Tasodifiy hikoya: QIMORGA TIKILGAN AYOL.. 7-qism.
- Кaрсиллаб ук отилади, кулогинг битиб колмасин.Дархакикат, Анна Сергеевна туппончани чакконлик билан уклади-да, когоз нишонга кетма-кет yк узди: биринчи, иккинчи, учинчи...Лобар кулорини махкам беркитиб, кичкириб юбормаслик учун лабини тишлади. Ук каерга тегаётганини курмасди. Назарида, деворга урилган уклар визиллаб ортига кайтаётгандек эдн.- Мана шунака, - деди Анна Сергеевна сунгги укни отиб булгач. - Энди сенинг галинг.У янги укцон олиб, туппончага жойлаштирди-да, имлади.- Ундан...davomi

o'zi ham payqamadi. Hoynahoy, boplab aldaganidan podpolkovnik beixtiyor gap ochib qoladigandek tuyildimi, sergak tortdi. Qoshlarini chimirib, ovozini pasaytirgan ko'yi zo'rg'a javob qila oldi.
— Ishonaman.
— Unda rozi bo'l, uka! Hali yoshsan, agar xohlasang, kelgusida militsiya maktabida o'qishingga yordam ham berishim mumkin. Bu qo'limdan keladi.
«Bir kamim senga hamkasb bo'lishmidi? — ko'nglidan o'tkazdi Mirsoli javob berishga shoshilmay. — Shunaqa bo'lgandan kallamni olib tashlay qolarman. Militsiya maktabida o'qitarmish. O'rgildim sendaqa tulkilardan! Eh, bundan qochib ketib bo'lmasa. Bir hatlab topvoladi. Majburman-da rozi bo'lishga! Aks holda ishimga aralashadi, orqamdan hamtovoqlarini jo'natadi, qamatishga urinadi. Xullas, nima qilib bo'lmasin, poyimni qirqish ilinjida bo'ladi. Yaxshisi, arqonni uzun tashlayman. Kallasi borlar shunday yo'l tutishadi. Uyog'i bir gap bo'lar. Va'da beryapti-ku!..»
— Roziman, — dedi Mirsoli boshini ko'tarib. — Kaltaklash bo'lsa, kaltaklash-da!
— Juda soz, — dedi podpolkovnik kaftlarini bir-biriga ishqalab. — Xohlasang, yaxshi gap bilan qo'l qo'ydir! Bu sening ishing! Xullas, shu ishni boplaysan-u, ana undan keyin vataningga borib dam olib kelasan. Samolyotga chiptani o'zim to'g'rilayman. Yo sog'inmadingmi yurtingni?
— Nega endi?.. Sog'indim.
— Bo'pti, bugun menikida yotib qol. Ertaga birgalashib turmaga jo'naymiz. Ma'qulmi?
— Ma'qul.
— Qo'lni tashla, o'g'il bola!..
Oradan bir necha daqiqa o'tib ular podpolkovnikning mashinasiga o'tirib, yo'lga tushishdi.

