Tasodifiy hikoya: Maslaxat beriyla
Davosi bormi?...davomi

Zarur bo'lganda, kazinoga tashrif buyuradigan badavlat mijozlardan ko'ngil so'radi, kamchilik ko'zga tashlansa, o'sha joydayoq hal etishni xodimlarga buyurdi. Ammo bugun ertalabdanoq negadir yuragi g'ashlanib, ko'ngli qandaydir yoqimsiz lahzani oldindan sezgandek tuyulaverdi. Shu sababli Vadimning salomiga ham bosh irg'ab alik ola qoldi. Kuniga ishni achchiq qahva ichishdan boshlardi. Bu ham yuragiga sig'madi. Qovog'ini uygan ko'yi internet klubda boshlangan hayotni hissiz kuzatgancha kabinetida bir muddat o'tirib qoldi. Yana xayolini yaqin o'tmish, qishloq, zangori libosga burkangan dalalar, qishloqdoshlar o'g'irlab, ko'zlarini yumishga, chuqur xo'rsinishga majbur etdi. Lekin bu holati ham uzoq cho'zilmadi. Daf'atan kabinet eshigi ohista taqillab, ichkariga Vadim kirdi. Mirsoli o'ychan nigoh bilan Vadimga so'zsiz tikildi.
— Men «Soqqa»ni chaqiruvdim, — gap boshladi Vadim Mirsolining kayfiyatsizligini darhol payqab. — Yetib kelibdi. Agar… Zarurmas deb hisoblasangiz, men…
— Chaqir mushtumzo'rni, — buyurdi Mirsoli dast o'rnidan turib. — Xayol olib qochibdi. Tez bo'l! Basharasiga yana bir qaraylik-chi!
Oradan bir necha o'n soniya o'tib, ostonada «Soqqa» hozir bo'ldi. Bu gal u egniga yarqiragan kostyum kiyibdi. Chehrasi ochiq, kulimsiragancha kirib shosha-pisha Mirsoliga so'rashish uchun qo'l uzatdi.
— Kechiring, og'a, — dedi u hiyla bosh egib. — O'sha kuni sizni kurakda turmaydigan so'zlar bilan haqorat qildim. Sizni… Tanimabman. Keyin… Surishtirib, o'rganib chiqib… Kechiring men ahmoqni, iltimos!
— Tushunaman, — dedi Mirsoli «Soqqa»ni o'tirishga taklif etarkan. — Men ham sen bilan qiziqib ko'rdim. Yomon yashamayotgan ekansan. O'nta do'kon, ikkita klub, mayda-chuyda korxonalar… Vey, men oyiga qancha daromad ko'rishingniyam bilaman. Shuncha pulga ega bo'la turib begunoh o'smirlarni so'qir qilib qo'yishga vijdoning yo'l qo'ydimi?
— Og'a, bir qoshiq qonimdan keching, o'tinaman, — «Soqqa» kutilmaganda tiz cho'kdi. — Bu gunohim uchun xudo albatta jazomni beradi, bilaman! Ishoning, buni… Bu gunohimni yuvishga tayyorman!
— Bu gaping erkakcha bo'ldi, — Mirsoli asta uni o'rnidan turg'azib, kursiga qaytadan o'tqazdi. — Gapni mana shundan boshlash kerak edi. Xo'-o'sh… Demak, bugundan boshlab haftasiga daromadingning o'n foizini menga uzatib turasan. Tushuntira oldimmi?
— Xuddi shunday, — dedi «Soqqa» yuzlariga qaytadan tabassum yugurib. — Hammasi siz xohlaganday bo'ladi!
— Unda boraqol! Faqat aytib qo'yay, daromadingni juda yaxshi bilaman. Shunday ekan, aldashga urinma! O'zingga yomon bo'ladi!
— Tushundim.
«Soqqa» qayta-qayta ta'zim qilgancha kabinetni tark etdi. Shu ondayoq ichkariga Vadim kirib, Mirsoliga savol nazari bilan boqdi.
— Sen hoziroq «Soqqa»ni nazorating ostiga ol, — tayinladi Mirsoli qovoq uyib. — Har bir bosgan qadamini kuzatib yur!..
Ertalabki so'lg'inlik kechqurun ham tarqamadi. Mirsoli hanuz ko'ngil g'ashlanishidan azoblanib, xayolan oldindan qanday ko'ngilsizlik tashrif buyurishini kutaverdi. Kazino esa har kungidek bir maromda ishlashda davom etar, badavlat mijozlar ko'ngil xushlash bilan band edi. Ammo tag'in Mirsolini hayron qoldirib, ko'ngilsizlik o'rniga hiyla quvonchli lahzalar unga hamroh bo'lishga tutindi. Vadim ayol mijozlardan biri u bilan suhbatlashish istagida ekanini aytib qoldi. Mirsoli bu go'zal ayolni yaxshi tanirdi. U har kuni kechqurun albatta kazinoga keladi, yarim tunga qadar qolib ketadi. Lekin… Nega aynan bugun suhbatlashgisi kelganini tushuna olmadi.
