Tasodifiy hikoya: Gonkongdan kelgan tobut 3 (kamolov)
- Mayli, hammasi sen aytganidek ro'y berdi ham deylik, ammo xitoylik ayol bilan sen emas, noma'lum X...davomi

yoqqa burmoqchi bo'ldi. Ammo uddalay olmadi. Mirsoli uning bilagini mahkam siqib, do'q aralash savolini takrorladi.
— Shavkat qaerda deb so'radim!?. Gapirsang-chi!..
— U.. Ketib qoldi, — dedi Vadim bosh egib. — Mentlar qo'yib yuborishgandan keyin men to'g'ri shu yerga kelgandim. Keyinroq Shavkat qo'ng'iroq qip qoldi. Ahvolingizni eshitgandan keyin ketishini ochiqchasiga aytdi. Nomardlik qildi hamyurtingiz! O'zi… O'shanda bekor ishga olgan ekansiz-da!
— Ha-a, — deya chuqur xo'rsindi Mirsoli. — Kimning kim ekanini mana shunaqangi paytda bilib olarkan kishi. Demak, sinfdoshim nomardlik qilibdi-da! Afsus, kalta o'ylabdi xumpar. Mening qo'limdan osonlikcha qutula olmasligini unutib qo'ygan ko'rinadi. Ming afsus, yana bir do'stimdan ayriladigan bo'ldim… Mayli, ikki oyog'imni kesib tashlashsayam hali tetikman. Aqldan, kuchdan qolganimcha yo'q, Vadim. Xo'sh, buyog'iga nima reja tuzamiz?
— Siz to'liq tuzalib olavering! Keyin bir yo'li topilib qolar. Xudoga shukr, klub joyida turibdi, ishchi-xizmatchilar, tansoqchilargacha hammasi ishlayapti. O'zim nazorat qilib turibman.
— Yo'q, bunaqasi ketmaydi, — dedi Mirsoli. — Endi gunoh qilishni yig'ishtiramiz shekilli. Mentlar bilan ham aloqa uzildi. Buyog'iga ishimiz qaltis bo'ladi. Mentlar ko'z ochishga qo'yishmaydi. Shunday deyman-u… Bilasanmi, men komada yotganimda narigi dunyoga borib keldim. Aniq esimda. Ajoyibdanam ajoyib vodiyga boribman. U yerda otam, ikki onam kapalak qiyofasida parvoz qilishayotgan ekan. Lekin ular ham meni quvib solishdi. Ollohning qarshisida gunohlarim ko'payib ketibdi. Shularning ajrini to'lamaguncha uyoqqayam keta olmaskanman. Afsus… Afsus… Yo'q, hech kimga kori yo'qlikdan asrasin! Harakat qilishimiz shart. To'xta…
Mirsoli beixtiyor rangi dokadek oqarib, boshini goh o'ngga, goh chapga chayqay boshladi. Vadim hayron bo'lib yelkasiga qo'l tashlagandi, Mirsoli siltab tashladi va ko'zlari chaqnab Vadimga tik boqdi.
— Oshna, — dedi u bosh chayqashdan tiyilmay. — Sening bir hafta umring qolibdi. Ana, farishtalar shunday deyapti! Berkin! Yashirin panaga! Ovloqqa o'zingni ol! O'lma! O'lma, Vadim, o'lma!.. Menga aravacha sotib ol! Ikkovimiz muridlarimizning uyiga boramiz! Sotib ol aravacha, iltimo-os!!!
Vadim bunday bo'lishini sira kutmagandi. Dast o'rnidan turdi-da, vrach chaqirish ilinjida yo'lakka chopdi.

