Tasodifiy hikoya: Ayib kimda
Tong otti. Er xotin òrnidan turib choy ishyapti. Nasiba (xotini ismi) yana har doyimgidek noliy bosh...davomi

qo'yma! Ichagingni boshingga salla qip qo'yaman xohlasam!
— Ulgurmaysan. Men senlar o'ylaganchalik ahmoqmasman. Undan ko'ra, ayt, nega mening tovog'imga manavi iflos qo'lingni solding? Kimdan ruxsat so'rading?
— Sen bola yaxshilikchasiga o'chmaysan chog'i, — «Tuman» azbaroyi alami kelganidan atrofga alanglay boshladi. — Vey, bir kelgindi bo'lsang, bu mahallalar esa meniki. Yurt meniki. O'sha sho'rva ichgan yeringga borib chirangin!
— «Tuman», — deya go'yo sal past tushgan kabi gap ohangini yumshatgan bo'ldi Mirsoli. — Agar erkak bo'lsang, mening «tochka»larimga oralama. Aks holda…
— Nima? O'ldirasanmi? Juda haddingdan oshib ketibsan-ku! Qani, ko'rsat hunaringni! Mana, men qarshingda turibman.
— Demak, yaxshilikchasiga kelisha olmaymiz, shundaymi?
I— Albatta kelisha olmaymiz. Buning uchun sen shahardan ketishing kerak bo'ladi. Xo'sh, ko'nasanmi? Ishon, hurmat, tavoze bilan shaxsan o'zim kuzatib qo'yaman! Mayli, chiptangniyam olib beraman, ko'ndirding.
— Hali shunaqami? — Mirsoli Shavkatga bir ko'z tashlab oldi-da, ketishga chog'landi. — Sen juda shakkok ekansan. Jang bo'lsa-jang-da!
— Ko'ramiz hali! — uning ortidan qichqirdi «Tuman». — Hali mening kimligimni bilmas ekansan! Burningni yerga ishqalashganda, tavba qilasan, ha!..
* * *

Mirsoli kazinoga qaytdi-yu, birinchi navbatda Vadimni chaqirtirdi. Shavkatni ham uning yoniga o'tqazib oldi.
— Xullas, Vadim, — dedi u stolni mushtlab. — Biz ishni mana bunday boshlaymiz. Ishonchli, abjir yigitlardan ikki nafarini tanlaysan. Ularga Shavkat ikkalang bosh bo'lib borasan.
— Nima qilish kerak? Tushunmadim.
— «Tuman»ga tegishli «tochka»larga birma-bir borib, ertalabki «kirim»larni tortib olasanlar. Ammo ichkariga bosqinchidek bostirib kirmaysanlar. Ular soqqalarni sumkalarga joylab mashinaga o'tirishgach, picha ortidan kuzatib borib, qulay yerga yetganda bosasanlar. Biz «Tuman»ni mana shu yo'l bilan hushyor torttiramiz. Boshqachasiga ko'nadigan niyati yo'qqa o'xshaydi. Xo'sh, uddalaysanlarmi?
— Albatta uddalaymiz, — Vadimning o'rniga Shavkat javob qildi. — Enasini yettiqo'rg'ondan ko'rsatamiz, do'st!
— Yaxshi, u holda sizlarga ishondim. Ertalab shu ishni boshlaysizlar. Faqat menga xabar berib turish eslaringdan chiqmasin!
— Xo'p bo'ladi!
Shotirlar chiqib ketgach, Mirsoli kelgusi rejalarni kallasida pishitish niyatida oromkursiga cho'kib, boshini orqaga tashlagan ko'yi ko'zlarini yumdi.

* * *

Mirsoli shu kecha uzoq vaqt ko'z yuma olmadi. Vadim va Shavkat qilajak ishlardan s o'ng «Tuman»ning qay holatga tushishini taxminan tasavvur qilib chiqdi. Har o'ylaganda, raqobatchi past tushadigandek, oxir oqibat yolvorib keladigandek tuyulaverdi. Ammo Mirsoli o'z xayollariga-da ishonqiramadi. Ehtiyot shart navbatdagi rejalarni xayoliga marjondek tizib, xotirasiga muhrlab qo'ydi.
Ertalab Vadim bilan telefon orqali gaplashib, vaziyatni bilgach, yo'l-yo'lakay uchrashib olishni tayinlab, yo'lga tushdi. Chamasi, yigirma daqiqa ichida ular shahardagi markaziy xiyobon ro'parasida uchrashishdi. Vadimning gap ohangi xavotiromuz, qiyofasi tund edi.
— Biz «Tuman»ning hamma «tochka»larini shilib chiqdik, — dedi u negadir harsillash aralash. — Lekin baribir «ChP»siz ish bitmadi. Vanya o'qqa uchib qoldi, boss!
— Nima? Anavi Vanyami o'tgan haftada pul o'g'risini tutib bergan? — so'radi Mirsoli asabiylashib. — Nega o'qqa uchadi? Iloji boricha qurol ishlatmalaring degandim-ku!
— Bizga qolsa, shunday qilardik, — dedi Vadim. — Afsuski, «Tuman»ning odamlari birinchi bo'lib boshlashdi. Biz ofisiga kirib o'tirmagandik, yo'lda pul olib ketayotgan mashinalarni tunagandik. Ana shu yerda marazlar otishma boshlab qolishdi. Bilasiz, javob qaytarmasak bo'lmasdi.
— Bo'pti, bo'lar ish bo'ldi, — dedi Mirsoli Vadimning gapini kesib. — Uyiga borib oilasidagilardan ko'ngil so'ra, dafn marosimiga ketadigan hamma xarajatlarni to'la! Baribir ayb bizda.
— Albatta shunday qilaman.
— Xo'sh, Shavkat qalay yordam berdi? Senga ma'qulmi ishi?
— Shavkatga gap yo'q. Qoyil qoldim do'stingizga.
— Yaxshi, unda senga yana bir topshiriq.
— Qulog'im sizda, boss!
— Hoziroq Tuman kun bo'yi qaerga qay mahalda boradi, qo'riqchilari nechta, qaysi mashinaga o'tiradi, xullas, shularni aniqlab qo'y! Keyin menga darhol xabarini yetkaz! Men ofisga yarim soatdan keyin yetib boraman. Shungacha sen ishni pishitib qo'y!
— Xo'p bo'ladi, hoziroq kirishaman!

