Tasodifiy hikoya: seks emas
ѕαlσm kεldιηgmι? - χm kεldιm. - jιηηινσγ γιg'lαγαρѕαηmι? ηεgα γιg'lαγαρѕαη? - qαηdαγ kυlαγ? αχιr ...davomi

turmaga olib ketganlar boshqa edi. Sizlar-chi? Kim bo'lasizlar?
— Bizmi? — o'rtada turgan mo'ylovdor erkak Mirsolining iyagidan siqdi. — Akalaring bo'lamiz. Xo'sh, ko'ngling joyiga tushdimi? Unda seki-in o'rningdan tur! Ha, barakalla! Ikkala qo'lchangni orqangga qil! Bo'larkan-u gapga kirsang!
— Menga qarang, brat, — dedi unga tikilib Mirsoli. — Oboradigan bo'lsangiz, tezroq obora qolmaysizmi o'sha turmangizga! Tan berdik, tan! Zo'r ekansizlar! Ko'p izlab ovora bo'lmay qo'lga tushirdingiz. Boshlang mashinangizga!
— Vey, bola, — deya orqada turgani Mirsolini ikki yelkasidan siqib o'ziga qaratdi. — Biz mentlarmasmiz. Aytildi-ku, biz akalaringmiz! Yo manavi xum kallang yaxshi ishlamaydimi?
— Baribir tushunmadim, — dedi Mirsoli bo'sh kelishni istamay. — Mening akam yo'g'idi chog'i? Aytaveringlar! Balki o'zlaring qo'rqayotgandirsizlar-a mendan?
Erkaklar bu gapni eshitib baravariga kulib yuborishdi. Ammo bu kulgi uzoq cho'zilmadi. Yonboshroqda turgan baland bo'yli yigit Mirsolining sochiga chang soldi.
— Pullar qani? — U Mirsoli og'riqqa dosh berolmay tilga kiradi deb o'yladimi, sochlarini mahkamroq siqimladi. — Gapir, xunasa! «Bolshoy»dan qolgan pullar qani?
— Ha-a, gap buyoqdami? — Mirsoli zig'ircha o'zini yo'qotmay, yigitning ko'zlariga tik boqdi. — Shunaqa demaysizlarmi darrov?
— Senga savol berildi! — dag'dag'a ohangini bir parda ko'tardi yigit. — Yaxshilikchasiga pullar qaerdaligini aytgin-da, gum bo'l! Sen bilan pachakilashishga toqatimiz yo'q. Gapir dedim!
— Pullar «gijon»da! — deya zaharxandali tirjaydi Mirsoli. — Sochimdan qo'lingni ol! Yulib olganingdayam jonim og'rimaydi. Unaqalar xilidanmasman!
— Bratva, — deya sheriklariga yuzlandi yigit. — Bu maraz yaxshi gapga tushunmaydigan ko'rinadi. Nima qilsak bo'ladi-a?
— Bunimi? — sal narida astoydil pista chaqayotgan boshqa bir beso'naqay yigit qolganlarga yaqinlashdi. — Bunga sal sovuq kayf berish kerak. Shunda to'tiday sayray boshlaydi.
— Gaping to'g'ri, — dedi Mirsolining sochlarini qo'yib yuborib sherigi. — Bu ichidagini moy deb o'ylayapti shekilli. Ammo menda yana bir taklif bor. Kayf berishdan oldin buni boplab tepkilash zarur. Sal bo'shashadi. Aytmoqchimanki, yaxshiroq kayf oladi.
— Qani, boshladik!
— Basharti birontangizni mayib qip qo'ysam, xafa bo'lish yo'q, — dedi Mirsoli yerga chirt etib tupurib. — Meni bilmaysizlar-ku! Bolaligimdan mushtlashishni yaxshi ko'raman.
— Gap yo'q, — dedi uning sochiga chang solgan yigit hiringlab. — Mana shu akalaring guvoh, agar hammamizni urib mayib qila olsang, to'rt tomoning qibla! Yo'lingni to'sgan odammas! Rozimisizlar, bratva?
Qolganlar baravariga bosh irg'ab yigitning taklifini ma'qulladi. Mirsoli esa nihoyat bu nusxalardan qutulish yo'li topilgani uchun ich-ichdan shodlanardi. Epchillik bilan ikki qadam ortga tislandi-da, qarshisidagi to'rt barvasta yigitga qichqirdi:
— Qani, menga desa, yuzta bo'lib kellaring! Bir yeringni og'ritsam, xafa bo'lmalaring! «Davay», yaramaslar, «davay!..»