— Nima bo'libdi unga? — so'radi ehtiyot shart Vadimdan. — Ilgari umuman gaplashmasdi-ku! Shunchaki kulimsirab salomlashib qo'ya qolardi. Tinchlikmikan?
— Menga hech narsa demadi. Shaxsiy gaplari bormish sizga aytadigan.
— Mayli, ayt, kirsin!
Oradan besh daqiqacha vaqt o'tib, ayol kirib keldi. U boshqa kunlardagiga nisbatan xomushroq, o'ychanroq holatda edi. Mirsoli majburan bo'lsa-da, jilmayish qilib, ayolni yumshoq o'rindiqqa o'tirishga taklif qildi.
— O'tiring, Vera Vasilyevna, — dedi u hamon kulimsirab. — Xodimlardan birontasi xafa qildimi? Nima bo'ldi?
— Yo'q, undaymas, — javob qildi ayol Mirsoliga tikilib. — Xodimlaringiz juda madaniyatli. Mijozlarni qadrlashadi. Men boshqa masalada siz bilan gaplashmoqchiydim.
— Qulog'im sizda.
— Xabaringiz bor, mening shaharda bir nechta kafelarim, supermarketlarim bor.
— Bilaman. Nima bo'ldi? Savdo susaydimi? Yordam kerakmi?
— Savdo yaxshi. Lekin to'g'ri topdingiz. Haqiqatan sizning yordamingizga muhtojman. Bilaman, bu ish sizning qo'lingizdan keladi.
— Xo'p, eshitaylik-chi!
— Keyingi oylarda Ilya Trofimov degan prokuror ezvordi. Nuqul tekshiradi, yo'q yerdan ayb topadi. Xullas, charchadim.
Mirsoli tanish ismni eshitdi-yu, darrov jiddiy tortdi.
— Podpolkovnikmi? — so'radi u ayoldan. — Ulushini bermaganmidingiz?
— Voy, shunga-ya? Bermay ko'ring-chi!
— Unda nega tixirlik qiladi? Yaxshi odam-ku Trofimov! Kelishsa bo'ladigan ment!
— Rostini aytsam, u maraz biznesimni tortib olmoqchi. Arzimas pulga sotishimni talab qilyapti!
— Yo'g'-e, rostdanmi? O'zi aytdimi shuni?
— Ha-da, har kirib kelganda eslatadi. Ammo men jinnimasman. Sotmayman unga.
— Sotmasangiz, ezaveradi, — dedi Mirsoli uf tortib. — Men podpolkovnikni yaxshi bilaman. Nafsi nahang baliqnikidanam yomon! Baribir tinch qo'ymaydi sizni.
— Nima qilay? Uka, maslahat bering!
— Biznesingizni menga xatlab bering. Ellikka ellik ishlayveramiz. U meni bezovta qila olmaydi.
— Sizga?.. Ie, q-qanaqasiga?
— Pul topishni xohlaysizmi o'zi? Bir kun kelib podpolkovnik sizni turmaga ravona qilishini istaysizmi yoki? Mayli, unda ishingizni davom ettiravering! Menga… Vaabщe-to baribir! Xayr!..
— X-xo'p, xo'p, — ayol o'rnidan turib Mirsoliga yaqinlashdi. — Sizga ishonsam bo'ladimi?
— Bu o'zingizga bog'liq! Faqat… Aytib qo'yayki, men ayollar bilan jang qilmayman.
— Tushundim. Rahmat sizga, uka, katta rahmat! Bugundan shu ishga kirishaman. Hujjatlar tayyor bo'lishi bilan sizga xabar qilaman.
— Yana bir narsani aytib qo'yay, — dedi Mirsoli. — Hamkor bo'lish bilan kazinodagi imkoniyatlaringiz ikki hissa oshadi.
— Mayli, omadingizni bersin!
Ayol qayta-qayta qulluq qilgancha chiqib ketdi.

* * *

Mirsolini baribir ko'ngil g'ashligi tark eta qolmasdi. Shu bahonada qachonlardir onasining «Ko'ngil g'ashlansa, bir balodan darak, ehtiyot bo'lish lozim», degan gaplarini ham esga oldi. Bundan battar kayfiyati tushib, vahimaning turli ko'chalariga kirib chiqdi. Lekin ish qizg'in, baqir-chaqirga to'la kazinoda uzoq vaqt o'y surish uchun sira imkon bo'lmaydi. Ora-sirada kimdir baribir eshikni taqillatadi, maslahat so'raydi, nimadandir shikoyat qiladi. Mirsoli endigina o'rnidan turib deraza qarshisiga borgandi, ichkariga yana Vadim kirdi. Mirsoli uning mahzun qiyofasiga boqib yuz chandon ko'proq siqildi. Nimadir so'rasa, yoqimsiz xabar eshitadigandek so'z qotishdan tilini tiydi.
— Tashqarida bir yigit turibdi, — dedi Vadim Mirsoliga sirli tikilib. — Sinfdoshiman deyapti.
— Nima? Sinfdoshiman?..
Shu birgina so'z Mirsolining vujudiga o'rlagan qayg'ularni tumandek tarqatib yubordi. Darhol