Tasodifiy hikoya: Prosto_lion dan yana bir bor
Bir necha yil ilgari bir masjid imomi Londonga ko‘chib kelgan edi. U hamisha uyidan masjidga avtobus...davomi

— Sen ichkarida bo'la tur, — dedi tansoqchiga u. — Meni ko'rishga aziz mehmon kelibdi.
— Sizni yolg'iz qoldira olmayman, — dedi Volodya norozilanib. — Buning uchun menga haq to'laysiz.
— Xavotir olma, okasi, — dedi Mirsoli kulib. — Bu qiz sendanam kuchliroq, abjirroq tansoqchi bo'la oladi… Hazillashdim, xafa bo'lma! Bilasanmi, shu qiz bilan birga borib kelaman. Sen telefonni o'chirmay, doim sergak tur! Basharti biror gap bo'lsa, albatta qo'ng'iroq qilaman.
— Xo'p bo'ladi, — dedi tansoqchi qaddini g'oz tutib. — Xohishingiz.
— Ha, aytgancha, — Mirsoli nimadir esiga tushgan kabi boshini qashlab davom etdi. — Kechqurunga sport zalini taxt qilib qo'ylaring! Hammamiz birgalikda mashg'ulot o'tkazamiz!
— Aytganingizday bo'ladi! — dedi Volodya bosh irg'ab. — O'zingizni ehtiyot qiling, brat!
Mirsoli tansoqchining so'nggi so'zlaridan ta'sirlanib unga yer ostidan tikilgancha bir necha soniya o'yga toldi. Yoshi o'zidan ulug' yigitning «Oka» deb murojaat qilishi Mirsoliga juda yoqib tushdi. Shunday martabaga erishgani uchun xayolan xudoga shukr qildi va Masha tomon yurdi.

* * *

— Sizning qabulingizga kirish buncha qiyin bo'lmasa? — Mirsolini battar hayratga solib Masha quvnoq ohangda so'z qotdi salom-alikdan so'ng. — Yarim soatdan beri turibman-a! Insofingiz bormi?
— Yo'g'-e, — Mirsoli atrofga o'g'rincha ko'z tashlab oldi-da, qizning yelkasiga qo'lini qo'ydi. — Nega kiravermading ichkariga? Umuman, meni qanday topding?
— Gerasim Ivanovich aytdilar manzilingizni, — dedi Masha yanada quvnoqroq ohangda. — Xabar olmaganingizdan keyin o'zim qidirishga majbur bo'ldim-da, aldoqchi!
— Menga qara, Masha, — deya Mirsoli qizning ko'zlariga tik boqdi. — Seni tanimayapman. O'sha Mashamisan? Adashmasam, o'sha kuni mendan qattiq ranjiganding, ko'rishga ko'zing yo'q edi. Quyosh qay tarafdan chiqa qoldi?
— Eh, Sasha, qizlarni tushunmas ekansiz. Qiz bolaning ko'ngli juda nozik bo'ladi. O'sha kuni sizning bir og'iz gapingiz ko'nglimni yorishtirgandi. Ishonsangiz, o'sha kundan beri o'zimga kela olmadim. Muhabbatingizga bir shubha qildim, bir ishongim keldi. O'ylay-o'ylay, ishonchim g'olib kelganini anglab yetdim. Tanamga kengashib qarasam, o'zim ham sizga beparvo bo'la olmas ekanman.
— Oh, Zarinamning qiyofadoshi! — deya Mashaga qattiqroq boqdi Mirsoli. — Faqat sen ranjimagin! U birinchi muhabbatim edi. Men ahmoqni kuta-kuta joniga qasd qilibdi. O'shandan beri o'zimni kechira olmasdim. Seni uchratdim-u, Zarina tirilib qaytganday quvonib ketdim. Ayt, birinchi muhabbatimning o'rnini bosa olasanmi? Agar bosa olsang, boshingdan oyog'inggacha brilliantga ko'maman, ishon!
— Harakat qilaman, — dedi Masha yer chizib. — Agar sal o'tib joningizga tegmasam…
— Unday dema, — qizning so'zini kesdi Mirsoli. — Sen hech qachon jonimga tegmaysan. Faqat… Xiyonat qilib qo'ymagin menga! Xiyonatni, sotqinlikni kechira olmayman!
— Sasha, qornim ochdi, — deya mayin jilmaydi Masha. — Biror joyga borib tushlik qilmaymizmi?
— E, qara-ya, yana oldingda xijolatdaman! Hozir seni bir restoranga olib boraman.
— Yo'q, — dedi Masha qovoq uyib. — Restoranga borishni jinimdan yomon ko'raman.
— Unda qahvaxonaga boramizmi?
— Mening kvartiramga borsak yaxshiydi. Har holda tinchroq, bemalol gaplashib olsak bo'lardi.
— Uydagilaring…
— Dadam xizmat safariga ketgan. Oyim ikki yil burun olamdan o'tgan. Uyda hozir yolg'izman. Xavotir olmang!
— Shunaqami? — Mirsoli umri bino bo'lib qiz bilan xoli qolmagan, bu taxlit uchrashuvlarni faqat kinolardagina ko'rgandi. Shuning uchunmi, sal xijolat tortib, Mashaning taklifiga ko'ndi. Mirsoli shu qiz yonida bo'lsa, tog'larni tolqon qila olishini qalban his etdi.

