Tasodifiy hikoya: maslaxatila kere
qo'toni o'stirish uchun nima qilish kere? nima qsa qo'to koooota bo'ladi?? jovobla uchun oldind...davomi

ojiz qola boshlaganini sezdirmaslikka urindi.
Sal o'tmay, boshi gir aylanib, ko'ziga barzangilarning har biri to'rt-beshtadan ko'rina boshladi. Ichkilik ko'ksining allaqaerlarini qattiq kuydirdi. Kayfiyati ko'tarilib, hatto jilmayishga o'zida kuch topa oldi.
— Ha-a, yoqdimi ichkilik? — yana masxarali kuldi to'pponcha tutgan barzangi. — Maza qilding-a? Qani, endi pullar qaerdaligini ayt! O'zingga yaxshi bo'ladi. Bo'lmasa, manavi akalaringning jahli chiqadi. Jahli chiqsa… Vay-vay-y, yomo-on bo'ladi senga, ha! Joning ja yomon og'riydi. Ayt dedim!
— Senlarga boshida aytdim, — xirillagan tovushda javob qildi Mirsoli. — Menga bu ichkiliging ta'sir qilmaydi. Shunday ekan, xato qildilaring! Bir shisha ichkilikni ko'kka sovurdilaring! O'zlaring bo'lishib ichsang, maza qilarding.
— Endi boshqa gapim yo'q, — dedi barzangi sheriklariga boqib. — Buyog'iga nima qilsangiz ham roziman. Yaxshilikchasiga ko'nmaydi shekilli bu maraz!
— Vanya, — eshikka suyangancha chekimlik chekayotgan sherigiga qichqirdi to'pponchali barzangi. — Nina tayyormidi?
— Albatta, ana, pechkaning ustida qog'ozga o'rog'liq turibdi.
— Opkel! Jonchasi qattiq og'risa aytadi. Aytmay qaerga borardi!?.
— To'xtanglar, shoshilmanglar, — deya yonidagilarga yuzlandi bo'yi boshqalarga nisbatan pastroq, qirraburun erkak. — Menda bir taklif bor. Bunisiniyam tekshirib ko'rmasak bo'lmaydi.
— Qanaqa taklif? — so'radi to'pponcha tutgan barzangi. — Yana nima baloni o'ylab topding?
— Ichkilik ichirishga ichirdik, — dedi Mirsoliga yer ostidan boqib u. — Natijasi ko'rinmadi. Axir, bu qurmag'urni pulga sotvolganmiz! To'lasin-da kayfning haqini! Hozir pardalarni yopamiz. Xona qorong'i bo'ladi. Qani, akalarini qorong'ilikdayam do'pposlab ko'rsin-chi!
— Do'pposlayolmasa-chi? — so'rashdi qolganlar baravariga. — Unda nima bo'ladi?
— Unda ninani ishga solaveramiz. Shundan boshqa ilojimiz yo'q. Agar do'pposlay olsa, tan beraylik-u, bu nusxani qo'yib yuboraylik!
Barzangilar norozilangansimon yelka qisgancha uyoqdan-buyoqqa yurib olishdi. Bu harakat bilan qirraburunning fikrini ma'qullagan bo'lishdi. Ulardan biri epchillik bilan darpardani tushirdi. Xona zulmat tusini oldi. To'pponcha tutgan barzangi kishanning bir yog'ini yechdi-da, darhol ehtiyot shart eshik oldiga borib oldi va bor ovozda baqirdi:
— Qani, shovvoz, krutoy, do'pposlamaysanmi bizni? Bo'laqol!
*

