Tasodifiy hikoya: Элла
Тонг, бурнига урилган к,он хидидан уйгонган Элла енида еткан бир парча гуштни куриб кунгли алланечук булдию аммо к,анча уринса хам ташлай олмади.Кечаги жарохатлари танасига к,акшатк,ич огрик. берар тилинган ва кукарган ойок,лари ишиб кетган аммо к,ондан асар хам йук, эди.Атрофга термуларкан узини к,алин бутазор ичида эканини англади.Очлик азобидан к,ийналган танасини кутаришга куч тополмай атрофга назар ташлаб емиш излаган булдию енидаги парча гуштдан бошк,а нарса топилмади.Бир оз айланиб мевами...davomi

itoat qilgan holda kabobni og'ziga yaqin olib bordi-yu, darhol qaytadan tovoqqa soldi va dast o'rnidan turib quloqlarini ding qildi.
— Mashinalar tovushi eshitildi, — dedi u Shavkatga yuzlanib. — Mentlar xitlandimikan nima balo?

— Be, senga shunday tuyilgandir, — qo'l siltadi Shavkat. — Ko'chada qo'riqchilar turibdi. Bir gap bo'lsa, xabarini yetkazishardi-ku!..
— O'zim qaray-chi! — Mirsoli shunday deb darvoza tomon yurdi. Shu tobda eshik ochilib, ikki qo'riqchi hovliqqancha hovliga kirdi.
— Xo'jayin, mentlar dala hovlini o'rab olishyapti, — dedi qo'riqchilardan biri. — Qochishimiz kerak!
— Nima?.. Mentlar?.. Qani, yig'ishtirlaring hammasini! — Mirsoli bor ovozda baqirib ichkaridagilarni chorlay boshladi. — Hamma mashinalarga o'tirsin! Agar yo'limizga to'g'anoq bo'lishsa, bosib o'tib ketlaring! Qo'lga tushish xayolinggayam kelmasin!..
Baxtga qarshi hech kim mashinaga o'tirishga ulgurmadi. Daf'atan ko'chadan bir guruh niqobli kimsalar chopib kirib, barchalarini yuztuban yerga yotishga majbur etdi. Mirsoli tomorqa tarafdan ham allakimlar baqir-chaqir bilan kirganini payqadi. Boshini ko'tarib kimlar ekanini ilg'ashga urindi. Ammo tepasidagi qurol tutgan askar naq bo'yniga avtomat qo'ndog'ini tirab qo'zg'alishga qo'ymadi.
Oradan bir necha o'n soniya o'tdi yo o'tmadi, Mirsolini kimdir kurtkasi yoqasidan siqimlab o'rnidan turg'azdi.
Bu o'zi bilan yaqindan beri «sherikchilik» qila boshlagan general edi.
— Ha, shovvoz, «buzoqning yugurgani somonxonagacha» degan naqlni eshitganmiding? — deya masxaraomuz so'z qotdi general. — «Generalga pul berdim, endi nima qand yesam yeyaveraman», deb o'ylovmiding?
— Iflos! — shivirladi g'azab aralash Mirsoli. — Kelib-kelib sen marazga ishondimmi?
— Buni tergovda aniqlashadi, — dedi general. — Dumingni qisib to'g'ri, halol yashaganingda shu ko'yga tushmasding. Sen bergan pullarga kelsak… Buni hech qachon hech kimga isbotlay olmaysan! Ana endi turmada dodingni berishadi. Tayyor tur, Krutoy!..
Mirsoli bu gaplarni deyarli eshitmasdi. Afsus, nadomat tuyg'usi borlig'ini egallab, go'yo karaxt kimsa yanglig' qarshisidagilarga hissiz boqardi.