* * *

Mirsoli bu masalada g'olib bo'lishiga shubha qilmasdi. Juda qisqa fursatda zo'ravonlarni «uxlatish»iga qattiq ishongan holda oyoq-qo'llarini ishga soldi. Afsuski, ular to'rt kishi emaskan. Butalar ortidan yana sakkiz chog'li xuddi shunday barzangi erkaklar chiqib keldi. Barchalari Mirsoliga tashlandi. Baribir nadomat chekmasdi. Qo'llaydigan usullari kamida yigirma-o'ttiz nafar odamni yerga qulatishi mumkinligini bilardi. Ana, birinchi, ikkinchi, ketidan uchinchisi, to'rtinchisi, beshinchisi yuztuban yiqildi-yu, jim bo'ldi. Lekin Mirsoli bir masalada hisobni noto'g'ri olibdi. Kimdir orqadan kelib boshiga to'mtoq buyum bilan tushirdi. Aniq ko'rgandi. Hammasi old tomonida edi. Kim yana ko'rinmasdan orqasiga o'tib olishi mumkin? Nahotki, ko'rinmas odam bo'lsa?..
Mirsoli chalqancha maysalar ustiga qularkan, allakimlarning g'o'ng'ir-g'o'ng'irini elas-elas eshitar, yumilgan ko'zlari esa tiniq, zilol suvnigina ko'rardi, xolos. Bu holat qancha vaqt davom etganini bilmaydi. Yuzlariga sepilgan muzdek suv zarbidan seskanib ko'zini ochdi. Tepasida hanuz o'sha barzangilarning bir nechtasi cho'nqayib o'tirgancha allanimalar deb javrardi.
— Xo'sh, qahramon, eplay olmading-ku, — dedi askarlar dala o'quv mashg'ulotlarida kiyadigan kiyimdagi barzangi irshayib. — Mana, biz tik oyoqdamiz! Balki endi aytarsan pullar qaerdaligini? O'zing boshlab borib olib bersang, yanayam xursand bo'lardik. Nima deysan?
— Mana olasan pullarni, — Ancha o'zini o'nglab olgan Mirsoli o'rta barmog'ini barzangiga ko'z-ko'z qildi. — Sen ablahlarga tushib qolgan pulim yo'q!
— Uf-f, nodon ekansan, — dedi barzangi sheriklariga ko'z qisib. — Seni ortiq qiynamay qo'ya qolaylik devdim. Bratva, nima qilamiz bu qaysarni? Ko'nmayapti-ku!
Shu payt o'ng yonboshda turgan erkak kissasidan to'pponcha chiqardi-da, Mirsolining boshiga tiradi.
— Qimirlasang, o'lasan, — dedi u tishlarini g'ijirlatib. — Og'ayni, qo'liga kishan ur! Buni chaylaga olib boramiz!
Boshqa birovi darrov yo'l xaltasini kovlab kishan chiqardi-da, Mirsolining qo'llarini kishanlab qo'ydi. Endi u qancha chiranmasin, bulardan osonlikcha qutula olmasdi. Chunki barzangilar istalgan paytda Mirsolini otib tashlashlari tayin edi. Xayolan taqdiriga la'natlar o'qib bosh egdi.
— Aytmaganmidim bu qo'yday yuvosh tortib qoladi deb? — deya askarlar kiyimidagi barzangi Mirsolini yelkasidan tutib turg'azdi. — Chaylaga borsin, esini kiritamiz!..

* * *

Chayla o'rmonnng butkul boshqa tarafida ekan. Yetgunlaricha Mirsolining bo'lari bo'ldi. Yo'l uzoqligi yetmay, barzangilar qur-qur uni turtkilar, qaysidir biri orqadan kelib oyog'iga ham tepib qo'yardi. Mirsoli esa chidashga majbur edi. Arzimas ko'ngilsizlik tufayli o'lib ketishni xohlamasdi.
Barzangilar chaylaga kirgach, kishanning bir tomonini temir karavotga mahkamlab qo'yishdi.
— Buni gapirtirishning yana bir usuli paydo bo'ldi, — dedi qo'lida to'pponcha tutgan erkak. — Shuning uchun asosiysiga shoshilmanglar!
— Ko'rsat hunaringni, — deya unga sovuq tikildi boshqasi. — Qanaqa usul?
Erkak yelkasidagi yo'l xaltani qo'liga oldi-yu, ichidan bir shisha ichkilik chiqardi.
— Mana buni ichsa, bulbulday sayrashiga men kafil, — dedi u Mirsoliga masxaraomuz boqqancha qo'lidagi shisha idishni ko'z-ko'z qilib. — Xo'sh, bratishka, bunaqasidan tatib ko'rganmisan? Yo ulgurmadingmi?
— Befoyda ovora bo'lyapsanlar, — dedi Mirsoli. — Menga ichkilik ta'sir qilmaydi.
— Buni ichib bo'lganingdan keyin ko'ramiz. Qani, og'izchangni och! Bilib qo'y, bir ko'tarishda sipqorasan. Yo'qsa, o'lasan! Mana, to'pponchani atayin o'qlab qo'yganman! Ko'rdingmi?
Mirsolining boshqa iloji ham yo'q edi. Qarshilik ko'rsatish, bekorga chiranish naf bermasligini bilardi. Shuning uchun barzangiga so'zsiz itoat etishdan bo'lak chora topa olmadi. Ishondi. Bir umr ichkilik ichib ko'rmagan bo'lsa-da, qandaydir kayf uni yo'ldan ozdira olmasligiga ko'zi yetdi va barzangiga yon berdi…
Eh, bu qadar yoqimsiz, achchiq va badbo'y ichkilik a'zoyi badaniga tarqagandanoq ko'ngli qanchalar ayniganini o'zigina bildi. O'qchib yuborgan bo'lsa-da, ro'parasidagilarga