Tasodifiy hikoya: эримни дусти билан булган вокеа.
Исмим нодира,эрим билан алохида котежда яшаймиз мен хамшира,эрим хайдовчи лик киладилар,биз бир бири...davomi

— Ho'v, okasi, — zo'ravonlarga yaqinlashib, sochlari turmaklangan malla yigitning yelkasiga qo'l qo'ydi Mirsoli. Qolganlari ham begona odam bu taxlit dadil oralariga kirganini idrok eta olmay, baravar Mirsoliga tashlanishdi. Biroq hech biri zarba bera olmadi. Oralaridan qaysidir birini tizzasi aralash tepgandi, sheriklari darrov jim bo'lishdi. — Erkak kishi ko'chada ayuhannos solsa uyat bo'ladi. — davom etdi Mirsoli g'azabini arang jilovlab. — Ofislaring yerto'lada ekan. O'sha yerga kiraylik, bemalol gaplashib olamiz. Tashqarida mentlar xitlanishi mumkin. Nima deding?
Malla yigit bir muddat Mirsoliga boshdan oyoq razm soldi-da, savol berish o'rniga o'ng qo'lini oldinga cho'zdi.
— Gap yo'q, ketdik unda! Nima gaping bor ekan bizda!..

* * *

Yerto'la binoning o'zidan-da xaroba, tashlandiq, atrof zax, yana allanimalar hidiga to'la bir joy ekan.
Yerto'laga tushgandayoq zo'ravonlar yanada jonlanib, Mirsoliga baravar xezlana boshlashdi. Lekin malla yigit so'qir o'smirlarga bir-bir qarab olgach, sheriklarini tinchlantirdi.
— Senlar tek turlaring! Oldin bilaylik, bu kim ekan! Balki bizga ishga yollanmoqchidir!?.
Mirsoli uchun shu gapning o'zi yetarli bo'ldi. Shu tobgacha arang o'zini bosib, barchasini tinchlik yo'li bilan hal etish niyatida turgan bo'lsa, endi fikridan qaytdi. Jonholatda kissasidan to'pponcha chiqardi-da, kutilmaganda malla yigitning iyagiga tiradi.
Shubhasiz, sheriklarida ham qurol yo'q emasdi. Ular askarlar kabi to'pponchalarini chiqarib, Mirsoli tomonga to'g'rilashdi.
— Bildim, hammangda «travmatika» ekan, — dedi sovuq tirjayib Mirsoli. — Mening kimligimni bilmasang, bilib qo'y! Sasha Krutoy bo'laman! Xo'sh, eshitganmidilaring?
Bu gapga zo'ravonlar ishonqirashmadi. Hatto ulardan biri bir qadam oldinga tashlab, do'q qilishga-da jazm etdi.
— Bizlar ham krutoylarmz, — dedi u masxaraomuz kulib. — Xo'sh, shunga nima bo'pti? Ishga yollanmoqchi bo'lsang, katta ketmasdan aytaver-da!
Bu gap Mirsolining sabr kosasini to'ldirdi. U to'pponchani mallaning iyagidan nari olib, o'zini masxaralagan yigitni kallaladi. Shu orada qolganlarni ham ketma-ket yerga qulatdi. Mallagina kaltakdan bebahra qoldi. Mirsoli atayin unga tegmadi. Chunki bu Bogdan ta'riflagan o'sha maraz ekanini tushunib yetdi.
— Davom etaymi? — so'radi hanuz hech narsa bo'lmaganday, go'yo sir boy bermoqchi emasdek xotirjam turgan mallaga yaqinlashib. — Bu bolalarni ko'zidan sen mahrum qildingmi?
— Xo'sh, nima qipti? — bamaylaxotir savol tashladi malla. — Qarindoshlaringmi?
— Vey, sen Krutoy haqida eshitmaganmisan deyman? Gapir!
— Krutoy deganni eshitganim bor. Ammo u allaqachon o'lib ketgan deyishdi.
— Mayli, sen savolimga javob ber! Senmi bolajonlarni ko'r qilgan?
— Ha, men. Ammo bekorga chiranyapsan. «Soqqa»ning qulog'iga yetsa juda xafa bo'ladi sendan. Yomo-on xafa bo'ladi!
— «Soqqa»? Kim u?
— Kim bo'lardi? Mana shu shaharning egasi. Og'ayni, sen bizning ishga aralashma. Ket! Keyin pushaymon bo'lib yurma!..
Mirsoli bildiki, bular bilan pachakilashishdan naf yo'q. Shuning uchun ortiqcha gapga zeb bermay, oldin o'smirlarni asta tashqariga yo'naltirdi. Keyin esa yerto'la eshigini ichkaridan tambalab, ortga qaytdi va birinchi navbatda mallaga qarata o'q uzdi. Ketidan qolganlar ham o'q yomg'iri osti qoldi. Mirsolining yutug'i shu bo'ldiki, to'pponchaga ovoz pasaytirgich mahkamlangani bois shovqin tashqariga eshitilmadi…
U dumalab yotganlar ustidan hatlab o'tib, xotirjamlik bilan yuqoriga chiqdi.
O'smirlarni alohida taksilarga o'tqazib, o'zi Vadim haydab kelgan mashinada jo'nadi.
U hoziroq o'sha «Soqqa» deganlarini topib, masalaga oydinlik qilishni ko'ngliga tukkandi.

