Tasodifiy hikoya: Armonga aylangan muxabbat
Salom ismim Shagzod yozmoqchi bolgan hikoyam REAL oz hayotimda bolgan 6 yillik sevgi xaqida bolib as...davomi

— O'rtoq, mana, boyvachcha qishloqdoshimizni opkeldik, — gap boshladi Shavkat. — Negadir iymandi boyvachcha. Bormayman deb rosa tixirlik qildi.
— Yo'g'-e, shunaqami? Xo'sh, hamqishloq, — do'kondorga yuzlanib xo'mraydi Mirsoli. — Xush keptilar kulbayi vayronamizga! Yaxshi yetib keldingizmi? Hech kim xafa qilmadimi?
— Menimi? — savolga savol bilan javob qaytardi Sodiq. — O'v, uka, meni xafa qiladigani hali tug'ilmagan. Nima ishing boridi menda? Manavi zalingga qaraganda, ja yaxshi o'rnashvopsan shekilli? Kamchilik yo'qmi ishqilib? Basharti kamchilik bo'lsa, mana, bizga aytaver! Harqalay bir qishloqdanmiz. Begona yurtlarda tashlab qo'yish yo'q.
— O', ishtahalar zo'r-ku, — deya Sodiqqa yaqinlashdi Mirsoli. — Nimadan yordam qilmoqchilar o'zi? Puldanmi?
— Ha endi… Agar pul kerak bo'lsa, aytaver, hamqishloq! Biz haligiday… Har holda topishimiz yomonmas. Qancha kerak o'zi? Yuz ming ko'kida yetadimi? Uza olasanmi o'zi qarzni? Hi-hi-hi-hi!!!
Mirsoli Sodiqning muomalasini allaqachon tushunib yetgandi. Shunday bo'lsa-da, arang o'zini bosib turgandi. Hiringlashi sabr kosasini to'ldirdi. Beixtiyor yoqasiga chang soldi.
— Vey, hezalak, — shivirladi u. — Zarinani nima qilding? Ayt dedim, iflos!..
Sodiq bu siltashlardan keyin ham sira o'zini yo'qotmay, go'yo o'ta madaniyatli va og'ir-bosiqdek asta Mirsolining qo'lini nari surdi.
— Haliyam o'sha qizdan umid uzmabsan-da, — dedi do'kondor ko'zlarini qisib. — U o'lib ketgan bo'lsa! Endiyam talashaveramizmi o'shani?
— Nimaga Zarinaning nomusini bulg'ading? Gapir, hezalak, gapir!
— Nomus? — Sodiq bu gapdan so'ng birdan jiddiy tortdi. Rangi bo'zarib o'zini bir qadam orqaga oldi. — Eshitibsan-da! Mayli, aytaman. Sodiq hayotda faqat xudodan qo'rqadi. Ha, men shu ishni qilganman. Chunki u meniki bo'lishini xohladim. Zarina bo'lsa qaysarlik qilib…
Mirsoli ortiq o'zini tutib tura olmadi. Bir zarb bilan Sodiqni polga qulatdi. Og'iz-burni qonga bo'yalgan do'kondor baribir sir boy bergisi kelmay, o'rnidan turishga chog'landi. Ammo Mirsoli qo'ymadi. Qorniga o'ng oyog'ini tiradi. Sezmagan ekan. Vadim ham kabinetga qaytib kiribdi. Mirsoli Vadim va Shavkat tomonga bosh burdi.
— Buni hozircha yerto'laga olib tushinglar! — dedi Mirsoli ularga. — Biz birgalikda kechki ovqatni tanovul qilaylik! Keyin nima qilish haqida gaplashvolamiz. Ungacha yerto'lada dam olib tursin bu it! Shuncha yo'l bosib kelib charchagandir-a? Nima deysizlar?
— Gap yo'q, — Vadim birinchi bo'lib oldinga yurdi va do'kondorni bo'ynidan siqimlab turg'azdi. — Qamab qo'yamiz. Aytgancha, uyoqda ovqat tayyor bo'libdi, boss! Shoshilmasak bo'lmaydi!
— Albatta, albatta! Shavkat, ketdik unda! Biz tushaveraylik! «Mehmon»ni Vadimning o'zi joylashtiradi. Yur, do'st! Ha, Vadim, bu narsani hech kimga ovoza qilib yurma! O'zing tushunasan-ku!..
(davomi bor)
Olimjon Hayit