sira hojat yo'q edi. O'g'riboshi pullarning ustida kichik qog'ozcha qoldirgan ekan. Qog'ozchaga faqat 2, 5 000000 dollar degan yozuv bor edi, xolos. Mirsoli buncha pulni tushida ham ko'rmagan. Oynavand devor ortida kutayotgan bank xodimi tarafga qarab-qarab qo'yardi-yu, yana jomadon ichidagi pullarga nigohini qadardi. Yuragini esa yovvoyi vahima bosar, xuddi kimdir kira solib jomadonni tortib oladigandek tuyulardi.
«Tushimmi, o'ngimmi, — o'ylardi u. — Buncha pulni nega o'g'riboshi menga berib qo'ydi? Qaysi karomatim uchun shunday qildi? Sababi nimada? Endi nima qilaman? Qanday yo'l tutaman? Bu boylikni nimaga ishlataman? Puldorlar nima qilishadi? Ha, do'konlar ochishadi, yoki birovlarga qarz berib ustiga foiz olishadi. Juda g'ayratlari oshib-toshsa, fabrikalar qurishadi. Men-chi? Nima qilaman? Ha-a, podpolkovnikning hovliqqanicha bor ekan. Tulkiniyam aldaydigan odam ekan yaramas. Ammo pullarning yarmisini bermayman. Berib bo'pman! Bu pullar meniki, ha, faqat meniki!.. Topdim, besh yuz mingini olaman-da, yarmisini unga beraman. Mayli, tiqilib o'lsin tekinxo'r! Unaqalar tekin pulga ega bo'lib o'rganishgan. Teshib chiqmaydimi menga desa! Qolganini esa… Ha, qolganini shu yerda qoldiraman. Hozircha 250 ming dollar yetib ortadi. Hech kimga pulim ko'pligini bildirmayman. Odatdagiday merganligimni qilib yuraveraman. Shunda tinch bo'laman. Begona yurtlarda dushman ko'paytirmayman. Hozir bank xodimiga aytaman-u, tamom, jo'nayman!..»
Mirsoli besh yuz ming dollarni qo'lidagi xaltachaga yaxshilab joyladi-da, jomadonni yopib qaytadan qutiga soldi. So'ngra oynavand devor ortida turgan xodimni chaqirib uqtirdi.
— Jomadon qoladi shu yerda, — dedi u jiddiylik bilan. — Foiziga gap yo'q. Men kafil!
— Albatta, bu sizning xohishingiz, mijoz, — dedi kulib xodim. — Hozir kompyuterda hisoblab beraman. To'laysiz-qo'yasiz. Qani, tashqariga marhamat!..
Taxminan o'n besh daqiqa ichida Mirsoli bank bilan hisob-kitobni joyiga qo'ydi-yu, istar-istamas taksi to'xtatib podpolkovnik ishlaydigan idoraga jo'nadi…
Shubhasiz, podpolkovnik u olib kelgan pullarni qo'liga olarkan, bir muddat Mirsoliga ayyorona nigohlarini tikkancha tek qoldi. Ora-sirada jilmayib, bosh silkib oldi.
— Pul bo'lishishda adashmadingmi mabodo? — so'radi nihoyat. — Balki kamrog'ini menga berishga ahd qilgandirsan? Meni aldamoqchi bo'lgandirsan-a? Yaxshilab o'ylab ko'r!
— Men aldoqchilikning enasini emdirolmayman, — dedi Mirsoli sira sir boy bermay. — Ota-onam meni to'g'riso'zlikka o'rgatgan.
— Bunga shubham yo'q, — dedi podpolkovnik. — Ammo katta pul manaman degan to'g'riso'zniyam yo'ldan ozdiradi. Shuni bilasanmi?
— Ishonmasangiz, kanallaringiz orqali tekshirib ko'rishingiz mumkin, — dedi Mirsoli xafa bo'lgan kabi qovoqlarini uyib. — Bu ish qo'lingizdan keladi.
— Ha, bo'pti, sen yutding, — deya podpolkovnik hiyla chehrasini ochib, Mirsolining yelkasiga qoqdi. — Senga ishonaman. Lekin… Bilasan-ku, kasbim shunaqa. Hammadan shubhalanishga o'rganganman. Xo'sh, endi nima qilmoqchisan?
— Siz nima maslahat berasiz? — savolga savol bilan javob qaytardi Mirsoli. — Har holda aka-ukaday bo'p qoldik shekilli?
— Albatta, albatta, — dedi podpolkovnik oynadan tashqariga nazar tashlab. — Sen bilan endi o'ligimiz ham, tirigimiz ham bir, okasi. Shunday ekan, birga ishlaymiz-da-a? Nima deysan?
— Qanaqa ish bermoqchisiz bu safar?
— Bu safarmi?.. — podpolkovnik birpas o'ylanib turdi-da, o'rnidan turdi. — Menga qara, o'sha merganligingni tashla endi! Uning o'rniga menga yordam ber. Yordam bersang, davlat seni dar qo'ymaydi. Hamisha yoningni oladi.
— Nima qilay? Qanaqa yordam?
— Turmaga qaytasan. Ammo doimiygamas. Faqat ish bor paytida o'sha kamerangga kirib o'tirasan. Kamerangni lyuks qildirib beraman. Hamma sharoit bo'ladi.
— Xo'p, nima ish qilaman?
— Mana masalan, bittasi bor. Retsidevist. Bilasanmi bu so'zning ma'nisini?
— Bilsam kerak, — ayyorona kulib podpolkovnikka boqdi Mirsoli. — Aytavering!
— Xullas, shu dayusni yaqinda tutib kelishdi. Atigi bir oygina qochqinda yurgan-u, uchtasini tinchitgan. Sira bo'yniga olmayapti iflos.
— Men nima qila olaman?
— Senmi? Tushunasan, biz jinoyatchini qiynab, zo'rlay olmaymiz. Shafqatsizlarcha kaltaklashgayam haqimiz yo'q.
— Men uni kaltaklashim kerakmi?
— Ha-da, bayonnomaga qo'l qo'ydirib bersang bas, hammasi joyiga tushadi. Qo'lingdan keladi, bilaman. Faqat yo'q dema. Bizga yordam bersang, hech qachon tashlab qo'ymaymiz. Ishlaringga hech kim aralashmaydi. Basharti qo'lga tushgan taqdiringdayam o'zim kafil bo'laman. Yo menga ishonmaysanmi?
Mirsoli yalt etib podpolkovnikka tik boqdi. Nega bunday qaradi,