* * *

Bu galgi rejaga ko'ra, Mirsolining o'zi yolg'iz harakatlanishi lozim edi. U har bir harakatni, holatni oldindan xomcho't qildi. Bu ishning oqibatigacha o'ylab bosh qotirdi. Shundan keyingina klubga jo'nadi.

Manzilga yetgach, klubdagi ishlardan shoshilinch ko'z-quloq bo'ldi-yu, yana Vadim bilan Shavkatni kabinetiga chorladi.
— Senlar o'n shotirni avtomatlar bilan birga «Tuman» borib to'xtaydigan joyga eltasan, — dedi u Vadimga. — Undan oldin anavi «Chig'iriq»qa sim qoq, menga moyi ketmagan vintovka bersin! Faqat yaxshilab tekshir, ishlatilgan bo'lmasin! Aytgancha, to mendan ko'rsatma bo'lmaguncha, bir chetda berkinib turinglar! Ehtiyot chorasi ko'rilgani ma'qul.
— Tinchlikmi? — so'radi bir chetda qimtinibgina turgan Shavkat betoqatlanib. — Otishma uyushtiramizmi?
Mirsoli do'stiga o'ychan termilib turdi-da, norozi bosh chayqadi.
— Yo'q, bugun bir o'zim ishlayman. Senlar xavfsizligimni ta'minlaysan. Ma'qulmi?
— Nima qilmoqchisan o'zi? O'ta maxfiy ishmi?
— Nega endi, — lab burib javob berdi Mirsoli. — Buning sira maxfiyligi yo'q. «Tuman»ni to'xtatmoqchiman, xolos. Bor gap shu.
— Sen-a? Axir, bu xavfli ish-ku, do'st! Kel, o'rningga men qilay shu ishni!
— Yo'q, qarorim qat'iy. Har holda bu shaharga kelgach, ishni killerlikdan boshlaganman. Bugun o'sha kunlarni bir eslab olsam deyman.
— Bekor qilyapsan, — dedi Shavkat qovog'ini uyib. — Kabinetda o'tirib ishni boshqarsang yaxshiydi. Yo bizga ishonmaysanmi?
— Gap ishonishdamas. «Tuman»ning ildizi baquvvat ekan. Shuning uchun u bilan faqat men shug'ullanishim kerak. Sizlarni xavf ostiga qo'ya olmayman. Xullas, gap bitta. Boringlar, men aytgan ishlarni do'ndiringlar!
Shavkat ortiqcha gapirib o'tirmadi. Vadimning imosi bilan asta kabinetdan chiqib ketdi.

* * *

Tushdan so'ng Mirsolini alohida mashinada «Tuman» kelib to'xtashi lozim bo'lgan manzilga yetkazishdi. Bu yerda shahardagi eng obro'li bank joylashgandi. Qarama-qarshi tarafda esa o'n ikki qavatli uy qad rostlagan. Oraliq masofa ancha uzoq edi. Agar mergan haqiqiy professional bo'lmasa, ko'p qavatli uy tomi ostidan turib, nishonni aniq ura olmasligi mumkin. Mirsoli buni ham nazardan qochirmadi. Qachonlardir to'garakda o'rgangan usullarni bir-bir yodga olib, nihoyat nishonni uzoq masofadan qanday bexato urish mumkinligini topdi va tevarakka o'g'rincha nazar tashlab olib, uy pod'yezdlaridan biriga kirdi…
Tomda ish uchun barchasi muhayyo edi. Mirsoli soatiga bir qarab oldi-da, uzun g'ilofni ochib, oldindan keltirib qo'yilgan vintovkaga ko'z yugurtirdi. Vadim ishni pishiq qilibdi. Haqiqatan qurolning moyi ketmagan ekan. Qolaversa, g'ilofga yana yangi yupqa charm qo'lqop ham solib qo'yishibdi.