* * *

— Bu mening mashinamga o'tiradi, — dedi general kutilmaganda askarlarga yuzlanib. — Qolganlarni olib borib kameraga qamanglar!
— Sizga… O'rtoq general, balki soqchilarni…
— Kerakmas, — ofitserning so'zini kesdi general. — Bu yigit men uchun xavfli emas! Boringlar, tezroq yetkazinglar hammasini! Qani, Krutoy, mening mashinamga o'tir! Sen bilan o'zim gaplashib qo'ymasam, bo'lmaydiganga o'xshaydi.
Mirsoli hayron bo'lgancha ko'rsatilgan mashinaga chiqdi. Negadir qo'llaridagi kishanlarni ne sababdan yechishganiga tushunmay, hadeganda generalga yer ostidan razm solaverdi. Qalbining bir chetida general insofga kelishiga, uni qo'yib yuborishiga ishona boshladi.
— Xo'sh, qahramon, endi qalaysan? — so'radi general masxaraomuz ohangda. — Mening qudratimga tan berdingmi yo yo'qmi?
— Tan bermaganimda nima o'zgarardi? Qamaysizmi, qamayvering! Demak, peshonamda shu ish ham bor ekan.
— Ovora bo'lasan, — dedi general yanada jiddiy tortib. — Bilasan, seni turmaga qamasak, oson o'lim topasan. Anavi dushmanlaring anchadan beri tish qayrab yurganidanam xabaring bor. Ular seni yo bo'g'ib o'ldirishadi, yo otib tashlashadi. Yo'-o'q, sen hali bizga keraksan.
— Tag'in nima baloni o'ylab topdingiz? — so'radi Mirsoli toqati toq bo'lib. — Bilmasangiz bilib oling, men o'limdan qo'rqmayman. Jonimni garovga tikib yo'lga chiqqanman.
— Shuning uchun ham sening o'lishingni istamayapman. Umuman, bilasanmi, nega bugun bosqin uyushtirdim-a? Bilasanmi?
— Siz mentlarning ko'nglingizdan nima kechayotganini yolg'iz xudo biladi. Men qaerdan bilay?
— Mayli, bilmasang o'zim ayta qolaman. Xullas, «glavka»da anchadan beri mening g'iybatimni qilishayotgan ekan. Uzunquloq gaplardan bilib qoldim. Nimaymish, men jinoyatchi bilan kelishib, himoyamga olganmishman, evaziga jinoyatchi menga pul to'layotganmish. Sen shu g'iybatlarga ishonasanmi?
— Bu haqiqat-ku, — dedi Mirsoli. — Jinoyatchi menman. Sizga meni himoya qilayotganingiz uchun pul to'layapman. Yo yolg'onmi?
— Mayli, bu gapni qo'ya turaylik. Qisqasi, bugun o'sha g'iybatchilarga kimligimni ko'rsatib qo'ygim keldi. Jinoyatchi bilan osh-qatiq emasligimni isbotlashga bel bog'ladim. Natijasini o'zing ko'rib turibsan.
— Xo'sh, nima qilay? Gapingiz shu xolosmidi? Unda meni olib boring o'sha turmangizga! Mashinangizda o'tirib toza havodan nafas ololmayapman. Balki o'sha havoni turmada olarman.
— Bekorlarni aytasan, — dedi general. — Operatsiyamning oxirgi bosqichi qoldi. Shuni tugatay, ana undan keyin sening masalangni o'ylab ko'raman.
— Mening nima aloqam bor operatsiyangizga?
— Hozir askarlarni qayta chaqirtiraman. Sen qochasan. Ular ortingdan quvlab seni tutib kelishadi. Agar shu ishda yordam bersang, ishon, hammasi yaxshi bo'ladi. Tarakan masalasiga ko'z yumaman. Kelishdikmi?
— Albatta yo'q, — dedi Mirsoli. — Ahmog'ingiz yo'q. Meni yosh bola qilishga urinmang. Shundog'am sabr kosam to'lib turibdi hozir.
— Yordam bermaysanmi? Generalning yuzi yorug' bo'lishini istamaysanmi?
— Yo'q. Gap tamom!
— Bundan chiqdi, sen bilan kelishuvimizniyam bekor qilmoqchisan, shundaymi? Haligi… Himoya qilishim evaziga pul to'lashniyam xohlamaysan-a? Topdimmi?
— To'g'ri topdingiz. Sizdaqalar bilan ishlagandan o'lgan ma'qul. Xo'sh, himoya qilmasangiz, nima bo'ladi menga? Kazino ochganimni ro'kach qilib qo'lga olasizmi? Qani isboti? Men faqat internet klub ochganman. Ana, ishonmasangiz borib ko'ring!
— Tarakanning, u bilan birga o'n chog'li odamning o'lgani-chi? — tutoqib ketdi general. — Uyam birovning ishimi?
— Isbot qila olasizmi? Buning uchun hech bo'lmasa barmoq izlarini topish kerak. Men esa bir ish qilsam, orqamda iz qoldirmayman. Mana ko'rasiz, yigitlarimniyam ertagayoq qo'yib yuborasiz. Aks holda nima bo'lishingizni faqat xudo biladi, general!
— Hali shunaqami? — general Mirsolining ishonch bilan aytgan gaplarini tinglab turib, beixtiyor titray boshladi. Titroq iskanjasida shoshilinch ratsiyani qo'liga oldi-da, askarlarni chorladi. Mirsoli esa hech narsa bo'lmaganday tek o'tirar, ora-sirada generalga ko'z tashlab sovuq tirjayib olardi.
* * *

Oradan bir soatcha vaqt o'tgach, nihoyat palata eshigi ohista ochilib Vadim kirib keldi. U qo'lidagi mevalar joylangan xaltachani tumbochka ustiga qo'ydi-da, karavotning bir chetiga cho'kdi. Vadimning qiyofasida mahzunlik hukmron edi-yu, Mirsoliga sezdirib qo'ymaslik uchun majburan jilmayardi.
— Qo'yib yuborishdimi hammani? — so'radi Mirsoli yotgan yeridan Vadimga sirli boqib. — Klubda tinchlikmi?
— Hammasi yaxshi, boss, — dedi Vadim Mirsolining yelkasiga qo'lini qo'yib. — Siz kamlik qilyapsiz xolos. Ammo bu vaqtincha. Tuzalib, oyoqqa tursangiz, tez orada qaytasiz safga.
— Yo'q oyoqda qanday tik turaman? — so'radi Mirsoli alami kelib. — Meni tinchlantirmay qo'yaqol. Undan ko'ra haqiqatni gapir! Shavkat nega kelmayapti? Qaerda o'zi?
Vadim bu savolga qanday javob qaytarishni bilmasdi. Shu sababli chaynala-chaynala gapni boshqa