* * *

Hash-pash deguncha Mashaning kvartirasiga yetib kelishdi. Kvartira ikki xonali, ichkari zamonaviy uslubda ta'mirlangan, juda shinam ekan. Mirsoli ostona hatlab bu xonadonga kirgandanoq barcha tashvishlar, muammolarni unutgan kabi yengil tortdi. Qalbini o'ziga notanish tuyg'ular chulg'adi. Azbaroyi mehri jo'shganidanmi, tek o'tirishga sabri chidamay, oshxonada yegulik tayyorlay boshlagan Mashani mahkam quchdi.
— Sen meniki bo'lasan degandim, esingdami? — so'radi u qizning malla, silliq va mayin sochlarini silarkan. — Men shunaqa bir so'zli yigitman. Yo shubhang bormi haliyam?
— Hecham-da, — javob qildi Masha erkalanib. — Faqat bir narsaga shubham bor.
— Ie, nimaga? Ayt!
— Brilliantga ko'mib tashlayman deb va'da bergandingiz? Esingizdan chiqdimi?
— Yo'q, albatta, sen nikohimga kir, va'dasini bajarmagan nomard.
— Oldin-chi? Nikohdan oldin bermaysizmi sovg'a?
— Beraman, — dedi Mirsoli kulimsirab. — Bugunoq do'konga boramiz, o'zingga yoqqan taqinchoqni tanlaysan.
— Kelishdik! Endi zalga kirib o'tiring! Men bemalol taom tayyorlab olay. Keyin… Stol tuzashim kerak hali. Siz nima ichasiz?
— Ichasiz? Men umrimda ichkilikni og'zimga olmaganman.
— Unda bugun mening salomatligim uchun ham ichmaysizmi?
— Sening salomatliging uchun zahar bersang ham ichaman, ishon!
— Bo'pti, boraqoling! Televizor tomosha qilib turguningizcha hammasi tayyor bo'ladi.
— Xo'p.
Mirsoli itoatkorona zalga o'tdi. Masha shundoq yaqinida, atigi oshxonada bo'lsa-da, Mirsolining ko'z o'ngida uning chehrasi aylanaverardi. Shu ko'yi yarim soatcha o'tirdi. Masha dasturxon tuzadi. Servantdan xorij konyagini oldi-da, oshxonaga chiqib ikkita qadah to'la ichkilikni ko'tarib kirdi.
— Sen o'sha idishni menga bersang bo'lardi-ku, — dedi Mirsoli xijolat tortib. — O'zim ochardim.
— Siz mehmonsiz, azizim, — deya Mirsoliga ishva bilan boqib kuldi Masha. — Mehmon otangdan ulug' degan gap bekorga aytilmagandir?
— Baribir noqulay-da, — dedi Mirsoli qizning qo'lidan ichkilik to'la qadahni olarkan. — Sen nima bo'lgandayam ayol kishisan.
— Buning ahamiyati yo'q. Qani, shu qadahni men uchun, mening salomatligim uchun olasiz!
— Baxtimiz-chi?
— Mayli, baxtimiz uchun ham ola qoling!
Mirsoli shu tobda yovvoyi muhabbat dengizida sarmast suzar, go'yo ko'zlari Mashadan bo'lakni ko'rmas, quloqlari ham faqat shu qizning so'zlarinigina eshitardi. Ichkilik battar boshini aylantirib, ko'ngli notanish tuyg'ular iskanjasida qoldi. Sal o'tib azbaroyi mehri jo'shib Mashani quchishga tutindi. Ammo hali qo'llari qizning yelkasiga yetmay, boshi yanada tezroq aylana boshlaganini his etdi. Keyin esa ko'ngli aynigan kabi o'qchidi va ko'z oldi qorong'ilashib, polga chalqancha yiqildi. Shu ondayoq ko'z o'ngini zulmat pardasi qopladi.

* * *
Qancha yotdi, nimalar bo'ldi, Mirsoli umuman idrok eta olmasdi. Ko'zini ochganda, qo'l-oyog'i chandib bog'langan holda qandaydir qorong'i xonada yotardi. Bazo'r ko'zlarini ochib, atrofni kuzatishga urindi. Shunda yerto'lada yotganiga amin bo'ldi.
«Nimalar bo'ldi o'zi? — o'yladi u qayta ko'zlarini yumib. — Qaerdaman? Kim meni bu yerga keltirdi? Nega? Ha-a, aytgancha… Men Mashaning kvartirasida edim-ku! Esladim, esladim. Biz konyak ichdik… To'xta, shunchalar mast edimmi bu yerga keltirishganini bilmay qolsam? Nahotki?.. Yo'-o'q, bu yerda boshqa gap borga o'xshaydi… Demak, Masha sotqinlik qilibdi-da? Nimaga? Qaysi aybim uchun? Nahotki,