* * *

Tashqaridan qaraganda, hashamatli bino ichkarisiga Mirsoli yetakchiligida o'n nafar qo'riqchilar qo'llarida avtomatlar bilan kirib borishdi. «Soqqa» uzun bo'yli, taxminan qirq yoshli, nigohlari sovuqqon yigit ekan. U ham qo'l qovushtirib o'tirmabdi. Kutilmagan mehmonlarni «Soqqa»ning shotirlari to'pponcha o'qtalish bilan qarshi olishdi.
— Seni tanidim, kelgindi, — deya dag'dag'a bilan so'z boshladi «Soqqa» kattakon zal to'ridan turib. — Kim chaqirdi seni bu yerga? Manavi so'qirlar aytishdimi manzilimni?
— Sen hoziroq bu bolalarning har biriga o'n ming dollardan tovon puli to'laysan, — dedi Mirsoli. — Anavi yugurdaklaringga ayt, qurollarni seki-in polga qo'yishsin! Yo'qsa mening yigitlarim juda achchiqlanishyapti. O'ngacha sanayman!
«Soqqa» ortiqcha qon to'kishni xohlamadimi, itoat bilan shotirlariga qurollarni polga qo'yishni buyurdi.
— Men boyvachchamidim? — deya dag'dag'a qilishda davom etdi u. — Yo Ibn Hattobmidim?
— Kimligingni basharang aytib turibdi. Qolaversa, hali gapimni tugatmadim. Xullas, bu begunoh bolalarning har bittasi uchun alohida kvartira sotib olasan!
— Tushingni suvga ayt! Haddingdan oshma!
Mirsoli bu muomala joniga tegib, yonidagi Vadimga yuzlandi.
— Vadim, tez fursatda ikkita qoshiqni qizdirib kelasanmi? — dedi u «Soqqa»ni ko'rsatib. — Manavi zo'ravonning ham ko'zlarini ko'r qilib qo'yay! Yaxshilikchasiga ko'nmaydi shekilli.
— Hozir yest qilaman! — Vadim kissasidan ikkita qoshiq chiqardi-da, ko'z-ko'z qildi. — Ikki-uch daqiqada tayyor bo'ladi!
«Soqqa» uning rostakamiga harakatga tushib qolganini ko'rib, ikki qadam oldinga yurdi.
— Bo'pti, ko'ndirding, — dedi u norozi bosh chayqab. — Tilaging shu xolosmi?
— Bu tilakmas, — dedi Mirsoli ham ikki qadam oldinga yurib. — Aksincha buyruq. Yana bir buyruq bor. Anavi yoqda oltita itvachchalaring o'lib yotibdi. Basharti melisalar xitlansa, o'z bo'yningga olasan. Agar tinch yashashni istasang, aytganimni qil! Meni tanisang, kimligimni, qanday odamligimni bilasan! Bilib qo'y, jahlim chiqsa, otamniyam ayab o'tirmayman. Hozir esa bu norasidalarning qornini to'ydir! Quruq non va suving tomoqlarini shilib tashlabdi. Qaynoq, sergo'sht taom ber bularga!
«Soqqa» rozi bo'lishdan bo'lak chorasi qolmaganini anglab yetgandi. Shoshilmasdan yurib borib, so'qir o'smirlar qarshisida to'xtadi va Mirsoliga yuzlanib so'z qotdi.
— Xotiring jam bo'lsin, do'st! Hammasi yaxshi bo'ladi!
Mirsoli masxaraomuz, shu bilan birga g'olibona tirjay ish qildi-da, bosh chayqay-chayqay, binodan chiqib ketdi.
U ayni lahzalarda juda yengil tortgandi. Hech qursa, shu ishi bilan kimlarningdir ko'nglini shod qilganidan, xudo qabul qilsa, yagona bo'lsa-da savob ishga qo'l urganidan mamnun edi.

* * *

Tashqaridan nigoh tashlansa, Mirsoliga tegishli klubda juda qat'iy tartib o'rnatilgandi. U har bir xodimni kuniga bir marotaba suhbatdan o'tkazib charchamas, mijozlarga bilan o'ta ehtiyotkorlik bilan munosabatda bo'lishni tayinlar, qoidaga rioya qilmaganlarni shafqatsiz jazolardi. Mirsoli qo'l ostida ishlovchi xodim va xodimalar uchun bir xil, zamonaviy, bejirim va go'zal kiyimlar tanlangandi. Klub, kechqurunlari ochiladigan kazino holatini Vadim nazorat ostida ushlardi. Shu sababli Mirsoli xotirjam edi. Vadimning qattiqqo'l va sergakligiga shubhasi qolmagandi.
So'qir o'smirlarning kelgusi taqdirini baholi qudrat hal etgach, keyingi kunlarni deyarli sokinlikda o'tkazdi.