* * *

Zum o'tmay, vrach hamshirani ergashtirgancha palataga kirdi. Oldiniga karavotga yaqinlashib, Mirsoliga zimdan nazar soldi. Tomirini ushlab, yurak urishini tekshirdi. So'ngra hamshiraga imo qildi. U darhol shprisga kerakli dorini torta boshladi.
— Nima bo'ldi, uka? — so'radi vrach muloyimlik bilan. — Bezovta bo'lyapsizmi? Nega o'rtog'ingizni qo'rqityapsiz?..
Mirsoli Vadim yo'lak tomon chopgandayoq sal o'zini tutib olgan, aytgan gaplariga afsus cheka boshlagandi. Boshini eggancha bir muddat sukutga toldi. Keyin ilkis qaddini rostlab, Vadimga yuzlandi.
— Kechir, — dedi u bosh chayqab. — Bilmay gapirvordim shekilli. Parvo qilma, sal… Miyam chayqalganday bo'lib sening ko'nglingga ozor yetkazdim, kechir!
— Xavotir olmang, — dedi Vadim kulimsirab. — Bundan battarlariyam bo'lgan-ku! Mana ko'rasiz, hali shu kunlarni eslashib rosa kulishamiz.
Vadim shunday deb asta vrachning qulog'iga pichirladi:
— Do'xtir, balki haligi… Psixoterapevtni chaqirarmiz-a? Har holda komadan keyin…
— Tushundim, — dedi vrach eshitilar-eshitilmas. — Hozir qo'ng'iroq qilaman. Tashvish chekmang! O'rtog'ingiz otday bo'p ketadi!..
Ammo Mirsoli hanuz xayolot dengizida suzar, nuqul ko'z o'ngida general gavdalanib, hadeganda mushtlarini tugardi.
— Bo'lar ish bo'ldi, — deya Vadimga tik boqdi u vrach va hamshira chiqib ketishgach. — General baribir payimizga tushadi. U itdan hamma narsani kutsa bo'ladi. Bilasanmi, biz uni chuv tushiramiz. Sezib turibman, shunday qilsak, albatta adabini yeydi u bachchag'ar.
— Nima qilmoqchisiz? — so'radi Vadim qiziqsinib. — Tinchitish kerakmi? O'zim…
— E yo'-o'q, — dedi Mirsoli qo'l siltab. — Shu kungacha qilgan gunohlarimiz ham yetib ortadi. U hozir biznesimizning yo'lini to'sgani uchun yuqori lavozimga tayinlangan. Hademay o'zi kelib ham qoladi. Biz esa u bilan ishlamaymiz. Klubni sotamiz. Faqat shahardagi ikkita katta do'konni olib qolamiz. Qolganlarining hammasi sotiladi. Sen hoziroq shu ish bilan shug'ullan. Chunki ikkita do'konning ishiniyam o'zing yuritasan. Sendan boshqa ishonchli do'st qolmadi menda. General masalasida o'zimning rejalarim bor. Vaqt keladi, o'sha rejani amalga oshiraman. Nima deysan?
— Siz nima desangiz shu, — javob qildi Vadim. — Xaridor topish muammo bo'lmaydi. Lekin…
— Nima demoqchiligingni sezdim, — dedi Mirsoli kulimsirab. — Qo'rqma, hammasi yaxshi bo'ladi. Bor, bugunoq men aytgan ishlarni do'ndir! Pullarning uchdan bir qismini senga hadya qilaman. Boraqol!..
Vadim darhol o'rnidan turdi-da, ketishga chog'landi.
— Xayrlashmayman! Kechqurun natijasini aytaman! Yaxshi qoling!

* * *

Mirsoli endi-endi qay ahvolga tushganini qalban his eta boshlagandi. Agar ilk kunlarda oyoqlaridan butkul ayrilib qolgani yoqimsiz bir tushdek tuyilib, sal o'tgach, ko'ngliga tushgan qorong'ilik tarqagan bo'lsa, ayni pallada buning qay darajada dahshatli ekanini chuqur his etardi. His etgani sayin asab tomirlari taranglashar, qo'yib berishsa, bor ovozda hayqirib dod solgisi kelardi. U kelajakka umuman ishonmay borardi. Ishonch o'rnini faqat tushkunlik, umidsizlik buluti qoplab olgandi. Biroq ko'ngil ko'zi bilan yaqin fursatda qanday voqealar sodir bo'lishi muqarrarligini aniq-tiniq ko'rib turardi.
«Bilaman, Vadim biznesni sotmaydi, — o'ylardi Mirsoli. — Meni xotirjam torttirish uchun ko'ndi. Aslida kechqurun telefon qilib nimalar deyishigacha bilaman. To'xta, bularni qaydan bilyapman? Kim menga shipshityapti? Nimalar bo'lyapti o'zi? Nahotki, rostdanam bashoratchiga aylanib qolgan bo'lsam? Ana, psixiatriyam tekshirib ko'rdi. Hech qanday kasallik topa olmadi. Komadan keyin miyam sal anaqaroq bo'lib qolganmish. Bekorlarni aytibdi. Miyam joyida. Bu yerda bir gap bor. Ko'raman, agar aytayotganlarim to'g'ri chiqa boshlasa… Kim bilsin? Mana, hozir o'tiribman-u, aniq sezib turibman. General mendan xabar olish uchun kelyapti. Darvozadan o'tganiniyam ko'rdim. Ammo qanday qilib? Kim menga bunday qudratni hadya qildi? Xudoyimmi? Qaysi yaxshi ishim uchun? Shu shaharga kelganimdan beri o'ldir-o'ldirdan, harom pul topishdan bo'shamagan bo'lsam…»
Mirsoli xayollarga erk bermaslik ilinjida birdan sergaklanib, palata eshigiga boqdi. Haqiqatan, oradan bir necha daqiqa o'tib, eshik ochildi-yu, ichkariga general kirib keldi. Mirsoli uning yuz tuzilishiga atayin sinchkov tikildi. Generalning kayfiyati yo'q edi. Asta yurib kelib, karavotning bir chetiga cho'kdi-da, Mirsolining o'ng qo'lini kaftlari orasiga oldi.
— Meni kechir, Krutoy, — dedi hazin tovushda general. — Seni balodan asrab qololmadim. Aksincha shunga mubtalo qildim. Oldingda bir umr qarzdorman. Haligi… Tarakan masalasida ko'ngling to'q bo'lsin! Men bir yaramasning bo'yniga qo'yvordim hammasini! Shunday ekan…
— Meni qayg'urgandan