* * *
Bugun turmadagi manzara Mirsolini hayratdan yoqa ushlashga majburlagudek edi. Soqchilar, nazoratchilar unga jilmayib boqar, yoshi ulug'lari ham qo'l berib xuddi qadrdonlar kabi so'rashib o'tardi.
«Meni kattakonlardan deb tanishtirishdimi nima balo? — o'ylardi u kameraga kirarkan. — Hammasining qo'li ko'ksida. Tinchlikmikan? O'h-o', kamerani mehmonxona nomeridanam o'tkazishvoribdi-ku zang'arlar! Televizor, divan-kreslo, dushxonalargacha tashkil qilib tashlashibdi Qoyil-e! Boshqalargayam shunaqa sharoit qilib berishsa bo'lmasmikan? Ha-a, jinoyatchilar haddidan oshib ketishadi-da! «Baribir lyuks kamerada o'tiraman-ku», deb bilgan qandlarini yeyaverishadi. Umuman, bunaqa sharoit Amerikada anchadan beri borligini eshituvdim. Mahbuslar shohona kameralarda o'tirishini aytishgandi. Kim bilsin? Balki ularda vaziyat boshqachadir. Xudo biladi. Asosiysi, bu badbo'y joylarda uzoq ushlanib qolmasam bas. O'zimning ishimdan qo'ymasin! Qiziq, boy bo'lishga bo'ldim. Endi qanday bo'larkin? Haddimdan oshib ketmasmikanman? Nima qilsam bo'ladi? Uylanaymikan? Pulim ko'p-ku! Manaman degan qiz jon deb tegadi. Ha, hozirgi qizlarni yaxshilab tanivoldim. Ularni erkakning puligina qiziqtirarkan. Mayli, qiziqtirsin, ammo erkakni er o'rnida ko'rsin. Gap qaytarmasin!.. Yo'q, oldin qishloqqa boraman. Zarinaning uyi yonidan bir marta «Jip» haydab o'tmasam, armonim ichimda qoladi. Puldor qanaqa bo'lishini bir ko'rib qo'ysin! Ajabmas yuragi kuyib ketsa. Kuyadi. Alami keladi baribir. Afsuslanadi. Ha, xuddi shunday qilaman. Podpolkovnikka aytaman, haydovchilik guvohnomasiniyam, mashinaniyam to'g'rilab beradi. Prokuror-ku nima qilgandayam! Bir og'iz gapiga mashina bilan guvohnomadan dasturxon tuzab oldiga qo'yishadi. Eh, tezroq kelsaydi o'sha kun! Maza qilardim. Aysh qilardim, yallo qilardim!..
Ana shunday xayollar bilan kunni ham kech qildi. Soat taxminan kechki o'ndan oshganda, kameraga basharasi tanish nazoratchi kirdi. Bu o'zidan uch-to'rt yosh katta. Turmadagi mahbuslar faqat shu nazoratchdan cho'chirkan. Hech qanaqasiga u bilan til topishib bo'lmaskan. O'ta johil va tiliga qattiq nazoratchi ekan. Shunday bo'lsa-da, Mirsoliga hech qachon qattiq gapirmagan. Aksincha shu nazoratchi boshqalariga nisbatan muloyimroq muomala qiladi. O'zi ham sportchi bo'lgani bois, Mirsolini hurmatlasa kerak…
— Xo'sh, bratishka, — dedi nazoratchi kamerani boshdan oyoq kuzatib olib. — Kamera yoqdimi? Kamchiliklar yo'qmi?
— Chidasa bo'ladi. — dedi Mirsoli atayin sovuqqonlik bilan. — Baribir uyda yashagan yaxshi.
— To'ppa-to'g'ri, kallasi bor odam jinoyatga qo'l urmaydi. Tinchgina uyida o'tiradi. Nima deding?
— Haqsiz, brat, — dedi Mirsoli ham yarim ruschalab. — Xuddi shunday qilish kerak.
— Yangi ishga tayyormisan? — so'radi nazoratchi. — Aytgancha, tanishmabmizam. Kel, tanishvolaylik! Men Ruslanman.
— Men Sasha! — dedi Mirsoli nazoratchiga qo'l cho'zarkan. — Sasha Krutoy!
— Familiyang shunaqami?
Mirsoli darrov tushundi. Nazoratchi gapni aylantirib, nimalarnidir bilib olmoqchi. Hoynahoy, Mirsolidan ham shubhalanyapti.
— Yo'q, — dedi Mirsoli yanada sovuqqon ohangda. — «Panyatkali»lar orasidagi taxallusim shunaqa.
— O', senam o'shalardanmisan? Nega unda turmadamassan?
— Boya aytdim-ku, kallasi bor odam tinchgina uyida yashaydi.
— Mayli, o'zing bilasan, — dedi nazoratchi asabiy lab tishlab. — Karoche, hozir ishni boshlaysan. Mana bayonnoma. Mahbusning ismi Vasya. Laqabi «ubiysa». Ma'nisini bilsang kerak?
— Nima farqi bor? — dedi aftini bujmaytirib. — Mening ishim laqab ma'nisini topishmas-ku! Yo adashdimmi?
— Adashmading, — dedi nazoratchi tirjayish qilib. — Yosh bo'lsangam ko'pni ko'rganga o'xshaysan. Malades! Xullas, mana shu qog'ozga imzosini qo'ydirasan. Bilib qo'y, imzo albatta qo'yilishi shart. Ish yaxshi bitsa, «ubiysa» kamida yigirma yil qo'shimcha muddat oladi. Tushuntira oldimmi?
— Ha, — dedi Mirsoli Ruslanning dimog'dorona gap ohangi joniga tega boshlaganini yashira olmay. — Ketdik, tezroq ishni bitiray!
— Yur, qahramon, qancha tez bitirsang, shuncha tez ketasan.

* * *

Mahbus aytgan, ta'riflaganlaricha bor ekan. Baland bo'yli, yo'g'on, birovga qaraganda, afti bujmayib, nafratini oshkor etib turarkan. Ammo Mirsoli uning tashqi ko'rinishidan qo'rqish uyoqda tursin, seskanib ham qo'ymadi. Kameraga kirgandayoq bildiki, «ubiysa» kuchli og'riqni ko'tara olmaydi. Aniq nuqtasiga zarba to'g'ri borib tushsa, darrov yon berishi sezilib turibdi.
— Senmi menday odamni aybiga iqror qiladigan? — so'radi yotgan yerida mahbus. — «Bolshoy» o'g'irlagan «abshak» pullarini olvolib, kuchayib qoldingmi? Kimsan o'zing?
— Qanaqa «abshak»? — so'radi Mirsoli mahbusning sovuq muomalasiga e'tibor bermay. — Tushunmadim.
— Nimani tushunmaysan? «Bolshoy» nomardlik qildi. Ko'pning haqini o'g'irlab senga bervordi. «Bratva»da alami bo'lsa, ochiqchasiga jang qilishi kerak edi. U pullarni turmadagi «bratva»larga sarflardik. Mana, yo'q. O'z boshiga o'zi yetdi. Ammo bilib qo'y, «Topor» seniyam yaqin orada topadi. Adabingni beradi. Obro'ying borida unga pullarni topshir, bola! Bugun melisalarning teshasini chopish niyatida mening oldimga kirganingam qo'shimcha bo'ladi. O'yla, bola, o'yla!..
— «Topor» kim? — so'radi Mirsoli sergaklanib. — Qanaqa odam?
— Umi? — mahbus asta o'rnidan qo'zg'alib yonboshlab oldi. — Shaharda hozir undan o'tadigan zo'r yo'q. Qo'lini uzatsa, hammayoqqa yetadi. Uqdingmi, nodon?
— Mayli, — dedi Mirsoli hafsalasi pir bo'lib. — U bilan o'zim gaplashaman. Hozir o'rningdan tur yaxshilikchasiga!