Mirsoli garchi boshi gir-gir aylanayotgan bo'lsa-da, o'zini qo'lga olishga urindi. Chunki bilardi. Bu yagona imkoniyat. Agar uddalasa, ozod bo'ladi, ortiqcha tashvish-u, qiynoqlarga o'rin qolmaydi.
U chuqur-chuqur nafas olib, xuddi yoglar kabi ko'zlarini yumgan holda barzangilar aynan qaerdaligini fahmlashga intildi. Ammo bu juda og'ir sinov edi. Agar fursatni qo'ldan bersa, uning o'zi tepki va daydi mushtlar yomg'iri ostida qoladi. Shunday bo'ldi ham. Old tarafdan iyagi aralash kelib tushgan musht zarbidan sal qursa ag'darilib tushayozdi. Bazo'r muvozanatni saqlab qoldi-yu, javob zarbasini yo'lladi…
Nima qilsin? Ko'pchilik ko'pchilik-da! Buning ustiga qachonlardir kechirilmas xatoga yo'l qo'ygani xuddi shu yerda ma'lum bo'lib qoldi. Sport, otish mashqlariga berilgan ekan-u, mana bunday mashg'ulotlarni o'zlashtirib olmagan ekan.
Navbatdagi zarba oldingisidan-da og'irroq, xavfliroq kechdi. Musht naq bo'yniga kelib tushdi. Mirsoli polga yuztuban quladi. Shu zahoti darparda ko'tarilib, tepasida barzangilar kula-kula hozir bo'ldi.
— Obbo, yana yutqazding-ku, — dedi barzangilardan biri uning tepasida engashgancha kulgidan o'zini tiyolmay. — O'xshamadi urinishlaring, o'xshamadi. Endi pullar qaerdaligini bizga aytishingga to'g'ri keladi.
— Uning o'zi olib qo'limizga tutqazadi, — dedi boshqasi dag'dag'a bilan. — Biz iskovich itga o'xshab pul qidirib yurmaymiz-ku! Bu nima deganing?
— Bekorga ovora bo'lasanlar, — dedi Mirsoli arang o'rnidan qo'zg'alib. — Baribir hech narsaga erisha olmaysanlar! Kellaring, erkakchasiga ish tutaylik! O'ldirish kerakmi meni? O'ldirlaring! Qachongacha ustimdan kulasanlar?
— E, yo'-o'q, — dedi to'pponcha tutgan barzangi. — Biz hozir seni otib tashlasak, oson o'lim topasan. Qolaversa, bizga seni o'ldirishdan nima naf? Bizga pul kerak, pul! O'sha «Bolshoy» bratvalarni shilib sening qo'lingga tutqazgan pullarni baribir qaytarishingga to'g'ri keladi.
— Men hech kimdan pul olmaganman. — dedi Mirsoli. — Qiynab, dabdalamni chiqarganingdayam mendan hech narsa ololmaysanlar!
— Yo'q, jonga tegdi, — deya sal narida turgan qora kurtkali barzangi devorni jahl aralash mushtlab so'z qotdi. — Nina usuliga o'tmasak bo'lmaydi. Shu tirrancha bilan gap talashib vaqt yo'qotyapmiz. Davay, ninani tayyorlalaring!
— Shoshilma, — dedi to'pponcha tutgan barzangi. — Nina usulini qo'llashga ulguramiz. Bolakayga yana bir imkon beraylik! Hozir men tashqariga chiqib sigaret tutataman. Kirganimda sigaret navi qandayligini aytib beradi. Aytsa, nina usuli bekor qilinadi va uni ortiq qiynab o'tirmaymiz.
— Topsam qo'yib yuborasizmi? — hovliqib so'radi Mirsoli soddalarcha. — Ayting, qo'yvorasizmi?
— Chuchvarani xom sanabsan, — Mirsolining tepasga kelib do'q urdi barzangi. — Pulni bermaguningcha it kuniga solamiz seni. Shunchaki… Nina usuli juda yoqimsiz. Sen bola qiynalmagin, umring xazon bo'lmasin deyapman, xolos. Kel, undan ko'ra pullarni yaxshilikchasiga qaytar! Senga zarilmi shuncha qiynoqlarga dosh berib? Yashashdan umiding yo'qmi yo?
— Men bitta gapiraman, — dedi Mirsoli qaysarlik bilan. — Menda pul yo'q, tamom!
— Unda tayyorgarligingni ko'r! Agar sigaret navini to'g'ri topolmasang, nina usulini qo'llashga majburmiz. O'yla, bola, o'yla!
— Kerakma-a-as!!! — beixtiyor baqirib yubordi Mirsoli. — Erkakmisanlar o'zi? O'ldirsang cho'zmay o'ldirlaring!

— Chiranma, bola, — deya barzangi uning tizzasidan pastrog'iga tepdi. — O'ldir emish. Oldin pullarni qaytar! Nima, anqovmisan? Senga shuncha vaqtdan beri nima deyapmiz? Jonga tegding-ku!..
— Haqiqiy erkak qiladigan ishni cho'zg'ilab o'tirmaydi, — dedi Mirsoli alam aralash. — Qo'rqitish, po'pisa qilishdan nariga o'ta olmas ekansanlar-ku, chiranganlaring nimasi?
— Shunaqami? — to'pponchani hanuz Mirsolining boshiga tirab turgan barzangi bo'sh qo'lini musht qildi. — Shunchalik o'lging kelyaptimi? Gap yo'q. Hozir bir-ikki bor tirnoqlaring orasiga manavi nina kirib chiqsa, o'lasan-qolasan.
— Ko'ramiz kim o'lishini hali, — dedi Mirsoli xo'rsinib. — Marazlar! Ifloslar! Tekintomoqlar!
Mirsoli haqoratli so'zlarni atayin tilga ko'chirgandi. Shunday qilsa, barzangilar asabiylasha boshlashadi, hech qursa qo'lini kishandan ozod etishsa, barchalarini boplab do'pposlashdan hamon umidvor edi. Ammo barzangilar qo'llarini bo'shatishga sira shoshilishmadi. Buning o'rniga kishanning bir tarafini uzun temir trubaga boylashdi.
— Qani, ninani buyoqqa berlaring, — to'pponchali barzangi sheriklarining biridan kuydirib zararsizlantirilgan ninani oldi-da, to'pponchani kissasiga joyladi.
— Endi qurolga hojat bo'lmaydi, — dedi u sovuqqon tirjayish qilib. — Baribir qochib keta olmaysan, biz xohlagancha seni kaltaklashimiz, azoblashimiz